ตอนที่13 ตรรกะบ้าบอ
ทันใดนั้นจิลลาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก จนหัวใจแทบไม่ สามารถควบคุมได้แล้ว
แต่ริมฝีปากเรียวบางเบื้องหน้าเซ็กซี่มาก!
เธอรีบผลักเขาออกอย่างลุกลี้ลุกลน และไม่กล้ามอง เขา จากนั้นก็ก้มหน้าวิ่งไปขึ้นรถทันที
“เร็วไปกันเร็ว ไม่เช่นนั้นเดี๋ยวคุณจะไปงานเลี้ยงคืนนี้”
เห็นท่าทางรีบร้อนขึ้นรถของเธอ กัมพลก็ยิ้มมุมปาก เล็กน้อย และรีบเดินตามขึ้นรถไป
ร้านเสื้อผ้าสั่งตัดเฉพาะบุคคล MeetAgain
ในตอนนี้ในร้านไม่มีใครเลย พนักงานยืนต้อนรับ อย่างกระตือรือร้น ทุกคนในที่นี้ล้วนบริการกัมพลเพียง ผู้เดียว
กัมพลนั่งลงบนโซฟา และจิบไวน์แดง พร้อมกับจ้อง มองจิลลาเปลี่ยนเสื้อผ้า
จิลลายืนอยู่เบื้องหน้าเสื้อผ้าเป็นแถว
ตำแหน่งที่เธอสมัครคือนักออกแบบเครื่องแต่งกาย แต่ตำแหน่งที่กัมพลมอบให้เขากลับเป็นตำแหน่งหัวหน้า แผนกออกแบบ ซึ่งเป็นตำแหน่งที่ต้องออกแบบเครื่องแต่งกายให้กัมพลโดยเฉพาะ นอกจากนี้ยังต้องรับผิด ชอบเรื่องรูปร่างของเขาด้วย
คนที่เธอไม่อยากพบเจอด้วยก็คือเขา แต่เธอกลับไม่มี สิทธิ์ปฏิเสธได้เลย
หลังจากหยิบเสื้อผ้าตัวหนึ่งมาก็ถามจิลลาว่า : “ตัวนี้ เป็นยังไงคะ?”
กัมพลกวาดตามองเสื้อผ้าแบบหนึ่ง “เธอคิดว่าสวย แล้วหรอ?”
จิลลารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ เธอเลยเลือกเสื้อผ้าอย่าง ลวกๆ จนไม่คิดถึงความเหมาะสมของกัมพลด้วย
เธอยังคงพยักหน้าอย่างดื้อรั้น
กัมพลวางแก้วไวน์ลง และหยิบเสื้อไปเปลี่ยนในห้อง เปลี่ยนเสื้อ
นี้เป็นชุดสูทสีดำที่มีการออกแบบข้างเอวและบริเวณ บ่าที่ซับซ้อนมาก และบางกระดุมต้องให้คนคนอื่นช่วย ปลดกระดุมด้วย
กัมพลยืนอยู่หน้ากระจกของหน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ด้วยท่าทางสงบนิ่ง
พนักงานผู้หญิงเดินเข้าไปช่วยเขาสวมกระดุมด้วย ท่าทางกระตือรือร้น
กัมพลขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ถอย ไป”
“ขอโทษค่ะ คุณผู้ชาย”
พนักงานสองคนตกใจจนเหงื่อแตก และรีบเดินถอย ออกไปข้างนอก กัมพลเดินมายืนเบื้องหน้าจิลลา และ พูดว่า “ยังไม่มาอีก?”
“ฉันหรอ?”
จิลลานิ่งอึ้ง เธอไม่ใช่พนักงาน และไม่ใช่สาวใช้ แต่ ทำไมเธอต้องช่วยจัดการเรื่องเสื้อผ้าของเขาด้วย?
ยิ่งไปกว่านั้นรูปแบบชุดนี้ต้องโอบเอวของเขาต้องจะ สวมกระดุมเรียบร้อยได้
เธอปฏิเสธอย่างหนักแน่น “ฉันรับผิดชอบแค่เสื้อผ้า ส่วนการจัดการเสื้อผ้าของคุณไม่ใช้งานของฉัน”
กัมพลหัวเราะออกมาเบาๆ
“ใช่งานของเธอหรือเปล่า ล้วนเป็นฉันตัดสินใจ”
ตรรกะบ้าบอ!
จิลลาโมโหจนอยากเขวี้ยงเสื้อผ้าใส่เขา แต่เมื่อนึกถึง ค่าชดเชยผิดสัญญา เธอก็ต้องอดกลั้นไว้
ต้องอดทน
หลังจากที่เธอสามารถพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้เซ็นสัญญา เมียเก็บนั้น เธอก็จะหลุดพ้นจากกัมพลแล้ว
จิลลาเดินเข้าไปยืนอยู่เบื้องหน้ากัมพลที่ส่องกระจก อยู่ ว่าไปเมื่อเขาสวมชุดสูทนี้ก็ยิ่งทำให้เขาหล่อเหลา มากขึ้น เหมือนกับถูกออกแบบมาเพื่อเขาคนเดียวเลย
“คุณช่วยยกมือขึ้นหน่อย ฉันต้องสวมกระดุมเอวให้ กับคุณ”
“ได้”
กัมพลจ้องมองจิลลา ตอนที่เขายกมือทั้งสองข้างขึ้น ท่าทางของจิลลาในตอนนั้นเหมือนกับเธอกำลังกอดเขา อยู่
จิลลาหน้าแดงระเรื่อ พร้อมกับรู้สึกตื่นเต้น กระวนกระวาย
เธอรีบหลบสายตาเซ็กซี่ของกัมพล และพยายามนึก ว่าเขาเป็นนายแบบธรรมดาคนหนึ่ง
จิลลายื่นมือทั้งสองออกมา โดยพยายามไม่ให้ถูก ร่างกายของกัมพล แต่หน้าด้านข้างของเธอชิดใกล้กับ หน้าอกของกัมพลมาก จนสามารถได้ยินเสียงหัวใจเต้น ของเขา
“ตึก–ตึก——ตึก”
เสียงดังเหมือนน้ำฝนกระทบบนหัวใจของเธอ
กัมพลก้มหน้าตลอด พร้อมจ้องมองใบหน้าอันเรียว เล็ก และแววตาก็ค่อยลึกซึ้ง
กลิ่นตัวอ่อนๆบนตัวของเธอยั่วเย้าใจของเขาตลอด
เวลา
นับตั้งแต่เจอกันมาผู้หญิงคนนี้ล้วนมีเสน่ห์ดึงดูดใจ เขาจนไม่อาจปฏิเสธได้
“จิลลา เธอจะคลอเคลียฉันนานอีกเท่าไหร่ หรืออยาก ยั่วฉัน?”
เขายื่นมือจับเอวทั้งสองข้างของจิลลา พร้อมออกแรง
ยกเธอขึ้นมาแนบบนหน้าอกของเขา
ทันใดนั้นทั้งสองคนก็ไม่มีระยะห่างแล้ว
จิลลาเงยหน้าอย่างตกใจ พร้อมกับจ้องมองแววตา เซ็กซี่ของกัมพล เหมือนกับอยากกลืนเธอไปทั้งตัว
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ