บทที่ 5 เขาจะรังเกียจเธอให้ตาย

คำพูดของสุนิสาก็ไม่ต่างกับระเบิดที่ร้ายแรง ระเบิดอย่างดัง

ริศาหันหัวกลับอย่างตกใจ ตัวสั่นไปหมดเลย…..

“ฉันว่าจะบอกข่าวดีนี้ให้คุณวันนี้ แต่ว่าพี่ริศา มาหาฉันแล้วพูดแบบนั้นกับฉัน ฉันกลัวว่าคุณจะรัก เธอเข้าแล้วไม่เอาฉัน ก็เลยเสียสติไป อยากพาเด็ก ไปจากโลกนี้ เพื่อไม่เป็นปัญหาให้คุณ”

สุนิสาพูดอย่างเศร้าใจพร้อมเสียงร้องไห้ที่ดัง

ขึ้นมา

แค่พริบตา ณัฐกิตติก็ได้มองมาที่ริศา

ในสายตาของเธอที่อึ้งเหมือนมีความเจ็บ ทำให้ ใจของเขาบิดแน่น

เหอะ เขาต้องดูผิดไปแน่ๆ

ผู้หญิงคนนี้ที่คิดหาวิธีสกปรกเพื่อหลอกใช้เขา จะไปเจ็บได้ยังไง

เขาย้ายสายตาไป สุนิสา แล้วใช้มือที่ใหญ่ โอบกอดสุนิสาไว้ น้ำเสียงนุ่มนวล “พูดอะไรบ้าๆมีลูกฉันดีใจด้วยซ้ำไป จะเรียกว่าปัญหาได้ยังไง รักษาตัวดีๆ อย่าไปคิดมั่วๆอีกนะ เข้าใจไหม?

ริศามองเขาเหมือนถูกธนูยิงเข้าที่ใจหลายหมื่น

นัดเลย

“ณัฐกิตติ นายทำไมถึง….”

เธอรู้ว่าซักวันเขาต้องเอาร่างของสุนิสา ถึง แม้ว่าเธอจะเจ็บมาก แต่นั้นก็เป็นเรื่องหลังจากที่เธอ ตายแล้ว……

แต่ว่าตอนนี้เธอยังไม่ตาย

เมื่อคืนเขาเข้าไปในตัวเธอ ก็ต้องเข้าไปในตัว ของสุนิสาที่น่าขยะแขยงอยู่แล้ว

นี้เขาตั้งใจจะให้เธอรังเกียจตายเลยหรอ

มองบนหน้าของริศาที่เศร้าละสิ้นหวัง ในใจ ของณัฐกิตติกลับเจ็บขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ

ผู้หญิงคนนี้ สมควรที่เขาจะเจ็บใจหรอ

เขายิ้มอย่างเย็นชา “ทำไมจะไม่ได้ ฉันกับนิสาต้องอยู่ด้วยกันทั้งชีวิต พวกเราวางแผนจะเอาลูก หลายคน แต่นี้เกี่ยวอะไรกับเธอหรอ? มือที่สามที่ คิดหาวิธีสกปรกเพื่อทำลายความรักของพวกเรา ไป เอาหน้ามาจากไหน?

มองหน้าที่ซีดของริศา ใจของเขายิ่งถูกบิดแน่น มากกว่าเดิม แต่ก็ปนไปด้วยความสะใจที่ได้เอาคืน

ร่างของเขาเกรง ทั้งสองมือมีเส้นเลือดนูนขึ้น

มือของสุนิสา จู่ๆก็เขย่าเขาอย่างอ่อนโยน

“พี่จุน อย่าโหดกับพี่ริศาแบบนี้ น้ายุวดีก็แค่ เป็นห่วงฉัน ก็เลยพูดออกมาแบบนั้น พี่ริศาไม่เคย รังเกและทำร้ายฉันเลย ฉันเอาเขาเป็นพี่สาวแท้ๆ ตลอด”

หน้าตาของสุนิสาที่จิตใจดีเหมือนกับกระต่าย น้อย ขนาดใจที่ใช้เหล็กทำก็ต้องละลายไปตาม แน่นอน

ณัฐกิตติรีบโอบกอดเธอไว้ เธอก็ไปตาม สถานการณ์แล้วมุดเข้าที่อ้อมกอดของเขาแล้ว ร้องไห้
“พี่จุน ฉันรู้ว่าโรคของฉันรักษาไม่ได้ จะเป็น บ้าได้ตลอดเวลาและทำให้พี่ขายหน้า หรือว่าจู่ๆวัน ไหนตายไปแล้ว ทำให้พี่เสียใจ พี่จุน ไม่อย่างนั้น พี่ กับพี่ริศาใช้ชีวิตร่วมกันดีๆเถอะ ขอแค่พวกพี่มีความ สุข ฉันก็มีความสุขแล้ว…….”

ณัฐกิตติพูดเสียงต่ำเพื่อขัด “นิสา ไม่ต้องพูด แล้ว”

สุนิสาเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ส่ายหัวอย่าง แรง “จริงนะพี่จุน ที่พูดออกมาทั้งหมดมาจากใจจริง ของฉัน ฉันไม่ได้เรื่องเอง รู้ทั้งรู้ว่าพี่แต่งงานแล้ว ก็ ยังรักพี่อยู่ ยังมีลูกให้พี่อีก….ฉันไม่ดีเอง…..ฉัน สมควรตาย…

เธอพูดไปๆ อารมณ์ก็ขึ้นมา แล้วตีหน้าตัวเอง

เฉยเลย

สุจารีรีบกดมือของเธอไว้แล้วพูดว่า “จุน ถ้า คุณไม่รักนิสาแล้ว ฉันก็จะส่งเธอไปต่างประเทศ ถ้า ยังแบบนี้ต่อไป นิสาต้องได้ทิ้งชีวิตไปซักวันหนึ่ง ลูก ของพวกเธอก็อยู่ไม่รอด

คิ้วของณัฐกิตติขมวดเข้าหากันอย่างแน่น
คนรอบข้างของเขา รู้หมดว่าเขาเคยรักสุนิสา มากขนาดไหน

มีแต่เขาที่ทําให้ความทรงจำที่รักเขามาก ไม่ ชัดเจนซะอย่างนั้น

ตกลงเขาต้องมนต์อะไรกันแน่

ผู้หญิงของตัวเองไม่ยอมไปรัก แต่กลับไปรักผู้ หญิงที่คิดหาวิธีสกปรกคนนั้น

เขากลัดกลุ้มใจมาก พูดออกมาอย่างเสียงต่ำ “ฉันรักแค่นิสาคนเดียวมาโดยตลอด

จับแผลตรงข้อมือของสุนิสาไว้ เขาบังคับให้ตัว เองตัดสินใจ “ฉันจะหย่ากับเขา แล้วรีบแต่งงานกับ เธอ จะไม่ให้เธอน้อยใจอีกต่อไป”

ตอนที่เขาถูกหมอบอกว่าตายแล้ว สุนิสากรีด

ข้อมือจะตายไปกับเขา

พอรู้ว่าที่เมืองนอกมีหมอที่บ้าในด้านการวิจัย สมารถช่วยเขาได้ เธอก็ไม่สนชีวิตแล้วไปขอร้อง ให้หมอมาช่วยเขา แล้วยังเป็นคนลองยาใหม่ๆที่ยัง สำเร็จไปเลยทำให้มีผลกระทบที่ประสาทสมอง ก็เลยเป็นเหมือนวันนี้ที่พูดอะไรก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง บาง ครั้งก็จะฆ่าตัวตายเพราะอัดอั้นตันใจ

ถ้าไม่มีสุนิสา เขาณัฐกิตติก็กลายเป็นผงกระ ดูกไปแล้ว

เขาจะลืมบุญคุณได้ยังไง

เห็นว่าบีบบังคับให้ณัฐกิตติยอมหย่ากับเขาแล้ว ในใจของสุนิสาดีใจจนดอกไม้บานแล้ว

รู้ว่าเด็กสามารถใช้ได้ขนาดนี้ เขาก็มีลูกให้เขา ตั้งนานก็ได้แล้วนี้น่า….

แต่ภายนอกสีหน้าของเขาก็ยังแกล้งเศร้าใจ “แต่ แต่ว่า…….ความบริสุทธิ์ของพี่ให้กับคุณแล้ว ถ้าเธอไม่ยอมหย่า คุณจะทิ้งเธอไปหรอ”

พอนึกถึงเรื่องที่ริศาทำมาทั้งหมด ก็แค่เอาเขา เป็นเครื่องมือที่หลอกใช้……ในสายตาที่เย็นชาของ ณัฐกิตติพูดออกมาว่า “เขาสมควรได้รับแล้ว ”

อยู่ที่มุมกำแพงสั่นไม่หยุด ถูกความรู้สึกหลาก หลายกำลังทรมาน ริศาใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว พอได้ ยินคนที่รักมากพูดคำว่า “สมควรได้รับ”จู่ๆก็หัวเราะออกมา

ยิ้มออกมาโดย ตาเต็มหน้า

ถ้าหากว่าเธอสามารถมีชีวิตรอด เธอจะต้องสู้ กับผู้หญิงที่เสแสร้งคนนี้ให้ถึงที่สุด ต้องแย่งผู้ชาย ของเธอกลับมาให้ได้

เสียดาย พระเจ้าไม่ให้ถ้าหากว่าแก่เธอ….

“สุนิสา ฉันขอให้เธอ อยู่อย่างสงบสุขไม่มีฝัน

ร้ายทั้งชีวิต ”

“ไสหัวออกไป”

ณัฐกิตติจู่ๆก็ตะคอก ทำให้ทุกคนตกใจ

ริศากดอกไว้

ตรงที่หัวใจ เจ็บมาก

เลือดที่ออกมา เหมือนจะอัดอยู่ที่อก เธอเกือบ หายใจไม่ออกแล้ว

เธอมีคำพูดมากมายที่อยากจะพูดกับเขา
แต่ว่า

พูดแล้ว เธอจะสามารถควงแขนเขาจนหัวงอก ขึ้นหรอ?

พูดแล้ว ถ้าเขาจำความลับที่ถูกซ้อนไว้ ถูก ทำลายจนตายดีกว่ามีชีวิตอยู่ เธอจะมีความสุข หรอ?

อีกอย่าง เขากับผู้หญิงคนนั้นก็มีลูกกันแล้วด้วย

เลือดที่สดได้พุ่งขึ้นมา

ริศาปิดปากไว้ แล้วก็ได้กลืนเลือดลงไป…

เธอจะให้ณัฐกิตติรู้ว่าเธอใกล้ตายแล้วไม่

ได้……….