บทที่ 12 ไตของดุจดาวใช้ดีไหม?

เซี๊ยะ!

เอมิกาสะบัดมือของกันต์ทิ้งแบบไม่ใยดี

“ชาตินี้เธอไม่ต้องรู้หรอก! “เอมิกามองไปทาง เขาด้วยสายตาที่น่ารังเกียจ “นายอวยพรให้เธอไม่ เป็นอะไรก็พอ ไม่อย่างนั้นฉันจะแช่งให้นายใช้ชีวิต อยู่กับความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต!จนวันตาย!

พูดจบเธอหยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมาแล้วรีบวิ่ง ไปทางห้องฉุกเฉินโดยเร็ว

สายรุ้งกลัวว่าความคิดของกันต์จะเปลี่ยนไป ตามคำพูดของเอมิกาก็เลยรีบพูดไปว่า “พี่กันต์ พี่ ไม่ต้องฟังเอมิกาหรอก เธอกับดุจดาวเป็นเพื่อนสนิท กันคำพูดที่เธอพูดไม่ใช่ความจริงเลย…พี่ไม่ต้อง คิดมากนะ”

แต่กันต์ไม่ได้สนใจคำพูดปลอบใจของเธอเลย เขาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง

นัยน์ตาของสายรุ้งมีความเกลียดแค้นแว๊บผ่าน

เธอเม้มปากแล้วดึงเสื้อของกันต์เบาๆ “พี่ กันต์….พี่กำลังเป็นห่วงดุจดาวใช่ไหม? แต่ก็น่าจะใช่สินะ ในร่างกายของดุจดาวมีหัวใจของพี่สาวถ้า หัวใจของพี่สาวเป็นอะไรขึ้นมา ……….

หัวใจของฟ้าใส……..

กันต์ที่ไม่มีการตอบสนองใดๆในตอนแรกก็เริ่ม มีการเคลื่อนไหวแล้วในทันที

พอเขาเห็นสายรุ้งที่มีหน้าตาเหมือนกับฟ้าใส สายตาของเขาก็เริ่มแสดงความอ่อนโยน

“เป็นไปไม่ได้….ดุจดาวจะไม่เป็นอะไรทั้งนั้น

ผู้หญิง……………..จะเป็นอะไรไปได้ไง…….

“ฉันจะคุ้มครองของทุกอย่างที่เป็นของฟ้าใส

แน่นอน”

สายรุ้งก้มหัวลง นัยน์ตาของเธอเยือกเย็นไปหมด

ฟ้าใสฟ้าใสฟ้าใส!

ทั้งๆที่เธอได้ตายไปแล้ว แต่ทำไมยังไม่หายไปสักที?!
สุดท้ายก็เพราะว่าเธอยังไม่ตายไปจากใจ!

ถ้าเป็นอย่างงั้นดุจดาวกับหัวใจดวงนั้นก็ตายไป พร้อมกันในโลกใบนี้เลย!

การรอคอยคือสิ่งที่ทรมานมากที่สุด

แต่การหมดหวังยังทำให้ทรมานยิ่งกว่าการอ คอยซะอีก

เอมิกาเดินวนไปวนมาที่หน้าห้องฉุกเฉิน เสียง ฝีเท้าของเธอมีเสียงสะท้อนดังขึ้นไม่หยุด

ผ่านไปเจ็ดชั่วโมงเต็มๆ หมอในห้องผ่าตัดบอก ให้ทำใจครั้งแล้วครั้งเล่า ทีแรกเอมิกายังกลั้นน้ำตา ไว้ได้แต่ตอนสุดท้ายเธอร้องไห้ออกมาด้วยเสียงที่ ดังตรงหน้าห้องผ่าตัด!

ทรมานคนเกินไปแล้ว

การรอคอยแบบนี้ทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าถ้า ดุจดาวของเธอจากไปแบบนี้แล้ว…..เธอจะทำยังไง?
“ร้องไห้ทำไม?”เสียงเย็นชาแข็งทื่อดังขึ้นมา จากทางเดิน

พอเอมิกาเห็นคนที่มา เธอก็รีบเช็ดน้ำตาที่อยู่ บนใบหน้าและไม่สนเครื่องสำอางที่เลอะบนหน้า แล้วเตะไปทางกันต์แรงๆ!

กันขมวดคิ้วแน่นๆ “เอมิกาถ้าเธออยากให้คนที่ บ้านเธอเป็นแบบเพื่อนดุจดาวก็ทำต่อเลย!

“นายคิดว่าฉันกลัวนายงั้นเหรอ?!มีปัญญาก็ไป ทำตอนนี้เลยสิ!ฆ่าฉันตอนนี้เลย! “เอมิกาอยากจะ ฆ่าเขาอยู่แล้ว

แต่ทำแบบนั้นไม่ได้ เพราเขาคือผู้ดูแลของดุจ ดาว เอกสารทุกอย่างดุจดาวต้องให้ผู้ชายคนนี้เซ็น รับรอง!

“เธอยังไม่ตาย”กันต์พูดคำพูดที่เอมิกาฟังแล้ว อยากจะร้องให้ “เธอห้ามร้องให้”

“ใช่สิ ตอนนี้เธอยังไม่ตายเลย’เอมิกาหันไป พิงที่กำแพงสีขาวนัยน์ตาเต็มไปด้วยความเกลียด แค้น “กันต์หัวใจของนายรู้สึกเจ็บปวดบ้างไหม? สิ่งที่ดจดาวเคยเจอที่เคยโดนนายรู้สึกเจ็บด้วยบ้างไหม?”

กันต์เม้มปากไม่พูดอะไรทั้งสิ้น

“อ้า……ฉันก็โง่จริงๆ กันต์นายมีหัวใจด้วย เหรอ นายไม่มีหัวใจหนิแล้วจะเจ็บได้ไงหละฉันลืม ไป?”

สายตาของเอมิกามองไปที่เอวของกันต์ เธอ มองไปมองมาแล้วหัวเราะขึ้นมา เธอก็ถามเขาว่า “ไตของดุจดาวใช้ดีไหม?”

แค่คำๆเดียวก็ได้ฉีกหน้ากากของกันต์สลาย หายไปหมดเลย!