ตอนที่ 19 ถูกพิษรัก

ตั้งแต่พาจรีภรณ์พักผ่อนที่บ้านแล้ว ชนุตต์ทุกวันที่ ทำงานก็ราวกับถูกจองจำ

แม้แต่เมืองทางทิศตะวันออกผืนนั้น เขาก็ขี้เกียจ จัดการ เหมือนกับสูญเสียพลังไปทันที

ทุกวันที่มาทำงานก็แค่กิจวัตรประจำวัน

เมื่อก่อนเขาขลุกอยู่ในผลับ 24 ชั่วโมงก็ได้

แต่ตอนนี้เขาเห็นผู้หญิงแต่งหน้าหนาๆ เหล่านั้นก็รู้สึก เกลียด

แม้แต่ดาราสาวยอดนิยมเจียวเจียวโทรหาเขา เขาก็ ยังเฉยๆรับสายไปงั้นๆ

ต่อมาก็รู้สึกรำคาญและไม่อยากรับโทรศัพท์

กินข้าวก็กินไม่ลงไป กินน้ำก็เหมือนติดๆ ขัดๆ แม้แต่ บางครั้งก็เหม่อลอยกับถ้วยชาอย่างไม่มีเหตุผลหรือ เดินกลับไปกลับมาในบริษัท

สำหรับการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง ขนฺตต์ก็รู้สึก ประหลาดใจมาก เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป

เมษาก็ปวดหัวมากชั่วครู่หนึ่ง ก็คิดว่าเจ้านายป่วยแล้ว หรือเปล่า แต่ว่าหลังจากผลตรวจของโรงพยาบาลออกมาร่างกายไม่ป่วย อีกทั้งร่างกายยังแข็งแรงกว่าเขาอีก

จนกระทั่งต่อมาเขาเห็นเจ้านานจ้องมองจรีภรณ์อย่าง เหม่อลอยเขาถึงเข้าใจ เจ้านายถูกพิษรัก

ครั้งหนึ่ง ชนุตต์นอนกลางวันที่ห้องทำงานพอใกล้ถึง เวลาเลิกงาน จู่ ๆ เขาก็เรียกจรีภรณ์แต่เรียกมาครึ่งวันก็ ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเปลี่ยนมากวักมือเรียกเมาแทน

“เจ้านาย พี่จรีภรณ์ลาค่ะ ” เมษาอธิบาย

“โอ้ !” ชนุตต์งงงวยนิดหน่อยจู่ ๆ ก็ตื่นตัวขึ้นมาดู เหมือนจะไม่ได้เรียกจรีภรณ์นานแล้ว แล้วก็ยังไม่ทันจะ เลิกงานก็รีบร้อนไปที่บ้านเก่า

แต่ว่าเคาะประตูอยู่นานจรีภรณ์ถึงจะตื่นขึ้นแล้วเดิน ออกมา “ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ ? ”

ชนุตต์มองดูจรีภรณ์อยู่แบบนั้นความโกรธก็พุ่งออก มา ทุกวันตัวเองอยู่ที่บริษัทคิดถึงเธอจนกินไม่ได้นอน ไม่หลับ แต่เธอกลับดีไม่นึกว่าจะนอนกลางวันอยู่

“จรีภรณ์เกิดอะไรขึ้นกับคุณห่ะ? ทำไมตั้งนานแล้วไม่ มาทำงาน? ” ชนุตต์จู่ ๆ ก็ถามจรีภรณ์อย่างเสียสติ

“คุณให้ฉันลาหยุดพักผ่อนหลาย ๆ วันไม่ใช่เหรอ จรีภ รณ์ถามกลับ”

“ผมบอกให้คุณพักคุณก็พักเหรอคุณยังมีกระจิตกระใจในการทำงานอยู่ไหม ผมดูคุณเหมือนไม่อยาก ทําแล้วใช่ไหม” ความจริงแล้วชนุตต์อยากบอกกับ เธอว่า ผมคิดถึงคุณแต่หลังจากคำพูดมาถึงปากมันก็ เปลี่ยนไปแล้ว โดยเฉพาะเมื่อเขาเห็นแผลบนหน้าผาก ของจรีภรณ์แล้วก็โกรธขึ้นมาทันที ทำไมผู้หญิงคนนี้ ทำให้ตัวเองบาดเจ็บอีกแล้ว ทำให้คนอื่นเป็นห่วงอยู่ เรื่อย

จรีภรณ์มองชนุตต์อย่างไม่มีคำพูดในใจก็คิดว่า คุณชายเจ้าสำราญคนนี้เป็นบ้าอะไรอีก หรือว่าจะหา เรื่องอะไรเธออีก ในใจก็กำลังคิดว่าจะรับมือยังไง

ชนุตต์เห็นจรีภรณ์เหม่อบอยอย่างนั้นในใจก็เต้นตุบๆ

โดยเฉพาะเห็นปากเล็ก ๆ ที่ดูตึงเครียดของเธอด้วย แล้วเขาก็แทบอยากจะดึงจรีภรณ์เข้ามากอดจูบ

มาถึงตอนนี้ เขาก็ทนไม่ไหวแล้ว ก็เขา ก็ทำแบบนั้น จริง ๆ

แต่ว่าพึ่งจะกอดยังไม่ได้จูบเลย จรีภรณ์ก็ผลักเขา ออกทันที “ชนุตต์คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? ”

ชนุตต์มองจรีภรณ์แล้วยิ้มคิดถึงร่างกายที่อ่อนโยน ของเธอ เมื่อกี้ในใจเขาเต้นตุบ ๆ ขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้รส เด็ดแบบนี้นี่เอง รู้สึกดีอะไรอย่างนี้

แต่ไม่ต้องกังวลเพียงแค่เอาเธอกลับบริษัท ไม่ช้าก็เร็ว กระต่ายน้อยสีขาวตัวนี้ก็ต้องไปอยู่บนเตียงของเขา
“จำไว้พรุ่งนี้เริ่มมาทำงานไม่งั้นจะปลดคุณออกจาก ตำแหน่ง ขนฺตต์บังคับจรีภรณ์อย่างไร้ยางอายพูดจบก็ เดินลงไปอย่างช้า ๆ ในใจก็สว่างสดใสแบบสุด ๆ

อไปถึงประตูทางออกเขาก็เห็นจิรภาสและปย ออกมาจากรถแล้วก็เดินออกไปทักทาย “ประธานจิร ภาสบังเอิญจริง ๆ”

จิรกาสได้ยินก็หันมามองชนุตต์ ไม่รู้ทำไมพอเห็นเขา เอ่อระเหยลอยชายแบบนี้ ในใจเขาก็รำคาญเป็นอย่าง มาก แล้วก็ถามโต้กลับไป “บังเอิญจริง ๆ ไม่ทราบว่า ประธานชนุตต์มาทำอะไรที่นี่? “

“โอ้ ! แฟนผมอยู่ที่นี่ ครั้งที่แล้วเธอบาดเจ็บผมเลยมา ดูแล” ขนฺตต์มองจิรภาสอย่างสะใจ

คิดไม่ถึงว่าเพียงคำว่าแฟนปลิวเข้าหูของจิรภาสก็ ทำให้เขาเดือดดานขึ้นทันที “เห่อ ! ประธานชนุตต์คิดไม่ ถึงจริง ๆ ผู้หญิงแบบนี้ก็ไปสนใจ

“ไม่เป็นไร ที่ผมสนใจคือความงามภายใน ขนฺตต์ คิดว่าเขาพูดถึงจริภรณ์แต่งหน้าไม่ขึ้น แล้วก็พูดกับจิร กาสอย่างลึกซึ้ง

แต่ว่าคำพูดนี้จิรภาสฟังแล้วก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทำให้เขาหันกลับมาแขวะเขาอย่างฮึกเหิม “โอ้ ! ไม่ ว่าเมื่อไหร่ประธานชนุตต์ก็ซาบซึ้งในความงามที่มีอยู่ ภายในตลอด ต่ว่าเมื่อถึงเวลานั้นอย่าสะดุดล้มละละ
“ไม่เป็นไร แฟนของผมผมเต็มใจ” ชนุตต์ตอบอย่าง น่าทะเล้น

ทำให้จิรภาสถึงกับพูดไม่ออก ทำให้เขาต้อข่มความ เจ็บไว้ในใจและไม่มีที่ให้ระบายอารมณ์ และเขาก็ไม่ อยากจะคุยเรื่องไร้สาระกับชนุตต์เด็กคนนี้ท่าจะป่วย ปกติแล้วจะไม่มีสามัญสำนึกขนาดนี้

หลังจากที่จิรภาสเริ่มหน้าบึ้ง ชนุตต์ก็ไม่คิดว่าจะ หัวเราะขึ้น มีฝีมืออะไรที่จะคว้าเมืองซู ความสามารถ การค้าอะไร ล้วนเป็นแค่เรื่องขี้หมา ก็ไม่รู้สินค้าบ้าอะไร ตัวเองก็ไม่ถือสาเขาที่พูดจาเลอะเถอะ

เห้อ ยังไม่ใช่ว่าพึ่งพาอำนาจของนายกเทศมนตรี ตรีภพ ชนุตต์ดูถูกดูแคลนเขา

แม้มีนายกเทศมนตรีเป็นเบี้ยต่อรองแล้ว ยังไงเขา

ก็ไม่เชื่อว่านายกเทศมนตรี จะสามารถทำอะไรได้

ทั้งหมด

ถึงเวลานั้นพวกเรายังอยู่ ใครจะชนะก็ยังไม่แน่