ตอน 10โกรธแทบตาย

“ประธานชัชพลการใช้ชีวิตของบ้านคุณช่างแตกต่าง จริงๆคนยังไม่ครบก็เริ่มทานอาหารกันแล้ว”ปรพลก็ไม่ อาจเลี่ยงพูดตามตรงพวกเขาทานข้าวโดยไม่รอจรินทร์ นับว่าไม่ถูกต้อง

“ปรพลคะคุณเข้าใจผิดแล้วที่จริงแล้วจรินทร์ เธอ….”นรมนพยายามที่จะอธิบายไม่อยากให้ปรพล เข้าใจคนที่บ้านเธอผิดเพราะจรินทร์

แต่ทว่าเธอยังไม่ทันได้พูดจบชัชพลก็ขัดขึ้นมาซะ ก่อน

“ประธานปรพลพูดถูกแล้วแต่เพราะว่าพวกเราไม่รู้ว่า จรินทร์จะกลับมาตอนไหนเป็นผมที่ผิดเองที่ไม่ได้โทร ถามเธอก่อนคราวหลังจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น แน่นอน”ชัชพลให้คำสัญญาด้วยใบหน้าที่จริงจัง

ปรพลก็ไม่รู้ว่าคำพูดของชัชพลเชื่อได้หรือไม่ได้พยัก หน้ากับตัวเอง

“อย่ามัวแต่ยืนกันอยู่เลยมานั่งทานอาหารกัน เถอะ”สวรสร้องเตือน

จรินทร์ถูกชัชพลดึงไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว

“คุณปรพลอยากทานไหมคะ?”ชัชพลเบิกตาที่แฝง ความนัยหลังจากจรินทร์ถามออกไป

แต่เธอถามเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไรชัชพลไม่พอใจเป็นอย่างมากมองเธอตาเขียว

ปรพลเข้าใจความหมายของจรินทร์ต่อหน้าอยากจะ เชิญให้เขาทานอาหารแต่จริงๆแล้วอยากให้เขารีบกลับ ไป

เด็กใจร้าย!

แม้ว่าเขาอยากที่จะช่วยจรินทร์ให้ดีขึ้นแต่เขาก็รู้ดีว่า เรื่องบางเรื่องรีบร้อนไปก็ไม่ดีจรินทร์ยังไม่ยอมรับเขา ถ้าเขายุ่งมากไปมันจะไม่ดีเท่าไรนัก

โชคดีที่เขารู้ว่าชัชพลคิดยังไงแค่เพียงเขามีสัญญา แต่งงานกับจรินทร์ชัชพลก็จะไม่ปล่อยให้เธอได้รับ ความเสียหายใดๆ

“ไม่ล่ะผมยังมีงานที่ต้องรีบไปทำพวกคุณทานกันไป เถอะ”ประพลมาส่งจรินทร์ไม่ทันจะนั่งก็กลับออกไปแล้ว

เพราะทุกคนเข้าใจว่าเขางานยุ่งแต่ก็ยังมาทั้งๆที่รีบ ร้อนก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเขาเอาใจใส่จรินทร์อย่าง ชัดเจน

ปรพลกลับไปแล้วนรมนก็อดทนต่อไปไม่ไหวเอาจาน ข้าวในมือโยนใส่จรินทร์

ยังดีที่ตอนอยู่บ้านเกตุทัตจรินทร์มีประสบการณ์ อยู่บ้างจึงเรียนที่ที่จะปรับตัวไวพอเธอขยับตัวเบาๆก็ หลบการโจมตีของนรมนได้แล้วจานตกแตกบนพื้นข้าวกาะเต้นเต็มพื้นไปหมด

“คนไร้มารยาทจะไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณปรพล ถึงไม่ชอบเธอ! “จรินทร์รู้อยู่แล้วว่านรมนใส่ใจอะไรก็ ยังจะเอาเกลือไปทาลงบนปากแผล

คนแบบนรมนต่อให้น่าสงสารก็ไม่ควรได้รับความ เห็นใจ

“เธอมันคนแพศยาผู้หญิงแพศยา! “นรมนโกรธจน หยุดไม่อยู่ด่าคนี้ไม่หยุด

“พอแล้วฉันบอกให้เธอปิดปาก! “ชัชพลถูกทำให้ ตกใจจากการที่นรมนโยนจานข้าวลูกสาวคนโตที่เข้า ภาคภูมิใจไม่รู้ทำไมตอนนี้กลายเป็นเหมือนผู้หญิงปาก ร้ายแบบนี้

“พ่อคะพ่อยังจะมาดุหนูอีก?ก็เห็นชัดๆว่าเธอผิดเธอ พักในมหาวิทยาลัยพวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะกลับมา ตอนไหนทำไมต้องทำให้ปรพลเข้าใจเราผิดด้วย?”นร มนเสียใจแทบตายพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา

นี่อยากให้ประธานปรพอรู้ว่าเธอไม่ได้พักอยู่ที่บ้าน งั้นหรอ?”ชัชพลตะคอกกลับ

จรินทร์ก็เป็นลูกสาวของเขาตอนนี้ยังเป็นว่าที่ภรรยา ของปรพลอีกด้วยถ้าปรพลรู้ว่าพวกเขาละเลยจรินทร์ก็ ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น! ดังนั้นเขาเริ่มคิดที่จะ รับผิดชอบในความผิดพลาดไม่อยากให้ปรพลมาตำหนิต่อไปได้

“พวกคุณทานข้าวทานน้ำกันต่อไปเถอะไม่ต้องสนใจ ฉันฉันเอาของเสร็จแล้วก็จะกลับ”จรินทร์พูดจบก็เดิน ขึ้นไปชั้นบน

เธอไม่ต้องการจะเห็นสีหน้าขมขื่นของคนบ้านเกตุทัต เลยแม้แต่น้อย

“รอก่อน”ชัชพลส่งเสียงรั้งเธอ”เมื่อกี้ทำไมเธอไม่ พยายามที่จะรั้งประธานปรพลให้มาทานอาหารก่อน เธอพูดแบบนั้นมันจะไร้มารยาทเกินไปแล้วต้องการให้ คนบ้านไกลดอนเห็นเธอทำให้บ้านเกตุทัตของพวกเรา อับอายนะรู้ไหม”

จรินทร์กลอกตาไปมา

“ก็ได้ฉันเข้าใจแล้วครั้งหน้าฉันจะระวังฉันไปได้หรือ ยัง”จรินทร์ตอบ

ถึงแม้ว่าพฤติกรรมของเธอจะไม่เหมาะสมแต่บ้าน เกตุทัตยังต้องพึ่งพาเธอชัชพลก็หยุดไว้แค่นั้นสะบัดมือ ให้เธอไปได้เดิมทีก็ไม่ได้จะให้เธอมานั่งร่วมโต๊ะทาน อาหารอยู่แล้ว

จรินทร์ก็ไม่สนใจเช่นกันเรื่องแบบนี้เธอคุ้นเคยมาตั้ง นานแล้ว

เมื่อเธอเก็บของอยู่ในห้องนอนนรมนก็เดินมาที่ประตู
“จรินทร์เธอยอมรับปรพลไวขนาดนี้เลยหรอเธอลืม แฟนเธอได้แล้วงั้นหรอ”นรมนมองดูจรินทร์ที่ดูมีความ สุขดีไม่มีแม้แต่อาการโกรธจะต้องหาเรื่องมาทําให้เธอ อึดอัดใจ

“แฟนอะไรงั้นหรอ”จรินทร์ถามทั้งๆที่รู้

“จตุภูมิไงแฟนคนแรกของเธอน่ะ! “นรมนพูดชื่อออก มาด้วยน้ำเสียงที่ลึกลับแฟนคนแรกแล้วจะทำไมล่ะก็ ไม่ใช่ว่าโดนเธอหลอกให้ทรยศจรินทร์ได้หรอกหรือ

“อ๋อเธอพูดถึงเขานั้นเอง”จรินทร์แสร้งทำเหมือนเพิ่ง นึกออก“หลังจากฉันทิ้งเขาไปแล้วพี่สาวไม่ใช่ว่าคุณรับ เขาไปหรอกหรือตั้งแต่เด็กแล้วที่คุณชอบเอาของที่ฉัน เคยใช้ไปทั้งหมดนั้นเป็นของที่ฉันไม่ต้องการแล้วทำไม คุณคิดว่ายิ่งเอาไปยิ่งจะเหนือกว่าหรอ?”

“เธอ……..จรินทร์เธออย่ามาเสแสร้งเธอไม่ใส่ใจจตุ ภูมิเองทำไมต้องไปดึงปรพลมาเกี่ยวด้วย”นรมนกัดฟัน แน่นเดิมจะมาปั่นป่วนจรินทร์แล้วทำไมกลายเป็นว่าเธอ โดนปั่นป่วนซะเอง

“ปรพลพี่สาวคุณเรียกแบบนี้จะสนิทสนมมากไปไหม ตอนนี้เขาเป็นว่าที่สามีของฉันเป็นว่าที่น้องเขยของคุณ อย่าให้คนนอกได้ยินเชียวล่ะไม่งั้นจะเป็นการทำลาย งานแต่งได้คุณพ่ออาจจะจำไม่ได้ว่าคุณเป็นลูกสาวเอา นะ”จรินทร์เตือนด้วยความหวังดี

“ยัยโสเภณี! “นรมนยกมือขึ้นจะตบจรินทร์
จรินทร์กันมือเธอออกแล้วตบเธอแทน”ฉันขอเตือนให้ เธอสงบปากสักหน่อย! ”

หลังจากเธอตบออกไปสวรสที่ขึ้นมาชั้นบนก็เห็นเข้า พอดีก็ถลึงตาทั้งคู่จ้องมา“เธอเด็กป่าเถื่อนกล้าตบพี่สาว ของเธออยากตายงั้นหรือ?”

สวรสไม่ได้เสียงดังเธอไม่เหมือนกับนรมนที่ทำอะไร เสียงดังนรมนเหมือนภาพที่แตกสลายอาจจะพูดได้ว่า คู่หมั้นของเธอโดนขโมยไปแต่ถ้าเธอเปิดเผยหน้าที่ แท้จริงต่อหน้าชัชพลการอธิบายอะไรคงไม่ง่าย

“ถ้าเธอไม่ปากต่ำฉันก็คงไม่ตบเธอ”จรินทร์หิ้วประ เป๋าใส่ของขึ้นมา”รบกวนท่านทั้งสองหลีกทางให้ฉันไป ด้วย”

สวรสระแวดระวังนึกถึงชัชพลแต่เขาไม่มาเป็นบท เรียนที่ดีของจรินทร์เธอเอื้อมมือไปหาจรินทร์โดยที่มี กระเป๋าของขวางไว้

“ถ้าพวกคุณไม่หลบฉันก็จะอยู่ที่บ้านให้คุณปรพลมา ส่งกลับบ้านทุกวันฉันไม่โกรธคุณหรอก”จรินทร์ขู่

สองแม่ลูกถูกจรินทร์ทําให้พ่ายแพ้อย่างหมดรูป

“พ่อคะ! “จรินทร์เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนไม่หลีกทางให้ เธอก็มองไปข้างหลังของพวกเขาแล้วส่งเสียงเรียกออก มา
ทั้งสองคนตกใจหันกลับไปอย่างร้อนตัวผลคือจรินทร์ ใช้ช่องว่างนั้นชนแยกพวกเขาวิ่งลงชั้นล่างอย่างรวดเร็ว

“ผู้หญิงแพศยา!

“นรมนกัดฟันแน่นตัวสั่นเทา

เมื่อก่อนเป็นพวกเธอที่กลั่นแกล้งจรินทร์ตลอดแต่ ไหนแต่ไรมาเธอไม่เคยต้องได้รับความเจ็บปวดไม่เคย ต้องโกรธแค้นพวกเธอคิดว่าเธอเป็นคนที่ควบคุมง่าย แต่หลังจากที่นรมนนอนกับแฟนหนุ่มของเธอไปทุก อย่างก็อยู่นอกการควบคุม

เมื่อจรินทร์ลงมาถึงชั้นล่างไม่ทันได้ทักทายชัชพลก็ ถือของออกไปเลย

ชัชพลจัดการเรื่องยุ่งเสร็จก็พบว่าเธอออกไปแล้วรู้สึก เสียใจนิดหน่อยที่ไม่ได้ไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย

“หนูไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วแม่คะอย่าขวางหนูแม่ให้หนู ตายเถอะค่ะ”นรมนที่อยู่ชั้นบนปล่อยเสียงร้องไห้ออก มาเสียงดัง

ชัชพลตกใจเมื่อได้ยินรีบวิ่งขึ้นไปข้างบน“นี้มันเกิด อะไรขึ้นทำไมร้องไห้อีกแล้ว”

สวรสตาแดงตอบด้วยความเสียใจ”ถ้าไม่ใช่จรินทร์ แล้วจะเป็นใครตอนคุณยังไม่มาก็ตั้งใจมาอวดต่อหน้า นรมนทั้งๆที่รู้ว่าเธอทำใจไม่ได้ก็ยังมาปั่นหัวเธอช่างเป็น คนไม่รักษาน้ำใจใครจริงๆ
“นี่เป็นสิ่งที่น่าผิดหวังจริงๆ! “มองนรมนร้องไห้อย่าง น่าอนาถชัชพลไม่ลังเลเลยสักนิดดึงโทรศัพท์ออกมา โทรหาจรินทร์นีกอยากสั่งสอนเธอสักครั้ง

ผลปรากฏว่าจรินทร์ไม่ได้รับสายแถมยังตัดสายของ เขาอีกด้วย!