ตอนที่ 1 ชายหนุ่มที่ถูกตามฆ่า

ท้องทะเลอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต เกลียวคลื่นสีขาวที่ ม้วนตัวเข้าหากันราวกับมาจากฟากฟ้า

เรือสำราญที่หรูหราลำหนึ่งของซูริคกำลังล่องอยู่ ในทะเล มีชื่อว่า “Ocean Dream” ณ ขณะนี้เรือลำนั้น กำลังแล่นเผชิญหน้าอยู่กลางทะเลที่เต็มไปด้วยคลื่น ถาโถมอย่างรุนแรง

ที่บนดาดฟ้าด้านท้ายเรือ หยางเมิ่งฉีหญิงสาวจาก เมืองเซี่ยงไฮ้กำลังยืนอยู่ที่นั่น เธอเป็นนักเรียนแลก เปลี่ยนจากประเทศจีนของมหาวิทยาลัยซูริค

หลังจากวันหยุดในช่วงฤดูหนาวจบลง เนื่องจาก ครอบครัวของเธอประสบกับภาวะวิกฤตทางการเงิน ขาดแคลน แต่ด้วยความอุตสาหะพยายามของเธอเอง เธอใช้ความพยายามอย่างมากจนกระทั่งที่โรงเรียน ให้การสนับสนุนรับรองเธอเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ของมหาวิทยาลัยซูริค ตั้งแต่ชั้นปีแรกของการเรียน ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เธอได้รับเงินก้อนใหญ่จำนวน หนึ่งเป็นทุนการศึกษา อีกทั้งยังได้รับรางวัลตั๋วล่องเรือ สำราญไปกลับซูริคจำนวน 2 ใบพร้อมห้องพักแบบห้อง

ลมทะเลพัดแรงจนผมของเธอยุ่งเหยิงไปหมด เธอยืน อยู่ที่ดาดฟ้าของเรือได้ราว 2 ชั่วโมงกว่าแล้ว

ท้องฟ้าเริ่มมืดลง ลมหนาวยิ่งพัดแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้น เอามือทั้งสองซุกลงไปใน กระเป๋าเสื้อ หันหลังเดินออกจากดาดฟ้าไป

อากาศภายในห้องพักที่หรูหราอบอุ่นกำลังพอดี เธอ รู้สึกหายใจสะดวกขึ้น เธอถอดเสื้อคลุมออก เข้าห้องน้ำ ไปอาบน้ำอุ่น หลังจากนั้นนอนลงบนเตียงขนาดใหญ่ อันอ่อนนุ่ม เตรียมตัวเข้านอน หลังจากคืนนี้ เธอก็จะได้ กลับไปถึงซูริค กลับไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนปฏิบัติ หน้าที่ของเธอต่อไป……

ค่ำคืนอันเงียบสงบ ขณะที่เธอกำลังหลับฝันดีอยู่นั้น หู ของเธอพลันได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างรีบร้อน

เธอลุกขึ้นด้วยความสงสัย พลางสวมเสื้อคลุมเดินไป ที่ประตู เมื่อเปิดประตูออก ทันใดนั้นมีคนคนหนึ่งรีบก้าว เข้ามา เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ถูกคนคนนั้นปิดปาก ของเธอแนบไว้ที่หลังประตู เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบ แห้งว่า : “ไม่ต้องกลัว ผมถูกคนกำลังตามฆ่า……

เธอถลึงตาด้วยความตกใจใส่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า แล้วหายใจอย่างเยือกเย็นครั้งหนึ่ง ยังไม่ทันหายตกใจ ก็พบว่า ที่หน้าอกของเขาคนนั้นมีรอยสีแดง เห็นชัด ว่าได้รับบาดเจ็บมาอย่างรุนแรงมาก เลือดที่ปากแผล กำลังไหลซึมออกมาดังน้ำผลไม้สีกุหลาบ

เธอใช้สายตาชี้บอกเขาให้ปล่อยเธอก่อนค่อยว่ากัน หลังจากที่ชายหนุ่มคนนั้นหยุดคิด เขาเลือกที่จะทำตามที่เธอบอก

“คุณอย่าส่งเสียงร้องนะ ผมไม่ทำร้ายคุณหรอก ผม อยู่ห้องข้างๆคุณนี่แหละ ตอนนี้ผมตกอยู่ในอันตราย ข้างนอกมีคนกำลังตามหาผมอยู่ ถ้าคุณช่วยผมให้รอด คืนนี้ไปได้ ในอนาคตผมจะตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิต ผมไว้อย่างแน่นอน!”

หยางเมิ่งฉีที่ตกตะลึงมาตั้งแต่ต้นค่อยๆผ่อนคลายลง เธอพยักหน้ารับ : “ได้ คุณตามฉันมา”

เธอหยิบกล่องยาใบเล็กๆใบหนึ่งที่พกติดมาด้วยจาก ในกระเป๋าเดินทางขึ้นมา ทุกครั้งที่ออกจากบ้าน มักได้ แผลเล็กๆน้อยๆอยู่เป็นประจำ สิ่งนี้จึงขาดไม่ได้เลย สําหรับเธอ

ขณะที่กำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของชายคนนั้นออก เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก โชคดีที่เป็นบาดแผลจาก มีด หากเป็นจากปืนละก็ เธอคงไม่รู้จะทำอย่างไร

เธอใช้น้ำเกลือทำความสะอาดปากแผลให้เขาด้วย ความชำนาญ จากนั้นจึงโรยผงยาสีขาวของยูนนานลง ไปอีกชั้นหนึ่ง สุดท้ายจึงพันหน้าอกเขาสามรอบด้วยผ้า พันแผล เลือดที่เคยไหลออกมาจากบาดแผลจึงค่อยๆ หยุดลง

“อีกประเดี๋ยวพวกเขาก็จะมาถึงที่นี่ ต้องกำจัดของ พวกนี้ออกไปให้หมดนะ” ชายคนนั้นชี้ไปที่พื้นที่เต็มไป ด้วยกระดาษทิชชู่เปื้อนเลือดกองหนึ่ง และเสื้อคลุมของเขาด้วย

หยางเมิ่ง รีบหยิบกระดาษชำระขึ้นมาทิ้งลงไปใน ชักโครกในห้องน้ำ แล้วนำเสื้อคลุมที่เปื้อนเลือดของเขา ใส่ไว้ในตู้เซฟของเธอ

เพิ่งจะจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ทันใดนั้นมี เสียงปืนดังลั่นขึ้นมาจากทางด้านนอก เรือสำราญทั้งลำ สั่นสะเทือนไปหมด ถึงแม้ปิดประตูห้องอยู่ก็ยังได้ยิน เสียงกรีดร้องดังมาจากข้างนอกเช่นกัน

“พวกเขามากันแล้ว!” สีหน้าเย็นชาของชายหนุ่ม เปลี่ยนไปทันที หยางเมิ่งฉีบอกด้วยความกังวล : “งั้น คุณรีบไปซ่อนก่อนเถอะ”

แต่จะให้ไปซ่อนที่ไหนดีล่ะ? เมื่อมองไปรอบๆห้อง ถึง แม้จะเป็นห้องสูท แต่ที่ที่สามารถหลบซ่อนได้กลับไม่มี เลย!

ชายคนนั้นเตรียมตัวจะเข้าไปหลบในห้องน้ำ แต่กลับ ถูกเธอขวางไว้ : “ไม่ได้ ในนั้นไม่ปลอดภัยหรอก”

ฆาตกรที่กำลังตามหาคนอยู่ ห้องน้ำเป็นเป้าหมายที่ พวกเขาจะต้องค้นหาอย่างแน่นอน

แต่ว่าแล้วจะให้ทำอย่างไรล่ะ? เธอยังมีที่กำบังที่ดี กว่านี้ให้เขาหรือ? เสียงฝีเท้าข้างนอกนั่นยิ่งใกล้เข้ามา ทุกที เสียงปืนที่ได้ยินก็ทำให้อกสั่นขวัญแขวนภายใต้ สถานการณ์ฉุกละหุกแบบนี้ เธอจึงตัดสินใจดึงเขาขึ้นมาที่เตียง พูดอย่างหมดหนทางว่า : “พวกเราแสร้งทำ

เป็นคู่รักเถอะ……..