ตอนที่3 เบื่อหน่าย

หลังจากทานอาหารหลินหยุ่นจูส่งซูจิ่งเฉินออกจาก ประตูบ้าน

ที่รถBMWหลินหยุ่นจูในที่สุดก็พูดออกมา

“พี่จิ่งเฉินเมื่อคืนตอนที่ฉันออกมาแล้วหลังจากนั้นพี่ไป ไหนเหรอคะ?”

คำพูดประโยคนี้ทำให้ซูจิ่งเฉินสีหน้าเปลี่ยนไปใน ทันทีแต่ผู้ชายก็สามารถควบคุมอารมณ์ได้ดีแทบไม่ มองไม่เห็น เมื่อคืนพอคุณออกไปแล้วฉันก็ไปตามเธอ แต่โทรหาหลายรอบก็ไม่รับสายเลยต้องกลับบ้านก่อน”

“อ่อ”หลินหยู่นจูทำเป็นพยักหน้าและจะไม่พูดถึงเรื่อง นี้อีก

เธอเองก็กลัวมากที่เขาจะถามกลับมาอย่างกะทันหัน ว่าเมื่อคืนเธอออกไปทำไมไม่รับสาย…ยังดีที่พี่จิ่งเฉิน เชือเธอ

ถอนหายใจอย่างนิ่งๆแล้วให้ปล่อยเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ คืนถูกฝังเอาไว้

“พี่จิ่งเฉิน….…….

มันเย็นและเสียงของหลินเอินฮุ่ยก็มาจากด้านหลัง ของซูจิ่งเฉินที่อยู่บนรถ
ซูจิ่งเฉินที่อยู่ในรถเงยหน้าขึ้นมองและเห็นเธอก้าว ออกมาจากประตู

หลินหยู่นจูยิ้มโดยแกล้งทำเป็นถามแบบไม่ตั้งใจว่า“พี่ จิ่งเฉินเมื่อคืนวานคุณอยู่กับหลินหยู่นจูทั้งคืนจริงหรือ?”

“แน่นอน”ซูจิ่งเฉินตอบอย่างหนักแน่น

“แต่ว่าเมื่อคืนเหมือนฉันจะเห็นคุณอยู่กับผู้หญิงแปลก หน้าคนหนึ่งนะหลังจากนั้นคุณก็เข้าไปอยู่ในรถหรูของ เธอ”หลินเอินฮุ่ยหันเบิกตากว้างและพูดทุกอย่างที่เห็น เมื่อคืนออกมา

ทันใดนั้นซูจิ่งเฉินก็ตื่นตระหนกดวงตาที่คล้ำเหมือน หมึกของเขาก็ตกใจแต่ไม่นานเขาก็สงบลงยิ้มเบาๆแล้ว มองไปทางหลินหยู่นจูหลังจากนั้นก็พูดว่า”เอินฮุ่ยคุณ น่าจะมองผิดแล้วเมื่อคืนฉันอยู่กับหลินหยุ่นจูตลอดจะ ไปขึ้นรถคนอื่นได้อย่างไร?

หลินเอินฮุ่ยหยุดพูด

เมื่อคืนเธอเห็นชายคนหนึ่งที่เหมือนซูจิ่งเฉินอยู่กับผู้ หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งจริงๆแต่ว่าตอนที่เห็นเธออยู่ฝั่ง ตรงข้ามถนนก็ไม่ได้เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างชัดเจน แล้วท่าทางของซูจิ่งเฉินปฏิเสธอย่างแน่วแน่ทำให้การ พิสูจน์ของเธอนั้นฟังไม่ขึ้น

หลินเอินฮุ่ยก็รีบออกไปซูจิ่งเฉินก็พูดกับหลินหยุ่นจู ว่า“ฉันจะกลับก่อนค่ำๆคุณเลิกเรียนแล้วจะไปรับ
“อืม”หลินหยู่นจูพยักหน้า

บริษัทตระกูลฉี

ฉีเทียนโย่วใส่ชุดสูทนักธุรกิจที่ดูสง่างามคอปกเสื้อ เชิ้ตสีฟ้าอ่อนสว่างไสวไปด้วยแสงที่เหนือศีรษะรูปร่าง ใบหน้าของชายคนนั้นคมเหมือนมีดและขวานใบหน้า ประณีตและสมบูรณ์แบบและมีเสน่ห์ผิวดูละเอียด

ในขณะนี้กำลังที่เขากำลังนั่งอยู่ในเก้าอี้ผู้บริหารตรง ข้ามกับแล็ปท็อปบนโต๊ะทำงานของเขา

สองมือของเขาเรียวและมีความสวยงามของข้อต่อ ผิวก็เป็นสีบรอนอ่อนปลายนิ้วสัมผัสแป้นพิมพ์อย่างแรง ทำให้ส่งเสียงเป็นจังหวะ

ไม่รู้ว่าใครเคยพูดเขาเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดที่ตั้งใจ ทำงานเช่นเดียวกับฉีเทียนโย่วที่ในเวลานี้เขาอยู่ใน อารมณ์อันสูงส่งตามธรรมชาติการยกมือขึ้นและการ วางเท้าของเขาเป็นไปในรูปแบบจักรพรรดิ

เสียงคีย์บอร์ดหยุดลงครู่หนึ่งชายคนนั้นนั่งตัวตรง แล้วคิ้วของเขาก็บิดตัวเล็กน้อยทันใดนั้นในใจก็โผล่ คิดออกมาเรื่องเมื่อคืนที่บ้าคลั่งแค่คิดถึงความป่าเถื่อน พยายามทุกวิถีทางเพื่อปล้นความสวยงามของเธอ

ตอนเช้าที่เขาออกมาหญิงคนนั้นยังนอนอยู่เพื่อ เป็นการปลอบใจ’เธอกับเรื่องทั้งคืนเขาได้ทิ้งเช็คไว้ใบ หนึ่งจำนวน10ล้านและฝากหมายเลขโทรศัพท์ไว้ด้านหลัง

สำหรับฉีเทียนโย่วผู้ที่เป็นเหมือนนักพรตมันเป็นช่วง เวลาที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ปกติแล้วเขาไม่ชอบที่จะทำ ‘ธุรกรรม’เหล่านี้แม้ว่าอีก ฝ่ายจะยินยอมไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงเพียงแต่เขา ไม่ชอบเปลี่ยนผู้หญิงพูดอีกครั้งก็คือมีผู้หญิงไม่กี่คนที่ เข้าตาฉีเทียนโหย่วตัวอย่างเช่นหญิงคนเมื่อคืนเป็นหนึ่ง ในไม่กี่คน

ใครให้หญิงคนนั้นน่ารักน่าอร่อยหละทำให้เขาทำผิด กฎของเขาแทนที่จะขายมันออกไป….

เย็นชาทันใดนั้นเขาสังเกตช่วงตรงกลางของกางเกง สูทไม่รู้ว่ามีการเกิดปฏิกิริยาขึ้น

สมควรตาย!

ฉีเทียนโหย่ว

ความอับอายของใบหน้าเหมือนภูเขาน้ำแข็งหมื่นปีที่ ค่อยเปลี่ยนแปลงเขาสูดหายใจเข้าลึกๆหยิบกาแฟจาก ถ้วยขึ้นมาดื่มคำหนึ่งในใจเขาก็กด“ความคิดชั่วร้ายให้ สงบลงหลังจากนั้นก็หยิบกระดาษขึ้นมาแผ่นหนึ่งและ เช็ดเหงื่อที่หน้าผากอย่างเบามือ

เด็กหญิงตัวเล็กๆคนนั้นทำให้เขาเสียมารยาทได้
เป็นการที่ดีกว่าที่เธอจะไม่ติดต่อกลับมาไม่อย่างนั้น เขาอาจจะต้องฆ่าเธอ

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก….”เสียงเคาะประตูดังจากข้างนอก

“เข้ามา”ฉีเทียนโหย่วพูดในขณะกลืนน้ำลายและเสียง สั่นเบาๆมือใหญ่เรียวจับเอกสารวางบนโต๊ะพลิกอ่าน ตามอย่างสนใจเพื่อลดความอับอายของสิ่งที่ลุกชันตรง ท้องน้อย

“ท่านประธานนี่เป็นเช็คจากโรงแรมดี้ตู”

คนที่เข้ามาคือลู่เหยียนผู้ช่วยของฉีเทียนโหย่วเขาได้ ยื่นเช็คให้กับฉีเทีนโหย่ว”คนที่นั่นโทรมาเมื่อสองสามวัน ก่อนและบอกว่าคุณทำมันหล่นไว้ที่นั่นมันเป็นของคุณ จริงๆผู้จัดการของโรงแรมดี้ตูเป็นคนนำมาส่งให้ด้วยตัว เอง”

ตาของฉีเทียนโหย่วกวาดดูรอบหนึ่งนี่คือเช็คที่เขาทิ้ง ให้หญิงคนนั้นก่อนออกมาในตอนเช้าเธอ…ไม่ยอมรับเห รอ?

หมายความว่าอย่างไร?

น่าสนใจมาก!

ฉีเทียนโหย่วจ้องมองที่เช็คสิบล้านด้วยรอยยิ้มที่น่าสนใจ
ลู่เหยียนประหลาดใจเกิดอะไรขึ้นเหรอท่านประธาน?

เขาต้องการที่จะทดสอบโรงแรมดี้ตูเหรอ?หรือว่ามี ใครบางคนที่รุกรานท่านประธาน?

“….ท่านประธาน?”

เสียงของลู่เหยียนดังขึ้นข้างหูฉีเทียนโหย่วดึงความ คิดออกมาได้

ฉีเทียนโหย่วดึงสติกลับมาแล้วใบหน้าหล่อเหลาของ เขาก็กลับมานิ่งๆแล้วพูดว่า”โอเคฉันรู้แล้ว”เปิดริมฝีปาก ของเขา บางทีฉันอาจจะลืมเอาไว้”

ลู่เหยียนก็พยักหน้าแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร

“ออกไปทำงานได้แล้วฉันอยากคิดอะไรคนเดียว เงียบๆ”

ได้ยินดังนั้นลู่แหยียนก็เดินกลับออกไป

ฉีเทียนโหย่วหยิบเช็คขึ้นมาข้าหน้าเขาและจ้องมอง ด้วยสายตานกอินทรีของเขาเขาเหมือนถูกล้อเล่น

เมื่อคืนนางฟ้าตัวน้อยดึงเขาให้ต่อสู้ตลอดทั้งคืนจน กระทั่งเธอหมดสติในภายหลังเขาเองก็หมดแรงเหมือน ทำงานหนักมาทั้งคืนได้นั่งมองเช็คแล้วเธอต้องการ อะไรกันแน่
ฉีเทียนโหย่วคิดไปมาเขารู้สึกว่าผู้หญิงที่มีเสน่ห์จะ ขึ้นมาหาแล้วมาวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของเธอดังนั้น แทนที่เขาจะส่งคนออกไปตามหาเขาเลือกที่จะรออยู่ เงียบๆ…….

หลินหยู่นจูยังคิดเสมอว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน เป็นตอนเล็กๆตอนหนึ่งของชีวิตผ่านไปแล้วก็ควรลืมไม่ ควรมีคนกล่าวถึงอีกยิ่งมีควรมีคนค้นพบจนกระทั่งหนึ่ง วันหลังจากนั้นหนึ่งเดือน…..