บทที่ 2 พุ่งเข้าสุด ๆ

ในวันนั้นสุดท้ายฉันก็ไม่ได้ผลักเขาออก มีของ ชนิดหนึ่งที่สำคัญมากเรียกว่าโอกาส ครั้งแรกฉัน ไม่ได้ผลักเขาออก ครั้งที่สองที่จะผลักเขาก็เห็นได้ อย่างชัดเจนว่าแรงไม่พอ ครั้งที่สามที่จะผลักเขา ออก เขาก็ได้ชนฉันไว้แล้ว ฉันไม่มีทางที่จะขัดขืน อีกแล้ว เขาเข้ามาข้างในของฉัน พุ่งเข้าสุด ๆ

หลังเสร็จกิจ เขาก็ได้เปิดเช็คให้ฉัน 250,000 บาท ยัดเข้าที่อกของฉัน

“รับไว้”

ฉันรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร เขาคงคิดว่าฉันก็ไม่ ต่างอะไรกับพวกผู้หญิงที่ขายตัว

มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเรียกว่า โสเภณี เขาคงคิดว่า ฉันก็คือคนแบบนั้น

ฉันไม่มีอะไรที่ต้องพูด เพราะว่าฉันก็ต้องการ เงินจริง ๆ นั่นแหละ สุดท้ายฉันก็รับเอาเงินจำนวน นั้นไว้

ในตอนแรกก็คิดว่าเรื่องนี้คงจบแล้ว แต่กลับคิด ไม่ถึงว่ามันยังไม่จบเพียงเท่านี้
ชีวิตและการงานก็ยังต้องดำเนินต่อไป ตั้งแต่ คืนนั้นที่ฉันกับเขามีอะไรกัน ก็ไม่เคยหยุดเลย

วันที่สอง ฉันไปสอนโอชินทำการบ้านตามปกติ

หลังจากที่กล่อมโอชินเข้านอนแล้ว ในตอนที่ กำลังจะกลับ จู่ ๆ เขาก็ปรากฏตัวอยู่หน้าห้อง

มือของเขาวางไว้ที่ขอบประตู มองฉันไว้ ไม่พูด อะไรเลย

ฉันหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมา ตอนที่เดินเฉียด กับเขา เขาก็ได้กักกันและคร่อมฉันไว้ที่ประตู มืออยู่ ไม่สุขเลื่อนไปเลิกกระโปงของฉันขึ้น แล้วพูดใกล้หู ฉัน

“คืนนี้อยู่ต่อได้ไหม เธออยากได้เงินเท่าไหร่”

ฉันผลักมือของเขาออกอย่างมีสติ เขาสัมผัส อยู่ที่ขอบกางเกงในของฉันแล้ว

“คุณอย่าทําแบบนี้สิคะ โอชินนอนอยู่ในห้อง

เขารีบดึงมือออก แต่ก็ไม่ได้คิดจะปล่อยฉันไป ง่าย ๆ เขาอุ้มฉันขึ้นมาแล้วเดินไปที่ห้องนอนของตัวเอง จากนั้นก็โยนฉันลงบนเตียง

ครั้งนี้ เขาไม่ได้เล้าโลมอะไรก่อนเลย เหมือนอ ยากอะรีบร้อนเข้าไปในร่างของฉันมาก

มีครั้งที่สอง ก็ต้องมีครั้งที่สาม….

คนอื่นบอกว่าเวลาจะอะไรต้องห้ามไม่ให้เกิน สามครั้ง แต่เขากลับมาขอฉันครั้งแล้วครั้งเล่าแบบ นั้นอย่างไม่มีวันสิ้นสุด

แน่นอนว่าความสัมพันธ์ของฉันกับคุณาสิน เปลี่ยนจากการแกล้งแสดงกลายเป็นต่างคนต่าง ยินยอมพร้อมใจทั้งสองฝ่าย

จากในตอกแรกที่ฉันถูกบังคับขืนใจกลายเป็น ฝ่ายยอมรับเอง

ฉันไม่รู้ว่าเขารักฉันหรือเปล่า และไม่รู้ว่าคำว่า ‘ชอบ’ ที่เขาพูดกับฉันในตอนแรกยังมีผลอยู่ไหม แต่ฉันรู้สึกว่าตัวเองก็ชอบเขาเหมือนกัน

ที่จริงฉันก็อยู่ในมุมที่ต้องแอบเงยมองเขา ตลอด และปลื้มเขาอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินหรือ เรื่องบนเตียง เขาก็มีความรู้สึกที่ทำให้ฉันถูกเขาปราบปรามอย่างราบคาบ นาน ๆ ไปฉันก็รู้สึกว่าตัว เองเหมือนจะตกหลุมรักเขาเข้าแล้ว

ทุกครั้งที่เขาเสร็จกิจก็จะเอาเงินให้ฉัน ตอนที่ ฉันผลักไสไม่เอาเขาก็จะทำให้ฉันรับให้ได้

“เอาไว้เถอะ ที่บ้านต้องใช้ไม่ใช่เหรอ?”

ฉันแทบจะไม่เคยพูดเรื่องที่บ้านให้เขาฟังเลย แต่เหมือนว่าเขาจะรู้ถึงความลำบากของฉัน

แต่ว่าตั้งแต่ที่ฉันรู้ตัวว่าฉันรักเขาเข้าแล้ว ฉันก็ ไม่ค่อยอยากจะรับเงินของเขาอีก เพราะฉันรู้สึกว่า มันไม่สมควร มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ผิดพลาด ไป

คืนนี้ พอเสร็จเสร็จกิจอีกครั้ง เขาก็เอาเงินให้ ฉันตามเดิม ฉันเลยบอกกับเขาไปว่า

“ต่อไปคุณไม่ต้องให้เงินฉันแล้ว”

คณาสินรู้สึกแปลกใจ

“น้อยไป?”
ฉันส่ายหน้า

“เธอต้องการเท่าไร?”

“สิ่งที่ฉันอยากได้ คุณให้ฉันไม่ได้หรอกค่ะ” น้ำเสียงของฉันหดหู่

เขาหัวเราะออกเสียง

“ฉันยังไม่รู้เลยว่ามีอะไรที่ฉันให้เธอไม่ได้ ลอง พูดดูสิ” เขามองฉันแล้วยิ้มอย่างหยอกล้อ

ฉันพูด “ที่คุณเคยบอกว่าคุณชอบฉัน คำนั้นยัง

มีผลอยู่ไหม”

เขาตะลึง ก้มหัวแล้วยิ้มออกมา จากนั้นก็หยิบ บุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ในตอนที่เงยหน้าขึ้นมามองฉันอีก ครั้ง รอยยิ้มบนหน้าของเขาก็ได้หายไปจนหมด

“หอมฟอง เธอคงไม่ได้คิดว่าที่ฉันมีอะไรกับ เธอ ก็เพราะว่าชอบเธอหรอกใช่ไหม?”