ตอนที่ 4 เขากำลังจะมา
เมื่อถึงตอนเช้าตรู่ ฟางหยิวก็ยังไม่เห็นเหยนเฉิน
ทุกครั้งที่มีรถผ่านหน้าประตู ฟางหยิวจะเปิดประตู ออกไปรอ … แต่ก็ผิดหวังเสมอ
เธอทําอาหารเย็นเป็นเวลาหนึ่งเดือน แต่เหยนเฉินก็ ไม่เคยมาทานเลย
เธอไม่สามารถกินได้มากขนาดนั้น ตอนที่เธอทิ้ง อาหาร เธอรู้สึกแย่มาก การที่กินทิ้งกินขว้างเป็นเรื่องที่ ไม่สมควรจะทำ
ต่อมา เธอก็ไม่ได้ทำอาหารอีก การทานอาหารของ เธอก็ดูสบายมากขึ้น เธอซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทาง ออนไลน์มาเยอะมาก เอาไว้ทานตอนที่เธอหิว
ประมาณสามเดือนต่อมา ฉินช่งส่งข้อความมาทาง WeChat : ประธานเหยนจะไปหาคืนนี้
ฟางหยิวที่กำลังมึนงง เมื่อเห็นข้อความ เธอกระโดด ลงจากโซฟาทันที เขากำลังจะมา!
ตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า และมีเวลากว่าสิบชั่วโมง ก่อนจะถึงตอนกลางคืน เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว และไปที่ตลาดเพื่อซื้อวัตถุดิบในการทำอาหาร หลังจาก กลับมาเธอก็ทำความสะอาดบ้าน ตอนนี้บ้านดูสะอาด และเรียบร้อยมากยิ่งขึ้น
เมื่อเตรียมอาหารมื้อดึกไว้แล้ว เธอก็ไปแต่งตัว ประมาณหนึ่งทุ่มเธอก็เอาอาหารมาวางบนโต๊ะ เพื่อ ป้องกันไม่ให้อาหารเย็น เธอใช้หม้อขนาดเล็กใส่อาหาร และจัดอาหาร
สุดท้าย เธอก็รอเขาอย่างมีความสุข
หนึ่งทุ่มยังไม่มา
สองทุ่มก็ยังไม่มา
สี่ทุ่มก็ยังไม่มา
เที่ยงคืนแล้วก็ยังไม่มา
เธอรออยู่ตรงหน้าต่าง มองไปยังนอกหน้าต่าง…ใน ที่สุดภายใต้แสงไฟ ก็มีรถ Rolls Royce มาจอดอยู่ตรง หน้าบ้านพัก
ฟางหยิวดีใจมาก แม้แต่รองเท้าก็ลืมใส่ เธอรีบวิ่งไป ออกไปหาเขาทันที
ในขณะที่ชายร่างสูงโปร่งก็ออกมาจากรถ ฟางหยิววิ่ง เข้าไปกอดเขาโดยไม่คำนึงถึงตัวเอง
หลังจากที่ห่างกันสามเดือน ความคิดถึงมันก็เพิ่มพูน มากขึ้นทุกวัน
หญิงสาวที่อ่อนโยนและบอบบางรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขา เขาให้ความอบอุ่นแก่เธอในคืนฤดูหนาวนี้ เหยนเฉินยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ดวงตาที่แสดงถึงความ
เหนื่อยล้าดูสว่างขึ้นมาในทันที
เขาก้มหน้าลง เห็นเท้าของหญิงสาวที่ไม่ได้ใส่รองเท้า และถุงเท้า เท้าที่บอบบางก้าวเดินบนถนนหินแข็งที่ เปื้อนโคลนสีเทา
“ทำไมรองเท้าก็ไม่ใส่ แล้ววิ่งมาแบบนี้?”
ฟางหยิวกอดเขาไว้แน่น พูดว่า “ฉันนึกว่านายจะไม่ ต้องการฉันแล้ว”
เธออดไม่ได้ที่จะน้ำตาคลอ หัวใจเธอเต้นเร็วมาก เพราะรู้สึกตื่นเต้น
สามเดือนแห่งความเหงาและความเงียบ มันทรมาน มาก แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็กลับมาแล้ว
เธอสวมชุดกระโปรงที่สวยงาม แต่งหน้าอ่อนๆ ริม ฝีปากสีชมพู ทำให้อยากจะจูบสักที
เหยนเฉินใจเต้น และก็เริ่มขยับตัวทันที
เขาโอบเอวของหญิงสาวไว้ ก่อนที่จะจูบลงไป
ดูเหมือนว่าเธอจะไร้เรี่ยวแรง ร่างกายของเธอก็ดูนุ่มนิมมากชายหนุ่มอุ้มหญิงสาว เดินเข้าไปในห้อง และมองข้าม อาหารบนโต๊ะนั้นและขึ้นไปที่ชั้นสอง ก่อนที่จะวางเธอ ลงบนเตียงและเริ่มทําเรื่องที่เขาคิดถึงมาตลอดสาม เดือน
“เฉิน ฉันคิดถึงนายมาก นายคิดถึงฉันไหม?” ฟางหยิว ถามด้วยน้ำตาคลอ นํ้าตาของเธอทำให้หัวใจของชาย หนุ่มอ่อนโยน
เหยนเฉินตอบ “คิดถึงสิ เพราะงั้นก็เลยรีบมาหาเธอ เลย”
“จริงหรอ?” ฟางหยิวร้องไห้ด้วยรอยยิ้ม ภายในใจเธอ เต็มไปด้วยความสุข
จูบของชายหนุ่มยังดำเนินต่อไป มันดูอ่อนโยนแต่ก็ดู เอาแต่ใจ จากนั้นก็ยกขาของหญิงสาวขึ้นก่อนที่จะเริ่ม กิจกรรมนั้น
เช้าวันรุ่งขึ้นก่อนที่ฟางหยิวจะตื่นขึ้นมา เหยนเฉินก็ จากไปแล้ว
สามครั้งต่อคืน เธอถูกกระทำมากเกินไป เธอจึงไม่ สามารถตื่นเช้ามาทำอาหารเช้าให้กับเขา
ตอนเช้าประมาณสิบโมง ฉินช่งมาที่นี่เพื่อเอาของบาง สิ่งบางอย่างมาให้ฟางหยิว
มีเสื้อผ้าที่สวยงาม กระเป๋าและเครื่องประดับ
ฟางหยิวถามอย่างดีใจ “พวกนี้คือที่เฉินให้ฉันหรอ?”
ฉิน งเห็นใบหน้าที่มีความสุขของฟางหยิว เขามอง เธอด้วยสายตาที่เหยียดหยาม แต่เขาก็รีบเก็บมันกลับ ไป ก่อนที่จะพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ประธานเหยนพอ ใจกับคุณฟางมาก นี่เป็นรางวัล”
รางวัล? ฟางหยิวชะงักไป และถามกลับไป “นี่คือ รางวัลแต่ไม่ใช่ของขวัญหรอ?”
ฉินช่งไม่คิดว่าฟางหยิวจะถามแบบนี้ “ถ้าคุณฟาง ชอบ คิดเสียว่าเป็นของขวัญก็ไม่ได้เสียหายอะไร
ของขวัญ เป็นสิ่งที่ให้พร้อมกับความรู้สึก
รางวัล เป็นเพราะทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี จึงมีสิ่งนี้มาตอบแทน
ความหมายของสองคำนี้ต่างกันมาก และฟางหยิว ก็คิดแบบนั้น ความสุขที่อยู่บนใบหน้าก็หายไปทันที เพราะการสนทนาในครั้งนี้
ตอนกลางคืน เหยนเฉินมาอีกแล้ว
อาหารที่เตรียมไว้ของฟางหยิวก็สูญเปล่าเช่นเคย
ไม่มีการสื่อสารระหว่างคนทั้งสอง เพราะส่วนใหญ่จะ ใช้เวลาอยู่บนเตียงมากกว่า
ที่จริงฟางหยิวอยากจะพูดคุยกับเหยนเฉินให้มากยิ่ง ขึ้น อยากขยับความสัมพันธ์ให้มากขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้ให้ โอกาสเธอเลย
ทุกครั้งหลังเสร็จจากกิจกรรม เธอก็จะเหนื่อยมากๆ
บางครั้งเธอก็พูดตอนที่เหนื่อยล้า ว่า “ฉันเป็นแฟนให้ นายดีไหม ฉันไม่ต้องการเสื้อผ้า เครื่องประดับ กระเป๋า ของนาย และไม่เอาบัตรของนายด้วย ฉันจะทำกับข้าว ให้นายทุกวัน ทำความสะอาดบ้าน ทำเรื่องบนเตียง แต่ ฉันอยากเป็นแฟนของนาย”
เหยนเฉินคิดว่ามันตลกมาก “ไม่ต้องการเงิน แค่อยาก จะเป็นแฟนของฉัน ทำไม?”
ฟางหยิวเผลอพูดออกมา “เพราะฉันชอบนาย นายจำ ฉันไม่ได้แล้วจริงๆหรอ….”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ