ตอนที่ 12 ผมลูกชายของแม่ต้องการนอนกับเธอ

ทะเลสาบหวานใจ

อาคารสูงตระหง่าน เส้นตรงแนวดิ่งอันยิ่งใหญ่ค่อยๆ ถูกแสงจันทร์กระทบ ปกคลุมด้วยอิฐแดงกระเบื้องขาว แสงสีเงินเป็นชั้นๆรูปแบบสไตล์ยุโรปที่อ่อนโยนสุภาพ นุ่มนวลกว่ามาก

อาคารสี่เหลี่ยมตรงตามมาตรฐาน ประกอบด้วยกลิ่น อายแบบจีน ชายคาประดับด้วยมังกร หอศาลาสูง มาก พอที่จะสะท้อนให้เห็นถึงความสูงส่งและหรูหรา

ประตูเหล็กชุบทองประดับลวดลายเปิดอย่างช้าๆเมื่อ รถไมบัคเข้าใกล้

เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว ธีมนต์เอาเสื้อสูทตัวนอก พาดไว้บนแขน เหยียบไปบนรางไฟบนพื้นทางเดินที่ กระพริบเรียงรายลึกเข้าไป แล้วเดินเข้าไปให้ห้อง

จรรย์ธรที่เดิมที่คุยเล่นอยู่กับคุณหญิงเพ็ญรดี ได้ยิน เสียงฝีเท้าก็เงยหน้ามองธีมนต์ที่เดินเข้ามา สีหน้าอ่อน โยนลงอย่างมาก เดินมาต้อนรับและรับเสื้อนอกของ ธีมนต์ไป ถามอย่าสนิทสนมว่า “ทานอาหารเย็นมาอิ่ม ไหม?”

ธีมนต์ไม่สนใจเธอและเดินเข้าไปข้างใน

คุณหญิงเพ็ญรดีก้าวไปด้านหน้า ตาแหลมคมเห็นรอยริมฝีปากสีแดงบนเสื้อเชิ้ตของเขา ทำตาหรี่ลงแล้วถาม “ลูกไปอยู่กับนางจิ้งจอกไหนมา?”

จรรย์ธรเองก็เห็นรอยบนเสื้อเชิ้ตด้วยเช่นกัน แววตามี ความทุกข์ขึ้นมา ก้มศีรษะลงด้วยความเศร้าโศก

ธีมนต์เดินเข้าไปข้างในโดยไม่ส่งเสียงสักนิด คุณ หญิงเพ็ญรดีใช้น้ำเสียงตำหนิกับเขา “ลูกมีแฟนอยู่แล้ว ทำไมถึงยังเที่ยวไปร่อนสำส่อนกับหญิงอื่นข้างนอก ตามใจอีก อยากหาความสนุกก็ให้บันยะบันยังบ้าง ลูก ควรมีความรับผิดชอบต่อจรรย์ธรไม่ควรทำให้เธอ เสียใจ”

“คุณป้า ไม่เป็นไรค่ะ หนูรู้ว่าธีมนต์ก็แค่เที่ยวเล่น ป้า อย่าไปต่อว่าเขาเลย!” จรรย์ธรพูดน้ำเสียงปนน้อยใจ แสดงบทเป็นบทบาทคนที่ถูกกระทำอย่างสมบูรณ์

ธีมนต์พูดอย่างเย็นชา “แม่ จรรย์ธรไม่ใช่แฟนผม แต่ ไหนแต่ไรผมไม่เคยแตะต้องเธอ แล้วจะเป็นผู้หญิงของ ผมไปได้ยังไง ผมไม่เคยยอมรับเลย

คำพูดเขาทำให้สีหน้าน้อยใจของจรรย์ธรแตก กระจาย ทำให้เธออายจะอยากแทรกแผ่นดินหนีปรากฏ สีหน้าเก้อวางตัวไม่ถูก

ตาของคุณหญิงเพ็ญรดีมีประกายแสงแล่บขึ้นมา เสี้ยวแว่บ มองจรรย์ธรแล้วก็มองไปที่ลูกชายอีกที แล้ว พูดค้านขึ้นมา “แต่ลูกก็ไม่ได้ปฏิเสธ!”
ธีมนต์พูดย้อนแม่ตัวเองมือวางไว้บนไหล่ของแม่ “แม่ เชื่อคนง่ายเกินไปเลยโดนเธอหลอกเอา”

“ฉัน…”

คุณหญิงเพ็ญรดีกำลังจะพูดอะไรแต่โดนธีมนต์ขัด ก่อน “พี่ไฉไล ส่งแขก แล้วก็จากนี้ไปประตูใหญ่ของ บ้านเราห้ามคนนอกที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าออกโดยพละ การ!”

คนรับใช้พี่ไฉไลก้าวออกมา ทำหน้าลำบากใจมองไป ที่คุณหญิงเพ็ญรดี

จรรย์ธรรีบร้อนพุ่งไปหาคุณหญิงเพ็ญรดีทำตัวน่า สงสาร “คุณป้า คุณป้าต้องช่วยหนูนะ!”

คุณหญิงเพ็ญรดีที่อยู่ตรงกลางระหว่างสองคนเหมือน คุกกี้สอดไส้ประกบซ้ายขวากำลังลำบากใจ คนหนึ่ง ก็ลูกชายของเธอ อีกคนเป็นผู้หญิงที่เธอถูกใจให้เป็น สะใภ้ในอนาคต เธอควรเลือกฝั่งไหนดี?

ธีมนต์ท่าทีเด็ดเดี่ยวทั้งสายตาและการแสดงออก แสดงให้เห็นว่าไม่มีวิธีขัดขืนและต่อต้าน ตาชั่งในใจ คุณหญิงเพ็ญรดีโอนเอียง สุดท้ายก็เอนไปทางฝั่ง ลูกชาย

โบกมืออย่างไม่แยแส “ก็ได้ พี่ไฉไลส่งแขก!”

เมื่อเห็นท่าทีของลูกชายก็รู้ว่าเขาไม่ชอบจรรย์ธร ถึงขนาดรำคาญ แตงที่ฝืนเด็ดจากต้นย่อมไม่หวาน เรื่อง ของลูกหลานก็เป็นตัวของลูกหลานเอง เธอไม่สามารถ ไปก้าวก่ายได้มากนัก

จรรย์ธรเองก็หาข้ออ้างไม่เจอ เฝ้ามองธีมนต์ขึ้นไป ชั้นสองแล้วเธอก็รีบร้อนหันมาทางคุณหญิงเพ็ญรดีขอ ความเห็นใจอีกครั้ง

แต่ว่าคุณหญิงเพ็ญรดีแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น รีบเดิน ตามลูกชายขึ้นไปตามทางจนถึงห้องของเขา

ธีมนต์หยุดก่อนถึงหน้าห้องตัวเองรอคำถามที่เธอเก็บ เอาไว้

“ลูก” เธอถามด้วยความอยากรู้พร้อมชี้ไปที่รอย ลิปสติกสีแดงบนเสื้อเชิ้ต “ตอนนี้ลูกคบหาอยู่กับผู้หญิง คนไหน?”

“เธอชื่ออะไร?”

“ลูกชอบเธอรึเปล่า?”

โยนคำถามออกมาเป็นชุดติดต่อกัน แต่ธีมนต์ไม่ตอบ เธอในเวลา ในหัวปรากฏภาพใบหน้าน่าค้นหาของนารา ริมฝีปากแดงที่เซ็กซี่แล้วยังความกล้าในการยั่วยวน ของเธออีก…

เขาอดกลั้นที่จะไม่กลืนน้ำลายให้ลูกกระเดือกขยับ ภายในใจเต็มไปด้วยความร้อนใจกระสับกระส่าย “ผมลูกชายของแม่ต้องการนอนกับเธอ ตอบแบบนี้แม่พอใจ รึยัง?”

คุณหญิงเพ็ญรดีตกใจส่ายหัวอย่างไม่น่าเชื่อ “ไม่ พอใจ ลูกดีเลิศขนาดนี้ เท่สง่าแถมยังรวย แต่คิดอยาก หลับนอนกับผู้หญิงคนเดียวไม่ใจง่ายไปหน่อยเหรอ?”

ธีมนต์ยิ้มเยาะ พิงขอบประตูน้ำเสียงพูดเหมือนช่วย ไม่ได้ “แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ชายตามองลูกชายแม่เลย นะ”

“ว่าไงนะ?” คุณหญิงเพ็ญรดีตะลึง “ไม่นึกเลยว่าจะมี ผู้หญิงที่ไม่สนลูกชายแม่ด้วย? ลูกบอกแม่มาว่าเธอเป็น ใคร? แม่จะไปหาเธอ ลูกชายฉันดีพร้อมขนาดนี้ เธอยัง ไม่ชายตามองอีกเหรอ?”

ธีมนต์เดินเข้าห้องโดยไม่ตอบคำถามของแม่

คุณหญิงเพ็ญรดีไม่ยอมล้มเลิก เดินตามเขาและพูด ไม่หยุด “ลูกบอกแม่มาว่าผู้หญิงคนนั้นวิเศษยังไง แม่ ของลูกจะไปช่วยจัดการเธอ มีผู้หญิงในเมืองกีธร์นที่ไม่ ชอบลูกอยู่ด้วยแม่นี่อยากไปรู้จักจริงๆ!”

เวลาคุณหญิงเพ็ญรดีอ้าปากพูด จะมีชื่อเรียกว่า “ปืน ใหญ่ลูกโซ่” ธีมนต์ที่เหนื่อยล้าทั้งกายและใจกับการ ปะทะกับแม่ปีศาจสาว ปลดเนคไทแล้วหันไปทางคน แม่ “แม่ออกไปก่อนเถอะ ลูกชายแม่อยากพักแล้ว ไว้มี โอกาสผมจะพาเธอมาให้แม่รู้จัก”
“ไม่ลูก แม่แค่…

“เอาน่า” ธีมนต์ชักสีหน้า

คุณหญิงเพ็ญรดีไม่กล้าพูดมาก เดินออกจากห้อง อย่างว่าง่ายแล้วปิดประตูห้องให้ลูกชายไปด้วย

พอเดินลงมาด้านล่าง ก็กวักมือเรียกพี่ไฉไลคนรับใช้ ให้มาหาใกล้ตัว แล้วพูดไม่หยุด “พี่ไฉไล เธอว่าผู้หญิง แบบไหนที่จะไม่ชายตามองลูกชายฉัน?

คำถามนี้ทำให้พี่ไฉไลถึงกับล้ม คุณชายดีเลิศขนาด นี้ ไม่นึกเลยว่ายังมีผู้หญิงที่ไม่ชอบด้วย ครุ่นคิดอยู่พัก หนึ่งจึงพูดว่า “คุณผู้หญิง บางที…อาจเป็นผู้หญิงที่มี นิสัยเฉพาะตัวมากก็ได้นะคะ”

“นิสัยเฉพาะตัว? นิสัยเฉพาะตัวกินได้ที่ไหน!” คุณ หญิงเพ็ญรดีสงสัยและอยากรู้เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ แต่ ยังมีความเลื่อมใสบางๆ

เธอหยุดพูดต่อและครุ่นคิด พินิจพิเคราะห์แผนการที่ เหมาะสม

เธอคอยมองหาโอกาสที่จะได้เจอกับแม่จิ้งจอกที่มี นิสัยเฉพาะตัวคนนี้ลำพัง!