บทที่6 คืนให้คุณ10เท่า

ไป๋ซูมู่ เธอทำอะไร! “ กู้เป่ยห่านตามมาแล้ว เห็นเข้าพอดี

ไป๋ซูซี่จับใบหน้าของตัวเองไว้แล้วแสร้งร้องไห้ ออกมา “ เป่ยหน…”

ไป๋ซูมู่ปัดมือของไป๋ซูซี่ออก และพูดอย่างเยือก เย็นว่า “ เมื่อก่อน ฉันนับถือเธอเป็นพี่สาวแท้ๆของ ฉัน ดูแลเอาใจเธออย่างดี ยอมเธอทุกอย่าง แต่เธอ โลภได้คืบจะเอาศอก วางแผนทำร้ายฉัน ตอนนี้ฉัน สูญเสียทุกอย่าง ถ้าเธอยังทำอีก เราได้เห็นดีกัน แน่ ! «

เธอพูดจบแล้วเดินจากไป

‹ ไป๋ซูมู่ หยุดเดี๋ยวนี้! “ กู้เป่ยห่านตะโกน

ไป๋ซูมู่ไม่ได้หันกลับไป เธอก้าวเดินให้เร็วขึ้น เพื่อที่จะเดินออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด

กู้เป่ยห่านสีหน้าไม่ดี ขณะที่กำลังจะก้าวตาม ไป๋ซูมู่ไปก็ถูกไป๋ซูซี่รั้งไว้ “ เป่ยห่าน มือของคุณไป โดนอะไรมา? “

เลือดจากบาดแผลบนมือของเขายังคงหยดลงพื้นเรื่อยๆ

“ ไม่เป็นไร…” กู้เป่ยห่านสะบัดมือเธอทิ้งและ ทำท่าจะวิ่งตามไป๋ซูมู่ไป

ไป๋ซูซี่ร้องอย่างปวดร้าวแล้วแสร้งล้มลงแล้ว

สลบไป

“ เว่ยเฉิน! “ กู้เป่ยห่านหยุดฝีเท้าลง แล้วอุ้ม ” เธอขึ้นมา “ เธอเป็นอะไรไป? «

ไป๋ซูซี่นอนพิงอยู่ในอ้อมแขนของกู้เป่ยห่าน ปิด ตาสนิท บนใบหน้าขาวเนียนมีรอยตบสีแดงที่เห็นได้ ชัด

กู้เป่ยห่านขมวดคิ้ว เขาจำเป็นต้องพาไป๋ซูซี่ไป ส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดก่อน…

อีกด้านหนึ่งหน้าสโมสร ไป๋ซูมู่ถูกพนักงาน รักษาความปลอดภัยสองคนกันไม่ให้ออกไป

” เธอคือไป๋ซูมู่ใช่ไหม “ พวกเขาจ้องเธอไม่ละสายตา

” พวกแกจะทำอะไร “ ไป๋ซูมู่ก้าวถอยหลัง
พนักงานรักษาความปลอดภัยเดินเข้ามาใกล้ เธอและล็อคมือของเธอไว้ พวกเขาลากเธอเข้าไป ในห้องเก็บของ

“ ประธานกู้สั่งให้พวกเราจัดการเธอ “

“ ปล่อยนะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งความ! “ ไป๋ซูมู่ขัด ยืดอย่างสุดชีวิต

พนักงานรักษาความปลอดภัยเตะเข้าตรงขา เธออย่างแรง เธอเจ็บปวดจนลุกไม่ไหว

เรื่องแจ้งความ เธอไม่ต้องลำบาก เดี๋ยวพวก เราจะแจ้งเอง! “ พวกเขาจับคางเธอแล้วง้างมือตบ เธอ

” ประธานกู้บอกว่าเธอบังอาจตบหน้าคุณนาย งั้นพวกเราก็จะคืนให้เธอสิบเท่า! “ เขาพูดจบก็ตบ ลงบนใบหน้าของเธอ “ 10ที ไม่ขาด!

เพี้ยะเพี้ยะเพี้ยะ หลังโดนตบสิบที่ใบหน้าของ เธอช้ำเลือดไปหมด

ปากแตก ฟันโยก ปากของเธอเต็มไปด้วยเลือด
เธอรู้สึกมึนหัวในชั่วพริบตา หูอื้อ แทบจะไม่ ได้ยินสิ่งที่พนักงานรักษาความปลอดภัยสองคนนั้น คุยกันด้วยซ้ำ

“ ประธานกู้ยังบอกอีกว่า เมื่อตบเธอแล้ว ให้ แจ้งความข้อหาลักขโมย! “

เธอถูกลากออกไปด้วยสภาพแบบนั้น เธอ

ได้ยินเสียงหวอของรถตำรวจ

ไป๋ซูมู่หลับตาแล้วลืมตาพยายามจะมองให้ชัด เธอบอกกับตำรวจว่า “ ฉันไม่ได้ขโมย…”

พนักงานรักษาความปลอดภัยพูดต่อว่า “ คุณ ตำรวจ อย่าไปเชื่อเธอ! ผู้หญิงคนนี้ต่ำมาก ปกติ เวลามาที่นี่ก็ชอบอ่อยให้ท่าผู้ชาย พอเขาเผลอก็ ขโมยของ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก พวกเราจับได้หลายรอบ แล้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นสิบแปดมงกุฎ! “

“ฉันไม่ได้ทำ! “ ไป๋ซูมู่ตะโกน “ พวกแกใส่ ร้ายฉัน! “

ใครจะใส่ร้ายเธอ นี่พวกเรามีพยานนะ! “ พนักงานรักษาความปลอดภัยพูด “ คุณตำรวจ ผู้ หญิงคนนี้…”
“ พอแล้ว ไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระแล้ว ความ จริงเป็นยังไง พวกเราจะตรวจสอบเอง “ ตำรวจพูด ตัดบทสนทนา แล้วถามขึ้นอีกว่า “ บาดแผลบนหน้า เธอไปโดนอะไรมา? “

พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบตอบ “ เธอตบ ตัวเอง…เธอดันไปทำให้ไปทำให้คนที่ไม่ควรทำให้ ไม่พอใจโกรธเข้า เธอทำตัวเอง! “

ไป๋ซูมู่หมดแรง เธอก้มหัวแล้วพูดพึมพำ “ ฉัน ไม่ได้ทำ…

“พากลับไปก่อน “ เมื่อตำรวจออกคำสั่ง น้องของเขาก็เอากุญแจมือมาใส่ให้เธอ ลูก

โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น มันเป็นเสียงริงโทนที่ เธอตั้งให้สายเข้าของโรงพยาบาลโดยเฉพาะ การที่ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแบบนี้แสดงว่ามีข่าวอาการของ ลูกชายเธอ

“ เทียนเทียน…” ไป๋ซูมู่ขัดขืนเธอพยายามจะ รับโทรศัพท์

“ อ้าว นี่มันโทรศัพท์ของฉันนี่ ก็ว่าหายไปไหน พนักงานรักษาความปลอดภัยตะโกนเสียงดัง เขาแย่งโทรศัพท์จากเธอไป “ เธอขโมยไปนี่เอง

ไม่ใช่นะ เอาคืนมา! “ ไป๋ซูมู่รีบเข้าไปแย่ง

หยุดวุ่นวายได้แล้ว รีบพาตัวเธอไป! “ ตำรวจพาเธอขึ้นรถไป