ตอนที่ 7 หซึ่งหลิวนี

หซึ่งหลิวนี้ เป็นชื่อที่เพราะมาก

ฟางหยิวมองดูภาพถ่ายของหซึ่งหลิวนี เธอรู้สึกว่าเธอ

คนนั้นสวยมาก หลังจากดูประวัติส่วนตัวของหซึ่งหลิวนี ฟางหยิวรู้สึก

ว่าตัวเธอนั้นสู้เธอคนนั้นไม่ได้เลย

เธอดูสวยมาก หุ่นก็ดี ครอบครัวก็มีฐานะดี มีการ ศึกษาเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก สิ่งที่ดีที่สุดคือเธอเป็น ทนายหญิงอันดับหนึ่งของประเทศ มีค่าตอบแทนใน แต่ละคดีอยู่ที่ขั้นต่ำสิบล้าน

เมื่อเทียบกับหซึ่งหลิวนีแล้ว ฟางหยิวเป็นอะไรก็ไม่รู้

..ไม่มีอะไรสู้เธอคนนั้นได้เลย

เธอ….

หลังจากไม่ได้ทานอะไรมาสองวัน ฟางหยิวได้ส่ง ข้อความออกไปหลายครั้ง : คืนนี้ ประธานเหยนจะมา ไหม?

ข้อความนี้ถูกส่งไปที่ฉิน ง

หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ฉินช่งตอบ กลับ : ช่วงนี้ประธานเหยนยุ่งมาก คงจะไม่ได้ไปหา

คำตอบที่ได้รับ ไม่ได้ทำให้ผิดหวังมากนัก มันกลับ
ตอนที่หซึ่งหลิวนีผู้งดงามปรากฏตัวอยู่หน้าบ้านพัก เธอยังดูทีวีอยู่ในห้อง

เมื่อเผชิญหน้ากับการมาของหซึ่งหลิวนี ฟางหยิวไม่รู้ ว่าต้องทํายังไงดี

เมื่อเปรียบเทียบความภาคภูมิใจและความมั่นใจ ของหซึ่งหลิวนีผู้ที่มีอิทธิพลแล้ว ฟางหยิวก็เหมือน หญิงสาวในหมู่บ้านธรรมดาๆ คำพูดของเธอไม่ชัดเจน พฤติกรรมของเธอก็ดูเงอะงะ

สายตาที่ดูเย็นชาของหซึ่งหลิวนีมองสำรวจไปที่ฟางห ยิว รอยยิ้มของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความหยิ่งยโสและ การดูถูก

หซึ่งหลิวนีไม่มีทางมาพูดคุยกับหญิงสาวแบบฟางห

ยิวแน่นอน

เธอเป็นหญิงสาวที่มีชื่อเสียง ไม่มีเวลามากพอที่จะไป สร้างปัญหาให้เธอ

หลังจากเข้ามาในบ้าน เธอให้เงินก้อนหนึ่งกับฟางหยิว ในขณะเดียวกันก็วางปากกาบันทึกเสียงไว้

ฟางหยิวไม่ได้แตะต้องเงิน ความสนใจของเธอจึงไป อยู่ที่ปากกาบันทึกเสียงอันนั้น

มือของเธอสั่นคลอนอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่จะเปิดเครื่อง บันทึกเสียงฟัง เธอได้จินตนาการถึงเนื้อหาแล้ว
แต่เธอไม่คิดว่าจะเป็นบทสนทนานะหว่างหซึ่งหลิวนี และเหยนเฉิน

หซึ่งหลิวนีถามเหยนเฉิน “ผู้หญิงคนนั้น คุณจะจัดการ ยังไง? นี่พวกเราก็หมั้นกันแล้วนะ หรือว่าคุณคิดที่จะ เลี้ยงเธอต่อไป?”

ใจของฟางหยิวเต้นแรงมาก ในหัวของเธอก็ดูว่าง เปล่า

คําถามของหงหลิวนี ไม่ว่าเหยนเฉินจะตอบยังไง ฟางหยิวก็รู้สึกแย่มากๆ

เหยนเฉินไม่มีทางพูดว่าจะเลี้ยงคู่นอนอย่างเธอต่อ หน้าคู่หมั้นของเขา

ฟางหยิวฟังอย่างตั้งใจ ฟังเสียงของชายผู้นั้นที่เป็นดั่ง

จักรพรรดิ

“เลี้ยงเธอ? ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อน ฉันก็แค่ให้ เงินมากกว่านั้นหน่อย ไม่ถือเลี้ยงว่าเลี้ยงหรอก”

ในปากกาบันทึกเสียงมีแค่สองประโยค ไม่มีมากกว่า นั้นแล้ว

เธอคิดว่าเธอจะสามารถเรียกได้ว่าเป็นคู่นอนของเขา เธอไม่รู้อะไรเลยจริงๆ…

อากาศในวันค่ำคืนนี้หนาวมาก หนาวเข้าไปจนถึงในจิตใจ

กายก็หนาว ใจก็เศร้า

วันที่สอง เธอไม่รู้ว่าเธอควรไปจากบ้านพักหลังนี้ยังไง

ประโยคสองประโยคจากปากกาบันทึกเสียงมันทําให้ เธอนั่งอยู่บนพื้นทั้งคืน

จนกระทั้งเช้า เธอดูยุ่งเหยิงและไม่มีชีวิตชีวา

เมื่อเพื่อนร่วมงานเห็นเธอดูไม่มีชีวิตชีวา จึงพูดถึง เรื่องนัดบอดอีกครั้ง

ฟางหยิวคิดอยู่พักหนึ่ง เมื่อคิดได้ว่าเธอไม่สามารถ อยู่กับเหยนเฉินได้ เธอจึงพยักหน้าตอบตกลง

คืนวันนั้น เธอเจอกับชายคนหนึ่งชื่อว่าคืเย่ ฟางหยิวรู้ ว่าชายคนนี้เป็นอาจารย์สอนอยู่ในมหาวิทยาลัย

ภาพลักษณ์ของคืเย่นั้นดูดีมาก เขาเทคแคร์ฟางหยิว ตอนที่ทานข้าวและตอนที่ดูหนังได้ดีมาก แต่เพราะคน ที่มาทานข้าวและดูภาพยนตร์ด้วย ไม่ใช่คนคนนั้น ฟาง หยิวจึงดูเฉยชามาก

ตอนที่ส่งฟางหยิวกลับบ้าน ฟางหยิวกลัวว่าจะสร้าง ปัญหา เธอเลยให้คืเย่จอดให้เธอลงห่างจากบ้านพัก ไกลหน่อย ระยะทางอีกสองกิโลเมตรเธอจะเดินกลับไปเอง

เมื่อคืเย่เห็นฟางหยิวพยายามรักษาระยะห่างระหว่าง พวกเขา เขาก็รู้สึกเสียใจมาก

ฟางหยิวไม่รู้ว่า ใครเป็นคนไปบอกเพื่อนร่วมงานของ เธอ ให้เธอมานัดบอดกับเขา ซึ่งเขาเป็นคนจัดการทุก อย่างเอง

คีเย่สังเกตเธอมาพักหนึ่งแล้ว รักแรกพบ คำคำนี้มัน กำลังเป็นความรู้สึกของเขาที่เกิดขึ้นตอนนี้

ฟางหยิวไม่ใช่คนที่ดูเซอร์ไพร์ในตอนแรก แต่เมื่อยิ่ง มองเธอก็ยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความใส่ใจใน ระยะยาว เขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงผู้หญิงที่ดูสงบคนนี้

เขาชอบเธอ แต่ดูเหมือนว่าฟางหยิวจะไม่ได้สนใจเขา เลย

คืเย่กำมือแน่น เขาคิดจะเปลี่ยนวิถีในการทำความ รู้จักกับฟางหยิว

“หยิว ผมเรียกคุณแบบนี้ได้ไหมครับ?”

ฟางหยิวได้สติขึ้นมา เธอชะงักไป ก่อนที่จะยิ้มอย่าง อ่อนโยนและพยักหน้า

วันนี้เธอดูไม่มีสติเลย ไม่รู้ว่าเธอจะไปเป็นตัวตลกให้ ใครมองหรือเปล่า
เย่ตกใจมาก ก่อนที่เขาจะแสดงออกมาอย่างจริงจัง “หยิว ผมคิดว่าผมหลงรักคุณเข้าเสียแล้ว ไม่ว่าการที่ เราพบกันในวันนี้ คุณจะรู้สึกยังไงกับผม ผมหวังว่าคุณ จะให้โอกาสผมในการจีบคุณ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ผมจะไป ส่งคุณทำงานนะ ได้ไหมครับ?

หญิงสาวที่ยังดูไม่มีสติ เธอค่อยๆเบิกตากว้างขึ้น ใน ดวงตากลมลึกของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ