บทที่ 9 คำอธิบายของมนุษย์

“ ซิงเหยวยังคงใส่ใจเพราะรู้ว่าเขามาเยี่ยมผู้ป่วยและ เปลี่ยนรองเท้าคู่หนึ่งรองเท้าส้นสูงเหล่านี้กำลังเดินอยู่ ข้างในและมันฟังดูรุนแรงและอึดอัดใจหัวใจของป้ายัง ไม่ดี”

คำพูดของคุณแม่เซียงบอกตรงๆอย่างไม่ต้องสงสัย หมายความว่า เซี่ยเสว่ ไม่เข้าใจมารยาทพื้นฐาน เมื่อ เธออายุน้อยกว่ามันเป็นความขัดแย้งในครอบครัวและ เมื่อเธออายุน้อยกว่าเธอก็เยาะเย้ยว่าเธอไม่ได้เรียน หนังสือ

“แม่คะหนูคิดว่าอารมณ์แบบนี้น่าจะสงบ ถ้าแม่ไม่ สบายมันจะดีกว่าสำหรับหัวใจของแม่ใช่ไหม?” เซี่ยเสว่ ยิ้มและยิ้มตอบกลับ

แน่นอนเธอรู้ว่าการมาเยี่ยมผู้ป่วยไม่ควรสวมรองเท้า ส้นสูง แต่เธอต้องสวมรองเท้าส้นสูงในที่ทำงานและ วิ่งไปหาเธอเมื่อได้รับโทรศัพท์เธอไม่มีเวลากลับไป เปลี่ยนรองเท้า มันไม่ยุติธรรมเลยที่จะพูดแบบนั้น

“เอ๊ะดูที่ปากเล็กนี่มันคงจะดีถ้าท้องนี้มีพลังเท่าปาก”

“ถ้าเซี่ยเสว่ไม่สามารถมีลูกได้บางทีฉันอาจช่วยค้นหา ว่าสูตรคืออะไร” มู่ซิงเหยวพูดอย่างเท็จแสดงให้เห็น รอยยิ้มแห่งชัยชนะที่สถานที่ที่เซียงมู่มองไม่เห็น

เซี่ยเสว่ยังต้องการกลับไปและได้ยินเสียงอีกครั้งที่ประตู

“แม่”นั้นคือเซียงชิงฉือ

เขาไม่ได้เดินทางไปทำธุรกิจเหรอ?

เซียงชิงฉือได้ยินคำพูดทั้งหมดของคุณแม่เซียงที่ว่า เซี่ยเสวมันทำให้เขาไม่มีความ แต่ไม่ต้องการเข้าไปใน สาเหตุของความรู้สึกไม่สบายใจเขาดึงมือของเซี่ยเสว่ และได้ยินเสียงร้องของเซี่ยเสว่ เซียงชิงฉือคิดว่าเซี่ย เสว่ไม่ได้ ให้เขาดึงและหมุนไปรอบ ๆ เพื่อหาบาดแผล ของเธอ

เซียงชิงฉือไม่ได้สังเกตเห็นความกังวลในน้ำเสียงของ เขาโดยไม่รู้ตัว

“คุณเจ็บตรงไหน”

“ซิงฉือ … ” มู่ซิงเหยว มองดูเซียงชิงฉือมุ่งเน้นไปที่ เซี่ยเสว่ ก็กำมืออย่างเงียบ ๆ พยายามเรียกเขาและจับ ความสนใจของเขา

เซียงชิงฉือมั่นใจว่าเขาไม่เป็นไรดังนั้นเขาจึงมองออก ไปและกล่าวทักทายกับ มู่ซิงเหยว

เซี่ยเสว่ไม่ได้ปรับตัวเข้ากับความกังวลของเซียงชิง ฉือและพวกเขาก็ยังไม่ได้คืนดีกัน นั้นทำให้พวกเขาผละ ออกไปเล็กน้อยและใช้มือใหญ่คว้ามือของเธอไว้
คุณแม่เซียงก็งงมากว่า “ลูกไม่ได้ไปคุยธุรกิจหรือ ทำไมลูกกลับมาแล้ว?”

“ยกเลิกแล้ว” เซียงชิงฉือตอบเบา ๆ

แน่นอนว่าเขาจะไม่พูดว่าการเดินทางเพื่อธุรกิจนั้นไม่ ได้ถูกยกเลิกเลยเพียงเพราะเมื่อตอนที่เขากำลังเตรียม ขึ้นเครื่องบินเขารู้สึกไม่สบายใจบางสิ่งในใจของเขาไม่ ได้รับการแก้ไขซึ่งทำให้เขาอึดอัด แก้ปัญหาที่จะพูด

เมื่อเขากลับมาที่ บริษัท เขาพบว่าเซี่ยเสว่ไม่อยู่และ ไม่มีใครเห็นเขาเมื่อเขากลับมาที่บ้านพักดังนั้นเขาจึงมา โรงพยาบาล

“แม่ เซี่ยเสว่ ผมมีบางอย่างที่จะพูดกับเธอตามมาก่อน เถอะ” หลังจากนั้นเซียงชิงฉือพาเซี่ยเสว่ออกไป

มู่ซิงเหยวขบฟันของเธอเมื่อเขาเข้ามาและออกไปกับ ผู้หญิงคนนั้น

มันคือ …

เซียงชิงฉือทำให้หล่อนจริง ๆ เหรอ? !

ไม่ได้! เซียงชิงฉือชอบเธอไม่เช่นนั้นเขาไม่จำเป็น ต้องตอบเธอและความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไม่ สามารถเทียบเคียงได้กับความสัมพันธ์การแต่งงานใน สามปีนี้
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ มู่ซิงเหยว

ก็รู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย

และอีกด้านหนึ่ง เซียงชิงฉือดึง เซี่ยเสว่ไปที่รถ

เซี่ยเสวมองที่ขากรรไกรที่ขบแน่นของเขาและไม่ได้

พูดอะไรเลยเมื่อคืนนี้คำทั้งสอง “เล่นเหนื่อย” ดังก้องอยู่

ในหูของเขาอย่างชัดเจน “เมื่อคืนนี้ … ฉันพูดแรงไป” เซียงชิงฉืออ้าปากก่อน

แม้ว่าเซี่ยเสว่รู้สึกประหลาดใจที่เขาจะก้มหัวเขาให้ เธอ แต่เขาก็กลับไม่ได้ในสิ่งที่เขาพูดโดยเฉพาะสิ่งที่ เรียกว่า “ของเล่น”

ทุกคนบอกว่าเธอไม่ได้ต่อสู้หรือคว้าตัวเธอมีบุคลิก อ่อนโยนนี่เป็นส่วนหนึ่งของมันอีกอย่างคือเธอรู้ว่าเธอ มีร่องรอยของความบริสุทธิ์อยู่ภายใน เซียงชิงฉือไม่ สามารถรักเธอได้ แต่ก็ไม่สามารถดูหมิ่นเธอได้

เซี่ยเสว่ยิ้มอย่างขมขื่น “ไม่เป็นไร”

“มันหมายความว่าอะไร”

เซียงชิงฉือ ฉันถามอะไรคุณหน่อยในการแต่งงาน สามปี คุณโอเคไหม?”

เซียงชิงฉือไม่พูดดังนั้นเธอจึงพูดต่อ

“ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นหนึ่งเพราะความรักในตอนแรก แต่ฉันก็เป็นภรรยาที่ดีอย่างตั้งใจคิดว่าบางทีเรา สามารถไปต่อได้ แต่….”

แต่มู่ซิงเหยวปรากฏตัวทำลายสภาพที่เป็นอยู่เดิม

“คุณคง … รักมู่ซิงเหยวมากนั่นคือสาเหตุที่แม่ของ คุณป่วยและอยู่ในโรงพยาบาล”

เจียงหยานหยานรักมู่ซิงเหยว… หลังจากที่เธอ ยอมรับความจริงนี้แล้วเธอก็จากไปได้อย่างสมบูรณ์

เซียงชิงฉือไม่สามารถฟังได้อีกต่อไปแล้วเซี่ยเสว่ควร พูดอะไรหลังจากได้รับรู้

“เข้าถึงประเด็น!”

เซี่ยเสว่กัดริมฝีปากล่างของเธออย่างที่ทำเป็นประจำ ราวกับว่า เซียงชิงฉือกำลังกระโดดรอบคอของเธอเมื่อ คืนและบอกว่าเธอไม่ได้รับอนุญาตให้พูดสองคำอีกครั้ง แต่เธอเชื่อฟังและเธออยากจะพูดถึงมัน

“การหย่าร้าง.”

“พูดอีกครั้ง”

เซี่ยเสว่เปล่งเสียงของเธอแผ่วเบา “การหย่าร้างนี่เป็น สิ่งเดียวที่ฉันขอให้คุณทำในสามปีนี้”

เซียงชิงฉือกลั้นลมหายใจของเขาและอธิบายทีละคำว่า “เหตุผลที่ผมออกไปเมื่อวานนี้เป็นเพราะ ซิงเหย วป่วยเธอเรียกผม ผมไม่สามารถบอกได้ว่าผมไม่รู้และ แม่ของผมก็ปลอดภัยแล้วในเวลานั้น นั่นเป็นเหตุผลว่า ทำไมผมถึงจบคุณเข้าใจไหม ”

หมายความว่ายังไงนั่นหมายความว่าคุณไม่มีความ รู้สึกสำหรับเธอ! เซี่ยหวู่รำพึงในใจ แต่เธอไม่ได้ แสดงออกใด ๆ บนใบหน้าของเธอ

“เธอกับผมเป็นแค่เพื่อน”

เพื่อน? เซี่ยเสว่เยาะเย้ยเพื่อนจะแชทกันกลางดึกไหม เพื่อนจะถือเจ้าหญิงในพิธีสำหรับผู้ใหญ่หรือไม่? เพื่อน ทิ้งแม่และภรรยาไว้ข้างหลังเพียงเพราะโทรศัพท์

“คุณไม่เชื่อเหรอ?” อันที่จริงเซียงชิงฉือไม่มีความ มั่นใจในประโยคนี้และแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่เข้าใจว่า มู่ซิงเหยวมีความหมายต่อเขาอย่างไรในอีกสามปีต่อมา

แต่ความเชื่อมั่นเพียงอย่างเดียวคือเขาไม่ต้องการ หย่าร้างกับเซี่ยเสว่

เซียงชิงฉือมองไปที่เซี่ยเสว่ด้วยความโกรธนัยน์ตา ของเซี่ยเสว่ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขากลายเป็นคน โกหก

“ ผมอธิบายให้คุณฟังแล้ว คุณต้องการอะไรอีก! อย่า มากกว่านี้คุณก็รู้ว่าผมไม่ใช่คนที่สามารถอธิบายให้คน อื่นฟังได้”
ดังนั้นเขาจึงอธิบายว่าเธอควรจะขอบคุณงั้นสิ?

“ฉันไม่ต้องการอะไรเลยฉันต้องหย่า”

ในขณะที่เธอไม่ตกลึกเกินไปในขณะที่เธอยัง

สามารถในการรักษาตัวเองได้ ตาของ เซียงชิงฉือเย็นชา “คุณแค่ต้องการหย่าเห

รอ?” ในฐานะที่หยิ่งเหมือนกัน เขาก็หยิ่งพอที่จะวางลูก

ไป(ปล่อยไป)

“ใช่”

“ได้ผมจะทำเพื่อคุณ!” เซียงชิงฉือ ยิ้มด้วยความโกรธ “พรุ่งนี้ผมจะให้ทนายร่างสัญญาการหย่าร้าง”

เซี่ยเสว่หันหัวของเธอและมองออกไปนอกหน้าต่าง มองขึ้นมาพร้อมกับเบิกตากว้างไม่อยากเปิดเผยความ รู้สึกใด ๆ ต่อหน้าเขา เขาแล้วกระซิบว่า ‘ตกลง’

เห็นได้ชัดว่านี่คือความคาดหวังของเธอใช่ไหม? เธอ ควรจะมีความสุขเธอควรหาคนที่จะเฉลิมฉลองเธอควร จะหาเสี่ยวชิงดื่มและเฉลิมฉลองนั่นแหละ!

ระหว่างทางมีบรรยากาศเหมือนจะฆ่ากันในรถ

“ลงได้!” เซียงชิงฉือหยุดรถเมื่อเขาขับรถไปครึ่งทาง แล้วสั่งอย่างเย็นชา
เขี่ยเสรีหันกลับมาและพบว่านี่เป็นทางหลวงถ้าเธอลง จากรถไฟที่นี่หมายความว่าเธอต้องเดินกลับ

“ผมบอกว่าลงได้!” ความโกรธของเซียงชิงฉือมาถึง จุดสูงสุดหากผู้หญิงคนนี้ยังไม่ลงจากรถอีกครั้งเขาไม่ สามารถรับประกันได้ว่าเขาจะทำให้เธอหายใจไม่ออก ไหม