ตอนที่ 10 แกล้งทำเป็นคนบริสุทธิ์

หลินหยู่นจูก้มหัวลงความคิดเต็มหัวทำให้เดินหลง ทาง!

โรงแรมอู่โจวเป็นหนึ่งในโรงแรมห้าดาวของเมืองGสิ่ง อำนวยความสะดวกครบครัน มีน้ำตกใสภายในร้านหลิน หยื่นจูเพิ่งกลับมาในประเทศดังนั้นหลงทางก็เป็นเรื่อง ปกติ

หลินหยู่นจูที่กำลังกอดอกหาทางเธอกลับถูกขวาง ทางทันใด

เธอยกคิ้วมองเธอเป็นหญิงสาวสวยและแต่งตัวดีมี อารมณ์เป็นเอกลักษณ์ถ้าจำไม่ผิดเธอคนนี้เป็นผู้หญิงที่ อยู่กับซูจิ่งเฉินในตอนนี้

หลินหยู่นจูแกล้งทำเป็นเงียบแล้วเดินจากไปแต่ทันใด นั้นก็ได้ยินเสียงของหญิงคนนั้น

“หยุดก่อน!”

เสียงนั้นเฉียบคมและตั้งคำถามและมีทัศนคติก้าวร้าว

หลินหยุ่นจูตะลึงเธอสงสัยว่าในประโยคที่กำลังพูด กับเธอแต่แถวนั้นไม่มีใครอยู่ถ้าไม่ได้พูดกับเธอจะพูด กับใคร

ความสูงของฉีเยว่นั้นไม่เตี้ยแถมยังเพิ่มเติมด้วยรองเท้าส้นสูงอีกความสูงเกินครึ่งหัวของหลินหยุ่นจู ท่าทางและใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่เหยียดหยาม ดวงตาเธอจ้องมองที่หลินหยุ่นจูเหมือนมีดแหลมคม

“เมื่อครู่เธออ่อยผู้ชายของฉันเหรอ?”

ฉีเยว่รู้จักหลินหยุ่นจูแต่หลินหยุ่นจูไม่รู้จักตัวละครตัว

หลินหยู่นจูขมวดคิ้วและอธิบายว่า “พี่สาวฉันคิดว่าคุณ อาจจะเข้าใจผิดแล้ว”

“เข้าใจผิดเหรอ?โอ้!”ฉีเยว่หัวเราะอย่างเยือกเย็น“คุณ หลินอย่าคิดว่าฉันไม่รู้จักเรื่องที่คุณและซูจิ่งเฉิน แตกหักกันอยู่ต่อหน้าฉันไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็น บริสุทธิ์น่าขยะแขยง!”

หลินหยู่นจูตกใจมาก!

อีกฝ่ายรู้จักชื่อนามสกุลหลินของเธอ

ฉีเยวมองดูสายตาอันประหลาดใจของหลินหยุ่นจูสอง มือของเธอกอดออกและเดินวนไปรอบๆหลินหยุ่นจูและ ดวงตาที่เหยียดหยามนั้นก็กวาดเธอขึ้นและลง

“ซูจิ่งเฉินบอกฉันหมดแล้วว่าห้าปีก่อนเธอทรยศเขา ไปมีอะไรกับชายคนอื่นจนตั้งครรภ์เขาเลยเลิกกับเธอ แต่เธอยังหลงผิดอีกหรือต้องการทำร้ายเขาอีกครั้ง?”
ดวงตาของหลินหยื่นจูเบิกกว้างอย่างไม่น่าเชื่อไม่ได้ คาดคิดว่าผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้รู้ละเอียดขนาดนี้สิ่งที่ ทำให้เหลือชื่อคือเธอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับพวกเขา

เธออ้าปากค้างและต้องการอธิบายอะไรบางอย่างแต่

สิ่งที่จะพูดก็ไร้พลังและหมดเรี่ยวแรง เธอทรยศซูจิ่งเฉินจริงๆเธอตั้งครรภ์และเธอก็ไม่รู้ จริงๆจนกระทั่งตอนนี้ว่าชายคนที่เปลี่ยนเธอจากเด็ก

หญิงเป็นผู้หญิงคือใคร!

“ทำไม?พูดไม่ออกเลยเหรอ?ฉันพูดถูกใช่ไหม!”ฉีเยว่ ยิ้มอย่างภูมิใจ

“ฟังนะคุณหลินฉันแนะนำคุณอย่างหนึ่งให้ออกไป จากชีวิตซูจิ่งเฉินถ้าฉันเป็นเธอฉันจะซ่อนหางของฉันไว้ จะกลับมาที่นี่ให้อายทำไมตัด……

ประโยคสั้นๆแต่เหมือนคมดาบแทงทะลุหัวใจที่เปราะ บางของหลินหยู่นจูในขณะที่ดวงตาของเธอชุ่มชื้นไป ด้วยน้ำแต่ก็กัดฟันอย่างหนักเพื่อไม่ให้ตัวเองคร่ำครวญ ออกมา

ฉีเยว่เป็นหญิงสาวผู้หยิ่งผยองที่ไม่เคยรู้สึกสงสาร ใครหากคุณไม่รู้จะทําอย่างไรให้หยุดไว้

สิ่งที่เธอรักที่จะทำในชีวิตของเธอคือเหยียบย่ำศัตรู ของเธอให้จมใต้ฝ่าเท้าของเธอเพลิดเพลินไปกับความ เจ็บปวดและสิ้นหวังของพวกเขายิ่งไม่ต้องพูดหญิงคนนี้หลินหย่นจู

คุณรู้ไหมว่ามันยากสำหรับเธอที่จะขโมยซูจึงเฉินจาก ข้างกายหลินหยูนจู

เธอสูดลมหายใจลึกและต้องการอ้าปากที่จะพูดอะไร บางอย่าง หลังเธอก็มีคำพูดที่โหดร้ายดังขึ้น”ฉีเยว่เธอ มาทําอะไรที่นี่?”

เสียงโทนต่ำและบรรยากาศเริ่มว่างเปล่าทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงเซลโลในห้องโถงใหญ่

หลินหยุ่นจูมองไปรอบๆและเห็นร่างที่สูงใหญ่และ แข็งแรงที่เดินอยู่ไม่ไกลเธอเห็นแสงสีทองที่อยู่ด้าน หลังชายคนนั้นเหมือนแสงอาทิตย์ที่ส่องมาลงบนเงาที่ เหยียดยาวของชายผู้นั้น

ชายคนนี้มีใบหน้าเหมือนแกะสลักดวงตาที่ลึกราวกับ สระน้ำจมูกตรงริมฝีปากเซ็กซี่ดวงตาของชายคนนี้ เหมือนเหยี่ยวเขาทักทายดวงตาที่สดใสของหลินหยุ่นจู อย่างนุ่มนวลราวกับน้ำ

สี่ตามองกัน!คิดแยกกัน

ช่างเป็นตาคู่ที่มีเสน่ห์เหมือนดวงดาวดูเหมือนว่าจะ เคยเห็นที่ไหนสักแห่ง

หลินหยื่นจูรู้สึกแค่ว่าดวงตาของชายคนนี้พิเศษคม เกินลึกลงไปเหมือนเหวของบ่อที่ทำให้ผู้คนจมลงไปโดยไม่ตั้งใจสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจมากยิ่งขึ้นก็คือ ดวงตาเหล่านี้ดูเหมือนเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง

แต่ในใจของฉีเทียนโหย่วคิดอย่างนี้

ผู้หญิงคนนี้มีความงามแบบธรรมชาติและมีการรวม กันของคุณสมบัติบนใบหน้าที่สวยงามและช่างน่า อัศจรรย์สะอาดและน่าจดจํา

โดยเฉพาะดวงตาที่สดใสเหล่านี้อันเป็นเหมือนความ เย็นฤดูใบไม้ผลิราวกับไข่มุกและมีแสงเหมือนดังดวง จันทร์ใบหน้านี้ที่ปรากฏต่อหน้าดวงตาช่างใกล้เคียงกับ ภูตสาวน้อยผู้ซึ่งอยู่ในใจของเขาเมื่อหลายปีก่อนและ กลายเป็นคน

มันคือเธอ!หรือเป็นแค่คนหน้าคล้าย

บุคคลทั้งสองยืนใกล้และจ้องมองกันและกันจนลืมไป ว่ามีบุคคลอื่นยืนอยู่

ฉีเยว่ได้ยินเสียงพี่ชายก็นิ่งตะลึงและหันกลับมา ใบหน้าที่ดูหมิ่นเหยียดหยามก็หายไปและถูกแทนที่ ด้วยใบหน้าที่น่ารักแทน

เธอวิ่งหาฉีเทียนโหย่วและพูดพร้อมกับยิ้มว่า”อ้อ เหมือนฉันจะพบเจอคนคุ้นเคยก็เลยทักทายเท่านั้นเอง!”

ทักทาย?คนรู้จัก?
หลินหยู่นจูอดไม่ได้ที่จะยิ้มอ่อนๆ

ภาษาที่ใช้ในการทักทายคนรู้จักมีความหมาย แหลมคมอย่างนี้เหรอ?

เธอขยับสายตาเล็กน้อยแล้วไปปะทะสายตากับฉีเยว่ ดวงตาที่สวยงามเหล่านั้นช่างน่ารังเกียจนักและเธอมอง เห็นได้อย่างชัดเจนพร้อมกับคำพูดที่เธอเพิ่งได้ยินดัง ขึ้นอีกครั้งข้างหู

ในใจมีความตื่นตระหนก

เธอลืมที่จะทักทายสวัสดีและรีบเดินหนีออกไปจากที่ ตรงนั้น

ฉีเทียนโหยว่ไม่ใช่คนโง่เขาแค่เห็นใบหน้าที่ภูมิใจของ ฉีเยว่เขาก็พอจะเข้าใจนอกจากนี้เขายังรู้จักน้องสาว ของเขาดีเธอไม่รังแกคนทั้งวันก็เป็นเรื่องดีเท่าไรดูการ แสดงออกสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นทำไมถึงดูเหมือนว่า มันเจ็บปวดขนาดนั้น

แม้ว่าเขารู้สึกว่าเธอกำลังพยายามที่จะอดทน

“พี่ชายเธอไม่อยู่ที่นั่นกินข้าวเหรอออกมา ทำไม?”ฉีเยว่ถามเพราะคิดว่าในใจฉีเทียนโหย่วคิด อะไรตอนนี้เธอยังคงพยายามแกล้งทำตัวเป็นน้องสาวที่ เชือฟัง

“ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำเธอกลับไปก่อน”ฉีเทียนโหย่วพูดแล้วหันเดินย้อนกลับไป

หลินหยูนจูไม่รู้ว่าตัวเองต้องไปทางไหนเธอวิ่งเข้าไป ข้างในแต่ตอนนี้เธอไม่สามารถที่จะกลับไปที่ห้องกิน ข้าวกับช่างซีและเจ่อห้าวเธอกลัวว่าจะอดไม่ได้ที่จะ ร้องไห้แล้วทำให้ญาติและเพื่อนของเธอกังวล

หันไปหันมาก็มองไปที่ประตูใหญ่และกลั้นลมหายใจ ของเธอและกระโจนเข้าสู่ความมืดยามค่ำคืน