ตอนที่14ใบหน้าที่เต็มไปด้วยสีดำ

หลิวเซี้ยวหนิงกวาดสายตามองไปที่ขบวนรถของลี่ หลินซูอย่างระมัดระวังแน่นอนไม่รอดพ้นจากสายตา ของเขาเลยแม้แต่คันเดียวและรวมถึงคันที่อยู่หน้าสุด คันนั้น

เบนท์ลีย์

หลิวเซี้ยวหนิงนั้นชอบรถตั้งแต่เด็กโดยเฉพาะรถหรูๆ

แต่เด็กน้อยเม้มๆปากปฏิเสธออกไป”ม๊ามี้ผมยังรอผม อยู่ผมยุ่งมากให้คุณได้แค่สามนาทีอืมเริ่มนับตั้งแต่ตอน

ใจของลี่หลินซูวุ่นวายราวกับลมพัด

ตลอดที่ผ่านมานั้นมีแต่เขาที่ให้เวลาคนอื่นในการ เจรจาหรือพูดเรื่องต่างๆแต่ตอนนี้กลับโดนเด็กไม่สิ้นฟัน น้ำนมคนนี้มาจับเวลาให้เขาพูด

และนี้ก็เป็นครั้งแรก

ทน

จะต้องทน

พอแค่คิดว่าเด็กคนนี้เอาลี่หลินเย่ได้อยู่หมัดเขาก็ทน

ได้แล้ว
เขายังคงไม่รีบพูดอะไรจนหลิวเซี้ยวหนิงก็เปิดปาก พูดออกมาอีกครั้งเด็กน้อยนั้นร้อนใจแทนลี่หลินซู แล้ว“คุณลี่ผ่านไปแล้ว10วินาทีคุณยังเหลืออีก2นาทีกับ อีก50วิ

ลี่หลินซูสีหน้ามืดไปหมด”หนูอายุเท่าไหร่?เอาช่อง ทางการติดต่อของคุณพ่อคุณแม่หนูมาให้ฉัน”

“ผมอายุสี่ขวบส่วนช่องทางการติดต่อของม๊ามีผมผม บอกไม่ได้เธอเป็นผู้หญิงเพื่อป้องกันไม่ให้เธอถูกตาม รังควานผมบอกคุณไม่ได้

“งั้นแดดดี้ของหนูหล่ะ?”ลี่หลินซูถามต่อแกล้งเด็กคน นี้จนสนุกปากชอบเด็กคนนี้มากชอบมากมาก

เรื่องนี้ก็คงต้องถามตัวคุณเองแล้ว

แต่ว่าประโยคนี้หลิวเซี้ยวหนิงคิดแล้วคิดและแล้วก็ไม่ ได้พูดออกไปลี่หลินซูไม่รู้ว่าตัวเองนั้นมีความสัมพันธ์กับ เขาอย่างไร

ไม่รู้อย่างนี้ก็ดีเขานั้นไม่อยากได้คนอย่างนี้เป็นคุณ พ่อหรอก

เขาไม่เหมาะ

“เรื่องนี้คุณก็คงต้องถามแดดดี้ของผมเองแล้ว”

“แดดดี้ของหนูคือใครหล่ะ?”ลี่หลินซูถามด้วยความอยากรู้ว่าผู้ชายแบบไหนนะถึงได้คลอดเด็กที่น่ารักและ ฉลาดขนาดนี้ออกมาคงจะพอพอกับเขาและลี่หลินเย่ หล่ะมั้ง

“ไม่รู้ครับ”

“ไม่รู้?หนูนี่หนูล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหมตั้งใจที่จะไม่พูดอีก แล้วใช่ไหม?”

สีหน้าของหลิวเซี้ยวหนิงดูเยือกเย็นขึ้นมาทันทีเอา มึงลูบคางอย่างเท่ๆ”แล้วแต่คุณจะคิดอืมหมดเวลาสาม นาทีแล้วผมต้องไปละ

พูดจบเด็กน้อยหมุนตัวแล้วก็เดินไปลืมตาโตมองหา หลิวเซียนเซียนไปทั่วทิศ

แต่กวาดสายตาดูแล้วแต่กลับไม่เห็นวี่แววของหลิว

เซียนเซียน

ม๊ามี้ของเขานี่ซื่อบื้อจริงๆคงจะตกใจเพราะเห็นลี่หลิน ซูแน่ๆ

ลี่หลินซูคงจะเคยทำหลายล้านเรื่องที่ผิดต่อมามี้ทำให้ ม้ามี้ต้องเสียใจ

ดังนั้นม๊ามีจึงไม่เคยพูดถึงเรื่องที่จะไปตามหาแดดดี้

เลย

ถอนหายใจหนึ่งทีแล้วก็ส่ายๆหัวเด็กตัวน้อยๆอย่างเขาไม่เข้าใจโลกของผู้ใหญ่เลยจริงๆจะทำยังไงดี?

ลี่หลินซูก็เหลือแค่กระโดดโวยวายแล้วหล่ะยังไม่เคย มีใครกล้าทำกับเขาอย่างนี้มาก่อนมีก็แต่เขาเป็นคนไล่ คนอื่นไปอย่างเท่ๆแต่ตอนนี้ก็คือเด็กคนนี้รังเกียจและ ไม่อยากคุยกับเขาเดินเข้าไปข้างหน้าคว้าคอเสื้อของ หลิวเซี้ยวหนิงขึ้นมา”นี่ฉันยังพูดไม่จบนะ”

“แต่ว่าครบสามนาทีแล้วนิ

“นั้นคือเวลาที่หนูตกลงเองเออเองฉันตกลงด้วยเมื่อ ไหร่หล่ะ?”ลี่หลินซูกัดฟันจนแน่น

“แต่คุณก็ไม่ได้คัดค้านงั้นก็แปลว่าตกลง”หลิวเซี้ยว หนิงถูกยกขึ้นไปลอยอยู่กลางอากาศร่างกายเล็กๆของ เขาเริ่มดิ้นรนราน“ปล่อยผมลงมา

“ไม่ปล่อย”ถูกยั่วโมโหและยังยั่วยุเขาต่อหน้าคน มากมายขนาดนี้ถึงเวลาตาลี่หลินซูเอาคืนบ้างแล้ว

“เออคุณก็แค่อยากจะพูดคุยกับผมไม่ใช่หรอ?งั้นก็ได้ แต่ว่าผมต้องเก็บค่าเสียเวลานะครับ”หลิวเซี้ยวหนิงตอบ กลับในเมื่อคนมีเงินกลัวที่สุดก็คือการเสียหน้าตอนนี้มี คนมากมายอยู่อย่างนี้เขาก็น่าจะหารายได้สักหน่อยจะ ได้ไม่ขาดทุน

ลี่หลินซูคงไม่กล้าที่จะปฏิเสธที่จะไม่ให้เงินเขาเพราะ นั้นถือกับว่าเป็นเรื่องที่ทำให้เขาต้องเสียหน้า
“เหอะไหนพูดสิว่าจะคิดเท่าไหร่?”แต่ก่อนนั้นมีแต่เขา ลี่หลินซูคิดเงินกับคนอื่นตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นไอเด็กนี่มา เก็บเงินกับเขา

ถ้าหากว่าเด็กนี้จะสามารถรังแกลี่หลินเย่อย่างนี้หล่ะก็ และต้องต่อหน้าเขาด้วยอย่างนั้นคงจะสะใจน่าดู

พอคิดถึงตรงนี้ลี่หลินซูยกมุมปากขึ้นมาแสะยิ้มที่มี เสน่ห์ของเขาเล็กน้อยค่อยๆปล่อยหลิวเซี้ยวหนิงลงมา

“หนึ่งนาทีหนึ่งพันหยวนถ้าคุยหนึ่งชั่วโมงหล่ะก็?”หลิว เซี้ยวหนิงก็คิดถึงข้อเสนอนี้ว่าหนึ่งนาทีหนึ่งพันหยวน หนึ่งชั่วโมงก็หกหมื่นหยวนวิธีหาเงินนี้ก็ไม่เลวม้ามีก็ สามารถไม่ต้องรับงานแปลครึ่งปีได้เลย

เขาก็สามารถเลี้ยงดูตัวเขาเองและก็ม๊ามี้ได้แล้ว

ลี่หลินซูหยีตาลงเล็กๆแทบอยากจะบีบเด็กคนนี้ให้ ตายๆไปนี่มันเป็นการปล้นชัดๆ

ถึงแม้ว่าเขานั้นจะรวยสักแค่ไหนแต่เขาก็ไม่ชอบการ ที่ขูดรีดทรัพย์ไปเหมือนปล้นอย่างนี้

แค่คุยด้วยหนึ่งนาทีก็ได้แค่ไม่กี่ประโยคก็ต้องจ่าย หนึ่งพัน

เด็กนี้กล้าที่จะขอซะจริงๆ

แต่พอมองไปรอบๆสายตาของคนที่มามุงดูอยู่นั้นสุดท้ายก็ยอมรับข้อเสนอ

นี้เห็นว่าเด็กคนนี้สามารถปราบลี่หลินเย่ได้หรอกนะ เขาเป็นผู้ใหญ่โตแล้วงั้นก็ไม่เอาเรื่องกับเด็ก”ตกลงงั้นก็ ขึ้นรถ”

พูดอยู่ลี่หลินซูก็จูงมือของเด็กน้อยแล้วเดินไปจะขึ้น รถเบนท์ลีย์

“นี่…….……หลิวเซียนเซียนที่หลบอยู่ในฝูงคนนั้นอยากจะ เปิดปากเรียกหลิวเซี้ยวหนิง

แต่ว่าเสียงของเธอนั้นเบาเกินจนถูกเสียงคนซุบซิบ กลบมิดไปพอเธอคิดที่จะพุ่งออกไปในตอนนั้นหลิว เซี้ยวหนิงก็ได้ขึ้นไปนั่งอยู่ในรถของลี่หลินซูแล้ว

ลี่หลินซูขับรถด้วยตัวเองหลิวเซี้ยวหนิงก็นั่งอยู่แถว ข้างหลังเรื่องที่จะต้องทำเป็นเรื่องแรกหลังจากขึ้นรถ แล้วก็คือต้องส่งข้อความหาหลิวเซียนเซียน

“ม๊ามี้วางใจได้นะครับลุงลี่แค่จะพาผมออกไปคุยธุระ นิดหน่อยเขาไม่ได้ลักพาตัวผมถึงเวลากลับบ้านผมจะ ส่งข้อความไปให้นะครับ”

ลี่หลินซูมองไปตรงเด็กน้อยที่เอาแต่งกดหน้าจอบน นาฬิกาของเขาคิดว่าเขาคงจะเล่น“อีกเดี๋ยวถึงที่บริษัท ยังไงก็เอาเบอร์โทรแดดดี้หรือม๊ามีของเธอมาก่อนจะดี กว่าบริษัทจะได้เตรียมทำสัญญาเซ็นกับเธอ”
“เซ็นสัญญา?”ไม่ใช่มาคุยเล่นเฉยๆหรอกเหรอ?

ทำไมแค่เริ่มต้นคุยก็พูดถึงเรื่องสัญญาแล้ว?

“ใช่พอดีมีละครเรื่องหนึ่งขาดตัวละครเด็กอย่างเธอ อยู่พอดีฉันตั้งใจที่จะเอาเธอนั่นแหละแต่ว่าเรื่องเซ็น สัญญานี้เธอยังเด็กเกินไปดังนั้นจะต้องให้ผู้ปกครองมา เซ็นแทนเธอ”

ลี่หลินซูขับเคลื่อนรถเดินหน้าต่อไปวันนี้ก็ให้เด็กน้อย นี้หาเงินไปได้เยอะเขาก็จะพาเด็กนี้ไปไว้ที่บริษัทก็ไม่ เชื่อว่าพ่อแม่ของเด็กจะไม่ตามมาหาถึงนี่

เด็กที่น่ารักขนาดนี้คงจะต้องเป็นลูกรักในดวงใจพ่อ กับแม่แน่นอน

ขนาดเขาคนที่ไม่เคยคิดที่จะชอบเด็กมาก่อนยังชอบ

เขาเลย

เขากลับไม่รู้อะไรเลยว่าแม่ของเด็กที่พอเห็นเขาแล้ว ก็กลัวไปเลยและไม่กล้าตามมา

“เอ่อคือ……..ลิวเซี้ยวหนิงคิดอยู่สักพักเมื่อวานตอน ที่เขาไปหาลี่หลินซูแล้วบอกว่ามาสมัครเป็นตัวละครเด็ก ก็แค่ใช่มันเป็นข้ออ้างเฉยๆ

แต่ว่าพอคิดดูแล้วบางทีการเป็นนักแสดงก็น่าจะไม่ เลวเหมือนกัน
ไม่แน่อีกหน่อยอาจจะโด่งดังเหมือนกับแดดดี้ที่ชั่วๆ คนนี้ก็ได้

แต่ว่าคงจะยังตอบตกลงทันทีไม่ได้ไม่อย่างนั้นเรื่อง เงินก็คงจะพูดยาก

นี่เป็นกลอุบายของม๊ามี้ที่จะใช้ทุกครั้งเวลาไปซื้อผัก เพียงแค่ม๊ามี้ถามราคาแล้วก็หันไปพร้อมทำสีหน้าไม่ อยากซื้อแล้วคนขายผักก็จะรีบลดราคาให้ทันที

ลองทดสอบดู

“ผมขอพิจารณาดูก่อนละกัน”

“หรือว่าจะรอขอความคิดเห็นจากพ่อแม่ใช่หรือไม่?” พวงมาลัยในมือของลี่หลินซูเกือบจะตกเข้าไปสระข้าง ทางซะแล้ว

แต่ก่อนนั้นจะมีแต่นักแสดงต่างๆเข้ามาร้องขอให้เขา แบ่งตัวละครให้เล่นแต่พอมาเป็นเด็กคนนี้กลับเปลี่ยน เป็นเขาที่ต้องไปขอเด็กให้มาเล่น

ลี่หลินซูคนอย่างเขาเคยเอาตนไปอยู่ต่ำต้อยแบบนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

“ไม่ต้องไม่ต้องแค่ตัวผมเองขอคิดพิจารณาเองก่อน ผมยังต้องเรียนอนุบาลอยู่ต้องแสดงโชว์ละครตั้งแต่ เล็กอย่างนี้คงจะไม่ดีสักเท่าไหร่”ตัวเด็กน้อยแต่คำพูด คำจาเหมือนผู้ใหญ่
“ได้งั้นให้เวลาเธอพิจารณาอีกสามวันแต่ว่าภายใน สายวันนี้เธอจะต้องอยู่ข้างๆฉันทุกวัน”

“ไม่ได้เวลากลางคืนนั้นผมจะต้องนอนกับม๊ามี”หลิว เซี้ยวหนิงปฏิเสธไปทันที

ลี่หลินซูก็ทำท่าทางเลียนแบบสีหน้าของหลิวเซี้ยวหนิ งมองด้วยสายตารังเกียจ”ใครจะนอนกับเธอฟันก็ยังขึ้น ไม่หมดแล้วถ้าเกิดฉี่รดที่นอนฉันขึ้นมาจะทำยังไง?ฉัน แค่จะให้เธอมาช่วงเช้าและอยู่กับฉันตอนทำงานก็พอ เป็นยังไง?”