บทที่ 13 บริษัทต้องการยกเลิกสัญญากับเธองั้นเหรอ

จนกมิดาได้จากไป จันทร์สุดายังคนยืนตัวแข็งชะงัก อยู่ ถลึกตาโตราวกับไม่กล้าเชื่อ

คาดไม่ถึงว่าจะพูดว่าเด็กในท้องเธอเป็นลูกหลาย พันธุ์? !

“พี่จันทร์สุดา พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม? “ผู้จัดการเห็นว่า จันทร์สุดาตัวสั่นไปทั้งตัว จึงรีบวิ่งเข้ามาถามไถ่

จันทร์สุดาส่ายหัว จ้องเขม็งด้านหลังกมิดาที่อยู่ไกล ออกไป“ฉันไม่เป็นไร

ถูกจันทร์สุดาเล่นใส่แบบนี้ แม้แต่บริษัทกมิดาก็ขึ้ เกียจไป เลยออกไปจากที่นี่ไม่นึกว่าระหว่างทางพี่ ขวัญจะโทรเข้ามา พี่ขวัญอารมณ์ท่าทางแข็งกร้าวไม่ ยอม”กมิดา รีบมาเซ็นยกเลิกสัญญาร่วมงานที่บริษัท!

กมิดางงอยู่ตรงนั้นขึ้นมาทันที”พี่ขวัญ เรื่องมันไม่ได้ ร้ายแรงขนาดนั้นหนิคะ? ”

“ทะเลาะกันเป็นลมเป็นฝนยังไม่นับว่าร้ายแรง แล้ว เธอกับฉันต้องขนาดไหนถึงจะถือว่าร้ายแรง? “พี่ขวัญ ยิ้มเย็นชาและพูด “กมิดา เธอคิดว่าเธอเป็นใคร ทำให้ บริษัทได้รับความเสื่อมเสียชื่อเสียง บริษัทยังต้องง้อ เธอต่ออยู่อีกเหรอ? ”
“ไม่ใช่นะคะ ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น….…………..กมิดารีบเปิด ปาก ต้องการที่จะอธิบาย

พี่ขวัญก็พูดตัดบทเธอขึ้นมา พูดว่า”ไม่ต้องพูด อะไรทั้งนั้น บริษัทบีไวส์ยังไงก็ต้องเซ็นสัญญากับเธอ แน่นอน! นอกจากจะชดเชยค่าเสียหายเงินทดแทน ค่าเสียหายของบริษัทเครื่องดื่มลาเมดก้อนนั้น เธอยัง ต้องจ่ายเงินชดใช้ค่าเสื่อมเสียชื่อเสียให้บริษัทจํานวน สามสิบล้าน”

“ถ้าหากว่าเธอยังยึดมั่นในความคิดของตัวเองต่อไป งั้นฉันก็ทำได้แค่ดำเนินคดีตามกฎหมาย! “พูดอยู่ ขวัญก็ตัดสาย

กมิดายืนโง่บีบโทรศัพท์อยู่บนข้างถนน ได้ยินเสียง ตุ๊ดๆๆ’ จากฝั่งนั้น ใบหน้าขาวซีด

บริษัทต้องการยกเลิกสัญญากับเธองั้นเหรอ?

ต่อให้เพราะเดินเป็นเวลานานเกินไป สวมใส่รองเท้า ส้นสูงเจ็ดเซนต์สึกจนเจ็บส้นเท้า กมิดาไม่ได้สนใจ สายตาว่างเปล่าเปล่าเปลี่ยว ตัวสั่นไหว ราวกับว่าจะล้ม ฟุบลงทุกเวลา

ภายในไม่กี่วันนี้สูญเสียแฟนหนุ่ม เพื่อนและงาน ติดต่อกัน มีใครชีวิตมีสีสันมากกว่าเธออีกไหม?

บางครั้งชีวิตก็มีสีสันมากจริง………
กมิดาเองก็ไม่รู้ว่าเดินวนอยู่บนถนนนานเท่าไหร่แล้ว รู้ เพียงแค่ว่าพอรู้สึกตัวขึ้นมา ฟ้าก็มืดแล้ว

ด้านข้างคือผับมีระดับ ป้ายไฟขนาดใหญ่ยังคง กะพริบไปหยุด สาดลงสีสันมาตรงพื้น และสาดเข้ามา ในตาของกมิดาหลายต่อหลายครั้ง

“ดื่ม กับชีวิตบัดซบ? “กมิดาพูดพร่ำ ขึ้นบันไดไป อย่างสั่นๆ

หน่วยรักษาความปลอดภัยด้านหน้าประตูเพียงแค่ ชาเลืองมองแล้วปล่อยให้เธอเข้าไป

ภายในผับ เสียงดนตรีอีดีเอ็มดังสะท้านไปทั่วทั้งหู อย่างบ้าคลั่ง หญิงชายที่เดินเต้นโลดแล่นตามอำเภอใจ ราวกับภูตผีปีศาจ

กมิดาเดินผ่านกลุ่มคนที่เต็มไปด้วยหมอกควัน เดินไป ทางบาร์ที่แสงไฟสลัว

เมื่อเห็นว่าเป็นสาวสวย บาร์เทนเดอร์ผับกระซิบถาม เธอ“คนสวย ดื่มอะไรดีครับ?

กมิดานิ้วมือบางกวาดผ่านๆแก้วของเหลวเต็มแก้ว หลากสี แล้วหยุดที่แก้วสุดท้าย จ้องกะพริบตาไปที่น้ำ เต็มแก้วนั้น ฉันเอา….อันนี้ค่ะ”

สามคืนเต็ม ที่กมิดาหมกตัวอยู่กับ’ดื่มกับชีวิต บัดซบ’ในโลกอันสวยสง่านี้
ทุกครั้งที่มาจะต้องสั่งเหล้าคอล์คเทลที่มีชื่อเดียวกับ ชื่อผับ ดื่มหมดแก้วต่อแก้ว เมื่อรู้สึกเบื่อจริงๆก็จะไปเต้น เย้าแหย่กูด้วยกันกับกลุ่มวัยรุ่นชายหญิง เล่นเต้นอย่าง บ้าคลั่งแล้วกลับมาคมต่อ

ต่อให้เธอต้องจะอ้วกกลับบ้านอย่างมืดฟ้ามัวดินทุก ครั้ง คืนวันที่สองก็ต้องกลับมาดื่มต่อ

คืนวันนี้กมิดามาอีกครั้ง ขณะที่ดื่มไปแล้วสองสาม แก้วแล้วก็ยืนหมอบอยู่หน้าบาร์ บาร์เทนเดอร์อดไม่ได้ที่ จะนําหนิ”คนสวย ดื่มทําร้ายตัวเองหนิ! เธอไม่เห็นค่า รักตัวเองแบบนี้ พ่อแม่เธอจะเป็นห่วงเอานะ”

กมิดายิ้มแหยะ ใบหน้าเรียบเล็กๆฉีกยิ้มที่ว่างเปล่า ขึ้น“ฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่

“งั้น งั้นเธอเป็นแบบนี้ แฟนหนุ่มเธอจะเสียใจเอานะ”

แฟนหนุ่ม?

นึกถึงชายที่ตัวเองรักมาห้าหกปีแต่กลับไปกินเพื่อน รักของตัวเอง ดูแลปกป้องเธอ กมิดาก็โกรธขึ้นมาทันที ชงเหล้าที่ไม่เต็มแก้ว”อย่าพูดถึง……..ผู้ชายเจ้าชู้คนนั้น กับฉัน………..”

“เอิก! “พูดจบก็เลอออกมา มือขาวแกว่งบางๆ ไม่ อย่างนั้นฉันจะตีนาย!

“โอเคๆๆ ผมไม่พูดแล้ว! “บาเทนเดอร์เก็บแก้วเปล่าที่อยู่ตรงหน้าเธอแล้วเดินออกไป