ตอนที่13 สร้างปัญหา

เธอเมามากจริง ๆ เธอจึงไม่อายเลยที่จะนั่งลงข้างๆ ฉิน เยี่ย

“นี่สําหรับคุณ!”

ใบหน้าของฉินสี่เยี่ยคล้ำลง คว้าแก้วไวน์เอาไว้

ถ้าเฉียวอวี่ถงไม่ใช่คนที่เขารู้จักก็คงจะดีกว่านี้ “ฉัน เข้าใจแล้ว คุณกลัวว่าคุณชายกู้จะหึงใช่ไหม พวกคุณ สามคนเป็น ฮ่าฮ่าฮ่า….”

ประโยคนี้ช่างใส่ร้ายป้ายสีกันอย่างไร้ศีลธรรมเกินไป แล้ว

กู้เจ๋ออวี่เป็นคนหัวโบราณเลยตามไม่ทัน เขาไม่เข้าใจ แต่ถึงยังไง เขาก็อดหัวเราะตามไม่ได้

“ฉันบอกคุณแล้ว ฉันต้องให้การศึกษากับเสี่ยวจิ่น ฉัน ไม่สามารถปล่อยให้เขาเดินตามรอยเท้าของคุณได้ เฉียวอวี่ถงวาดแขนไปโอบรอบคอของฉินลี่เยี่ย โน้ม เขาเข้ามาใกล้แล้วพูดความในใจออกมาจนหมด

ประธานหวางยังคงอยู่ในเมฆหมอก

“เจ๋ออวี่ นายไปกับประธานหวางนะ ฉันจะกลับก่อน”
หลังจากนั้นเขาก็ลากเฉียวอวี่ถงออกไป

“ผู้ช่วยกู้ นี่มันเรื่องอะไรกันครับ?”

“ฤดูใบไม้ผลิของประธานฉินมาถึงแล้วยังไงล่ะครับ คุณก็เห็นแล้วว่าสาวน้อยคนนั้นจัดการได้ไม่ง่ายเลย คง ต้องใช้เวลาอีกพอสมควร”กู้เจ่ออวี่ยิ้มแบบมีเลศนัย

ประธานหวังพยักหน้าอย่างรู้กัน “ดี ดี ดี”

เมื่อทั้งสองคนออกไปข้างนอกแล้ว เฉียวอวี่ถงก็ โวยวายขึ้นมาเสียงดัง

สิ่งเดียวที่ฉินลี่เยี่ยสามารถทำได้คือเร่งฝีเท้าของเขา

อย่างไรก็ตามขณะที่พวกเขากำลังเร่งรีบเดินไปตาม ทาง ดวงตาคู่หนึ่งก็กำลังจับจ้องเฉียวอวี่ถง

คนคนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นลูกสาวของแม่เลี้ยง ของเฉียวอวี่ถงชื่อเฉียวเข่อซิน

ตระกูลเฉียวกำลังตามหาตัวเฉียวอวี่ถง แต่เธอคิดไม่ ถึงเลยว่าจะมาพบเข้าโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ เธอและเพื่อนๆ ของเธอออกมาดื่มกัน จึงทำให้ได้รับรู้ ข่าวสำคัญเช่นนี้เข้า ดูจากการแต่งกายของเฉียวอวี่ถง แล้วเธอก็พอจะรู้อะไรเพิ่มขึ้น ไม่จำเป็นต้องเดือดร้อน ไล่ตามหาเธออีก เพราะเพียงแค่มาที่นี่ก็จะพบเธอ ถ้า จะให้ดีที่สุดก็ต้องให้พ่อของพวกเขาและคุณยายเฉียว ที่แสนจะลำเอียงเข้าข้างหลานสาวมาพบเธอด้วยตัวเอง
“เฮ้! นั่นเฉียวอวี่ถงนี่ ปล่อยไปแบบนั้นจะไม่เป็นอะไร เหรอ?”

การได้เห็น’ความตกต่ำ”ของเธอก็เพียงพอแล้วที่จะ

ทําให้เธอมีความสุข

เธอแทบทนไม่ไหวอยากจะเล่าเรื่องนี้ให้คนตระกูล เฉียวฟัง

“เข่อซิน คุณดูอะไรอยู่เหรอ?”

“ ไม่มีอะไร พอดีฉันเพิ่งนึกได้ว่ามีเรื่องสำคัญมากต้อง ไปทำ ฉันกลับก่อนนะ แล้ววันหลังพวกเราค่อยพบกัน ใหม่”

เฉียวเข่อซินรีบหนีออกไปโดยที่ไม่เปิดโอกาสให้ เพื่อนๆได้โต้แย้ง

ชั่วขณะหนึ่งเธอแทบจะไม่สามารถยับยั้งความตื่น เต้นภายในใจของเธอได้

ฉินลี่เยี่ยมีบ้านที่อยู่ใกล้ๆกับบาร์ Intoxicated

เฉียวอวี่ถงพัวพันเขาไม่หยุด เขาอาจจะถูกทรมานจน ตายถ้าเขาขับรถกลับบ้าน แล้วยังมีเสี่ยวจิ่นอยู่ที่บ้าน อีก คงไม่ดีแน่ถ้าเขาจะเห็นเธอเมาแบบนี้
พักใกล้ๆก่อนก็แล้วกัน

“นี่ไม่ใช่บ้านของฉันนี่! ฉินลี่เยี่ยคุณจะทำอะไร!”

“จะให้ผมทําอะไรดีล่ะ!”

เมื่อเข้าไปในห้อง เฉียวอวี่ถงก็ถลาไปนอนที่โซฟา ทันทีที่เห็นมัน ราวกับว่าเธอไม่ได้ถามคำถามเมื่อกี้

“โซฟาตัวนี้สบายจังเลย แต่ว่ามันร้อนไปหน่อย!”

เดิมที่เสื้อผ้าชุดนั้นก็แทบจะปิดอะไรไม่มิดอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งปิดไม่มิดเข้าไปอีก คนเมาที่ไหนจะยังมัวห่วง เรื่องภาพลักษณ์

“จริงๆเลย!” ฉินลี่เยี่ยสบถเบาๆ

เขาเองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเห็นสภาพของเฉียวอ วถงแล้วหัวใจของเขาก็ย่อมเต้นแรงเป็นธรรมดา

อีกอย่าง …

“ยอมแพ้เลย!” ฉินลี่เยี่ยสบถ

มือปลาหมึกของเฉียวอวี่ถงคอยแต่จะพันตัวเขาอยู่

เรื่อย

“อย่าสิ!”
“ไม่งั้นอย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน!” เสียงของฉินลี่เยี่ย หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ

ตระกูลเฉียว

สามทุ่มแล้วแต่ไฟยังเปิดสว่างจ้า

“ฉันเห็นพี่สาวของฉันจริงๆนะ” เฉียวเข่อซินโอดครวญ ซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่หยุดหย่อน ซึ่งก็ดีกว่าปล่อยให้ เฉียวอวี่ถงได้แต่งงานกับคุณชายเจ้าสำราญอย่างเฉิน เฉิงนั่น แค่นี้เธอก็เป็นฝ่ายชนะเกมนี้แล้ว

คุณยายเฉียวมองดูด้วยสีหน้ารังเกียจ “ไม่ว่าจะพูดยัง ไง ฉันก็ไม่เชื่อว่าถงถงจะไปทำงานที่บาร์!”

ฉินซู่ซู่ตอบกลับว่า “เข่อซิน เรื่องนี้จะว่าไปก็ไม่ใช่ เรื่องใหญ่แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก เธอบอกความจริงมาเถอะ เธอแน่ใจรึเปล่าว่าคนที่เธอเห็นคือถงถง?” แน่นอนว่า เธอกำลังช่วยลูกสาวตัวเอง ยิ่งผลักเฉียวอวี่ถงออกไป ไกลได้มากเท่าไหร่ เฉียวเข่อซินก็ย่อมมีโอกาสมากขึ้น

เฉียวเข่อซินพูดซ้ำอีกครั้ง “คุณยาย พ่อ แม่ ฉันไม่ได้ ดูผิด พี่สาวอยู่ที่บาร์จริงๆ”

“เฮอะ! นางลูกอกตัญญู!” คุณพ่อเฉียวโกรธจนตบโต๊ะ “หมั้นกับตระกูลเฉิน แล้วยังจะไปสถานที่แบบนั้นอีก ฉัน รู้ว่าเธอจงใจทําให้ตระกูลเฉียวของเราต้องขายหน้าแน่ๆ!”

คุณยายเฉียวตวาดลั่น “หุบปาก ที่ถงถงต้องเป็นแบบ นี้ก็เป็นเพราะแกไม่ใช่รึไง! แกไม่เคยฟังเธอเลยตั้งแต่ เล็กจนโต ตอนนี้มาทําเป็นไม่พอใจ แกถือสิทธิ์อะไร ลูกชายตระกูลเฉินมีชื่อเสียงเป็นยังไงแกก็รู้ดี แล้วยัง จะผลักเธอให้ไปตกนรกอีก ในโลกนี้มีพ่อที่ไหนเขาทำ แบบแก!”

สำหรับข้อกล่าวหาของหญิงชรา คุณพ่อเฉียวทำได้ แค่จ้องมองเท่านั้น คำแก้ตัวใดๆล้วนพูดไม่ออก

“โธ่แม่ พูดอะไรอย่างงั้นผมก็เป็นคนมีความยุติธรรม นะ ผมเป็นพ่อของทั้งเข่อซินแล้วก็ถงถงเหมือนกัน จะ ให้ทำผิดต่อถงถงได้ยังไง เรื่องที่ลูกชายตระกูลเฉินมี ข่าวไม่ค่อยดีนั้น ผมก็ไปสอบถามมาแล้วว่าไม่เป็นความ จริง อีกอย่างหนึ่งผู้ชายน่ะพอแต่งงานแล้วก็จะอยู่กับ ร่องกับรอยมากขึ้นเองแหละ”

ฉินซู่ซู่เองก็ย่อมเออออตามคุณพ่อเฉียวเป็นธรรมดา อยู่แล้ว ถึงแม้ว่าคำพูดบางคำจะทำให้ไม่พอใจอยู่บ้าง ก็ตาม แต่ถ้ามัวแต่จะทำตามใจตัวเองทั้งหมดก็กลัวว่า จะมีวันคืนที่ไม่ดี “ถ้าถงถงแต่งงานไปแล้ว ต่อไปเธอก็ จะต้องกลายเป็นคนตระกูลเฉิน”

คุณยายเฉียวแววตาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย “ถ้าดี ขนาดนี้ทำไมไม่แนะนำให้ลูกสาวของเธอเองซะล่ะ?”

“ถงถงเป็นลูกสาวคนโต จะทำผิดธรรมเนียมได้ยังไง”ทุกประโยคล้วนฟังดูดีมีเหตุผล

“พูดง่ายๆเลยก็คือ ฉันไม่เห็นด้วยที่จะให้ถงถง แต่งงานกับเฉินเฉิง!”

เฉียวเบ่อซินโพล่งออกมา “ฉันเห็นพี่สาวออกไปจาก บาร์กับผู้ชายคนหนึ่ง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ก็ไม่แน่ว่าจะมี ผู้ชายคนไหนอยากจะแต่งงานกับพี่สาวอีก”

“อีกอย่าง ถึงยังไงตระกูลเฉียวกับตระกูลเฉินก็หมั้น หมายกันเอาไว้แล้ว คุณยังจะทำอะไรได้อีก”

“คุณยาย!” เฉียวเบ่อนกระแทกเสียงอย่างขุ่นเคือง

ฉินซู่ซู่ส่งสายตาให้คุณพ่อเฉียว

เขารู้ว่าต้องทำอะไร

“แม่ เข่อซินเป็นลูกสาวของผม แล้วก็เป็นหลานสาว ของแม่ด้วย แม่จะพูดอย่างนั้นได้อย่างไร?”

“เฮอะ! ฉันก็ไม่รู้สินะ เข่อซินเป็นลูกสาวของตระกูล หยางไม่ใช่เหรอ?”

ไม่นานนักก่อนที่แม่ของเฉียวอวี่ถงจะเสียชีวิต คุณ พ่อเฉียวก็พาฉินซู่ซู่และเฉียวเข่อซินเข้ามาในบ้าน โดย ปกปิดตัวตนของเฉียวเข่อซินเอาไว้ เพื่อรักษาภาพ ลักษณ์ที่ดีต่อหน้าบุคคลภายนอก
แต่เรื่องพวกนี้ก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของคุณ ยายเฉียวไปได้ เพราะลูกชายเผลอหลุดเรื่องของเด็ก คนนี้ออกมาหลายต่อหลายครั้ง

นี่คือหนึ่งในเหตุผลที่เธอคอยปกป้องเฉียวอวี่ถงมา โดยตลอด

“เฮอะ!” เฉียวเข่อซินโมโห “ฉันก็พูดอย่างที่เห็น ถ้าวัน หน้าชื่อเสียงของตระกูลเฉียวก็เหม็นโฉ่ขึ้นมา ก็อย่ามา หาว่าฉันไม่เตือน”

ฉินซู่ซู่แสร้งทำเป็นโกรธ “เข่อซิน ตั้งแต่เล็กจนโตฉัน สอนให้เธอพูดจาแบบนี้กับผู้ใหญ่เหรอ?”

คนหนึ่งร้องคนหนึ่งรับ ราวกับกำลังเล่นละคร

พวกเขาจะเล่นมากกว่านี้อีกถ้าเฉียวอวี่ถงอยู่ด้วย

คุณยายเฉียวแก่มากแล้ว มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่ สามารถจัดการได้ ทำให้ชีวิตของเฉียวอวี่ถงในตระกูล เฉียวมีแต่ความทุกข์

“แม่ แม่ไม่ค่อยแข็งแรง อย่าโมโหอีกเลย” คุณพ่อ เฉียวแทบจะเรียกได้ว่าเป็นลูกกตัญญู

“จะไม่ให้ฉันโมโหแกได้ยังไง!” คุณยายเฉียวยกมือ ขึ้นกุมหน้าอก “ฉันบอกแกแล้ว ว่าให้พาถงถงกลับบ้าน! เธอเป็นคนตระกูลเฉียวเท่านั้น!” คุณยายเฉียวมักจะย้ำ เรื่องนี้อยู่เสมอ แต่คุณพ่อเฉียวเองก็มักรับปากอย่างขอไปทีแต่ไม่เคยออกไปตามหาจริงๆจังๆเลยสักครั้ง

ในใจของเขามีลูกสาวเพียงคนเดียวคือเฉียวเข่อ ซิน ดังนั้นเขาจึงทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้กับลูกสาวของเขา …