ตอนที่ 15 มือที่สาม

“ไม่ดีเหรอ? มีอะไรไม่ดี” ชนุตต์ย้อนถามคนที่ควร ก่อเรื่องให้เราก็ก่อไปหมดแล้ว ตามนิสัยของผู้กํากับ ธนัท ถึงแม้ฉันจะไปขอทาเขา เกรงว่าเขาก็ไม่ยอมยก โทษให้ฉันอย่างง่ายๆหรอก”

“แต่ว่าตอนนี้เราก็ไม่ควรไปแตะต้องเขาที่ดินเขต ตะวันออกผืนนั้นพวกเรายังไม่ได้มา

ทางด้านจิรภาสมีนายกเทศมนตรีตรีภพเป็นเบี้ยต่อ รอง ส่วนไพ่ตายของพวกเราคือผู้กำกับธนัท” เมษา กำลังวิเคราะห์เหตุผล

“ผลที่หาเรื่องฉันนั้นแกยังไม่รู้หรอ”ชนุตต์หัวเราะเยาะ “เรื่องนี้คุณไปจัดการให้เรียบร้อย”

เมษาคอบแค่อึมแล้วไม่พูดอะไร วิธีการของคุณชาย ใหญ่เขาย่อมรู้ดีกว่าคนอื่น ภายนอกดูแล้วคุณชายใหญ่ ทำตัวไร้สาระไปวันๆ มั่วผู้หญิงตลอด แต่ความจริงแล้ว เขาเป็นคนที่รับมือยากมากคนหนึ่ง

ชนุตต์ไม่ค่อยสบายใจโดยเฉพาะรูว่ารอยช้ำบนคอ ของจรีภรณ์นั้นผู้กำกับธนัทไม่ได้เป็นคนทำ

เขาอดทนต่อแรงกระตุ้นที่จะโทรหาจรีภรณ์

“แกช่วยไปสืบหน่อย ดูว่าช่วงนี้จรีภรณ์ได้ไปแตะเนื้อ ต้องตัวกับใครไหม”
“ครับ”

ตอนค่ำ จรีภรณ์กลับมาถึงบ้าน ทำให้คุณยายดาลิส ตกใจเป็นอย่างมาก “จรีภรณ์หลานเป็นอะไร โดนรังแก มาหรือเปล่า”

“ไม่เป็นไรคุณยายดาลิสหนูแค่หกล้มเล็กน้อย”

“หกล้มหรอ?” คุณยายดาลิสมองจริภรณ์อย่างปวดใจ “ผุ้หญิงตัวคนเดียวอยู่ข้างนอกมันลำบากมากแล้ว หนู ต้องดูแลตัวเองดีๆน่ะ อย่าฝืนตัวเองเกินไป”

“ค่ะ หนูรู้แล้ว” จรีภรณ์มองคุณยายดาลิสอย่าง ซาบซึ้ง ถ้าหลายปีนี้ไม่มีท่านคอยช่วยเหลือ เธอก็ไม่รู้ จริง ๆ ว่าจะเป็นอย่างไร

ทันใดนั้นก็มีเงาคนวิ่งออกมาจากห้อง “แม่”

“ตะวันเด็กดีแม่ไม่อยู่บ้าน ตะวันเชื่อฟังคุณยายดาลิ สหรือเปล่า” จรีภรณ์อุ้มตะวันขึ้นมาลูบหัวเบาๆ

“ตะวันเป็นเด็กดี ตะวันเชื่อฟังเป็นอย่างดี” เจ้าตัวเล็ก เหงยหน้าขึ้นมาพูดอย่างเอาใจ อะไรจะขี้อ้อนขนาดนี้ จริภรณ์และคุณยายดาลิสแซวหัวเราะฮาๆขึ้นมา

จรีภรณ์มองดูเด็กน้อยน่ารักในอ้อมแขน ก็รู้สึกว่า ความทุกข์ทุกอย่างในวันนี้ละลายหายไปจนหมด

วันที่สอง ตอนบ่ายเทพวีก็มานัดจรีภรณ์ออกไปและบอกว่าบริษัทมีปาร์ตี้ ต้องการให้เธอช่วยเลือกชุดหน่อย

“จรีภรณ์คุณคิดว่าชุดนี้เป็นอย่างไรบ้าง?” เทพวีชี้ ไปที่ชุดเดรสเปิดไหล่สีน้ำเงิน จริภรณ์ส่ายหน้า งาน ปาร์ตี้ของบริษัทคงจะค่อนข้างยิ่งใหญ่ ชุดแบบนี้แม้ว่า จะรัดรูปร่างกายอันอ่อนช้อยของเทพวี แต่ว่าในโอกาส แบบนั้นไม่เหมาะที่จะสวมชุดที่น่ารัก แต่ถ้าเป็นตอน ทํางานแบบปกติถึงจะเหมาะ

จรีภรณ์เดินดูรอบ ๆ ร้านค้าแล้วชี้ไปที่ชุดเดรสสีม่วง และพาเธอไปลอง

ในตอนนั้นเองชญาภาที่อยู่ในห้องลองชุดก็ออกมา เทพวีตะลึงและพูดเยาะเย้ยถากถางขึ้นทันที “โอ้ย ! สังคมตอนนี้เหลือเชื่อจริง ๆ แม้แต่คนที่แย่งสามีคนอื่น ยังกล้าออกมาเปิดเผยอย่างไม่อาย

เสียงเทพวีสูงมากคนในร้านทั้งหมดล้วนแต่หันมามอง ชญาภากัดฟันแต่ไม่พูดอะไร ต้องรู้ก่อนว่าตอนนี้เธอ เป็นผู้หญิงมีฐานะสูง โดยปกติแล้วเธอจะไม่สามารถ มาด่ากลับไปเหมือนผู้หญิงปากร้าย

แต่ว่าเทพวีไม่ยอมปล่อยเธอ โดยเฉพาะเมื่อ เห็นชุดสีชมพูที่ชญาภาใส่แล้ว ทันใดนั้นก็เหมือนจะ หงุดหงิดแบบไม่มีเหตุผล “จะว่าไปแล้วก็ใช่ถ้าหากไม่ แต่งตัวให้สวย ๆ จะมีปัญญาที่ไหนไปอ่อยผู้ชายใช่ป่ะ ประโยคนี้ก็เป็นการประชดประชัน ใบหน้าของชญา ภาแดงกล่ำ
อารมณ์ของเทพวีจรีภรณ์ก็รู้อย่างดี เธอรีบดึงมือ เทพวีไม่ให้เธอพูดอีก แต่ว่าเทพวีมีหรือจะยอมรามือ อย่างง่ายดาย ตะโกนด่าทออยู่ตลอด

ความรักของจริภรณ์และจิรภาสเธอก็เคยเป็นพยาน ตอนนั้นยังเป็นเธอไปเป็นแม่สื่อให้พวกเขาสองคนอยู่ ด้วยกัน ตอนนั้นจิรภาสก็ยังไม่ได้เป็นประธานไม่ เหมือนตอนนี้ที่มีอำนาจล้นเหลือ แต่จรีภรณ์ยังยอมไป คบกับจิรภาส

ความจริงแล้วคนที่ชอบจรีภรณ์นั้นก็มีไม่น้อย อีก ทั้งคนที่ตามจีบเธออยู่นั้นยังมีทายาทของบริษัท เอส. แอลกรุ๊ปจำกัด แต่อย่างไรก็ตามก็ถูกจิรภาสทำสำเร็จ จนได้ ตอนนั้นก็กลายเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งในโรงเรียน

แต่พวกเขาแต่งงานยังไม่ถึงปีผู้ชายคนนี้ก็ทิ้งจรีภรณ์ สุดท้ายเมียน้อยก็มาเป็นเมียหลวง แล้วเมียหลวงโดน ไล่ออก

เรื่องนี้ทำให้เทพวีแทบจะระเบิดออกมา ตอนนี้ได้ เจอชญาภาที่นี่ปากของเขาเหมือนไปกินพริกเผ็ด ๆ มายังไงยังงั้นราวกับจะพ้นไฟออกมาได้

ชญาภาเห็นเทพวีพูดกระแทกแดกดันในใจก็โกรธจน จะยิงฟัน แต่เห็นได้ชัดว่าโกรธมากแต่ยังต้องทำเป็นยิ้ม

ขณะนั้นเองเธอก็เห็นจิรภาสเดินเข้ามา ชญาภายิ้ม เก็บอาการอย่างสงบเสงี่ยม
จิรภาสไม่ใช่คนคบง่าย และก็ไม่ใช่ว่าคนไหน ๆ ก็มา หาเรื่องได้ เทพวีที่โกรธจนขาดสติ ถึงเวลาเธอแค่ต้อง เอาความโกรธไปลงที่จิรภาส ด้วยนิสัยของเขาถึงเวลา นั้นต้องยุจรีภรณ์แน่

ว่าแล้วชญาภาก็เดินไปควงแขนจิรภาสอย่างสนิท สนมทันที เสียงออดอ้อนที่ทำให้คนอยากจะบ้า

“พี่จิรภาสสวยไหม?”

“สวย” จิรภาสกวาดสายตาไปที่จรีภรณ์และเทพ วี รู้สึกประหลาดใจที่พวกเธอมาอยู่ที่นี่ได้ แต่ว่าดูจรีภ รณ์จะไม่มองเขาอยู่ในสายตา เขาข่มใจไว้ราวกับกลืน ข้าวปั้นกลืนไม่ได้คายไม่ออก เขางอลแล้วจึงหันกลับมา มองชญาภาและพูดอย่างอบอุ่น