ตอนที่ 5 เมื่อคืนไปไหนแล้ว

แสงแดดยามเช้าส่องกระทบหน้าต่าง ลอดผ่านผ้า ม่านหนาทึบเข้ามายังเตียงกว้างสีขาวสะอาดตา ผมยาว สลวยแพร่กระจายบนฟูกนุ่มอย่างสวยงาม บนตัวเต็ม ไปด้วยร่องรอยฟกช้ำ

ขนตางอนยาวปกคลุมดวงตาอันสดใส จมูกเรียว เล็ก และริมฝีปากสีชมพูระเรื่อดั่งลูกเชอร์รี่ที่ถูกแต่ง แต้มด้วยรอยเลือด……

“ฮู้……” เสียงถอนหายใจแผ่วเบา นีรชาตื่นขึ้นมาพร้อม กับความรู้สึกหัวตื้อและเจ็บแปลบไปทั้งตัว

ลืมตาคู่สวยขึ้นมา เธอตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า จนต้องปิดปากตัวเองเพื่อไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกไป

พอเห็นว่ามีผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่ข้างๆ ยิ่งทำให้ ดวงตาคู่สวยของเธอเบิกโตขึ้น

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ราวกับฉากหนึ่งใน ภาพยนตร์ เป็นฉากการปล้นสวาทที่แสนจะเจ็บปวด และทุกข์ทรมานที่สุด นีรชาตัวสั่นเทิ้มและร้องไห้ไม่ ยอมหยุด

น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอก้าวลงมา จากเตียงอย่างหวาดระแวง หยิบกระโปรงขึ้นมาจากพื้น หวังจะนำมาห่อหุ้มตัว แต่กลับพบว่ากระโปรงถูกฉีกซะ จนขาดวิ่น จากกระโปรงสภาพเหมือนกับผ้าขี้ริ้วผืนหนึ่งที่ไม่ต้องใช้แรงก็ฉีกขาดได้อย่างง่ายดาย

จะทำยังไงดีล่ะทีนี้ เธอควรจะทำยังไงดี ผู้ชายที่อยู่ นอนบนเตียงอาจตื่นได้ตลอดเวลา เธอต้องหนี หนีไปให้ พ้นจากห้องนี้โดยเร็วที่สุด

ในบรรดาเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้น มีเสื้อเชิ้ตสีขาว ของผู้ชายและกระโปรงของเธอพันกันอยู่ เธอใช้แขน ทั้งสองข้างโอบรอบหน้าอกตัวเองไว้ แล้วค่อยๆ ไถลลง จากเตียงช้าๆ เอื้อมมือไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวนั้นขึ้นมา ใส่

หันไปมองชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลัง ก็เห็นว่าเขายังคง นอนหลับและไม่มีเสียงใดๆ ทำให้เธอใจชื้นขึ้นมาเล็ก น้อย

กระโปรงขี้ริ้วของเธอถูกสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตตัวยาว จนกลายเป็นชุดกระโปรงที่สามารถใส่ออกไปข้างนอก ได้ นีรชาใช้มือสางผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเอง และจ้อง มองแผ่นหลังอันแข็งแกร่งของชายหนุ่มอีกครั้ง ก่อนจะ หนีออกจากห้องไป

ที่กระท่อมซอมซ่อหลังหนึ่ง

ในห้องที่มืดมิด นีรชารีบถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออก กลิ่นกายของชายคนนั้นยังติดอยู่บนเสื้อ ความเลือด เย็น ความชั่วร้ายป่าเถื่อน และพลังที่พร้อมจะทำลาย ทุกอย่าง กลิ่นนี้เป็นเครื่องเตือนความจำว่า เรื่องที่เกิด ขึ้นเมื่อคืนนี้ เป็นเหมือนกระแสน้ำที่พัดผ่านไปและไม่มีวันย้อนกลับ

เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป และไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

“แกร๊ก” ประตูถูกผลักออกอย่างแรง มุกมณีเดินตัว หอมฟุ้งเข้ามาในห้อง

“ยัยน้ำ แกหายไปไหนมาทั้งคืน บ้านช่องไม่ยอมกลับ มุกมณีถามด้วยท่าทีโกรธ เมื่อเห็นว่านีรชาใส่เสื้อผ้า เพียงครึ่งท่อน ผิวหนังเปลือยเผยให้เห็นรอยช้ำที่เกิด จากคิสมาร์ก มุกมณีทั้งสะใจและทั้งริษยา

คลื่นลูกใหญ่ที่ซัดเข้าใส่เธอเมื่อคืน ร่างกายอัน บริสุทธิ์ผ่องแผ่วถูกชายชั่วคนหนึ่งกระทำจนป่นปี้ เจ็ด ปวดแสนสาหัส แต่ว่าผู้ชายคนนั้นกลับเป็นคุณภัสกรณ์ ที่สาวๆ หลายคนต่างก็อยากนอนร่วมเตียงกับเขากันทั้ง นั้น

มุกมณีหรี่ตาลง พยายามซ่อนอารมณ์ที่แท้จริงของ ตัวเองไว้

….….…….ฟังจากที่มุกมณีพูด นีรชาก็เชื่อทันทีว่ามุกมณี ไม่มีส่วนรู้เห็นอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วใครกันที่แอบ อ้างชื่อพี่สาวเธอ หลอกล่อให้เธอไปที่คลับนั่น

ไม่ได้ จะบอกเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้พี่สาวเธอรู้ไม่ ได้เด็ดขาด เธอยอมเก็บความเจ็บปวดไว้คนเดียว ไม่ ต้องการให้ใครรับรู้เรื่องนี้
นีรชาลดตาลงต่ำ ขนตาเธองอนยาว แก้มขาวนวลดู บอบบางเหมือนกับตุ๊กตาผ้า สวยงามจับตา

“พี่มุก เอ่อ…คือว่า เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดเพื่อนน่ะ พวก เราเลยไปฉลองกัน” นีรชาที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตตัวเดียว ปิดบังร่างกายเอาไว้ กับน้ำเสียงที่ฟังดูมีพิรุธ

มุกมณีแสยะยิ้มออกมา ยังเด็กนี่ ดูท่าจะไม่ยอม บอกความจริงแน่ๆ แต่ก็ดีแล้วแหล่ะ เพราะเธอมีเรื่อง ต้องสะสางอีกเยอะ

มุกมณีปรายตามองเสื้อเชิ้ตสีขาวที่นีรชาใส่มา เธอ ยกขึ้นมาดู ก็เห็นว่าเป็นเสื้อเชิ้ตธรรมดาตัวหนึ่ง ที่ราคา น่าจะแพงอยู่ ตรงข้อพับมีด้ายสีทองปักตัวอักษร ที เอ เอ็น

ที เอ เอ็น อ่านว่า แทน เป็นไปไม่ได้ เสื้อตัวนี้เป็น ของคุณแทนอย่างนั้นเหรอ แล้วเสื้อตัวนี้มาอยู่กับนีรชา ได้ยังไง มุกมณีถามขึ้นมาด้วยความคับข้องใจ “ยัยน้ำ แกได้เสื้อตัวนี้มาจากที่ไหน”