ตอนที่8 ความตั้งใจ

หากตัวเองจำไม่ผิดแล้วล่ะก็ หญ้านี้เป็นต้นหญ้า กรดน้ำที่ใช้กับยา ใช้ร่วมกันกับยาสมุนไพรบางอย่าง สามารถใช้รักษาแผลเป็นได้ หรือคนที่มีสภาพผิวไม่ดี หลังจากใช้รักษาแล้วนั้นผิวจะขาวเรียบเนียนขึ้น

อยู่ในเมืองเจียงหลิงมาเป็นเวลาสามปี เขารู้ดีถึงความ ต้องการเสาะหาพวกเครื่องสำอางที่บรรดาผู้หญิงใน เมืองเสาะหากัน

หากเขาทำยาเช่นนั้นขึ้นมา แล้วขายให้กับผู้หญิงที่มี เงินพวกนั้น ตัวเขาเองก็คงจะรวยขึ้นมาได้ไม่ยาก

“คุณหลี่หลัน คุณหลี่หลัน!” ในหัวสมองที่คิดมองเห็น ทางรวยของเขานั้น ลืมไปเสียสนิทว่าหลี่หลันกำลังอาบ น้ำอยู่ จึงตะโกนเรียกเธอขึ้นมาทันทีทันใด

“เกิดอะไรขึ้นหลินหยาง?” เสียงของหลี่หลันดังออก มาทางฝั่งทิศตะวันออก

หลินหยางจึงรีบพุ่งตรงเข้าไปยังด้านในที่ที่หลี่หลัน กำลังอาบน้ำอยู่ เมื่อมาถึงแล้วนั้นหลินหยางถึงกับต้อง เบิกตาโตขึ้นมาทันใด

เห็นเพียงแต่หลี่หลันที่กำลังยืนเปลือยกายอยู่ตรงนั้น ในมือถือฝักบัวที่กำลังชำระล้างร่างกายตัวเอง อีกทั้งใน ขณะนั้นเธอกำลังชำระล้างตรงจุดซ่อนเร้นของตัวเอง โดยมือของเธอก็กำลังทำความสะอาดตรงจุดนั้นอยู่เสียด้วย

ตรงก้อนเนื้อนุ่มๆไม่เพียงแต่มีขนาดใหญ่เพียงเท่านั้น ยังกลมได้ทรงเสียอีกด้วย ในขณะที่มือกำลังชาระล้าง ร่างกายตัวเองอยู่นั้น เธอก็รู้สึกราวกับตัวเองสั่นไหวอยู่ กลางอากาศอยู่แบบนั้น

ต้นขาขาวนวล กับดงป่าสีดำๆตรงนั้น น่ามองเสีย เหลือเกิน

“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” หลินหยางจ้องมองไป ยังจุดที่ดึงดูดของหลี่หลันอยู่แบบนั้น แล้วจะเดินออกมา จากมุมนั้น

“อย่าเพิ่งขยับ!” หลี่หลันเรียกเขาไว้ “เจ้ากระต่ายน้อย อย่างเธอตั้งใจจะมาแอบดูฉันอาบน้ำใช่ไหม?”

ถึงแม้ว่าตัวเองจะกำลังอาบน้ำอยู่ แต่หลี่หลันก็ไม่ได้ รู้สึกเขินอายอะไร

“ไม่ใช่ครับ ผมนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เลยลืมไป ว่าคุณกำลังอาบน้ำอยู่” หลินหยางอธิบาย

“ไหนลองว่ามาซิว่าเรื่องอะไร?” เธอมองไปยังหลิน หยางที่หันหลังให้เธออยู่นั้น ใบหน้าของหลี่หลันจึง ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา

“ให้คุณอาบน้ำเสร็จก่อนดีกว่า แล้วผมค่อยบอก ผม ออกไปก่อนนะครับ”
“เธอเห็นหมดแล้ว ยังจะมาอายอะไรอีก? ไหนว่ามาดี กว่าว่ามีเรื่องอะไรกัน?” หลี่หลันเอ่ยเสียงดัง

เมื่อได้ยินหลี่หลันว่าดังนั้น เขาจึงหันกลับไปหาเธอ สายตากวาดมองไปที่เรือนร่างของเธอ หลินหยางจึงยื่น ต้นหญ้าต้นนั้นส่งไปให้เธอ

“หญ้าต้นนี้คุณรู้ว่ามันมีชื่อว่าอะไรหรือเปล่าครับ?”

ปิดหัวฝักบัวเรียบร้อยแล้วนั้น หลี่หลันมองมายังต้น หญ้าในมือของหลินหยาง ขมวดคิ้วแล้วเอ่ยกับเขา “หญ้านี้มีกลิ่นหอม เดินไปทางทิศตะวันตกของเขตเป่ย หูบริเวณข้างๆแม่น้ำจะมีอยู่บ้าง ฉันไปตัดหญ้าเพื่อจะ เอามาให้กระต่ายเจอเข้า ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรียกว่า อะไร”

“มีเยอะไหมครับ?” หลินหยางเอ่ยถาม

“ก็พอสมควรนะ ไม่ได้มีเยอะมาก แต่เจ้ากระต่ายพวก นี้ก็กิน ฉันก็เลยตัดเอามาให้มันกิน หญ้านี้มีอะไรหรือ?” หลี่หลันเอ่ยถามอย่างสงสัย

“หญ้าชนิดนี้สามารถนำมาปรุงเป็นยาได้ ถ้าหากมี พรุ่งนี้ผมจะรีบไปดู” เมื่อได้ยินว่าหญ้านี้หาได้ไม่ยาก ในใจก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

“ฉันคิดว่าจะมีเรื่องใหญ่อะไร นี่เธอต้องดีใจขนาด นี้เชียว ไหนบอกว่าไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาดูฉันอาบน้ำ กัน ดูสิสายตาเธอจ้องมองอะไรอยู่?” หลี่หลันตั้งใจยืดหน้าอกขึ้น

“ที่ไหนกัน แต่คุณเซ็กซี่เหลือเกิน ” หลินหยางกล่าว ชมเธอ

จะใส่หรือไม่ใส่ การเอ่ยเยินยอของหลินหยางนั้น ทำให้บนใบหน้าของหญิงสาวปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา

“เซ็กซี่อะไรกัน อย่าโกหกเลย ฉันแก่ขนาดนี้แล้ว จะ ไปสู้สาวๆในเมืองได้อย่างไร” ปุลิมที่ถูกชมเช่นนั้นจึงยิ้ม ออกมา และเมื่อมองไปยังแววตาของหลินหยางแล้วนั้น ก็ยิ่งรู้สึกชอบใจ

“ไม่แก่เลยซักนิด คุณเพิ่งจะอายุสามสิบกว่าๆเอง ใน เมืองนี้ยังถือว่ายังไม่แก่หรอกครับ แล้วอีกอย่างคนอายุ สามสิบกว่าๆมีประสบการณ์มากว่าเด็กๆเสียอีก” หลิน หยางขยับเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น

เมื่อเห็นว่าอีกนิดเดียวหลินหยางก็จะสามารถสัมผัส เรือนร่างของเธอได้แล้วนั้น หลี่หลันก็ไม่ได้หลบ หัวเราะ ออกมาแล้วในทันใดนั้นร่างการของเธอก็แนบเข้าไปอยู่ ติดกับร่างกายของหลินหยาง

ด้านล่างของหลินหยางเดิมทีที่มีขนาดใหญ่อยู่แล้วนั้น ในตอนที่ส่วนล่างของหลี่หลันไปสัมผัสโดนและหยอก ล้อกันกับแท่งร้อนนั่น ในใจรู้สึกสั่นไหว สองขาค่อยๆถู กันไปมา

“มีรสชาติอย่างนั้นหรือ เธอชอบหรือเปล่า?” เมื่อหลี่หลันเอ่ยพูดกับเขานั้น ลมหายใจอุ่นๆลดอยู่บนใบหน้า ของหลินหยาง

“ชอบ ชอเอ้อหนิวู่แล้วครับ” หลินหยางก้มหน้าลงมอง ไปยังหน้าอกของเธอ แล้วซุกหน้าเข้าไปในสองเต้าของ เธอ บดเบียดเสียดสีไปมาอย่างเย้ายวน

ลมหายใจของหลินหยางเริ่มหอบถี่ขึ้น มือของเขาก็ ยื่นไปสัมผัสตรงจุดอิ่มเอิบของเธอ

สองปีกว่าแล้วที่เธอไม่เคยได้ถูกผู้ชายสัมผัสตัวเลย ตอนนี้กำลังถูกเจ้าเด็กนี่ลายล้อมเธอด้วยความกระหาย เช่นนี้ ร่างกายของเธอสั่นเทา ราวกับว่ามีกระแสไฟไหล ผ่าน จึงอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงครางออกมา