ตอนที่ 3 ผู้หญิงของผม ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก
นี่มันเสียงจากสวรรค์ชัดๆ
เมื่อเขามาถึงหน้าประตูแล้ว เธอจะปล่อยไปได้ อย่างไร!
เฉียวอวี่ถงหันกลับมามองดูเขาอย่างตื่นเต้น พร้อม ด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายที่มุมปาก เสี่ยวจางหวาดกลัวรอย ยิ้มของเธอจนต้องก้าวถอยหลังและกอดห่อเสื้อผ้าเอา ไว้แน่น
การกระทำของเขาทำให้เธอหงุดหงิดมาก
“ไป นายไปกับฉันหน่อย”
“พี่อวี่ถง ผมยังไม่พร้อม”
ฉันแค่บอกให้ไปด้วยกัน แล้วเจ้าเด็กนี่คิดอะไรอยู่
เมื่อเขาเห็นว่าใบหน้าของเธอมืดลงไปอีก เขาก็ ลนลานจนพูดติดอ่าง
“พี่อวี่ถง ผมแค่จะมาบอกพี่ว่า มีคนรอพี่อยู่ข้างนอก นั่น ให้พี่รีบออกไป อย่ามัวช้าอยู่”
“ฉันรู้แล้วว่ามีคนรอฉันอยู่ข้างนอก!”
“พะ พี่รู้”
“เหลวไหล!”
เธอโกรธจนหน้าขาว พอจะก้าวเท้าออกมาด้านหน้า ประตูพร้อมเขา ประตูก็เปิดออก หัวเล็กๆลอดเข้ามา ดวงตากลมโตฉ่ำน้ำตากลับเป็นประกายทันทีที่เห็นเธอ ระส่ำระลึกเรียก
“หม่ามี”
เฉียวอวี่ถงที่กำลังยื่นมือออกไปเพื่อจะเปิดประตู เมื่อ เห็นเจ้าตัวเล็กนั่นก็ตัวแข็งไปครู่หนึ่ง
เขา…..มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?
เสี่ยวจางเห็นเธออึ้งไปก็รีบหันกลับมามองจากช่อง ว่างข้างผนัง
“พี่อวี่ถง ลูกชายพี่เหรอ?”
ลูกชาย?
เธอขมวดคิ้ว แต่ในใจพลันปรากฏความคิดดีๆขึ้นมา เธอก็อุ้มเสี่ยวจิ่นขึ้นมา พร้อมทั้งมองเขาด้วยรอยยิ้ม
“ใช่แล้ว เป็นไง เขาดูเหมือนฉันไหม?”
เขามองไปที่เจ้าเด็กน้อยตัวอ้วนกลม ตัวขาว ดูน่ารัก ไร้เดียงสาและฉลาด แล้วจึงมองเฉียวอวี่ถง ไม่เห็นว่า สองคนนี้จะเหมือนกันตรงไหน
แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังคงพยักอย่างแรงให้กับทั้งคู่ ด้วยสีหน้าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปทั้งตัว
“เหมือน!”
“ใช่ไหม ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” เธอยิ้มแย้ม พลางหยิกไปที่แก้มอ้วนกลมของเขา
เสี่ยวจิ่นถูกทำให้มึนงงด้วยท่าทีที่แสนอบอุ่นของเธอ จนเหม่อลอย
เขาตกตะลึงที่ได้รับความรักจากแม่อย่างท่วมท้น แม่ของผมน่ารักจริงๆ
เธอจุ๊บลงบนแก้มของเขาอย่างแผ่วเบา “หนูช่างเป็น เทวดาน้อยของฉันจริงๆ”
เสี่ยวจิ่นตัวแข็งทื่อ ก่อนจะหันหลังกลับแล้ววิ่ง ร่าง อ้วนกลมสีขาวของเขานั้นลื่นอย่างกับอะไรดี จนเธอจับ เอาไว้ไม่ทัน
“ป่าปี๊ หม่ามี้จุ๊บผมด้วย!”
เขามาที่นี่ด้วยหรือ?
เธอผลักประตูออกมา จึงเห็นว่ามีผู้ชายตัวสูงคนหนึ่ง นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าเย็นชา ปล่อยออร่าชนิดหนึ่ง ออกมาทำให้คนไม่อยากเข้าใกล้ แม้ว่าเขาจะยังคงสวม ใส่เสื้อผ้าสบายๆอย่างเสื้อแขนสั้นและกางเกงยีนส์
เสี่ยวจิ่นตะโกนอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ป่าป๊ หม่ามี้ จุ๊บผมด้วย หม่ามี้จุ๊บผม”
“อืม”
เขาหันมาเผชิญหน้ากับเธอช้าๆ
เธอถูกแช่แข็งไว้ด้วยสายตาเย็นชาของเขา ก่อนที่ เฉินเฉิงจะเดินมาตรงหน้าเขา ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วย ความประหลาดใจ ส่วนดวงตาฉายแววกระด้าง
นั่นสินะ เธอถอยไม่ได้แล้ว!
“คุณมาเร็วจัง”
อม
หืม?
เฉียวอวี่ถงอยากจะบ้าตาย พูดมากกว่านี้มันจะตายไหม!
เฉินเฉิงสีหน้าเย็นชา พูดอย่างใจเย็นว่า “ถงถง นี่ คงจะไม่ใช่แฟนของคุณหรอกนะ”
เธอมองหน้าเขา “แล้วยังไง เขาหล่อกว่าคุณตั้งเยอะ”
ใบหน้าของเขาจมลง ผู้ชายคนนั้นหล่อมาก ดวงตา ของเขาเย็นชาและมีออร่าที่ทรงพลังอย่างไม่อาจ อธิบายได้เปล่งออกมาจากตัวเขา
เขาประหลาดใจที่เขารู้สึกอย่างนั้น
เขามองผู้ชายคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะที่มุม ปากของเขาจะปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ย
“ถงถง คุณคงจะไม่ได้คบกับพนักงานทำความสะอาด
หรอกนะ”
เฉียวอวี่ถงเหลือบมองไปที่เขา ซึ่งแต่งตัวเรียบง่ายไป หน่อย ดูแล้วก็เหมือนพนักงานทำความสะอาดจริงๆนั่น แหละ
เธอถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ ริมฝีปากของเธอขยับ พูดว่า “แล้วยังไง ถึงจะเป็นพนักงานทำความสะอาดก็ หล่อกว่าคุณแล้วกัน”
สีหน้าของเฉินเฉิงคล้ำลง ดูเหมือนว่าในดวงตาของ เขาจะมีความโกรธเคือง
“เฉียวอวี่ถง คุณคิดว่าพ่อของคุณจะเห็นด้วยเหรอ?”
“เห็นด้วยหรือไม่ก็ช่างเขาสิ” เธอไม่แยแสหน้าตาของ ตัวเองอีกแล้ว มองไปที่ผู้ชายคนนั้นอย่างเฉยเมย
“คุณไม่เห็นเหรอว่าลูกชายของฉันตัวโตขนาดไหน แล้ว?”
ทันใดนั้นมุมปากของชายผู้นั้นก็ยกยิ้มขึ้นมา เมื่อวาน ผู้หญิงคนนี้ยังปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่ยอมรับ ว่าเป็นลูกชายของเธอ แต่พอมาวันนี้เธอกลับยอมรับ ออกมาอย่างคล่องปากซะแล้ว
แต่เฉินเฉิงไม่ได้โง่ขนาดนั้น เขาจะเชื่อได้อย่างไรว่า แค่ในช่วงระยะเวลาสองปีที่เธอออกมาจากตระกูลเฉียว เธอจะมีลูกชายที่โตจนวิ่งได้แล้วแบบนี้
เขามองดูเธออย่างเหยียดหยาม “คุณไม่ต้องดึงเอา คนใกล้ตัวมาหลอกผม เพื่อที่จะหนีจากผมหรอกนะ”
เธอจ้องมองเขาแล้วพูดว่า “คุณหลงตัวเองเกินไปแล้ว จริงๆ”
“แล้วเขาชื่ออะไร บ้านเขาอยู่ที่ไหน ในบ้านเขามีคนคน?”
“คุณจะถามเพื่อ!” เธอยืดตัวตรง จ้องมองเขา โดย ปกป้องพวกเขาเอาไว้ด้านหลัง
“นี่ไงสิ่งที่คุณต้องการ ฉันพามาให้คุณเจอที่นี่วันนี้
หมดแล้ว” เฉินเฉิงตะลึง คิดไม่ถึงว่าเธอจะทำเพื่อผู้ชายคนนั้น
ถึงขนาดนี้ เขายิ้ม “ถงถง ผมก็แค่เป็นห่วงคุณ”
“ผู้หญิงของผม ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก”
เสียงเย็นเยียบดังมาจากทางด้านหลังของเธอ ความ กดดันอันแรงกล้าค่อยๆแผ่ออกมาจากข้างหลัง โอบ ล้อมเธอเอาไว้ภายใน
ความรู้สึกปลอดภัยที่อธิบายไม่ได้เต็มตื้นขึ้นมาใน หัวใจของเธอ
เฉินเฉิงรู้สึกได้ถึงออร่าที่ทรงพลังซึ่งเปล่งออกมาจาก ผู้ชายคนนั้น เขาระงับความกลัวในใจ ก่อนจะส่งเสียง สบถอย่างแดกดันว่า
“เป็นแค่พนักงานทำความสะอาด กล้ามาแย่งผู้หญิง กับฉันได้ยังไง”
“ผมคิดว่าคุณทำไม่ถูก” เขาเปิดริมฝีปากเย็นชาเบา ๆ และพูดช้าๆว่า “พฤติกรรมแบบนี้เรียกว่าเด็กป.3”
ป.3 …
เฉียวอวี่ถงหัวเราะในใจ โดยพยายามที่จะไม่ แสดงออกทางสีหน้า ทันใดนั้นเธอก็นึกชื่นชม คนที่ แสดงเป็นแฟนอยู่ข้างหลังเธอขึ้นมา
ช่างดุดันซะจริง
เมื่อเห็นสีหน้าของคนตรงหน้าเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียว เธอก็อารมณ์ดีขึ้นมาก
เฉินเฉิงโกรธจนหน้าเขียวและตึงจนแทบปริ เขานึก เสียใจมาก ที่มาหาเธอในวันนี้ เขารู้สึกอัปยศเหลือเกิน
เขาจะไม่ปล่อยผู้ชายคนนั้นไปแน่!
“แกชื่ออะไร!”
“ฉินลี่เยี่ย”
“ดี ดี ดี” เขาหันหลังกลับและเดินเซไปเล็กน้อย
เฉียวอวี่ถงมองตามหลังเขาไป ก่อนจะหันมามองเขา ด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณอาจจะตกงานได้นะ”
เขาทำสีหน้าไร้อารมณ์ก่อนจะโยนความรับผิดชอบ ให้เธอ “ถ้าผมตกงาน คุณก็ต้องรับผิดชอบ”
“ฉัน?”
เธอมองเขาด้วยความสงสัย
เขาชำเลืองมองเธอช้าๆ “คุณใช้ประโยชน์จากผม เสร็จแล้วก็จะถีบหัวส่งผมหรือไง?”
ไม่ใช่นะ ไม่ใช่” เธอโบกมืออย่างรวดเร็วและอธิบาย ว่า “ถ้าหากว่าคุณตกงานเพราะฉัน ฉันจะรับผิดชอบเด็ก คนนี้เอง”
“หม่ามี้” มือเล็กๆ ของเสี่ยวจิ่นกระตุกมือของเธอเบาๆ พลางเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างไร้เดียงสา “แล้วป่าปี๊ ล่ะ?”
ป่าปี๊?
“หนูจะให้ฉันรับผิดชอบเขาด้วยเหรอ?”
“ได้มั้ย?”
“ไม่ได้!” เธอปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย “ฉันเป็นผู้หญิงที่ ยังไม่ได้แต่งงาน จะมีผู้ชายตัวโตอยู่ในบ้านได้ยังไง?”
“ไม่ได้แต่งงาน?” ฉินลี่เยี่ยทวนสามคำนี้ออกมา แล้ว มุมปากของเขาก็ผุดรอยยิ้มขึ้นมาทันที
รอยยิ้มของเขาตกอยู่ในสายตาของเธอ
เธอพูดอย่างไม่พอใจว่า “คุณยิ้มอะไร?”
“ลูกเราโตขนาดนี้แล้ว คุณยังบอกว่าคุณยังไม่ได้ แต่งงาน?”
เรื่องของฉัน!
เห็นทีผู้ชายคนนี้จะคุยกับเธอไม่รู้เรื่อง!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ