ตอนที่ 4 ฉันจะแจ้งจับคุณ!
ดวงตาแดงก่ำของจิลลาเผยสายตาอัปยศ เธอทุบตี เขาอย่างเต็มกำลัง
“ฉันจะแจ้งตำรวจ! ฉันจะแจ้งจับคุณ!”
“แจ้งความหรอ?”
กัมพลจับมือของจิลลา และแค่นหัวเราะอย่างหมด ความอดทน “เธอเอาอะไรมาแจ้งความฉัน? บนหนังสือ สัญญา ฉันซื้อเธอมาแล้ว!”
“นั้นเป็นสัญญาที่คุณปลอมแปลงขึ้นมา! ฉันไม่เคย เซ็นสัญญาเป็นเมียเก็บอะไรนั้น!”
“ยังไม่ยินยอมอีกหรอ?”
กัมพลเผยสีหน้าบิดเบี้ยว เพราะถูกยั่วโมโห “ได้! เดี๋ยวผมจะทำให้คุณจำได้”
เขาถอยออกมา และดึงซิปขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จากนั้น กล้ามเนื้อที่เป็นชั้นก็ถูกปกคลุมด้วยชุดสูทเรียบร้อย
ขณะที่เขายืนก็ก้มหน้ามองจิลลาอย่างดูถูก พร้อมส่ง เสียงเย็นชาออกมา
“พาเธอกลับไป”
หลังสิ้นเสียง จู่ๆประตูทางเข้าก็ถูกเปิดด้วยบอดี้การ์ด
จิลลาไม่ได้สวมเสื้อผ้าอะไรเลย ทันใดนั้นเธอก็รู้สึก อับอายจนอยากตาย เธอรีบคว้าเสื้อผ้าที่กัมพลดึงออก มาเมื่อกี้อย่างรีบร้อน และถามพลางว่า “คุณจะพาฉันไป ที่ไหน? ตกลงคุณคิดจะทำอะไรกันแน่?”
กัมพลเผยท่าทางเมินเฉย และไม่สนใจจิลลาเลย จาก นั้นเขาก็เดินออกไป
บอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่สองคนเดินมาถึงเบื้องหน้าของ จิลลา พวกเขาจับเธอคนละข้าง และลากเธอออกไป โดยไม่พูดอะไรเลย
“ปล่อยฉันนะ! พวกคุณกำลังลักพาตัวอยู่นะ มันผิด กฎหมายนะ!”
จิลลากระวนกระวายอย่างรีบร้อน และกรีดร้องพลาง แต่เธอแทบจะไม่สามารถต้านทานอะไรได้เลย สุดท้าย ก็ถูกพาไปที่ปราสาทหรูหราแถวชานเมืองแห่งหนึ่ง
เธอถูกโยนทิ้งในห้องขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง บนผนัง กำแพงมีหน้าจอฉายแสงขนาดใหญ่อันหนึ่ง เหมือนกับ เป็นโรงหนังส่วนตัว
กัมพลกำลังนั่งบนโซฟาพลาง และเขย่าไวน์แดงใน แก้วเล็กน้อยพลาง
ท่าทางเรียบร้อย แต่น่าเสียดายจิตใจดำ
จิลลามองเขาอย่างหวาดระแวง “คุณพาฉันมาที่นี้ ทำไม?”
“ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงดื้อรั้น เลยถ่าย วีดีโอเก็บไว้”
กัมพลแค่นหัวเราะอย่างดูถูก จากนั้นก็กดรีโมท
ทันใดนั้นม่านฉายแสงก็สว่างขึ้น เป็นวีดีโอที่ถ่ายจาก มุมของกล้องวงจรปิดของห้องหนึ่ง
ภายในห้องไม่มีอะไรโดดเด่น แต่คนที่นั่งในห้อง กลับ ทำให้จิลลาตกใจนิ่งค้าง
เป็นตัวเธอเอง!
ที่สวมเสื้อผ้าที่เธอชอบมากที่สุดชุดนั้น และกำลังนั่ง เผชิญหน้ากับกัมพลอยู่
จิลลาแทบไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเองเลยเธอไม่รู้ จักกัมพลมาก่อนเลย ทำไมเธอถึงนั่งอยู่ด้วยกันกับเขา ได้?
เหตุการณ์ท้ายวีดีโอยิ่งทำให้เธอตกใจช็อก เพราะ เธอกับกัมพลเซ็นสัญญาเป็นเมียเก็บ จากนั้นเธอก็หยิบ กระเป๋าที่เต็มไปด้วยเงินสดเดินออกไป
“นี่ นี่มันเป็นไปได้ยังไง? ฉันแทบไม่จำไม่ได้เลยว่าฉัน พบกับคุณตอนไหน?”
จิลลาเผยสีหน้าขาวซีด และร่างกายก็สั่นจนไม่ สามารถควบคุมตัวเองได้
เธอแทบไม่รู้ว่าควรอธิบายเรื่องนี้ยังไง ดูเหมือนเธอ ตกในแหสีดำขนาดใหญ่แล้ว และตอนนี้มือที่มองไม่เห็น กำลังบีบคอเธออยู่
“มาแกล้งทำเป็นความจำเสื่อมตอนนี้คงส่ายไปแล้ว
กัมพลลุกขึ้นยืนอย่างไม่พอใจ และก้าวเท้ายาวไปเข้า มาหาจิลลา แล้วเผยสีหน้าเย็นชาอย่างชัดเจนออกมา
จิลลาถอยหลังไปอย่างตื่นตระหนก “ฉันไม่รู้จริงๆว่า มันเกิดขึ้นได้ยังไง ในวีดีโอต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ คุณ กัมพลค่ะ คุณช่วยให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม ฉันต้องสืบ ได้แน่ค่ะ”
“ฉันมอบเวลาให้คุณมากพอแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาที่คุณ ต้องทำตามสัญญาแล้ว”
รูปร่างสูงใหญ่ของกัมพลกดทับลงราวกับเป็นภูเขา ใหญ่ลูกหนึ่ง จนทำให้จิลลาไม่สามารถถอยหลังได้แล้ว
เขาก้มมองเธอด้วยสายตาดูถูกเหมือนราชา ขายให้ ฉันแล้วก็ควรทำหน้าที่ผู้หญิงของฉันดีๆ ไม่เช่นนั้น…”
นิ้วมือบีบตัว ชั่วพริบตาแก้วก็แตกกระจาย และไวน์ แดงกับเศษแก้วก็ร่วงตกลงบนพื้น ทุกอย่างแดงไปหมดเหมือนเลือด
“นี้เป็นการข่มขู่!
จิลลาตกใจจนขนลุกซู่ และมือก็สั่นเทาอย่างไม่ สามารถควบคุมได้ เธอหวาดกลัวจนไม่กล้าขัดขืนแล้ว แต่เธอไม่สามารถทำลายชีวิตของตัวเองพังพินาศ
แบบนี้
เธอค่อยๆ มือไว้อย่างแน่น จากนั้นก็แกล้งทำเป็น สงบนิ่ง “สัญญาฉันไม่ได้เป็นเซ็น แต่ถ้าคุณปล่อยฉัน ฉันจะชดเชยเงินให้คุณ ต้องการกี่บาทบ้านนิธิวรสกุลก็ จ่ายให้ได้
“ต้องการทําลายสัญญาหรอ!”
กัมพลเผยสีหน้าขุ่นเคือง และยื่นมือบีบคอของจิลลา อย่างคลุ้มคลั่ง
“จิลลา เธอเป็นคนแรกที่กล้าขัดขืนฉัน สัญญาของ กัมพลไม่ใช่ใครจะเซ็นก็เซ็นได้ และไม่ใช่ใครอยาก ทำลายก็ทำลายได้?”
เขาออกแรงอย่างเต็มกำลัง เหมือนกับอยากบีบคอ ของเธอให้แหลกกระจุย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ