ตอนที่2ฉันมีคนที่ชอบแล้ว

หลิวเซียนเซียนกัดริมฝีปาก“ฉันง่วงแล้วฉันขึ้นไปนอน ก่อนนะ”เธอไม่อยากอธิบาย

ถ้าไม่ใช่เพราะแม่จากไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้น เธออายุแค่6ขวบถ้าไม่ใช่เพราะลี่หลินซูส่งเธอให้หลิว เฟิงจั่นเธอคงไม่อยู่กับหลิวเฟิงจั่นหรอก

บ้านตระกูลหลิวมีห้องอยู่สิบกว่าห้อง

แต่เธออยู่ที่นี่ก็เหมือนเป็นส่วนเกินคนหนึ่ง

“หยุดก่อนบอกให้หยุดไง”ด้วยปฏิกิริยาเธอทำให้หลิว เฟิงจั่นโกรธตะโกนให้หลิวเซียนเซียนกลับมา

หลิวเซียนเซียนเดินขึ้นบันไดต่อไปแล้วตอบกลับด้วย เสียงจางๆ“คุณหลิวเวลานี้คือเวลานอนแล้วถ้าพวกคุณ สามคนไม่อยากนอนอยากอยู่ที่นี่ทั้งคืนมันก็เรื่องของ พวกคุณฉันจะนอนแล้ว ”

“เซียนเซียนดูเธอ…”หลิวเฟิงจั่นมองรอยจูบบนตัว ของหลิวเซียนเซียนด้วยสายตาที่สิ้นหวัง“ถ้าฉันจำไม่ ผิดตอนเปิดเทอมเธอพึ่งจะปีหนึ่งใช่ไหมนี่พึ่งจะเป็น นักศึกษาก็เที่ยวอยู่กับผู้ชายแล้วเธอเป็นแบบนี้ประธาน หลิงจะเอาเธออยู่เหรอ? ”

“ไม่เอาน่ะดีฉันไม่แต่งงานกับชายแก่แบบนั้น หรอก”คนที่เธออยากแต่งงานคือลี่หลินซูเสียดายที่สี่หลินซูจะแต่งงานแล้วแต่เจ้าสาวกลับไม่ใช่เธอเขาคงจะ ลืมเด็กผู้หญิงที่เขาเคยช่วยไว้แล้วล่ะมั้ง

แต่เธอไม่เคยลืมเขาเลย

“เซียนเซียนพ่อของเธอกำหนดวันแต่งงานกับประธาน หลิงไว้แล้วเป็นเดือนหน้าวันที่8เธอครบ18พอดีวันนั้น เป็นวันมงคลประธานหลิงเป็นคนร่ำรวยถ้าแต่งงานไป แล้วจะเป็นคุณผู้หญิงที่มีโชคลาภมากมายถ้าแม่เธอรู้ ต้องยินดีกับเธอแน่ๆ”

ลั่วเหมยจูดึงแขนหลิวเฟิงจั่นและพูดจากล่อมหลิว เซียนเซียน

หลิวเซียนเซียนหยุดเดินและหันกลับมาร่างผอมบาง หยุดอยู่ที่บันไดเอียงตัวแล้วมองลงไปที่ลั่วเหมยจู

“แม่เลี้ยงดูจากที่คุณพูดแล้วสำหรับผู้หญิงที่แต่งงาน กับประธานหลิงก็คือผู้ชนะแล้วงั้นเหรอ? ”

“แน่นอน อายุยังน้อย ร่ารวยแล้วผู้ชายแบบนี้น่ะหา ยากพ่อเธอดูแลเธอขนาดนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่จะหา ผู้ชายที่ดีที่สุดให้”

หลิวเซียนเซียนรอให้ลั่วเหมยจูพูดชมต่างๆนาๆพอลั่ว เหมยจูพูดเสร็จแล้วเธอก็ยิ้มอ่อนๆและพูดกลับไปว่า”ถ้า เป็นแบบนี้งั้นฉันก็จะเป็นคนดีที่ยอมเสียสละประธาน หลังให้พี่ลู่ลู่ก็แล้วกัน
แบบนี้แม่เลี้ยงจะต้องยินดีเป็นแน่และสบายใจที่ ลูกสาวตัวเองมีที่พึ่งพิงที่ดีอะไรคืออายุยังน้อยอย่าคิด ว่าเธอจะไม่รู้นะสกุลหลิงคนนั้นอายุตั้ง40แล้วเธอคงไม่ แต่งงานกับคนที่แก่แบบนั้นหรอก

พอพูดคำนี้เสร็จเธอก็หมุนตัวหันกลับไปแล้วเดินขึ้น ไปด้วยพูดไปด้วย“คนบ้านเดียวกันพ่อกับแม่เลี้ยงและพี่ ลู่ลู่ด้วยไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกนะฝันดี”

พอหลิวเซียนเซียนหมุนตัวเดินกลับไปห้องนอนตัวเอง หลิวลู่ลู่เป็นคนแรกที่รู้ตัวและตอบกลับ”หลิวเซียนเซียน พูดอะไรน่ะฉันมีผู้ชายที่ชอบแล้วฉันไม่แต่งงานกับ ประธานหลิงหรอกเธอนั่นแหล่ะที่ต้องแต่ง”

พอฟังคำพูดที่หยิ่งยโสของหลิวลู่ลู่หลิวเซียนเซียน ไม่แม้แต่จะหันกลับไปและก่อนจะปิดประตูตะโกนคำ พูดสุดท้ายออกมา“ฉันก็มีผู้ชายที่ชอบแล้วฉันไม่แต่ง หรอก”

“ก็อกๆ…..ก็อกๆๆ…..เสียงเคาะประตูดังจนขัดจังหวะ ความคิดของหลิวเซียนเซียน”เซียนเซียนเปิดประตูพ่อ เธอมีเรื่องจะพูดด้วย

พอได้ยินเสียงของลั่วเหมยจูหลิวเซียนเซียนก็หยิบ สำลีจากชั้นวางฉีกออกเป็นสองส่วนและยัดใส่หูปล่อย ลั่วเหมยจูตะโกนไปเธอทำเป็นไม่ได้ยิน

“บนโลกนี้มีแค่แม่ที่ดี…” เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้น หลิวเซียนเซียนที่หลับตาอยู่หยิบมือถือมา”ฮัลโหล..….…..
“เซียนเซียนลี่หลินซูกำลังจัดงานแถลงข่าวเธอเห็น ยัง?

หลิวเซียนเซียนสะดุ้งและลุกขึ้นนั่งเธอถึงกับตาสว่าง ตื่นเต็มที่“อะไรนะงานแถลงข่าวเหรอ? ”

“เรื่องงานแต่งเขาและหญ้อยู่ชินไงเดือนหน้าวัน ที่8พวกเขาก็จะแต่งงานแล้ว”

หลิวเซียนเซียนนิ่งไปสายตาจ้องมองที่ผ้าห่มแบบไม่ ละสายตา

“เซียนเซียนเธอเป็นอะไรมั้ย? เธอไม่ต้องแกล้งฉันสิ พูดอะไรหน่อย เห็นว่าเธอไม่ออกเสียงอะไรฟังเวิ้นซิ่วก็ ตะโกนอย่างร้อนใจ

เสียงตะโกนทำให้หลิวเซียนเซียนที่กำลังอึ้งกลับมา ได้สติ“ซิ่วซิ่วฉันอยากดื่มเหล้าไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ มั้ย? “

เดือนหน้าวันที่8ต้องบังเอิญขนาดนี้เลย?

พ่อของเธอก็กำหนดวันแต่งงานกับประธานหลิงเป็น วันนั้นเหมือนกัน

ถ้าเธอตอบตกลงล่ะก็แสดงว่าเธอแต่งงานกับลี่หลินซู

แต่เสียดายที่เจ้าสาวของลี่หลินซูไม่ใช่เธอส่วนเจ้า บ่าวของเธอก็ไม่ใช่ลี่หลินซู
คิดๆแล้วรู้สึกเหมือนประชดเลย

“ได้สิที่เดิมนะเจอกันอีกหนึ่งชั่วโมง“ฟังเวิ้นซิ่วตอบตก ลงกด้วยความเป็นห่วง

พอวางสายในหัวหลิวเซียนเซียนมีแต่ลี่หลินซู

ลี่หลินซูจัดงานแถลงข่าวถึงกำหนดวันแต่งงานแล้ว แสดงว่าเขาจะสละโสดแล้วจริงๆเขาจะแต่งงานจริงๆ แล้ว

หลิวเซียนเซียนสายตาจ้องไปที่เพดานอย่างว่างเปล่า หัวใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวดจนไม่สังเกตเงาคนตรง ประตู

ผ่านไปสักพักหลิวเซียนเซียนถึงจะรู้สึกสงบลงเธอ เปลี่ยนเสื้อแล้วก็ออกไปข้างนอก

หลิวเซียนเซียนที่กำลังลงมาก็ถูกลั่วเหมยจูเรียกเอา ไว้“เซียนเซียนเธอจะออกไปเหรอ? ”

หลิวเซียนเซียนห่วงว่าลั่วเหมยจูจะไม่ให้เธอออกไป เลยไม่ได้พูดอะไร

ลั่วเหมยจูเหมือนจะเดาออกจึงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม ฉัน ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะถ้าจะออกไปข้างนอกก็ออกไปแต่ พี่อ้อยตั้งใจต้มซุปที่เธอชอบเอาไว้ให้

เมื่อได้ยินว่าเป็นพี่อ้อยหลิวเซียนเซียนก็หยุดชะงัก
อยู่บ้านตระกูลหลิวพี่อ้อยดีกับเธอมากกว่าญาติด้วย กันเสียอีกและนึกขึ้นได้ว่าดื่มเหล้าในขณะท้องว่างต้อง ไม่ดีต่อกระเพาะแน่จึงเดินไปที่โต๊ะอาหาร

หลิวเซียนเซียนรีบซดน้ำซุปกระดูกสาหร่ายไปหนึ่ง ถ้วยและลุกขึ้นยืน”พ่อแม่เลี้ยงฉันนัดกับเพื่อนไปช้อป ปิ้งพวกคุณกินต่อเลยฉันไปก่อนนะ”

“จะช้อปปิ้งก็ช้อปกลางวัน ดึกขนาดนี้แล้วห้ามออก ไป“หลิวเฟิง นคัดค้าน

“เพิ่งจั่นผู้หญิงสมัยนี้ชอบช้อปปิ้งตอนกลางคืนไม่ อย่างนั้นก็ให้เซียนเซียนกลับมาเร็วหน่อยก็ได้แล้ว”ลั่ว เหมยจูที่อยู่ข้างๆกลับช่วยหลิวเซียนเซียนพูด

ครู่หนึ่งหลิวเซียนเซียนรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล แต่เธออยากรีบออกไปดื่มเหล้าก็เลยพูดตามลั่วเหมย จู“พ่อก่อนสี่ทุ่มฉันกลับบ้านแน่นอนให้ฉันไปได้รึยัง? “

ลั่วเหมยจูระเบิดเสียงหัวเราะและพยักหน้า พูด“แน่นอนรีบไปเถอะอย่าให้เพื่อนต้องรอนาน

หลิวเซียนเซียนรีบออกไปจนไม่ได้คิดว่าคำพูดของลั่ว เหมยจูหมายความว่าอะไร

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

auclubpoison
หลิวเซียนเซียนลงจากแท็กซี่และเดินเข้าไปในคลับ

หยุดจอดเงียบๆจากด้านหลังสายตาของ วอลโว่สี ขายที่นั่งบนรถจ้องมองไปที่หลิวเซียนเซียนคืนนี้เด็ก สาวคนนี้เป็นของเขาแน่