บทที่ 5 ฉันฟังแล้วหน้าแดง

วันต่อมาคุณาสินก็ได้ออกเดินทางไปทำงานที่ ต่างจังหวัดแล้ว

ตอนเช้า ในตอนที่กำลังจะไป เขาก็ได้ขึ้นมา คร่อมฉันไว้แล้วทำอีกครั้ง เอ่ยกระซิบข้างหูฉันด้วย คำพูดที่มีแต่คนรักกันถึงจะพูด ฉันฟังแล้วหน้าแดง ไปหมด เขายักคิ้วแล้วยิ้มให้ฉัน ถามฉันอีกว่าต่อไป จะหนีเขาไปอีกไหม

ฉันถูกเขาทำให้พูดไม่ออก ได้แต่ส่ายหัว เขา อุ้มฉันขึ้นไปบนห้องแล้ววางฉันลงตรงหน้าโต๊ะแต่ง หน้า จับขาของฉันไว้แล้วเข้าใหม่ ถามฉันว่าถ้าเขา ไปแล้วจะคิดถึงเขาไหม

ฉันหน้าแดงจนพูดไม่ออก ขาทั้งสองเกี่ยวรัด เอวของเขาไว้ พอนึกถึงว่าเขาจะจากไป รู้สึกไม่ อยาก ยิ่งรัดเขาแน่น เพราะแบบนี้เขาเลยเข้าไปได้ ลึกยิ่งขึ้น เขาค่อย ๆ ถอนหายใจข้างหูของฉัน ฉัน ได้เสพสุขเขาที่พุ่งเข้าข้างในของฉันอย่างพาล และ ได้ทำการตัดสินใจในใจด้วยว่าต่อไปฉันจะไม่ไป จากเขาอย่างง่ายดายแบบนั้นอีกแล้ว

ฉันหัวเราะตัวเองที่ไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ

แต่ว่าขอแค่ได้กอดอยู่กับเขา ฉันถึงรู้ว่าตัวเองไม่สามารถตัดเขาออกไปจากใจได้

ฉันตัดความรู้สึกนี้ไม่ได้

ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร เดินไปเดินมา สุดท้ายก็ กลับมา ความอดทนทุกอย่างก็สู้คำพูดที่อบอุ่นของ เขาเพียงคำเดียวไม่ได้ บางทีคนเราก็ต้องทำเรื่องที่ ขัดต่อความในใจของตัวเองบ้าง ตอนนี้ฉันแค่ยังไม่ อยากคิดเรื่องของอนาคตที่แสนยาวไกล บางทีฉันก็ คงทําได้แค่เดินไปทีละก้าว

หลังจากเขาไปทำงาน ฉันก็มาสอนพิเศษให้โอ ชินอย่างตรงเวลาทุกวัน

โอชินถามฉันตลอดว่า ทำไมตอนนั้นถึงหายไป โอชินยังพูดอีกว่า ตั้งแต่ที่ฉันไม่มา อารมณ์ของพ่อ เขาไม่ดีเลย แล้วยังไม่ให้เขาถามถึงฉันอีกด้วยอีก เพราะฉะนั้นสำหรับเด็กแล้วก็ต้องเสียใจมาก และ ยังขอร้องฉันว่าอย่าหายไปอีกจะได้ไหม

ฉันเคยถามโอชินว่าเคยเห็นแม่ของเขาไหม โอ ชินบอกว่าเคย และยังบอกว่าแม่ของเขาสวยมาก ชื่อว่าสโนว์ และยังพูดอย่างมั่นใจว่าสักวันหนึ่งแม่ ของเขาจะมาพาเขาไป
ฉันคิดว่าคำพูดของโอชินเป็นเรื่องตลกมาโดย ตลอด แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคำนี้กลับเป็นความจริง

มีอยู่วันหนึ่ง ในตอนที่ฉันกำลังสอนพิเศษให้ โอชิน อยู่ ๆ กระดิ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น ฉันนึกว่าคุณา สินกลับมาก่อนกำหนด ก็เลยไปเปิดประตูให้อย่างมี ความสุข

แต่หน้าประตูกลับมีผู้หญิงที่สวยสง่าคนหนึ่ง ยืนอยู่ เธอใส่กระโปร่งยาวที่ดูเรียบร้อยและสวยงาม ทำให้คนที่มองเพียงแค่ครั้งเดียวจะต้องลืมเธอไม่ลง อย่างแน่นอน

ในตอนนั้นโอชินก็ได้วิ่งกระโจนตัวออกมา อย่างรวดเร็ว มองดูผู้หญิงที่สวยสง่า จากนั้นเขาก็ รีบพุ่งไปกอดผู้หญิงคนนั้นในทันที

“แม่โนว์ แม่ครับ แม่ครับ ผมคิดถึงแม่มาก เลย.……….”

ที่แท้เธอก็คือภรรยาเก่าของคุณาสิน สวยจริง

ฉันยืนอยู่กับที่ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอก หยิบ กระเป๋า ตอนที่กำลังจะออกไป คุณาสินก็กลับมาพอดี

ออร่าของเขามีความเย็นชามาก ตอนที่เห็น ภรรยาเก่า สีหน้าก็ได้เปลี่ยนเป็นแย่ลงไปเลย

“ยืนอยู่ทำไม พาเขาไปที่ห้องของฉัน ห้ามให้ เขาออกมาถ้าฉันไม่อนุญาต!

โอชินร้องไห้เสียงดัง คำสั่งของคุณาสินทำให้ ฉันอึ้งไปหมด จากนั้นโอชินก็ร้องไห้งอแงจนวุ่นวาย ไปหมด

ฉันอุ้มโอชินขึ้นมา แต่เขากลับเขาถีบฉันถึง สองครั้ง และอยากจะดิ้นหนีออกจากอ้อมกอดของ ฉันเพื่อไปหาแม่ของเขา

เด็กผู้ชายอายุ 8 ขวบมีแรงมหาศาลจนน่าทึ่ง ฉันถูกเขาถีบเข้าที่ท้อง จุกจนลุกไม่ขึ้น

ฉันนั่งอยู่ที่พื้น มองดูโอชินที่เข้าอ้อมกอดของ แม่ของเขาอีกครั้ง จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าฉากตรงหน้ามันช่าง น่าตลกจริง ๆ

ส่วนฉัน น่าสมเพชสิ้นดี
ฉันกลายเป็นผู้หญิงเลวร้าย อำมหิตที่กีดขวาง ไม่ให้แม่ลูกเขาเจอกัน

โอชินถูกคุณาสินแย่งมาจากภรรยาเก่าของ เขา ครั้งนี้ คุณาสินไม่ได้ให้เด็กผ่านมือฉัน อุ้มเด็ก ขึ้นแล้วเดินขึ้นไปชั้นสอง เปิดประตูแล้วโยนเด็ก เข้าไป จากนั้นก็ล็อคประตูจากด้านนอก

ฉันเห็นคุณาสินเดินลงมาจากบันไดทีละก้าว ๆ ตอนที่เดินอ้อมหลังของฉัน เขาก็ไม่ได้มองฉันเลย โยนกุญแจให้ฉัน แล้วใช้น้ำเสียงที่เยือกเย็นสั่ง

“เธอก็ขึ้นไปด้วย ดูเด็กไว้”

ฉันรับกุญแจมาจากเขา ในใจก็รู้สึกเจ็บแปลบ

การสื่อสารทางสายตาของคนต่อคนเป็นเรื่อง เซ้นซิทีฟมาก ยิ่งระหว่างคนรักกัน คืนนี้ ฉันเห็น ได้ชัดเจนว่าในตาของเขาไม่เคยมีเงาของฉันเลย ตั้งแต่ที่ภรรยาเก่าของเขาปรากฎตัว ในแววตาของ เขาก็ไม่มีเงาของฉันอีกเลย

หลังจากที่ฉันขึ้นไป ใช้กุญแจเปิดประตูห้อง ก็ เห็นโอชินกำลังร้องไห้เสียงดัง เขาโยนของใส่ฉันอาละวาดบอกให้ฉันปล่อยเขาออกไป ยังขู่ด้วยว่า ถ้าฉันไม่ปล่อยเขาออกไปเขาก็จะฆ่าฉัน