บทที่ 10 เขาจะแต่งงานแล้ว ไม่อยากเจอเธออีกต่อไป

จู่ๆก็เกิดเรื่องที่คาดไม่ถึง ทำให้ริศาตกใจมาก

ยุวดีก้มหน้ามองดูมีดที่อยู่กลางอกของตัวเอง ยิ่งไม่น่าเชื่อเข้าไปใหญ่ “นิสา ?”

ครั้งนี้ เธอได้ใช้แรงทั้งหมด

ยุวดีปิดอกไว้ ร่างก็ได้หงายไปข้างหลัง…

ริศาที่ตะลึงก็ได้สติแล้วรีบพุ่งเข้ามา ใช้แรง ผลักสุนิสาออกไป

เธอคุกเข่าลงที่ข้างตัวของยุวดี ใช้มือที่ สั่นไปกครูกลางอกทีเลือดไหลไม่หยุด พูดไม่รู้ เรื่อง “แม่……ไม่ต้องกลัวนะ……แม่จะไม่เป็น อะไร……ฉัน ฉัน ฉันจะไปเรียกหมอ”

เธอลุกขึ้นอย่างเซ รีบไปกดกริ่งเรียก แต่ก็ถูกสุ นิสาที่ลงไปนั่งอยู่กับพื้นจับมือของริศาไว้แน่น

“สุนิสา ไอฆาตกร เธอมันบ้าไปแล้ว ”

ริศาได้พังทลายแล้ว ร้องตะโกนอย่างเสียงแหบ
แต่เสียงที่แหบของเธอก็ถูกเสียงร้องไห้ที่แหลม ของสุนิสากลบไปหมด

“พี่ริศา อย่านะ ทำไมพี่ถึงทำกับน้ายุวดีอย่างนี้ ช่วยด้วย ช่วยด้วย

ริศาที่กังวลมาก ก็ได้ใช้ศอกชนสุนิสาอย่างแรง ไปทีหนึ่ง

หลังจากหลุดพ้น เธอก็ไม่สนอะไรแล้วยื่นมือไป กดกริ่ง แล้วตะโกนให้คนมาที่ห้อง

และหันกลับมาเห็นหน้าตาของสุนิสาและตัวที่ สั่นๆเพราะกลัวแล้วนั่งอยู่ที่มุมกำแพง

เธอคุกเข่าลงตรงหน้าของยุวดี มือที่สั่นก็ได้ จับมือของยุวดีที่หน้าตาทรมานเพื่อปลอบ ร้องไห้ ไปด้วยแล้วก็พยายามไปห้ามเลือดที่ไหลออกมาไม่ หยุด

“แม่….เจ็บมากไหม……………..แม่ทนอีก แป๊บหนึ่งนะ…..แม่……แม่ต้องไม่เป็นอะไรนะ

ประตูถูกเปิดออก
ราคิดว่าเป็นหมอ รีบเรียก “รีบมา รีบมาเร็วๆ

ณัฐกิตติที่เข้ามาก็เห็นฉากนี้ ตะลึงมาก “เกิด อะไรขึ้น”

เขากำลังจะไปเรียกหมอ ก็ถูกสุนิสาที่อยู่ตรง มุกกำแพงพุ่งเข้าอ้อมกอดของเขา “พี่จุนช่วยด้วย พริศาบ้าแล้ว เธอบ้าแล้ว

มองตาของสุนิสาที่เต็มไปด้วยความกลัว ใจ ของณัฐกิตติบิดแน่น

ริศาที่ทนจนถึงขีดสุดแล้ว พุ่งเข้าไปแล้วจับ ผมของสุนิสา กระชากแล้วตีอย่างบ้าคลั่ง “แก หุบปาก”

ณัฐกิตติจับมือของริศา ได้ยินที่ยุวดีที่นอนอยู่ กับพื้นพูดว่า

“ริ……..ริศา.…………

ริศาได้ยินก็ได้รีบพุ่งเข้าไปอยู่ข้างกายยุวดี แล้วกอดคอของเธออย่างระมัดระวัง แนบชิดกับ หน้าของแม่อย่างแน่น ร้องไห้จนไม่มีเสียง “แม่ ฉันอยู่ ฉันอยู่”

“ริ…….ศา……จะ ฆ่า…….ฆ่า……..ฉัน……

ศาเงยหน้าอย่างงง

เห็นแค่ยุวดีที่เลือดไหลออกมาจากแผลไม่หยุด จ้องตาโต มองไปทางสุนิสา เหมือนพยายามใช้แรง ทั้งหมดที่เหลือ ก็จะพูดทุกคำให้ชัดเจน

ริศารู้สึกว่าหัวใจถูกฉีกออกอย่างเป็นๆ

“แม่……ไม……

เธอร้องไห้ แล้วก็มีเลือดสดได้พุ่งออกมาจาก ปากของเธอ

ผลกระทบที่เธอได้รับทำให้เส้นประสาทของ เธอเป็นตะคริวอย่างหนัก อวัยวะทั้ง 5 ก็ได้ชัดขึ้นมา ทันที

เธอได้มองไปทางสุนิสาอย่างโกรธแค้น หน้าตาที่บิดเบี้ยวและเต็มไปด้วยเลือด เสียงที่ตะโกนออกมาเพราะความโกรธ ทำให้เธอดูน่ากลัว เหมือนกับผีร้าย

พยาบาลที่เข้ามาก็ถูกหน้าตาของริศาทำให้ ตกใจแล้วกรี๊ดร้อง

สุนิสาที่ถูกสายตาของยุวดีจ้องไว้ก็ตกใจมาก พอแล้ว ยิ่งถูกริศาที่เหมือนกับผีทำให้ยิ่งกลัวเข้าไป

ใหญ่

เธอจับณัฐกิตติไว้แน่นแล้วร้องว่า “พี่จุนช่วย ด้วย……..เขาจะฆ่าฉัน…..”

ณัฐกิตติก็ได้ตะลึงกับหน้าตาของริศา สมองโล่งไปหมด

เขาก็ได้ผลักริศาที่กำลังขวนสุนิสาอย่างบ้าคลั่ง

มองดูริศาที่ล้มลงไปกับพื้น แล้วได้อ้วกเลือด ออกมาหลายคำ

ต่อด้วยก็ตาเหลือกแล้วขยับไม่ได้อีก
หลังจากที่ริศาตื่น ก็ได้อยู่ที่โรงพักแล้ว

ข้อหา ฆ่าคนโดยเจตนา

ริศาค่อยๆฟื้นฟู

พอได้ข่าวว่าแม่ได้จากโลกไปแล้ว ก็ได้นึกถึง ฉากที่แม่ชักและเลือดเต็มตัว ริศาพยายามกดหัว ที่ปวดมาก ร้องออกมาอย่างเสียงแหบ “สุนิสาเป็น คนร้าย เป็นมันที่ฆ่าแม่ของฉัน”

เธอเจ็บปวดมาก แต่สิ่งที่เปลี่ยนมาคือสายตาที่

ดูถูกเหยียดหยาม

ร้องไห้จนไม่มีแรงพูด ริศามองดูปากของผู้ สืบสวนที่เปิดๆปิดๆอย่างไม่รู้อะไร คำทุกคำที่พวก เขาพูดก็ได้ค่อยๆชัดเจนขึ้น

พวกเขาพูดว่า ที่ก่อให้เกิดมีดที่อยู่บนตัวเหยื่อ ผู้ร้าย ถึงแม้ว่าลายนิ้วมือของสุนิสาจะเยอะกว่า แต่ หลังฝามือของสุนิสาเต็มไปด้วยลายนิ้วมือที่มีเลือด ของริศา เพราะฉะนั้นสุนิสาเลยให้การว่า ริศาเป็น คนจับที่มือของเธอแล้วก่อเหตุ เพื่อโยนความให้สุนิ สา ตรรกวิทยาถูกต้อง
พวกเขาพูดว่า ความสัมพันธ์ของสุนิสากับเหยื่อ ดีมาตลอด ไม่มีแรงจูงใจในการก่อเหตุ และเธอที่ถูก เหยื่อทำให้เธอต้องหย่าเลยไม่พอใจ และในวันเกิด เหตุก็มีเรื่องของสมพลมาเป็นฉนวนในการก่อเหตุ เหตุจูงใจชัดเจน

พวกเขาพูดว่า กฎหมายได้กำหนดไว้ว่า ไม่มี คำสารภาพที่แท้จริงของฝ่ายถูกฟ้อง แต่หลักฐาน ชัดเจน ก็สามารถวินิจฉัยอย่างแน่ชัดว่าฝ่ายถูก ฟ้องมีความผิดและถูกลงโทษ เพราะฉะนั้น เธอต้อง ให้การที่แท้จริง อย่างหวังว่าจะสามารถรอดไปได้

ริศาฟังคำพูดของพวกเขา น้ำตาได้หยดลง ตอนนั้นหมอบอกว่าเธอจะอยู่ได้มากสุดไม่ถึง

สองเดือน

ความจริงเธอจะเอาช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต ไปช่วยณัฐกิตติทําการทดลองครั้งสุดท้าย

เธออยากเจอเขา

มีแค่เขาที่สามารถช่วยเธอออกไปได้
แต่เธอขอพบอย่างเต็มไปด้วยความหวัง สุดท้ายก็ได้คำตอบเดียว

“คุณณัฐกิตติยุ่งกับการจัดงานแต่ง ไม่มีเวลา มาพบคุณ และเขายังพูดว่า ถ้าเลือกได้ ต่อไปเขาไม่ อยากเจอคุณอีกต่อไป”

คำพูดนี้ เหมือนกับค้อนที่หนัก ได้ทุบลงไปที่ใจ ของริศาที่เต็มไปด้วยรู

เขา จะแต่งงานแล้วหรอ?

เธอที่บริสุทธิ์แล้วถูกขังอยู่ในกรงที่มืดมนนี้ แต่ เขากลับกำลังจะแต่งงานกับคนร้ายที่เหี้ยมโหดคน นั้น?

และยังไม่อยากจะเจอเธออีกต่อไป?

ฮ่าๆๆๆๆๆ..…………

ริศาเหมือนกับคนบ้าน ที่ร้องไห้แล้วหัวเราะหัวเราะแล้วร้องไห้.……….
“ริศา อย่างหลบฉันอีกเลย เธอต้องให้ฉันควัก ใจให้เธอดูใช่ไหม?”

“ริศา แต่งงานกับฉันนะ ฉันจะปกป้องเธอ ตามใจเธอ และจะไม่ให้เธอรู้สึกน้อยใจตลอดชีวิต”

“ริศา เธอไม่เคยรู้ว่าฉันรักเธอมากแค่ ไหน……เธอสำคัญกว่าชีวิตของฉันอีก”

คำพูดที่ณัฐกิตติเคยพูดไว้ ดังอยู่ในหัวเรื่อยๆ ริศาจับกลางหัวใจไว้แน่น ปากซีด ตัวสั่น

จุน ฉันขอร้องให้นายมาเจอฉันหน่อยได้ไหม?

ฉันควักใจของฉันออกมาให้นายดู ไหม…..

นายดูมันสิ

มัน มันเจ็บและสลายเป็นจริงๆนะ………