ตอนที่3แย่แล้ว

“ฉัน…ดวงตาคู่เยิ้มของอานซินจ้องมองไปที่เขาแย้ม ยิ้มก้าวไปข้างหน้าและเอื้อมสองแขนบอบบางขึ้นไป โอบคอของเขาไว้”ฉันเต็มใจ…

“ผมไม่ต้องการออกไปซะ”ชายหนุ่มรูปงามกระชาก เธอออกห่าง

อานซินที่โดนกระชากล้มลงไปที่พื้นไหล่กระแทกจน เจ็บแปลบนึกคิดในใจชายหนุ่มที่สง่างามแท้จริงก็แค่ การแสร้งทำ

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการหรือตอนนี้มาแสร้งใสซื่อเพื่อ ไรกัน

แม้สมองจะสะลึมสะลือจนคิดอะไรไม่ออกแล้วแต่ เธอยังจำโชคชะตาอันน่าเศร้าที่ต้องแต่งงานกับคน ปัญญาอ่อนของตัวเองได้

เหมียนเหมียนพูดถูกความสุขต่อจากนี้เธอต้อง กำหนดมันด้วยตัวเอง

เมื่อคิดได้ดังนั้นอานซินบังคับตัวเองให้ทิ้งศักดิ์ศรี ไปซะลุกขึ้นและโอบกอดเอวของเขาจากด้านหลังและ เอ่ยด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า”แต่คุณพูดเองนี่คะว่าต้องการผู้ หญิงที่ยินยอมพร้อมใจ…

ขณะที่พูดก็ไม่ลืมที่จะสัมผัสกับตัวของเขานิ้วเย็นลากผ่านแผ่นหลังของเขาและเผยยิ้มยั่วยวน“ฉันเต็มใจ นะคะ…ฉันเต็มใจ…เพราะฉันต้องการแต่งงานกับคุณ จริงๆ…อ๊ะ…

วินาทีต่อมาอานซินถูกกระชากจนล้มลงไปบนเตียงสี ขาวขนาดใหญ่เธอยังไม่ทันได้ขยับตัวร่างหนักก็ทาบ ทับตามมาอย่างแรง

เขามาแล้วแต่เธอก็ยังกลัว

เธอยื่นมือออกไปเพื่อจะห้ามเขาแต่เพราะความ ต้องการภายในหัวทำให้หมัดที่จะทุบหัวเขาของเธอ กลายเป็นกอบกุมที่เอวของเขาไว้แน่นแทนตอบสนอง จูบที่ร้อนแรงของเขาอย่างเงอะงะ..

การหารือเรื่องงานแต่งงานแบบนี้ใช้เวลานานหรือไม่

นะ

เธอไม่รู้ฤทธิ์เหล้าทำให้สมองของเธอทำงานรวนไป หมดจนตอนนี้ไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้จึงทำได้แต่ ไปตามการนำทางของชายหนุ่มเท่านั้น

หยางเหมียนเหมียนที่หลบอยู่ตรงบันไดเมื่อเห็นอาน ซินเข้าห้องไปก็ปรบมือด้วยความพึงพอใจก่อนจะลงไป ข้างล่างเรื่องราวสำเร็จไปตามแผนที่วางไว้ในที่สุดเธอก็ วางใจได้เสียที

หยางเหมียนเหมียนตักสเต็กทานอยู่ตรงโซนบุฟเฟ่ต์ อย่างมีความสุขดื่มน้ำผลไม้แก้วหนึ่งก่อนจะกลับไปยังห้องKTVที่เช่าไว้เมื่อเข้าไปก็เห็นหยางซวงซวงกำลัง โทรออกอย่างร้อนรนเมื่อเห็นเหมียนเหมียนเข้ามาจึง รีบเอ่ยถามเธอไปไหนมาทำไมถึงไม่รับสายแล้วซินซิน

“วางใจเถอะฉันโยนเธอเข้าไปในห้องเรียบร้อย แล้ว”หยางเหมียนเหมียนกระดกน้ำเปล่าบนโต๊ะขึ้นดื่ม ด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข

“ต๊ะไปส่งเธอที่ไหนนะ”หยางซวงซวงกระโดดไปมา อย่างร้อนรน

“1201 ไงทําไมกัน”หยางเหมียนเหมียนเองก็เริ่ม เครียดตาม

“ฉันบอกแล้วไงว่าให้รอฉันโทรไปก่อนแล้วค่อยไปส่ง หลันหยางเจ้าคนน่ารำคาญนั่นเทแล้วบอกว่าเกิดเรื่องที่ บริษัท”

“ต๊ะ”หยางเหมียนเหมียนเองก็กระโดดตาม“ไม่จริง ฉันเห็นเองกับตาว่ามีคนเปิดประตูให้ซินซินเห็นเป็นเงา ผู้ชายบนพื้นด้วยฉันยังคิดอยู่เลยว่าทำไมหลันหยางถึง มาเร็วจัง”

“แย่แล้วๆซินซินซวยแล้ว”หยางซวงซวงเดินวนไปมา อย่างร้อนรน“เธอใส่ยานั่นไปเท่าไหร่”

“หมดห่อ”
“แย่แล้วๆ…”หยางซวงซวงทำได้แค่เดินวนไปมาอย่าง ร้อนรน

“แล้ว….แล้วเราจะทำอย่างไรดี”หยางเหมียนเหมียน เองก็เริ่มรนทั้งรนทั้งโกรธ”หลันหยางเจ้าคนชั่วจู่ๆมาเท กันแบบนี้กลับไปฉันจะฆ่าให้ตาย”

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาโทษหลันหยางช่วยคิดเร็วว่าจะ ช่วยซินซินออกมาอย่างไรดี

“พวกเรารีบขึ้นไปเถอะ

สองพี่น้องรีบขึ้นลิฟต์ไปด้วยใจร้อนดั่งไฟตอนที่พวก เธอมาถึงห้อง1201บนพื้นห้องมีชุดของอานซินกระจัด กระจายอยู่และบนเตียงเหลือเพียงอานซินที่กำลังหลับ สนิทอยู่

เมื่อเห็นฉากนี้สองพี่น้องตระกูลหยางรู้สึกผิดจนอยาก จะพุ่งชนกำแพงตายให้รู้แล้วรู้รอด…