บทที่ 5 สกปรกมาก

น่า….…..รังเกียจมาก

ทั้งกระเพาะของวารินรู้สึกไม่สบายไปหมด เธอ คิดถึงแต่สิ่งที่เธอทำทั้งหมดในเมื่อกี้ถูกคนอื่นเห็น เธอรู้สึกอยากอาเจียนมาก!

“เพทายใคยมีเรื่องปิดบังกับฉัน ช่วงเวลาเหล่า นี้เธอพยายามอ่อยเขามาโดยตลอด นอกจากท้อง แล้วยังคิดจะทำเรื่องอื่นอีก ฉันก็เลยต้องมาสอด ส่องไง”

เพทายขมวดคิ้วขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แล้วมองดูผู้ หญิงบนเตียงที่แข็งไปทั้งตัว แล้วไม่พูดอะไรแม้แต่ สักคำ

แต่แพรวากลับได้ใจมาก เหมือนผู้หญิงที่สูงส่ง อย่างวาริน แพรวารู้ว่าแล้วต้องใช้วิธีไหนเอาชนะ เธอ!

“ถ้าไม่อยากให้ฉันเห็น ก็รีบท้องซะ ขอแค่เธอ คลอดผู้สืบทอดแล้ว เพทายก็จะไม่แตะต้องเธอ แม้แต่นิดแน่นอน……..….…..

ทันใดนั้นหัวใจของวารินเหมือนได้ตายไป เลย สีหน้าที่แย่ๆของเธอไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อยดวงตาก็แดงไปหมด แล้วเธอก็กัดปากของตัวเองไว้

“คลอดผู้สืบทอดออกมาแล้ว มื้อที่สามอย่าง เธอ จะได้ใจได้อีกนานเท่าไหร่กัน! ” ในห้องเงียบไป สักพัก

หลังจากนั้น แพรวาก็หัวเราะออกมา

“วาริน เธอก็ใสซื่อเกินไปแล้ว”

จู่ๆวารินก็รู้สึกแปลกๆ แล้วเธอก็มองดูสองคน

นั้น

เพทายยิ้มที่มุมปาก เหมือนไม่เข้าใจว่าทำไม เธอถึงโง่ขนาดนั้น “บอกเธอตรงๆละกัน หลังจาก คลอดลูกแล้วฉันจะรีบหย่ากับเธอแล้วแต่งงานกับ แพรวา แล้วลูกก็จะไม่เจอเธอตั้งแต่เด็ก แน่นอนว่า ไม่มีเหตุการณ์อย่างที่เธอคิดเกิดขึ้นแน่นอน”

วารินอึ้งไปเลย เธอไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตัวเอง

ได้ยิน!

เพราะฉะนั้น ถ้าเธอคลอดลูกแล้วเธอก็จะถูก ไล่ออกไป……
เพราะฉะนั้น ลูกของเธอต้องเรียกแพรวาว่าแม่

ไม่! ไม่สามารถเป็นแบบนี้ได้

หัวใจของวารินกระวนกระวายไปหมด เธอรีบ คลานไป แล้วจับแขนเสื้อของเพทายไว้อย่างแน่น “ตอนที่เราแต่งงานกัน นายเคยพูดไว้นว่าจะไม่หย่า กัน ถึงแม้จะคลอดลูกแล้วนายก็แค่จะไม่แตะต้อง ตัวฉัน แต่ฉันก็ยังเป็นคุณผู้หญิงของนาย แล้วจะไม่ แยกจากกับลูกของตัวเอง!

“ใช่ คุณย่าก็ไม่มีทางเห็นด้วยแน่….….….

แพรวายิ้ม “ตอนนั้นฉันเป็นคนช่วยชีวิตของ เพทายไว้ ขอแค่พูดความจริงออกมา ในเมื่อมีผู้ สืบทอดแล้ว คุณย่าจะยังสนใจว่าใครจะเป็นภรรยา ของเพทายอีกหรอ?”

“นี่คือลูกของฉัน ถึงแม้ฉันจะไป ก็ไม่มีทางให้ เขาอยู่ที่บ้านสุริยะโชติ แล้วเรียกผู้หญิงเลวๆคนนี้ว่า แม่!”

เธอตะโกนออกมาดังมาก เธอเสียสติไปตั้งแต่ เช้าแล้ว แต่เสียงที่แหลมคมของเธอนี้ กลับทำให้เธอ ล้มลงบนเตียง
เธอเงยหน้าขึ้น แล้วเห็นใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก ของเพทาย เขาจับมือของเธอไว้ เสียงที่สุขุมแบบ ไม่มีใครสู้ได้ “เธอกล้วด่าแพรวาหรอ? วาริน เธอ คิดว่าเธอเป็นใคร……. ก็แค่คนที่มาแทนที่เท่านั้น ถ้า ไม่ใช่เพราะแพรวาขอร้องฉัน ใครจะอยากแตะต้อง ตัวผู้หญิงอย่างเธอ! ”

“หลังจากคลอดลูกแล้วก็ใสหัวไปซะ!”

วารินก็ยังคงอยู่นิ่งๆอยู่ที่เดิม แล้วมองดูสีหน้าที่ โกรธแล้วโมโหของเขา ทั้งตัวของเธอสั่นไปหมด

“เพทาย ไม่จำเป็นต้องโกรธเธอหรอก เราไป กันเถอะ…เมื่อวานนายสัญญาแล้วว่าจะไปช้อปปิ้ง กับฉัน”

ผู้ชายพยายามเก็บอารมณ์ของตัวเอง แล้ว จูงมือที่นุ่มนวลของผู้หญิง จากนั้นก็หันหลังแล้วเดิน จากไป

ประตูห้องถูกปิดอย่างดัง แล้วข้างล่างตึกก็มี เสียงดังขึ้นมาในไม่ช้า

ทั้งตัวของวารินขดอยู่ด้วยกัน เธอรู้สึกแค่ว่า ทั้งหมดนี้กลายเป็นสีเทาไปหมด รอบๆข้างก็มีความกดดันที่ดำให้เธอรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก เหมือนจะทําให้เธอจากไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว โทรศัพท์ก็ดัง

ขึ้น

หลังจาดเธอรับแล้ว เป็นเสียงของเพื่อนสนิท เธอ ยิปซี “วาริน ตอนนี้แกอยู่ไหน? เมื่อกี้ฉันเห็น เพทายอยู่กับยัยผู้หญิงคนนั้น”

“อืม” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่แหบๆ

ยิปซีรู้สึกว่าแปลกๆ จึงถามไปว่า “เป็นอะไร? เพทายทรมานแกอีกแล้วใช่ไหม!”

ทั้งตัวขอวารินแข็งไปเลย หลังจากนั้นเธอก็ เปลี่ยนท่านั่ง แล้วนำผ้าห่มมาปิดตัวเอง แล้วจ้องไป ทางกล้องที่ติดอยู่มุมก้อง “เขาบอกว่า ให้ฉันคลอด ลูกแล้วใสหัวไป….เขาอยากให้ลูกของฉันเรียกแพร วาว่าแม่!”

หลังจากยิปซีเงียบไปสักพัก เธอก็เปิดปากพูด อย่างลำบากใจว่า “แต่สกายบอกว่า…… แกท้องแล้ว
“ใช่แล้ว ”

ในท้องของเธอมีลูกแล้ว ตอนแรกเธอกลัว ว่าเขาจะไม่สนใจ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่าจะเร็ว ขนาดนี้

โทรศัพท์สั่นอีกครั้ง แต่กลับเป็นกล่องข้อความ

เป็นข้อความที่แพรวาส่งมา มือที่สวยงามของ เธอสวมแหวนไว้วงหนึ่ง ทั้งเปล่งประกาย และสง่า งาม!

“วาริน แกพูดหน่อยสิ…..แกจะทำไงยังต่อ ล่ะ?” วารินกัดริมฝีปาก แล้วมือก็กดทับลงบน หน้าอกของตัวเองอย่างแรง “ยิปซี แกว่าฉันกับเขา คงเป็นไปไม่ได้แล้วใช่ไหม”

“ไม่งั้นก็..….….…..

ยิปซีก็ลำบากใจที่จะพูด ตอนแรกเธอก็ไม่ อยากพูดสะเทือนใจเธอแบบนี้ แต่ไม่มีวิธีอื่นแล้ว “ทุกคนต่างก็เห็น พวกฉัรก็รู้ว่าแกชอบเพทาย ชอบ มายี่สิบปีเต็มๆ แต่ว่าวาริน มันมีประโยชน์อะไรล่ะ?”
“ในใจของเขาไม่เคยมีแกเลย มีแต่แพรวา ตั้งแต่แรกอยู่แล้วนิ!” วารินอึ้งไปเลย เหมือนมีของ บางอย่างแทงเข้าไปในสมองของเธอ เธอเจ็บที่ หน้าอกมาก

เพทายไม่รักเธอ เธอจะไม่รู้ได้ไงล่ะ?

แต่คนๆหนึ่งถ้าชอบขึ้นมาแล้ว จะไปคิดถึง ว่าเขาคิดยังไงอีกได้ไงล่ะ เธอใช้ทั้งหมดของเธอ ทั้งหมดที่เธอมีในยี่สิบปีแต่งงานกับเขา และคิดไม่ ถึงว่าตอนจบจะเป็นแบบนี้..….…….

“วาริน แกเป็นอะไร? แกพูดหน่อยสิ แกจะทำ ยังไงต่อ?”

วารินมองดูห้องที่ยุ่งเหยิงนี้ นี่เป็นห้องที่เขา เคยมีอะไรด้วยกันหลายต่อหลายครั้ง! แต่สถานที่ นี้ กลับมีกล้องติดอยู่ ทั้งหมดที่เธอทำ กลับอยู่ใน สายตาของแพรวาทุกอย่าง!

สกปรกมากจริงๆ….

น่ารังเกียจมาก

เธอเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากล่างก็มีเลือดไหลลงมาในวินาทีต่อมา เธอก็ตัดสินใจได้แล้ว

“หย่า”

“ฉันจะหย่ากับเขา!