บทที่ 4 เรื่องตลกที่สุดเท่าที่เคยมีมา

จันทร์สุดาที่กำลังยืนกัดริมฝีปาก ตาของเธอแดงก่ำ “เหยียนเหยียน ฉันไม่ได้ตั้งใจแย่งอาอี้มาจากเธอเลย มันไม่มีอะไรเลย ฉันแค่รักเขามาก เธออย่าโมโหเลยนะ ฉันจะคืนอาอี้ให้เธอ

“จันทร์สุดา ทำไมต้องใส่ใจความรู้สึกเธอถึงขนาดนี้” เมื่อเห็นจันทร์สุดาทำท่าใจอ่อนทำให้ภุชงค์ทั้งหงุดหงิด และเจ็บใจ และจ้องมองไปที่กมิดา “ถ้าไม่มีฉัน กมิดาก็ เป็นแค่คนที่ไม่มีอะไร

เฮอะ!

กมิดารู้สึกสมเพชเหลือทน

เพื่อนรักกำลังตั้งท้องกับแฟนตัวเอง และที่แย่ไปกว่า นั้นเธอเป็นคนซื้อที่ตรวจครรภ์กลับมาให้แม่เด็กในท้อง

อัปยศที่สุด!

“ใช่ ถ้าไม่มีคุณภุชงค์ ฉันก็อาจจะเข้าวงการบัญ เทิงไม่ได้” กมิดาพูดพลางนวดขมับ เธอยิ้มด้วยความ โมโห“แต่ว่านี่เป็นเหตุผลที่คุณกับเพื่อนรักของฉันมี อะไรกันอย่างงั้นหรอ คุณยังสนใจฉันอยู่ไหม”

“เหยียนเหยียน ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ” จันทร์สุดารีบ อธิบาย เธอทนไม่ได้ที่เห็นกมิดาโกรธ “ถ้าเธอโกรธฉัน ฉันคงเสียใจมาก อย่าโกรธฉันเลยนะ”
กมิดามองมาที่เธออย่างเย็นชา “ถ้าไม่อยากให้ฉัน โกรธ ก็เอาเด็กออกซะ!”

“หุบปาก !! กมิดานี่เธอกำลังพูดอะไรของเธอ” ภุชงค์ พุ่งตัวไปหาเธอ ความรู้สึกผิดที่เหลืออยู่ในใจก็มลาย หายไป ทิ้งไว้เพียงแต่ความโกรธ “ใช่ ฉันอยู่กับจันทร์ สุดา เธอจะทำอะไรฉัน

“ด้วยความสัตย์จริงลองถามจันทร์สุดาดูสิว่าปกติแล้ว ฉันปฏิบัติต่อเธออย่างไรบ้าง คอยจัดการรับส่งเธอหลัง จากกลับจากต่างประเทศ ช่วยให้เธอเข้าสังกัดบีไวส์ ฉันใส่ใจคุณมากขนาดนี้ แต่พอมองกลับมาก็มีเพียงแค่ จันทร์สุดาอยู่ตรงหน้า เธอจะให้ฉันคิดอย่างไร

จันทร์สุดาที่ยืนจับแขนเสื้อภุชงค์ แล้วส่ายหัว”อาอี้ คุณไม่ต้องพูดแล้ว”

ภายในใจของกมิดาหัวเราะอย่างเย้ยหยัน

“อ้อ เดิมทีที่เธอสามารถเข้าอยู่สังกัดบีไวส์ได้เป็น เพราะเพื่อนรักคนนี้อย่างงั้นหรอกหรือ?

เมื่อเจ็ดแปดปีก่อน กมิดาไม่เคยรู้สึกว่าการปรากฏตัว ที่น่าเวทนาของ เว่ย จันทร์สุดา จะน่ารังเกียจได้เท่าใน ขณะนี้! !

“เหยียนเหยียน…”

กมิดาพูดเพื่อตัดบทสนทนาของจันทร์สุดา “เว่ยจันทร์สุดา เธอกล้ามากนะที่แย่งแฟนของฉัน เธอไม่รู้ สึกขยะแขยงตัวเองบ้างหรอ !”

ดูเหมือนจันทร์สุดาจะตกใจในน้ำเสียงของกมิดา เธอ จึงหลบอยู่ในอ้อมแขนของภุชงค์

กมิดาเห็นว่าไม่เพียงแค่หญิงร้ายชายชั่วที่ยืนตรงหน้า เธอ แม้แต่อากาศในห้องเธอก็รู้สึกทนอยู่ไม่ไหว เธอจึง เดินตรงไปที่หยิบแจ็คเก็ตบนไม้แขวนเสื้อ และพูดเยาะ เย้ยภุชงค์ก่อนออกจากห้องไป “แต่จริงๆแล้ว เธอสอง คนก็ดูเข้ากันดีนี่”

หญิงบริการกับชายกากเดน ขอให้อยู่กันจนชั่วฟ้าดิน สลาย !

ข้างนอกอพาร์ทเมนต์นั้นมืดราวกับกับปากเหวที่ สามารถดูดคนคนหนึ่งเข้าไปในนั้นได้ เกล็ดหิมะยังคง ปลิวว่อนบนอากาศ สภาพอากาศหนาวในเวลานี้ก็ยังทน ไม่ได้ที่ทำให้ใจของกมิดาเจ็บปวด

เฉกเช่นเดียวกับฉากในนวนิยายหรือละครโทรทัศน์ที่ บังเอิญเกิดขึ้นจริงในชีวิตของเธอ น่าสมเพชสิ้นดี

ฮาฮาฮา

กมิดาทั้งหัวเราะและยิ้มอย่างเย็นชา แจ็คเก็ตที่เคย พันตัวเธอถูกถอดทิ้งออกไป

กมิดาเดินริมข้างทางเพื่อเรียกรถแท็กซี่ แต่เธอกลับพบว่าเธอรีบออกมาจากอพาร์ทเมนต์จนลืมหยิบ กระเป๋าออกมาด้วย คว้าเพียงแต่เสื้อแจ็กเก็ตแล้วรับ ออกมา ยังดีที่เธอเก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋าเสื้อ

เมื่อหันกลับไปมองอพาร์ทเมนต์ทางด้านหลัง ถ้า กลับขึ้นไปอีกกมิดาคงรู้สึกรังเกียจตัวเอง จึงหยิบเอา โทรศัพท์มือถือออกมาเตรียมจะเรียกให้คนมารับ นิ้วมือ ปัดไปมาเพื่อปลดล็อกหน้าจออย่างคล่องแคล่ว

แต่ก็เปิดไม่ได้

กมิดาเธอคิดว่ามือคงลื่นไปกดผิดเข้า เธอจึงตั้งใจปัด แล้วปัดอีกก็ยังไม่สามารถปลดล็อกได้

หลังจากที่กมิดาลองทำติดต่อกันสี่ครั้ง เธอจำต้อง หยุดมือ

เพราะหากเธอทำผิดอีกครั้ง โทรศัพท์มือถือของเธอก็ จะไม่สามารถปลดล็อกได้อีกเลย