บทที่ 1 เริ่มต้น

ดุจดาวเจ็บจนตื่น

พอเธอโดนกันต์ฉุดลงมาจากเตียง เธอก็ได้ยิน เสียงกรี๊ด จากนั้นทุกอย่างก็วุ่นวายไปหมด พอรู้ตัว อีกที ห้องผู้ป่วยวีไอพีก็เหลือแต่เธอกับกันต์

ดุจดาวที่กำลังผัดตัดหัวใจเสร็จ หายใจลำบาก มาก เธอมองกันต์ที่กำลังโกรธอยู่ด้วยสีหน้าที่ซีด ผู้ชายคนนี้ เธอแอบรักเขาตั้งแต่เด็ก

“ดุจดาว ทำไมเธอถึงอยากแต่งงานกับฉัน?”

กันต์พูดแล้วยื่นมือไปดึงผมเธอ

สมองของดุจดาวว่างเปล่า เธอเจ็บแผลมาก

“อะ…ไรนะ?”

มือที่ดึงผมของดุจดาวนั้นรีบปล่อยออก กันต์ มองเธอด้วยสายตาเย็นชา เสียงที่เฉยชายิ่งทำให้ เธอตัวสั่น “หัวใจของฟ้าใส ใช้งานดีมากล่ะสิ?”

ฟ้าใส…..

ดุจดาวตกใจตาโต “ตอนนี้ฟ้าใสเป็นยังไง บ้าง? เธอ….”
“เป็นยังไงบ้าง? ดุจดาว เวลานี้แล้ว เธอยังจะ ทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกหรอ?”

….นาย หมายความว่ายังไง?”

กันต์หัวเราะออกมา “หมายความว่ายังไง? เธอ วางแผนให้เกิดอุบัติเหตุนี้ ก็เพราะอยากได้หัวใจ ของฟ้าใสไม่ใช่หรอ!”

หัวใจของฟ้าใส……

ที่เธอผ่าตัดคือเอาหัวใจของฟ้าใสหรอ?

กันต์ทนเห็นใบหน้าที่ไม่รู้สึกผิดของเธอไม่ได้ เขาคิดมาตลอดว่า นอกจากฟ้าใสแล้วดุจดาวเป็น ผู้หญิงที่ใสๆ แต่คิดไม่ถึงว่าภายใต้ความใสนั้นโหด เหี้ยมแบบนี้

เสียงดังปัง! กันต์โยนเธอลงบนเตียง “ในเมื่อ เธออยากแต่งงานกับฉันขนาดนี้ ฉันยอม”

ดุจดาวเจ็บแผลจนจะเป็นลมแล้ว เธอไม่รู้ว่า กันต์จะทำอะไรต่อไป แต่เธอปฏิเสธโดยอัตโนมัติ “ไม่ ฉันไม่แต่ง”
เธอรักเขามาก ความฝันของเธอตั้งแต่เด็กก็คือ แต่งงานกับเขา มีลูกกับเขา แต่ว่าถ้าต้องแต่งด้วยวิธี แบบนี้… เธอไม่ยอม

ไม่งั้น สิ่งที่เขาใส่ร้ายเธอก็จะเป็นจริง

“ไม่แต่ง? เรื่องนี้เธอเลือกไม่ได้แล้ว” กันต์ หัวเราะแล้วพูด

“ไม่….กัน…นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ”

“ไม่ได้? ” กันต์ยืนด้วยความเฉยชา ในแววตา เย็นชามาก “โลกนี้ไม่มีอะไรที่กันต์อยากทำแล้วทำ ไม่ได้ ฉันจะให้เธอได้เรียนรู้ว่าอะไรคือตายทั้งเป็น ฉันจะให้เธอเสียใจภายหลัง

กันต์พูดคำไหนคำนั้น เย็นวันนั้นเขาถือเอกสาร ปกสีแดงมาสองเล่ม

พอดุจดาวเห็นเป็นเอกสารแต่งงานแล้วนั้น เธอ ก็รู้ทันทีเลย ระหว่างเธอกับเขา จบลงแล้ว

ชีวิตนี้ เธอจะไม่มีวันได้หัวใจของเขาอีกแล้ว

เธอไม่ถามต่อว่าได้เอกสารนี้มาได้ยังไง เธอไม่ถามด้วยว่าเขาอยากทำอะไร

เธอเข้าใจเขามาก คนคนนี้ถ้ามั่นใจอะไรแล้ว ไม่ว่าคนอื่นจะอธิบายยังไงก็ไร้ประโยชน์

ก็เหมือนอุบัติเหตุในตอนนั้น

ดุจดาวคิดว่า ถ้าเธอเชื่อฟังทุกอย่าง และเป็น ภรรยาที่ดีของเขาก็พอแล้ว แต่ไม่คิดว่า คืนที่เผา ศพของฟ้าใสนั้น กันต์ที่ดื่มจนเมา ดึงเธอออกมาจาก เตียง ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแล้วลากเธอไปที่โรงจอด รถ

“นาย…. จะพาฉันไปไหน?” ดุจดาวที่โดน โยนเข้ารถรู้สึกไม่สบายใจ ตอนนี้เขากลัวกันต์มาก

กันต์ที่หน้าบึ้งนั้นก็ยิ้มออกมา เขากำมือเธอแน่น

“พาเธอไปสำนึกผิด”