ตอนที่ 10 ฉันอยากหาแฟนสักคน

ฟางหยิวลืมตาอยู่ตลอดเวลา น้ำตาคลอ “ ฉัน … ฉัน อยากหาแฟนสักคน อยากลองมีความรักที่ดีๆ พวกเรา ไปทานอาหารที่ร้านอาหาร ไปโรงหนังดูหนัง แล้วนัด เจอพ่อแม่ของทั้งสองฝ่าย กลายเป็นภรรยาของเขา และมีลูกให้เขา … ”

เหยนเฉินขมวดคิ้ว

“ยังจำตอนแรกที่เรามีความสัมพันธ์กันได้ไหม? ตอน นั้นฉันก็พูดไปแล้วว่าอยากเป็นแฟนของนาย?”

เหยนเฉินจำได้ ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ เขาคิดว่าเธอ เป็นคนที่มโนเก่งมาก

ฟางหยิวหัวเราะเบา ๆ ซึ่งเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

แต่ก็แอบแฝงไปด้วยความไม่ใส่ใจ

“ตอนนี้ฉันคงไม่สามารถเป็นแฟนของนายได้แล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าต้องให้เวลานายเพื่อยอมรับฉัน…….…..

เมื่อห้าปีที่แล้ว ชายหนุ่มคนนี้ยังเคยพูดกับเธอเลยว่า ให้เธอเป็นแฟนของเขา

ฟางหยิวชะงักไป เธอรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก เธอ รู้ดีแก่ใจว่าที่จริงแล้วเหยนเฉินเป็นคนยังไง สิ่งที่เขา ต้องการคือคู่ที่เหมาะสมกันเหมือนกิ่งทองใบหยก
เธอพยายามเก็บความรู้สึกที่ทรมานไว้ ก่อนที่จะพูด ต่อว่า “ตอนนี้นายก็ได้หมั้นหมายไว้แล้ว ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ ที่นี่ต่อไปเพื่ออะไร”

ดวงตาของเหยนเฉินเต็มไปด้วยความรู้สึกต่างๆ เขา พูดอย่างตำหนิ “จนทุกวันนี้ เธอก็อยากเป็นคุณนายเหย นหรอ?”

ฟางหยิวชะงักไป ก่อนที่จะยิ้ม “หึหึ นายเพิ่งจะรู้หรอ”

เหยนเฉินชักมือที่วางอยู่บนเอวของฟางหยิวกลับ ก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งบนเตียง “เธอนี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง จริงๆ”

ฟางหยิวก้มหัวลง หลังจากที่ปรับอารมณ์ได้ เธอก็ เงยหน้าขึ้น มองไปที่ตาของเหยนเฉิน “นายอย่ามองฉัน แบบนั้นนะ มีคนที่ชอบฉันอยู่ วันนี้….เมื่อกี้ยังมีคนมา สารภาพรักกับฉันอยู่เลย ฉันอยากจะรับรักเขา….”

“เขาเป็นใคร? ทำงานอะไร? เขาให้อะไรเธอ? เธออยู่ กับเขาจะมีอนาคตหรอ?”

เหยนเฉินตั้งคำถามมากมาย ฟางหยิวกำมือแน่น ก่อน ที่จะตอบคำถามเหยนเฉินอย่างตั้งใจ

“นายคือเหยนเฉิน เป็นประธานเหยน นายสามารถ ให้เงินกับฉันได้ ถ้าฉันอยู่กับนายฉันจะมีเงินเยอะมาก! สำหรับคนคนนั้น ฉันไม่รู้ว่าเขาทำอาชีพอะไร แต่เขาดี กับฉันมาก ปกติฉันใช้จ่ายไม่มาก ถ้าอยู่กับเขา ฉันก็จะมีตัวตน และชีวิตคงจะดีขึ้นเรื่อยๆ ที่สำคัญ….ที่สำคัญ ฉันชอบเขามาก…”

เธอไม่ได้รู้สึกเกลียดเย่

บางทีอาจจะชอบเขาอยู่บ้างแหละ อย่างน้อยเขาก็ ชอบเธอ เธอก็ควรจะ “ชอบ” ตอบกลับไป

เหยนเฉินยิ้มอย่างเย็นชา “ไม่กี่เดือนที่แล้ว เธอก็เคย พูดว่าเธอชอบฉัน”

“ที่พูดอย่างนั้นเพราะต้องเอาใจนาย กลัวว่านายจะ โกรธ กลัวว่านายจะไม่เอาฉันแล้ว”

ฟางหยิวเงยหน้าขึ้นมา แววตาเธอเป็นประกาย “หรือ ว่า….ที่จริงนายก็ชอบฉันอยู่บ้าง? ถ้านายพูดว่าไม่อยาก ให้ฉันจากไป ฉันก็จะไม่ไป…”

ตั้งแต่แรกจนจบ เธอต้องการเพียงแค่การยอมรับจาก

เขา

การที่หลงรักใครคนหนึ่งจนหมดใจ เธอไม่มีอะไรให้ เสียอีกแล้ว

เหยนเฉินเหลือบมองหญิงสาวที่นอนเปลือยกายอยู่ บนเตียง ความอ่อนโยนของเธอมันทำให้เขาอยากมีเธอ ต่อไปแบบนี้ เขาไม่อยากให้เธอจากไปไหน ตอนที่เขา กำลังจะพูด ก็มีเสียงร้องไห้มาจากนอกประตู
เสียงนี้ทำให้คนทั้งสองในห้องตกใจ

ประตูเปิดออกมา คนที่ยืนร้องไห้อยู่นอกประตูก็คือ หงหลิวนี

หน้าเธอซีดมาก ปากสั่นอยู่ตลอดเวลา ในแววตาของ เธอมีแต่ความเจ็บปวดและความโศรกเศร้า

เมื่อฟางหยิวเห็นการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของหซึ่ง หลิวนี ฟางหยิวก็รู้เลยว่าหซึ่งหลิวนีก็รักผู้ชายคนนี้ เหมือนกับเธอ ไม่งั้นคงเจ็บปวดขนาดนี้

นอกจากหซึ่งหลิวนีแล้ว ก็มีฟางหยิวนี่แหละที่เข้าใจ ถึงความเจ็บปวดนี้เหมือนกับคนที่ยืนอยู่ข้างนอกประตู มีดวงตาที่ดำและสว่างกำลังจ้องมองมา ดูเฉียบแหลม และไม่มั่นคง ไม่เหมือนฉินช่ง

หซึ่งหลิวนีพูด “ขอโทษนะ ฉันไม่ควรมาในเวลานี้” จากนั้นเธอพยายามออกไป แต่เหยนเฉินก็รั้งเธอไว้ “เธอไม่ต้องไป เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ฉันจะรับผิดชอบเอง”

ในเวลาต่อมา เหยนเฉินลากฟางหยิวลงจากเตียง เธอ ที่อ่อนแอพยายามกัดฟันทนกับการกระทำที่รุนแรงแบบ นี้ เสียงที่เย็นชายังดังก้องอยู่ในหูของเธอ “ออกไปเลย ถ้ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันจะให้เธอตายอีกหนึ่งหมื่น ครั้ง! ”

หัวใจเธอแตกสลาย เธอพยายามจะลุกขึ้นแต่พบว่า ขาของเธอนั้นได้รับบาดเจ็บ เธอใช้น้ำเสียงที่เบาที่สุดตอบกลับไป “ฉัน ฉันลุกไม่ขึ้น…”

เหยนเฉินขมวดคิ้ว เขาเอาผ้าห่มมาห่อตัวเธอไว้ และ แบกเธอขึ้นบนบ่า จากนั้นไม่นาน เธอถูกโยนลงบนพื้น หญ้าที่เต็มไปด้วยฝุ่นอย่างไร้เยื้อใย ข้อเท้าของเธอ ปวดมาก ปวดจนเหงื่อออกที่หน้าผาก

ก่อนหน้านั้นเขายังอุ้มเธอและทำเรื่องอย่างว่ากัน แต่ ตอนนี้เพราะการปรากฏตัวของหซึ่งหลิวนี เขาโยนเธอ ออกมาอย่างเหยือกเย็น

ภายใต้ดวงจันทร์ที่เหยือกเย็น แก้มของเธอก็ซีดจาง ลงเรื่อยๆ เหมือนกับซอมบี้เลย