ตอนที่10ไม่ได้ง่ายดาย

“เหมือนเธอจะไม่เสียใจอะไรเลยนะ”หรงฉีจ้องแผ่น หลังของอานซินพร้อมกระซิบเสียงแผ่ว

“แสร้งทำมาก”หญิงสาวอีกคนพูดขึ้นมา

หญิงสาวต่างซุบซิบนินทาคุณนายรองที่เป็นผู้อาวุโส จึงต้องเอ่ยปากห้าม”พอแล้วพวกเธอกลับห้องของตัว เองไปหากคุณท่านได้ยินเข้าจะแย่เอา”

และทันใดนั้นพี่เหลียงก็เดินเข้ามากระซิบเสียงเบา เพื่อให้คุณนายรองได้ยินแต่เพียงผู้เดียว”คุณนายคะ คุณท่านเรียกพบค่ะ”

คุณนายรองได้ยินเช่นนั้นก็เป็นกังวลรีบลุกขึ้นและปรี่ ไปยังห้องของคุณท่านวี่ทันที

คุณท่านวี่เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นใบหน้าจึงเต็มไปด้วย ความกรุ่นโกรธและเอ่ยตำหนิคุณนายรองไป”จือช่วย ดีกับซินซินได้หรือไม่เธอก็แค่คนธรรมดาให้จับจิ้งหรีด แล้วต้องมานั่งชนจิ้งหรีดอีกจะทรมานกันเกินไปแล้ว”

คุณนายรองรู้สึกถึงความไม่เป็นธรรม“คุณท่านพูด เช่นนี้หมายความว่าอย่างไรคะฉันทำเพื่อปกป้องอาเฉิง นะคะอาเฉิงเป็นเด็กปัญญาอ่อนฉันกลัวว่าหากไม่ห้าม ปราบอานซินเธอก็จะเอาเปรียบอาเฉิงเอาได้เหมือนกับ ผู้หญิงคนก่อนๆ”
“พอคุณคิดอะไรอยู่คิดว่าผมจะไม่รู้สึคุณแค่อยาก เห็นอาเฉิงพูดอะไรตลกๆทํากับเขาเป็นของเล่น”คุณท่า นวี่ถอนหายใจอย่างเงียบๆเดินไปยืนข้างเธอพร้อมตบ ฝ่ามือลงบนไหล่ของเธอพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ป้ คือทุกอย่างของตระกูลวี่เป็นของแม่ของอาเฉิงเธอถูก บีบคั้นจนตายและอาเฉิงก็กลายเป็นเด็กปัญญาอ่อน เพื่อควบคุมการเจริญเติบโตของโรคประหลาดในหัว ของเขาพวกเราได้ทำบาปมามากพอแล้วทำไมถึงไป ลองปฏิบัติตัวดีๆกับลูกที่ไม่มีวันโตคนนี้ได้กัน

“คุณบอกพวกเราทำร้ายเธอทำไมคุณถึงไม่คิดบ้างว่า หากไม่ใช่เพราะตระกูลฉินของเธอบังคับพวกเราคุณจะ ได้แต่งเข้าตระกูลฉินและกลายเป็นสามีของฉืนวี่อย่าง นั้นรีวี่จิ่นซานคุณยังรักผู้หญิงคนนั้นใช่ไหมถึงได้มาพูด เช่นนี้กับฉัน”

เมื่อพูดถึงฉืนวี่ภรรยาที่ถูกต้องของตระกูลวี่คนนั้นใน ใจของคุณนายรองก็อดเกลียดชังไม่ได้

“คุณกำลังพูดอะไรอยู่”คุณท่านวี่เดือดจัด “หากผมยัง รักเธออยู่ผมคงจะแก้แค้นเรื่องที่คุณทำให้แม่ของพวก เขาประสบอุบัติเหตุทางรถจนตายไปตั้งนานแล้วผมแค่ รู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดควรพอได้แล้วหากวี่เฉิงเป็นผู้ชาย ธรรมดาๆคนหนึ่งคุณว่าเขาจะปล่อยพวกเราไปหรือไม่”

คุณนายรองยังหาได้ใส่ใจไม่“แต่บริษัทฉินซื่อเป็น ของพวกเราแล้วต่อให้เขากลายเป็นผู้ชายธรรมดาก็ทำ อะไรพวกเราไม่ได้แล้ว”
“คุณอย่าได้ลืมตราอินทรีไม่ได้อยู่ในมือของพวก เราหากไม่มีมันเราจะควบคุมบริษัทไม่ได้พวกคณะ กรรมการจะไม่ทําตามเรา”

“กลัวอะไรตอนนี้คนของเราก็ค่อยๆแทรกซึมเข้าไป แล้วกลุ่มอำนาจจะขยายตัวอย่างช้าๆในไม่ช้าพวกเขาก็ จะถูกถอดออกจากฉินชื่อเป็นแน่”

“มันไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น”คุณท่านวคิดตามอย่าง รอบคอบแล้วแต่ก็ยังคงส่ายหน้าด้วยความกังวล

ในอดีตบริษัทฉินชื่อเคยทำตรานกอินทรีหายไป…

การเปลี่ยนแปลงเมื่อยี่สิบปีก่อนในสายตาคนนอกคง มองว่ามันเป็นเรื่องที่ปกติมีเพียงเขาและคุณนายรอง เท่านั้นที่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นมันทำให้เขารู้สึกละอายใจ อยู่เสมอ…

เพราะถูกกดดันจากคุณนายรองคืนแต่งงานวันที่สอง อานซินจึงจำต้องนอนร่วมเตียงอย่างเลี่ยงไม่ได้แต่ก่อน หน้านั้นเธอก็ได้ร่างสัญญาขึ้นมาสามข้ออย่างไม่นึก เกรงใจ

ข้อแรกห้ามโดนตัวเธอข้อสองไม่อนุญาตให้ปรี่ไป ฟ้องคุณนายรองพร่ำเพรื่อและข้อสามเป็นบรรดาเรื่อง ไร้สาระอย่างเช่นไม่อนุญาตให้กรนหรือพูดคุยเป็นต้น เฉิงก็รับคำโดยไม่นึกคิดเลยแม้แต่น้อย

คนบ้าก็คือคนบ้าสุดท้ายก็หลับไปโดยเร็วผ่านไปสองชั่วโมงอานซืนที่ไม่สามารถนอนหลับได้ก็ได้แต่จ้อง ใบหน้าที่หลับนิ่งของเขาพร้อมรำพึงรำพันในใจ

ถึงแม้วี่เฉิงจะเป็นคนปัญญาอ่อนแต่ก็เป็นชายหนุ่มที่ สูงเจ็ดฟุตทั้งยังมีรูปร่างและหน้าตาที่เป็นเลิศมันทำให้ เธออดใจมองไม่ได้

แสงจันทร์สีนวลของต้นฤดูหนาวสาดส่องเข้ามาใน ห้องนอนอานซินพลิกตัวอย่างหงุดหงิดและพลิกกลับมา อีกเมื่อผ่านไปได้เพียงสองนาทีและจ้องมองใบหน้าของ คนที่หลับใหลอย่างวี่เฉิงด้วยความไม่พอใจไม่เข้าใจ เขารู้ฐานะตัวเองในบ้านหรือไม่รู้หรือไม่ว่าการแต่งงาน มันคืออะไรถึงได้นอนร่วมเตียงกับผู้หญิงแปลกหน้าและ หลับไปโดยไม่รู้สึกรู้สาแม้แต่นิด

ชีวิตแบบนี้ของเขามันมีความสุขจริงๆอย่างนั้นหรือ