ตอนที่ 8 :ใจกว้างจริงๆ

นีรชารีบวิ่งจากโรงเรียนไปที่ร้านอาหาร ซึ่งตอนนี้ เลยเวลาเข้างานมา 20 นาทีแล้ว

นี่คืองานที่สามของเธอ และเป็นงานนอกเวลาที่ คุ้มค่าที่สุดเท่าที่เธอเคยทำ Prague restaurant ร้าน อาหารตะวันตกอันดับต้นๆ ในเมืองซี คนที่เข้าออกร้าน นี้ล้วนแต่เป็นซุปเปอร์สตาร์คนดังทั้งนั้น ฉะนั้นกฎและ ข้อบังคับของที่นี่จึงเข้มงวดมาก ถ้ามาสายสามครั้งหรือ โดนแขกบ่นหนึ่งครั้ง ก็จะถูกไล่ออกทันที

วันนี้เธอกับเพื่อนสนิทชื่อว่าจันทร์ฉายมาทำงานที่ นี่ด้วยกัน นีรชารีบสวมเครื่องแบบสีฟ้าอ่อนแล้ววิ่งไปที่ แผนก ป่านนี้จันทร์ฉายคงจะรอแย่แล้ว

“จันทร์ ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ วันนี้เลิกเรียนช้าไป หน่อย” เธอกล่าวขอโทษเพื่อนซะยกใหญ่

“ไม่เป็นไรหรอกน้ำ ฮ่าๆ คือว่าวันนี้ฉันอยากจะมา ทำงานที่นี่เองแหล่ะ” ใบหน้าของจันทร์ฉายดูมีความ หวัง สมกับที่เธอตั้งตารอ

“เอ๊ะ ทำไมเหรอ หรือว่าวันนี้ผู้จัดการจะแจกบั่งเปา”

“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย…” จันทร์ฉายทำหน้าตา บูดบึ้ง “นั่งเปาน่ะเหรอเมื่อเทียบกับสิ่งนี้แล้ว กลายเป็น เรื่องเล็กไปเลยล่ะ ได้ยินมาว่าวันนี้ประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัด จะมาที่นี่”
“ประธานบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้กรุ๊ปจำกัดเหรอ” นีรชาทําหน้าตาเฉื่อยชา บริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ปจำกัด ฟังดูคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน

จันทร์ฉายเอื้อมมือไปบีบใบหน้าเรียวเล็กอย่างเป็น ธรรมชาติของนีรชา “ก็ คุณภัสกรณ์ ธนกิจโกศล ไง ล่ะ เขาว่าทั้งหล่อทั้งรวย แถมยังใจกว้างกับผู้หญิงมาก ด้วย ถ้าเอาผู้หญิงของเขามายืนเรียงกัน น่าจะรอบโลก ได้เลยมั้ง….”

“ฮ่า ๆ ๆ เธอก็พูดเกินไป ว่าไปแล้ว ถึงเขาจะทั้งหล่อ ทั้งรวย ใจกว้างกับผู้หญิง มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวก เราหนิ” นีรชายักไหล่อย่างไม่คิดจะใส่ใจ จัดแจงเมนู อาหารที่อยู่ในมืออย่างคล่องแคล่ว

“ไม่แน่นะ อาจจะถึงตาเธอแล้วก็ได้ พอท่านประธาน ได้เห็นหน้าสวยๆ หุ่นเพรียวๆ ของเธอล่ะก็ จะต้อง ตกหลุมรักและอยากแต่งงานกับเธอแน่ๆ เป็นภรรยา ของประธานบริษัท เธอจะได้ขับเฟอร์รารี่ สวมเพชร 20 กะรัต ใส่ชุดคอลเล็คชั่นล่าสุดของแชแนลไปกินข้าว อย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉันก็แล้วกัน” จันทร์ฉายแสร้ง ทำหน้าตาน่าสงสาร จับแขนของนีรชาแกว่งไปแกว่งมา

นีรชาอยากจะเข้าไปฉีกปากเธอนัก “นิสัยไม่ดี ครั้ง นี้ฉันต่อให้ก่อน แต่ระวังไว้เหอะ คราวหน้าฉันจะขุด เรื่องเธอมาแฉบ้าง”

เด็กสาวทั้งสองล้อเล่นกันอย่างสนุกสนาน
“น้ำ เร็วเข้า โซดาโต๊ะที่ 12” นีรชาแลบลิ้นใส่จันทร์ ฉาย หยิบถาดขึ้นมาแล้วเดินไปที่หน้าห้องโถง

งานนี้ถึงทิปจะหนัก แต่ก็เหนื่อยชะมัด คนที่มาที่นี่ ล้วนแต่มีอิทธิพล และยากที่จะให้บริการเป็นธรรมดา นีรชาต้องคอยระวังทุกครั้งที่เข้าไปเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟ อาหาร กลัวทำอะไรผิดพลาดไป เพราะเธอจะชวดงานนี้ ไม่ได้เด็ดขาด ครอบครัวยังคงเป็นหนี้จำนวนมาก

ใบหน้าเธอยิ้มแย้ม และพร้อมให้บริการอย่างมือ อาชีพ แต่ก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นแขกโต๊ะที่ 12… นั่นคือ ซูเลีย ดาราดาวรุ่งหญิงคนใหม่ที่เพิ่งผุดขึ้นมา

เมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว เธอยังเป็นดาราที่ไม่ค่อยมีคน รู้จักอยู่เลย แต่หลังจากได้รับบทแสดงนำในภาพยนตร์ รัก เธอก็ดังเป็นพลุแตก

เธอสวยจริงๆ ผมหนานุ่มสลวย ลำคอระหงนั้นขาว นวลเย้ายวนใจ ใบหน้าถูกแต่งด้วยเครื่องสำอาง ทำให้ หน้าเธอดูมีมิติและมีเสน่ห์มากๆ ประกอบกับชุดราตรี ยาวสีขาวที่แหวกจนถึงกลางหลัง เผยให้เห็นแผ่นหลัง ขาวเนียนที่สวยสะดุดตา

“สวัสดีค่ะ นี่คือโซดาที่คุณต้องการค่ะ” นีรชายิ้มกว้าง พร้อมกับวางแก้วลงบนโต๊ะ

“ขอบใจจ้ะ” แม้จะพูดจาสุภาพอย่างไร้ที่ติ แต่เสียง ของซูเลียนั้นเย็นชา ฟังดูไม่เต็มใจขอบคุณ
โทรศัพท์ที่วางอยู่บนผ้าปูโต๊ะลูกไม้สีขาวดังขึ้น มัน คือ vertu โทรศัพท์มือถือสุดหรูระดับโลก เป็นรุ่นลิมิ เต็ดอิดิชั่น ที่มีแค่ 200 เครื่องทั่วโลก และไม่ใช่ว่ามีเงิน แล้วจะสามารถซื้อได้

นีรชาแปลกใจ แม้ว่าตอนนี้ซูเลียจะเป็นดาราดัง แต่ การใช้โทรศัพท์รุ่นนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ หรือที่จริง แล้วมีคนซื้อให้เธอ เป็นใครกันนะใจกว้างจริงๆ