ตอนที่ 12 ฉันไม่ยอมให้แตะต้องเธอ

เช้าตรู่ของฤดูร้อน อากาศเริ่มอบอุ่น จริภรณ์วันนี้สวม เสื้อคอปกเสื้อแบบตั้งเป็นครั้งแรก ปิดคอแบบมิดชิด

คิดขึ้นได้เมื่อวานตอนเย็นถูกจิรภาสที่สารเลวต่ำช้า คนนั้นจูบทุกที่มีแต่รอยจูบ เธอเลยหงุดหงิด

หลังจากที่มาถึงบริษัท เธอก็เทกาแฟวางไว้บนโต๊ะ ให้ชนุตต์หนึ่งแก้วตามปกติ หลังจากนั้นก็ไปดูว่าวันนี้มี โปรแกรมอะไรบ้าง ชนุตต์มองดูจรีภรณ์อย่างแปลก ใจ เห็นได้ชัดว่าเห็นชุดที่เธอใส่แล้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร และไม่ค่อยสนใจ

“วันนี้มีโปรแกรมอะไรบ้าง?” ชนุตต์ขมวดคิ้วถาม

“ตอนบ่ายท่านมีประชุม พอถึงตอนเย็นก็ต้องไปรับ ประทานอาหารกับผู้กำกับธนัท!”

จรีภรณ์กล่าวรายงานด้วยความเป็นจริง ดูเหมือน คุณชายเจ้าสำราญจะเจอปัญหาอะไรบ่างอย่าง

ชนุตต์พยักหน้าไม่พูดอะไร ขมวดคิ้วมองไปที่ หน้าต่างอย่างเงียบๆ แล้วดื่มกาแฟอย่างสง่างาม

ได้ยินว่าผู้กํากับธนิทคนนี้นับว่าเป็นคนที่เคี้ยวยาก มาก พูดดี ๆ เพราะๆถึงจะยอม เพียงแค่ที่ดินในเขต ตะวันออกผืนนั้นใกล้จะต้องประมูลแล้ว
ฌายินมีตรีภพเป็นไพ่ใบใหญ่ ตราบใดที่นายก เทศมนตรีตรีภพยังคอยช่วยเหลืออยู่อย่างลับๆ

โอกาสในการชนะการประมูลของเขาก็จะมีมากขึ้น ยังไงลูกเขยของนายกเทศมนตรีตรีภพก็ไม่ได้ใช่คน ธรรมดา !

แต่เขาแค่เป็นเจ้านายที่เพิ่งมาใหม่ คิดดูแล้วจะแย่ง เมืองซูมาเกรงว่าคงจะยากสักหน่อย

ดูท่าเขาต้องรีบไปสร้างความสัมพันธ์กับผู้กำกับธนัท คนนี้ ไม่งั้นถึงตอนนั้นเขาคงไม่มีไอกาสชนะแล้วแม้แต่ นิดเดียว

เดี๋ยวถึงตอนนั้นเกรงว่าคงไม่สามารถไปรายงานกับ ท่านปู่ได้ พอคิดถึงจุดนี้ชนุตต์ก็รู้สึกปวดหัว

อาจจะเป็นเพราะเรื่องของผู้กำกับธนัท ตลอดทั้งวัน ชนุตต์เอาแต่จ้องมองหน้าจอคอมไม่รู้คิดอะไรอยู่

จนถึงเวลาเลิกงาน ชนุตต์จึงเรียกจรีภรณ์“คืนนี้เธอ ไปเป็นเพื่อนฉัน”

เดิมจรีภรณ์อยากจะปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นท่าทีเอาจริง เอาจังของเขาก็หยุดคำที่จะพูดออกมา

สถานที่ที่ชนุตต์เรียกเธอไปคือโรงแรมที่แพงที่สุดใน เมืองซู
ในระยะเวลาที่กินข้าวชนุตต์ก็เรียกสาวสวยหลาย คนเข้ามา สาวสวยนั้นชวนผู้นำหลายท่านนั้นดื่มเหล้า ไม่หยุด ไม่นานพวกท่านนั้นก็หน้าแดงไปหมด แต่ดู เหมือนกำลังเพลิดเพลินอยู่

แต่ผู้กำกับธนัทนั้นยังคงเหมือนเดิม ไหวใดๆ

ไม่มีการเคลื่น

จนกระทั่งเขาเห็นจรีภรณ์ เขากลับเป็นฝ่ายถือแก้ว เหล้าเข้ามา “คุณจรีภรณ์ ผมขอดื่มให้หนึ่งจอก!” พูด แล้วก็ดื่ม

จรีภรณ์เห็นผู้กำกับธนัทดื่มแล้วปฏิเสธไปคงไม่ดี คิดว่าผู้กำกับธนัทเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สำคัญวันนี้ เธอ จึงกระวนกระวายรีบยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

ชนุตต์อยู่ด้านข้างดูอยู่อย่างเย็นชา แต่ไม่ขัดขวาง แค่ขยิบตาให้เมษาไปทำงาน

เมษารู้ได้ทันทีก็รีบยกแก้วเหล้เดินเข้าไป แต่ผู้กำ กับธนัทคนนี้กลับมองแต่จรีภรณ์ และเร้าหรือให้จรีภ รณ์ดื่มเหล้าอยู่ตลอด สีหน้าของชนุตต์เปลี่ยนเป็น เคร่งขรึมทันที

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขากระซิบเมษาไม่ กี่ประโยคก็วิ่งออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก

ในห้องโถง ผู้กำกับธนัทกำลังดื่มเพลิน เมื่อเขาเห็น รอยจูบแดงบนคอของจรีภรณ์ จู่ๆก็ขาดสติขึ้นมา
เขาคิดว่าจรีภรณ์เป็นเลขาที่ให้บริการพิเศษ สายตา เขาก็มีความชั่งร้ายก็มาทันทีแล้วยื่นมาไปจับมือของจริ ภรณ์

ท้ายที่สุดจรีภรณ์ทนไม่ได้อีกจึงยกมือฟาดไปหน้า เขาอย่างแรงๆ

การตบนี้เธอใช้แรงมากจนรู้สึกมือเจ็บไปนิดๆ เธอ เขม็งตาที่โกรธเกรี้ยวไปยังผู้กำกับธนัท คิดไม่ถึงว่าผู้ กำกับธนัทที่ภายนอกดูสุภาพเรียบร้อยกลับเป็นคนน่า ขยะแขยงขนาดนี้

ทันใดนั้นเองบรรยากาศในห้องโถงก็เต็มไปด้วยความ อึดอัด

ทุกคนล้วนแต่ยืนดูจรีภรณ์กับผู้กำกับธนัท เมษาดูท่า จะไม่ดีจึงรีบถือแก้วเหล้ามาชวนดื่ม

เดิมทีคิดว่าไอ้ชายแก่นั้นจะโกรธ แต่เขากลับตื่นเต้น อย่างไม่มีเหตุผล ไม่สนใจเทษาเลยแม้แต่น้อย

ดวงตาที่มองจรีภรณ์นั้นเปล่งประกาย เนื่องจากฤทธิ์ ของแอลกอฮอล์ ไอ้ชายแก่นั้นหน้าแดงก่ำ พุ่งไปกอด จรีภรณ์ดดยไม่สนใจคนอื่นๆในห้องนี้

จรีภรณ์จะยอมเขาสักที่ไหน เธอดิ้นรุนไม่หยุด แค่ ได้ยินเสียง“แซ็ก”คอเสื้อของเธอก็โดนฉีดออกไป

ผิวที่ขาวเนียนนั้นปรากฏออกมา รอยจูบที่อยู่บนคอยิ่งกระตุ้นผู้กำกับธนัท ทำให้ไอ้แก่นั้นมีความอยากขึ้น มาทันที

ฉากนี้โดนชนุตต์ที่เพิ่งรับโทรศัพท์เสร็จจากข้างนอก เข้ามาเห็นเข้า

สมอง งงงันของเขาก็มีสติขึ้นมาทันที”ไอ้ธนัท มึง กล้าแตะต้องผู้หญิงของกูหรอ”

พูดจบก็เดินเข้าไปต่อยหน้าผู้กำกับธนัท ถึงแม้ชนุตต์ จะดื่มมากไปหน่อยแล้ว แต่ยังไงเขาก็เป็นคนหนุ่ม เขา ต่อยลงไป จมูกของผู้กำกับธนัทนั้นก็ออกเลือดทันที

ยังไงก็เป็นคนที่มีฐานะ เมษาเห็นชนุตต์ลงมืออย่างไม่ ไว้หน้าก็รีบออกมือไปขาดขวาง อีกทั้งผู้กำกับธนัท ดูแล้วก็รู้เป็นคนไม่เอาไหน รู้แต่ดื่มเหล่าเล่นผู้หญิง ร่างกายก็อิดโรยยืนยังจะไม่ไหว ใหนเลยจะทนการ ต่อยแบบนี้ของชนุตต์ได้

ชนุตต์รีบดึงจรีภรณ์มาข้างๆ เขามองเห็นเสื้อที่ถูกฉีก ขาดและรอยจูบที่บนคอของจรีภรณ์ ก็นึกว่าเป็นผู้กำ กับธนัททำ เลยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอีก

เขารีบถอดเสื้อตนเองให้จรีภรณ์ใส่ แล้วหันตัวไปเตะ ที่ท้องน้อยของผู้กำกับธนัท”ไอ้ชั่วช้า มึงกล้านักมาแตะ ต้องเธอ”

ทันใดนั้นในห้องโถงก็เกิดความวุ่นวายขึ้นมาทันที อาจเป็นเพราะทำรุนแรงเกินไป เสียงเอะอะทางด้านนี้ทำให้ห้องข้างๆตกใจ ผู้คนล้วนแต่ออกมามุงดูอย่าง คึกคัก

“จรีภรณ์” ในระหว่างที่กำลังชุลมุนอยู่นั้น จู่ๆก็มีเสียง หนึ่งดังขึ้น จรีภรณ์หันไปทันที ก็เห็นตรีภพยืนอย่าง ประหลาดใจอยู่ที่นั่น