บทที่3 เขาสังเกตเห็นฉันแล้ว

ไป๋ซูม่รับเงินแล้วรีบตรงไปโรงพยาบาลอย่าง

รวดเร็ว

“ คุณหมอคะ ฉันจัดการเรื่องค่ารักษาแล้ว “ เธอพูดอย่างรีบร้อน ” ช่วยรีบทำเรื่องย้ายลูกชาย ฉันไปที่ห้องปลอดเชื้อที

คุณหมอตบไหล่เธอเบาๆ “ ใจเย็นๆนะคุณไป หมอจะรีบทำเรื่องย้ายห้องให้เดี๋ยวนี้ “

5ปีก่อนหลังจากที่เธอรอดจากความตาย เธอ สูญเสียทุกอย่าง เธอถูกขับไล่ออกจากตระกูล พี่ สาวแท้ๆของเธอเองก็อยากให้เธอรีบตายๆไปซะ

เธอไม่เหลืออะไรอีกแล้ว เธอมีเพียงลูกชายที่ ไม่มีภูมิคุ้มกันและทนทุกข์ทรมานจากโรคเผือก

ไป๋ซูมู่ตามติดคุณหมอตลอดเวลา จนกระทั่ง คุณหมอย้ายลูกชายของเธอเข้าห้องปลอดเชื้อแล้ว เธอถึงจะวางใจ

คุณหมอถอนหายใจแล้วพูดขึ้นว่า “ คุณไป๋ ลูกชายของคุณไม่มีภูมิคุ้มกัน ครั้งนี้ติดเชื้อไวรัส หวัด ถึงแม้จะย้ายเข้าห้องปลอดเชื้อ แต่การรักษา ต่อจากนี้ก็เป็นไปได้ยากมาก ค่าใช้จ่ายในการรักษานั้นมหาศาล คุณมีหนึ่งแสนหยวนเกรงว่าจะอยู่ได้ไม่ ถึงครึ่งเดือนด้วยซ้ำ “

ไป๋ซูมู่ใช้เล็บจิกมือตัวเองและพูดว่า “ ฉันจะ หาเงินมารักษาเขา ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรฉันก็ จะปกป้องเขา “

คุณหมอส่ายหัวและพูดขึ้นว่า “ โรคนี้มันรักษา

ไม่หาย “

ไป๋ซูมู่กัดปากตัวเองแน่นไม่พูดอะไร

คุณหมอพูดต่ออีกว่า “ และที่แปลกคือ โดย ทั่วไปแล้ว โรคเผือกเป็นกรรมพันธุ์ แต่จากผลการ ตรวจของลูกชายของคุณ มันไม่เหมือนกับพันธุ ศาสตร์ แต่กลับเหมือนกับการได้รับผลกระทบจาก สภาพแวดล้อมหรือจากบุคคล… “

ไป๋ซูมู่รู้สึกจุกที่กลางอก เธอนึกถึงช่วงเวลาที่ เธอถูกขังอยู่ในห้องใต้ดิน

ที่ลูกชายป่วย หรือว่าจะเป็นเพราะสาเหตุนี้?

ไป๋ซูมู่เฝ้าดูอาการของลูกชายเธอ2วัน แต่ เพราะต้องหาเงิน เธอเลยเลี่ยงที่จะไม่ไปบาร์ไม่ได้เธอต้องไปหารายได้จากที่นั่น “

เธอเดินไปถึงหน้าสโมสร โทรศัพท์ของเธอก็มี ข้อความเข้า1ข้อความ

“ เสี่ยวซี กลับมาหาฉัน ฉันจะปกป้องลูกของ เธอเอง “

เธอเงียบและลบข้อความนั้นทันที เธอเดิน เข้าไปในสโมสรท่ามกลางผู้ชายมากมาย ปล่อยให้ พวกเขาทำตามใจชอบ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ยินยอมกับ มันแต่เธอก็ต้องยิ้มตอบพวกเขาไป

เธอถูกชายคนหนึ่งกอดเอาไว้ เธอรีบดึงสติก ลับมาและผลักชายคนนั้นออกไป ในตอนที่เธอ ไม่ทันสังเกต ก็มีชายคนหนึ่งจ้องเธอเขม็งจากชั้น2

และข้างกายของชายคนนั้น มีผู้หญิงที่หน้าตา คล้ายคลึงกับไป๋ซูมู่ยืนอยู่ เล็บมือสวยๆของเธอ จิกเข้ากลางอกของตัวเอง ดวงตาคู่สวยมองไป๋ซูมู่ อย่างเคียดแค้น

ไป๋ซูมู่ เธอยังไม่ตาย!

ยังกล้ากลับมาอ่อยกู้เป่ยห่านของฉัน
เธอมันคนชั้นต่ำ ครั้งนี้ฉันจะทำให้เธอตายทั้ง

เป็น!

ไป๋ซูมู่หันหน้าไปกระซิบชายอ้วนคนหนึ่ง ชาย คนนั้นพยักหน้าแล้วเดินไปยังห้องโถง

เขาจูงมือของไป๋ซูมู่เดินไปและนำเงินก้อนหนึ่ง ยัดใส่กระเป๋าเสื้อของเธอ

” สาวน้อย ชอบเงินพวกนี้ไหม “ ชายคนนั้น พูดพร้อมกับจับไปตรงต้นขาของเธอและยิ้มออกมา

ไป๋ซูมู่อดกลั้นความน่ารังเกียจนี้แล้วพูดว่า ((

ชอบสิคะ “

ชายคนนั้นตบขาของเธอเบาๆแล้วนำเงินอีก ก้อนยัดใส่ลงไปแล้วมองไปยังแบงค์มากมายที่อยู่ ในกระเป๋าเงินของตัวเองและชี้ไปที่เวทีพร้อมพูดขึ้น ว่า “ เธอขึ้นไปแล้วตะโกนดังๆว่า ฉันคือผู้หญิงที่ต่ำ และง่ายที่สุด แล้วเงินพวกนี้จะเป็นของเธอทั้งหมด

ไป๋ซูมู่มองแบงค์สีแดงๆพวกนั้น ในนั้นคงจะมี อีกหลายหมื่น เธอยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
เอาสิ “ เธอตอบ

เพื่อเงิน ฉันยอมแลกทุกอย่าง เพื่อลูก แม้จะ ต้องแลกด้วยชีวิตเธอก็ไม่แคร์

ไป๋ซูมู่เดินขึ้นเวทีแล้วถือไมโครโฟน

ชายคนนั้นชี้ไปที่เธอแล้วตะโกนว่า “ ดูสิ คน ชั้นต่ำขึ้นเวทีแล้ว! “

ไป๋ซูมู่ถือไมโครโฟนที่เย็นเฉียบไว้ คอของเธอ แห้งจนพูดอะไรไม่ออก

ชายคนนั้นโยนแบงค์ใส่เธอ 2 3ใบแล้วเร่งให้ เธอพูด “ พูดสิ ! พูดออกมาเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ ต่ำและง่ายที่สุด! พูดแล้วเงินทั้งหมดก็จะเป็นของ เธอ! “

ไป๋เว่ยซีสูดลมเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “ ฉัน ไป๋ซูมู่ เป็นผู้หญิงที่…” เพล้ง—— จู่ๆก็มีแก้วใบหนึ่งถูก ขว้างมาแตกอยู่ตรงข้างหน้าของเธอ

ไป๋ซูมู่เงยหน้ามองไปทางที่แก้วลอยมา เธอถึง กับตัวเกร็งพูดอะไรไม่ออก
บนระเบียงชั้นบน กู้เป่ยห่านมองมาที่เธอ สีหน้า ของเขาไม่พอใจอย่างมาก