บทที่5 ทำไมคุณไม่ตกนรกไปซะล่ะ

” กู้เป่ยห่าน คุณจะทำอะไร ? ปล่อยฉัน! “ไป๋ ซูมู่ขัดขืน เธอถูกเขาจิกตัวจนรู้สึกเจ็บ หน้าของเธอ เริ่มซีด “ปล่อยฉัน! “

ไป๋ซูมู่ เธอชอบผู้ชายมากไม่ใช่หรือไง? ฉัน จะบริการเธอเอง เธอไม่รู้สึกดีใจหรือไง? “

กู้เป่ยห่านดึงเธอขึ้นแล้วกดเธอไว้กับโต๊ะกาแฟ เขาหันไปมองชายที่นั่งอยู่บนโซฟา กู้เป่ยห่านใน ตอนนี้ดุร้ายและน่ากลัวราวกับหมาป่า

ไสหัวออกไป! «

กู้เป่ยห่านมองตาขวางทำให้ชายคนนั้นตกใจ กลัวแล้วพูดขึ้นว่า “ คะ…ครับ “

ชายคนนั้นรีบออกจากห้อง ทันทีที่ก้าวออกไป ก็เจอไป๋ซูซี่ เขานึกถึงคำสั่งของเธอแล้วกลับไปใน ห้องแล้วพูดขึ้นว่า

” ท่านนี่ตาดีจริงๆ ผู้หญิงคนนี้รสชาติดี มาก…”

กูบอกให้ไสหัวไป! “กู้เป่ยพูดขึ้นพร้อมกับ โยนขวดเหล้าใส่ชายคนนั้น
ชายคนนั้นตกใจและรีบวิ่งออกจากห้อง

ไป๋ซูมู่ เพื่อเงิน เธอยอมขายทุกอย่างจริงๆ สินะ “ กู้เป่ยห่านจ้องเธอ เขาเหลือบไปเห็นเช็ค เงินสดบนโต๊ะแล้วหยิบมันขึ้นมา “ ชอบเงินขนาดนี้ เลยสินะ “

ไป๋ซูมู่กลัวเขาฉีกมันทิ้ง เธอยื่นมือออกไป พยายามจะแย่งเช็ค

“ เอาคืนมานะ ! “ กู้เป่ยห่านกลับมาจ้องเธอ อีกครั้ง สายตาของเขาทำให้ไป๋ซูมู่ไม่กล้าขยับตัว

“ อยากได้หรือ? งั้นก็คุกเข่าขอร้องฉันสิ “กู้ เป่ยห่านพูดอย่างเย็นชา

ไป๋ซูมู่ปิดตาลง พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ “ ได้ ฉันจะคุกเข่าขอร้องคุณ ปล่อยฉันสิ…”

นี่เธอตกอับถึงขนาดนี้แล้วหรือ

ไป๋ซูม้ถือโอกาสที่เขาเหม่อไป เธอผลักเขาออก แล้วพยายามแย่งเช็ค

“ เอาเช็คคืนมา ! “ ไป๋ซูมู่จับข้อมือของกู้เป่ยห่านไว้ เธอน้ำตาคลอ…” เอาคืนมา!

กู้เป่ยห่านโมโหมาก เขาคิดจะทำลายเช็คนั้น ทิ้งด้วยมือข้างเดียว

‘ ไม่นะ! “ ไป๋ซูมู่ร้องตะโกน เพราะว่านั่นเป็น เงินที่จะเอาไปรักษาลูกชายของเธอนะ “ กู้เป่ยห่าน ไอ้เฮงซวย! “

ไป๋ซูมู่เสียสติแลละผลักกู้เป่ยห่านเต็มแรง

กู้เป่ยห่านที่อยู่กลางห้องล้มลง มือของเขาถูก เศษแก้วบาด เลือดค่อยๆไหลออกมา…

เช็คที่เขากำเอาไว้ก็หลุดมือไป

ไป๋ซูมู่รีบเก็บเช็คขึ้นมาไว้กลางอก เธอพยายาม จะวิ่งหนีออกไป

ไป๋ซูมู่ เธอลองก้าวออกจากห้องนี้ไปดูสิ ฉัน จะทำให้เธออยู่ในเมืองนี้ไม่ได้อีก! “

กู้เป่ยห่านลุกขึ้นมา ใช้มือข้างที่บาดเจ็บถูไปยังผนังห้อง
ไปซูมู่ที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูหันมา เธอจ้องไปยัง กู้เป่ยห่านอย่างเย็นชา

กู้เป่ยห่าน ผู้ชายที่เย็นชาแบบคุณ ทำไมไม่ ตกนรกไปซะ? «

กู้เป่ยห่านไม่พอใจมาก ผู้หญิงคนนี้กล้าแช่ง

เธอจะไปกล้าได้ยังไง!

ไป คําเช็คไว้แน่น เธอรู้สึกตัวเล็กลงเมื่ออยู่ ตรงหน้าเขา ความรู้สึกนั้นคอยย้ำเตือนอาการป่วย ของลูกชาย

“ ฉันขอร้องล่ะ ต่อไปนี้อย่ามาให้ฉันเห็นอีก เลยนะ เธอหลบสายตา น้ำตาค่อยๆไหลอาบแก้ม และหยดลงพื้น

‘ ห้าปีที่แล้ว คุณขโมยลูกของฉันไป แล้วยังจะ ปล่อยให้ฉันเกือบตายอยู่ในห้องฉุกเฉิน…สิ่งเหล่านี้ มันยังไม่พอกับการชดใช้อีกหรือไง? “

เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าตัวเองทําอะไรผิด ทําไม กู้เป่ยห่านถึงได้ทำแบบนี้กับเธอ
ตอนนี้ เธอเองก็ไม่อยากรู้แล้ว

ลูกชายของเธอป่วย หัวใจของเธอเองก็ตาย แล้ว เธอไม่อยากไปคิดเรื่องอื่นและไม่มีกำลังใจไป คิดด้วย

ไป๋ซูมู่ก้าวเดินต่อไปอย่างรวดเร็ว

“ ไป๋ซูมู่ กลับมาเดี๋ยวนี้! “ กู้เป่ยห่านโมโหและ ไล่ตามเธอไป

ไป๋ซูมู่ปิดตาแล้ววิ่งไปทางเลี้ยวด้านหน้า

สิ่งที่คาดไม่ถึงคือ เมื่อเธอวิ่งเลี้ยวไป เธอชนกับ

ไป พอดี

แววตาของไป๋ซูซี่เคียดแค้น อยากจะฆ่าไป๋ซูมู่ ให้ตาย เธอเดินเข้ามาง้างมือจะตบไป๋ซูมู่

แต่ทว่าไปซู จับข้อมือของเธอไว้ได้ เธอสวน บไปที่ใบหน้าของไปอย่างรวดเร็ว

เจี๊ยะ !