ตอนที่12 เพราะเธอมันเลว

หลังจากที่ปรพลได้พบเจอกับจตุภูมิแล้ว ก็ได้ให้ผู้ ช่วยไปตรวจสอบข้อมูลของเขา ผู้ช่วยนั้นได้ใช้เวลาแค่ สองวัน ก็ได้นำเรื่องราวความรักความเกลียดชังระหว่าง จตุภูมิกับจรินทร์มาวางไว้ต่อหน้าเขา และนรมนผู้ที่มี ส่วนเกี่ยวข้องระหว่างพวกเขาก็ได้บันทึกลงในเอกสาร ด้วย

ไม่ตรวจสอบไม่รู้เลยนะเนี่ย ตรวจปุ๊บก็ตกใจปั๊บ ผู้ ช่วยก็ยังพบว่าปรพลได้เข้าไปพัวพันระหว่างพวกเขา สองคนแล้ว แต่ว่าผู้ช่วยเพื่อรักษางานของเขาเอาไว้ เลยได้ลบเรื่องที่มีเจ้านายเข้าไปเกี่ยวข้องออกให้หมด

“ช่วงไม่กี่วันนี้เธอทำอะไรบ้าง?” ปรพลดูข้อมูลไปด้วย และถามไปด้วย

พอเห็นบนข้อมูลเรื่องราวต่างๆที่จรินทร์เคยทำมาแล้ว ใบหน้ารูปไข่ของเธอก็ตราตรึงอยู่ในหัวของเขา

ผู้ช่วยหยุดนิ่ง แต่ก็ได้ตอบสนองกลับมาทันที และรีบ รายงานว่า”คุณหนูจรินทร์ไปเข้าเรียนตามปกติครับ”

จรินทร์กับนรมนนั้นไม่เหมือนกัน คนหนึ่งว่านอนสอน ง่าย ส่วนอีกคนนั้นสับสนวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวมาก บวก กับที่จรินทร์ยังเป็นแค่นักศึกษา ในทุกๆวันก็อยู่แต่ใน มหาวิทยาลัย ไม่ต้องไปแอบตามสืบก็ได้

แต่ว่าปรพลนั้นยังไม่ค่อยวางใจ เพราะถึงอย่างไรก็ตามในมหาวิทยาลัยนี้ยังมีผู้ชายที่เลวเป็นรักแรกอีก ด้วย

แฟนเก่าของจรินทร์หลังจากตากฝนแล้วก็เลยเป็น หวัด แต่ก็หยุดไปได้เพียงแค่สองวัน ในวันพุธระหว่าง ทางที่เธอกลับหอพักเขาก็ได้ไปหยุดรั้งเธออีกแล้ว

“ตกลงนายจะไม่จบไม่สิ้นหรือไง?” จรินทร์มองเห็น ใบหน้าของจตุภูมิ ก็รู้สึกไม่ค่อยสบาย

ใบหน้าที่ค่อนข้างจะดูดี ทำไมต้องไปอยู่บนตัวของ ผู้ชายเลวไปด้วยนะ? จรินทร์รู้สึกเสียดายมากๆ

“จรินทร์ เธอพูดความจริงมานะ ทำไมเธอถึงต้องเลิก กับฉันละ?” ตอนนี้จตุภูมิก็มั่นใจแล้วว่าจรินทร์นั้นถูก ผู้ชายคนนั้นเก็บเลี้ยง แม้นรมนก็ยังพูดแบบนั้นเลย

“เพราะว่านายมันเลว” จรินทร์ก็ไม่ได้ไว้หน้าเขาอีกต่อ ไป ถ้าหากเธอยังไว้หน้าเขาอีกจตุภูมิคงอาจจะคิดว่า เธอยังมีความรู้ดีๆต่อเขาอยู่

“ฉันมันเลวหรือว่าเธอกันแน่ที่ต่ำ? ทำตัวไม่เหมาะสม เลย และยังมาโยนความผิดให้กับฉันอีก จรินทร์ฉันดู เธอผิดไปจริงๆเลยอะ!” จตุภูมิถูกคำพูดของจรินทร์ยั่ว ให้โมโห จริงๆกะว่าจะลองมาคุยกับเธอดีๆ แล้วต่างคน ต่างปล่อยให้ความผิดเมื่อก่อนนั้นผ่านไป ใครจะไปรู้ว่า คำพูดของเธอนั้นจะรุนแรงขนาดนี้

จรินทร์เหมือนมองเห็นคนบ้าคนหนึ่ง และไม่อยากพูดอะไรเลยสักคำ สะบัดหัวแล้วเดินไปเลย

แต่จตุภูมิไม่ให้เธอไป “จรินทร์ เธอต้องบอกมาให้ ชัดเจน ว่าวันนั้นผู้ชายที่ช่วยเธอต่อยฉันคือใคร เธอกับ เขามีความสัมพันธ์กันแบบไหน? ตัวเธอเองก็ยังมีผู้ชาย คนอื่นเลย ยังจะมาคาดโทษว่าฉันทรยศเธออีกหรอ เธอ นี้ไร้ยางอายมากเลย!”

“ไปหาพ่อนายซี!” จรินทร์ก็นำหนังสือที่อยู่ในมือโยน ใส่หน้าของจตุภูมิ “นายชอบพูดแบบไหนก็พูดไปเลย แต่ขอให้นายจำคำพูดนี้ไว้ว่า ฉันจรินทร์ก่อนหน้านั้นที่ หน้ามืดตามัวไปตกหลุมรักนาย แต่หลังจากนี้เป็นต้นไป อย่าได้มาปรากฏตัวให้ฉันเห็นนายอีกมันทำให้ฉันปวด สายตา!”

จรินทร์โยนเสร็จก็ยังไม่พอ แล้วยังถีบไปหว่างขาของ จตุภูมิแล้วถึงจะเดินจากไป

หลังจากกลับไปถึงที่หอพัก เธอโยนหนังสือและล้ม ตัวนอนลงบนเตียง น้ำตาไหลอาบแก้มลงมาทั้งสองข้าง แก้ม

ที่เธอร้องไห้ไม่ใช่ที่จตุภูมิทรยศเธอ และไม่ใช่เพราะ ว่าจตุภูมินั้นเลิกกับเธอ แต่เป็นเพราะว่าวันนี้เธอพึ่งจะรู้ ว่าจตุภูมินั้นเป็นคนที่ไร้ยางอายมากๆ โชคดีที่นรมนได้ เอาเขาไปเป็นคู่นอน เลยทำให้ความรักระหว่างพวกเขา ต้องยุติลงเพียงเท่านี้

มิฉะนั้นถ้าเธอต้องแต่งงานกับผู้ชายที่เลวแบบจตุภูมิแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าอนาคตจะต้องใช้ชีวิตกันแบบไหน

ตอนนี้เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน การแต่งงานที่อยู่ภาย ใต้การทําธุรกรรม เธอไม่ต้องไปรักปรพล และไม่ต้อง กลัวถูกปรพลทำให้เจ็บปวดหัวใจ

จรินทร์นั้นไม่ฟังอะไรอีกแล้ว ถึงแม้จตุภูมิจะมา ขอร้องก็ไม่มีประโยชน์ จะข่มขู่ก็ไม่มีประโยชน์เหมือน กัน คงต้องเปลี่ยนวิธีอื่นอีกแล้วละ

เขาได้แพร่กระจายเรื่องที่จรินทร์ถูกเลี้ยงดูไปทั่วใน มหาวิทยาลัย จรินทร์นั้นเป็นอัจฉริยะที่ข้ามชั้น เดิมที ก็คือคนมีชื่อเสียงในมหาวิทยาลัยแล้ว เรื่องนี้แพร่ไป อย่างรวดเร็วจนกลายเป็นเรื่องที่คนจะรู้จักกันดีใน มหาวิทยาลัย แม้กระทั่งอาจารย์และผู้อำนวยการยัง ต้องตกใจ ซึ่งเป็นผลกระทบที่เลวร้ายมาก

นั่นคือผลที่จตุภูมิต้องการ เขาต้องการให้จรินทร์ไม่ เหลือใครให้พึ่ง แล้วเขาก็จะปรากฏตัว ทำให้จรินทร์ไม่ สามารถที่จะพึ่งใครได้เลยนอกจากเขา

“เธอก็คือจรินทร์ใช่ไหม? คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ภายนอก ดูสวยงามมาก แต่ลับหลังกลับถูกคนเลี้ยงดู!”

“มองคนเพียงแค่ภายนอกไม่ได้จริงๆ ปกติก็ท่าทางก็ เป็นคนที่ขยันและประหยัด ทั้งหมดนี้ก็แค่ทำให้พวกเรา ดูเองหรอเนี่ย”

“ยังพูดว่าตัวเองนั้นเป็นอัจฉริยะ อาจารย์ยังให้พวกเราดูเธอเป็นแบบอย่าง ตอนนี้ยังจะเป็นแบบอย่างได้อีก หรอ ถ้าท่าตามเธอแล้วก็ ฉันยังมีหน้าไหมเนี่ย?”

“เอ้ เธอเดินมาแล้วละ ไม่ต้องพูดละ ไม่ต้องพูดละ….

จรินทร์ตั้งแต่เดินเข้าห้องมา ต่างก็ถูกคนชี้ๆว่าๆ เสียง พวกนั้นที่นินทากันแบบเบาๆนั้น เธอก็ได้ยินแบบชัดๆ เจนๆเลยทีเดียว

สองสามวันนี้ต่างก็เป็นแบบนี้ เธอรู้สึกได้นานละ ตอน แรกๆยังรู้สึกมึนๆ แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าจตุภูมิเป็นคนทำ ไอ้คนพันธุ์นี้ที่ไร้ยางอาย ขอคืนดีไม่สำเร็จก็เลยต้อง สร้างความเท็จมาใส่ร้ายเธอในมหาวิทยาลัย!

“จรินทร์ ไปออฟฟิศกับฉันสักครู่หนึ่ง” อาจารย์ที่ ปรึกษาขมวดคิ้วและเดินเข้าห้องเรียน พร้อมเรียกจิ นทร์

ในออฟฟิศ ไม่เพียงมีแต่ครูประจำวิชาของจรินทร์ อดีตครูที่ปรึกษา และยังมีผู้อำนวยการอีกด้วย

จรินทร์รตกใจเมื่อเห็นสภาพแบบนี้ เธอนึกว่ามันเป็น คำพูดที่ไร้สาระเพียงไม่กี่ประโยคของจตุภูมิ อาจารย์ ที่ปรึกษาเรียกพบเธอและถามรายละเอียดต่างๆให้ ชัดเจนก็หมดเรื่องละ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะทำให้ ผู้คนมากมายตกตระหนกได้

“จรินทร์เธอน่าจะรู้แล้วนะว่าพวกเราเรียกเธอว่าด้วย เรื่องอะไร?” คนที่เริ่มต้นในการพูดคือผู้อำนวยการอาจารย์ท่านอื่นยืนอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ แต่ใบหน้าของ พวกเขาก็มีความขรึมอย่างมาก

“ไม่ทราบค่ะ” จรินทร์ส่ายหัว

จริงๆเธอนั้นรู้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้เธอไม่รู้แล้ว

“ช่วงสองสามวันมานี้ในมหาวิทยาลัยมีข่าวลือออกมา ว่าเธอถูกคนเลี้ยงดู ฉันอยากฟังเธออธิบายเรื่องนี้” ผู้ อ่านวยการพูด

“หนูไม่มีนะคะ” จรินทร์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว เดิมทีก็ไม่มีอยู่แล้ว และก็มีอะไรที่น่าจะต้องมาอธิบาย อีกด้วย

ผู้อำนวยการไม่พอใจกับการตอบคำแบบนี้ของเธอ “แล้วทำไมนักศึกษาพวกนั้นถึงพูดกันแบบนั้นละ ยังบอก อีกว่าคนที่เลี้ยงดูเธอนั้นเป็นถึงเจ้าสัวเลยทีเดียว”

“หนูก็ไม่รู้ว่าทำไมนักศึกษาพวกนั้นถึงพูดกันแบบ นั้น ไม่มีก็คือไม่มีค่ะ”ในคำพูดไม่กี่ประโยค จรินทร์ก็ ฟังออกเลยทันที ผู้อำนวยการไม่แม้แต่จะเชื่อเธอเลย สักนิด

“จรินทร์ ตอนนี้เธอมีความผิดอยู่นะ ฉันขอความ กรุณาให้เธอมีอากัปกิริยาที่เรียบร้อยหน่อย” ในครั้ง นี้คนที่พูดคืออาจารย์ที่ปรึกษาคนปัจจุบันของจรินทร์ ผู้ชายที่อายุประมาณสี่สิบกว่าปี ดูแล้วเป็นคนที่มีเมตตา และอ่อนโยนมากๆ แต่ในขณะนี้เหมือนจะโกรธมากๆเลยทีเดียว

เพราะว่าท่านให้ความสำคัญกับจรินทร์ เด็กผู้หญิงที่ ข้ามชั้นในมหาวิทยาลัย ปกติจะเป็นที่รอบคอบแสวงหา ความก้าวหน้าขึ้นไปอีก เขารู้สึกว่าในอนาคตเธอจะต้อง เป็นคนที่ประสบความสำเร็จแน่ๆ แต่ก็คิดไม่ถึงว่าเธอ นั้นจะถูกคนเลี้ยงดูแล้ว ยังทำให้คนปล่อยข่าวออกมา อีก

ถ้ารู้เรื่องการเลี้ยงดู ก็คือจุดอันตรายของนักศึกษา ถึงแม้นักศึกษาที่จะมีชื่อเสียงดีขนาดไหนก็ตามถ้ามี เรื่องนี้เข้ามาในตัว ก็อย่าคิดที่จะถอนตัวออกมาเลยนะ

“ได้โปรดอาจารย์ทุกท่าน ตอนนี้ใครกันแน่ที่มีกิริยา มารยาทไม่ดี? พวกอาจารย์ก็ฟังแต่พวกนักศึกษา ที่พูดจาเหลวไหล และก็เรียกหนูมาสอบถาม พวก อาจารย์ก็คงไม่เคยคิดที่จะให้หนูมาอธิบายอะไรเลยใช่ ไหม? ก็บอกแต่ว่าหนูถูกเลี้ยงดู พวกคุณมีหลักฐานกัน ไหม?” จรินทร์ก็ถูกดึงมาอย่างน่าประหลาดใจและโดน สอบสวนเหมือนกับเชลยเลย ยังให้เธอยอมรับผิดซะ โดยดี? มันน่าแปลกใจมากจริงๆ

ถ้าหากผู้อำนวยการนั้นไม่มีทัศนคติที่มั่นใจว่าเธอถูก คนเลี้ยงดู เธอก็คงจะมาอธิบายให้พวกอาจารย์ฟังดีๆ

ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะมีท่าทางแบบไหน พวกอาจารย์นั้นก็ คงไม่มีใครเชื่อว่าเธอนั้นไม่ได้ทำ

“พวกเรานั้นมีหลักฐานแน่นอน มิฉะนั้นจะโทษเธอโดยที่เธอไม่ผิดหรอ” ผู้อำนวยการพูดอย่างโมโห

“พอได้แล้วละ งั้นพวกท่านเอาหลักฐานออกมาให้หนูด หน่อย ถ้าพวกท่านสามารถเอาหลักฐานออกมาได้หนู ก็จะยอมรับผิด

ผู้อำนวยการถอนหายใจ พร้อมพูดว่า”เธอรู้จักจตุภูมิ ใช่ไหม?”