ตอนที่4โน้มตัวสู่อ้อมกอดเขา

“ลี่หลินซูช่วยฉันด้วยข้อร้องล่ะ”พอพูดคำนี้เสร็จหลิว เซียนเซียนตรงเข้าไปเกาะแขนลี่หลินเย่คืนนี้เธอแค่ไป กับเขา

กลิ่นหอมจากสาวน้อยและอุณภูมิร่างกายที่ร้อนรุ่มส่ง ผ่านไปยังลี่หลินเย่

ความร้อนที่ผิดปกติทำให้ลี่หลินเย่อดไม่ได้ที่จะคิดถึง เรื่องเมื่อคืน

“ไม่สบายเหรอ? “ลี่หลินเย่หันกลับมาพร้อมใบหน้า หล่อเหลาตรงหน้าหลิวเซียนเซียน

ตาคมลึกจมูกเป็นสันและริมฝีปากบางนั้นคนนี้มี รสนิยมมากกว่าชายในความทรงจำของหลิวเซียนเซียน มากกว่าคนที่เธอเห็นในทีวีและสิ่งพิมพ์อีก

หลิวเซียนเซียนหายใจเข้าลึกๆแต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะ มองเขา

“อืม”เธอรู้สึกไม่สบายจริงๆไม่รู้ว่าทำไมกันพออยู่ต่อ หน้าชายคนนี้เธอไม่เคยต้องการที่จะซ่อนมันไว้

12ปีก่อน

และ12ปีต่อมา
กลิ่นหอมจากตัวเขาหลิวเซียนเซียนเอนตัวสู่อ้อมแขน ลี่หลินเย่โดยไม่ได้ตั้งใจ

ลั่วเฟิงที่อยู่ไม่ไกลจะเข้ามาดึงหลิวเซียนเซียนออกแต่ ก็เห็นสายตาที่เหลือบมองมาทางเขาเขารับรู้ได้เลยว่าลี่ หลินเย่ไม่อยากให้เขาก้าวเข้ามา

“อยากให้ฉันช่วยเธองั้นเหรอ? “ลี่หลินเย่พยุงเอวของ หลิวเซียนเซียนไว้

“อืม…..คุณลี่ช่วยฉันด้วย”หลิวเซียนเซียนพูดออกมา เสียงชัด

“หลิวเซียนเซียนเธอมียางอายมั้ย? เธอทำแบบนี้ ฉันจะโทรหาพ่อเธอหลิวเฟิงจั่นว่าฉันจะยกเลิกงาน แต่งงาน! ”

พอประธานหลิงรู้สึกตัวก็รีบพุ่งเข้ามาเขาไม่รู้จัก หลินเย่และไม่รู้จักลี่หลินซูด้วยดังนั้นเลยไม่ได้จริงจัง อะไรกับลี่หลินเย่

“จะยกเลิกก็ยกเลิกสิฉันไม่ต้องการแต่งกับคุณ หรอก”หลิวเซียนเซียนทนไม่ไม่ไหวพูดขึ้นร่างกายที่เจ็บ ปวดในอ่อมแขนลี่หลินเย่และเพื่อความอยู่รอดเธอบอก กับตัวเองว่ายังไงก็ตามคืนนี้อย่าให้ประธานหลิงพาเธอ ไปได้ไม่งั้นเธอจบแน่

ประธานหลิงไม่คิดว่าหลิวเซียนเซียนจะให้เขายกเลิก งานแต่ง “หลิวเซียนเซียนเธอกล้าเหรอมาหาฉันเดี๋ยวนี้นะ’

ผู้หญิงที่ใกล้ปล่อยให้หลุดไปไม่ได้ไม่งั้นที่ทำมา ทั้งหมดสูญเปล่าแน่

แต่มือเขาที่ยังไม่ทันได้เอื้อมถึงหลิวเซียนเซียนลี่หลิน เย่จ้องด้วยสายตาเย็นยเยือก”หยุดนะ”

เสียงของเขาทำให้ประธานหลิงตกใจแล้วชักมือ กลับ แก……แกเป็นใคร? “

ด้วยรัศมีของลี่หลินเย่ทำให้เขาตกใจไม่กล้าต่อกรกับ ลี่หลินเย่ที่อยู่ตรงหน้าไม่งั้นสายตาของคนนี้อาจจะฆ่า เขาได้

“ไปให้พ้น“ลี่หลินเย่ไม่อยากสนใจประธานหลิงหันมา มองลั่วเฟิงลั่วเฟิงจึงรีบกางแขนกั้นประธานหลิงเอาไว้

ส่วนลี่หลินเย่โอบหลิวเซียนเซียนไว้แล้วเดินเข้าไป ในclubblue

ห้องโถงอันงดงามภายในclubblueชายทั้งสามที่มอง ผ่านหน้าต่างก็รีบเดินจากประตูเข้ามาทักทาย

เมื่อกี้อยู่ไกลเกินจนเห็นหน้าผู้หญิงไม่ชัดตอนนี้จะ ต้องเห็นให้ได้ว่าผู้หญิงประเภทไหนกันที่สามารถจับ ชายภูเขาน้ำแข็งอย่างลี่หลินเย่คนนี้ได้

ทันทีที่ลี่หลินเย่เงยหน้าขึ้นเขาเห็นกู้จิ้นหยู้เดินไปข้างหน้าโดยไม่สนใจสายตาที่ประกายออกมาจากดวงตา เขา”จองห้องพักให้ฉันด้วย”

“ได้….ได้ครับ เมื่อกู้จิ้นหยู้ได้ยินลี่หลินเย่พูดคำนี้ แล้วคิดว่าตัวเองฟังผิดพอตรวจสอบอีกครั้งแล้วว่าไม่ได้ ฟังผิดไปก็รีบตอบกลับไปทันที

ในเวลาเดียวกันสายตาก็มองไปที่หลิวเซียนเซียนที่ อยู่ในอ้อมแขนลี่หลินเย่หัวเราะคิกคัก”ให้เตรียมอะไร อีกมั้ยครับ? “

“ไม่ต้องแล้ว “คำเดียวเท่านั้นลี่หลินเย่ก็เดินตรงไปที่ ลิฟต์โดยไม่สนใจชายทั้งสามที่อยู่ด้านหลัง

จิ้นยี่เฉินมองหลังของลี่หลินเย่และมองไปที่กู้จิ้นหญ้ที่ กำลังจองห้องพักที่หน้าเค้าเตอร์แล้วพูดกับมู่เย่ไป๋อย่าง มีความสุข หลินเย่เอาจริงดิ?

“อุ้มมาโรงแรมขนาดนี้จะไม่เอาจริงได้ไง? “มู่เย่ไป๋ มองจิ้นยี่เฉินแทบอยากจะเดินตามไปด้วย

ลี่หลินเย่อุ้มหลิวเซียนเซียนเข้าไปในลิฟต์

ภายในลิฟต์สีเงินที่สะท้อนทั้งสองคนในผนังลิฟต์หลิว เซียนเซียนที่เหมือนจะไม่รู้อะไรดึงคอเสื้อของเธอเพื่อ คลายความร้อน

ลี่หลินเย่เอียงหัวขมวดคิ้วมองมือข้างหนึ่งพยุงหัวเธอ ไว้อีกข้างก็ปล่อยหมัดเหนือศีรษะ
“ง”แสงประกายไฟทำให้ทุกอย่างดับมืด

ชายทั้งสามที่กำลังเปิดกล้องวงจรปิดดูโมโหจน แทบจะปิดกล้องวงจรปิดในห้องควบคุมทั้งหมด ในclubblueลี่หลินเย่โหดเกินไปแล้วกล้าทำลายกล้อง วงจรปิดของโรงแรม