ตอนที่ 4 ตกตะลึงทั้งงาน

ตอนเย็น ตอนที่จรีภรณ์กำลังหยิบกระเป๋าขึ้นรถ สีหน้าของชนุตต์ก็แดงเหมือนตับห่าน

โดยเฉพาะตอนที่เขามองจรีภรณ์อยู่ในชุดที่ทำงาน ตัวใหญ่โคร่ง เขามีความรู้สึกอดไม่ได้ที่จะเอาเธอลง จากรถ “นี่เธอคิดจะใส่ชุดนี้ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงจริงๆ หรอ”

จรีภรร์กลืนน้ำลาย แล้วพูดอย่างเก้อเขินว่า “ฉัน ฉัน มีแต่เสื้อผ้าแบบนี้หนะค่ะ”

“เฮ้อ” สีหน้าชนุตต์เริ่มไม่พอใจและเขาก็สั่งให้คนขับ รถขับไปที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่ที่อยู่เมืองในตัวเมือง

ตอนที่เดินอยู่นั้น ชนุตต์ก็เดินไปเดินมา จรีภรร์ก็

เหมือนกับคนใช้ที่เดินตามหลังเขา

เมื่อถึงร้านเสื้อผ้า เขาก็ชี้ไปที่กระโปรงที่ยาวลากพื้น ตัวหนึ่งแล้วสั่งว่า “ตัวนี้ เธอไปลองใส่ดูสิ”

“อ่า ให้ฉันไปลองหรอคะ”

จรีภรณ์มองตาค้าง เธอคิดว่าชนุตต์พาเธอโซนเครื่อง แต่งกายผู้หญิงเพราะจะซื้อเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนอื่นๆ เรื่องแบบนี้ก่อนหน้านี้เขาก็ทำมาเยอะ ไม่เคยคิดว่าจะ ซื้อให้เธอ
เธอรู้ว่าเสื้อผ้าแบรนด์ชาแนลนั้นแพงมาก แพงจน ตอนนี้เธอเองใส่ไม่ไหว

เมื่อก่อนตอนที่อยู่กับจิรภาส เขาก็มักจะซื้อเสื้อผ้าแบ รนด์เนมให้ฉันใส่ ตั้งแต่น้ำหอมไปจนถึงกระเป๋าต่างๆ

“ให้เธอไปลอง เธอก็ลอง จะพูดอะไรเยอะแยะ ชนุตต์รู้สึกไม่พอใจนิดหน่อย เขาเกลียดผู้หญิงที่ทำ อะไรเชื่องช้า

จรีภรณ์ไม่กล้าปฏิเสธ เธอจึงค่อยๆหยิบกระโปรงไป ในห้องลองเสื้อผ้า

หลังจากที่เปลี่ยนเสร็จแล้ว จรีภรณ์มองตัวเองใน กระจกแล้วก็ เธอเกือบลืมไปแล้วว่าเมื่อก่อนเธอก็สวย แบบนี้

“ทำไมยังลองไม่เสร็จอีก” ชนุตต์รออย่างรีบเร่ง เขา ไม่เข้าใจแค่ลองเสื้อผ้าทำไมต้องลองนานขนาดนี้

จรีภรณ์ได้ยินคำด่าทอที่ไม่อดทนรอของชนุตต์และ ก็ค่อยๆถือกระโปรงเดินออกมานี่ทำให้ชนุตต์ที่กำลัง ลวนลามพนักงานอยู่ก็ตกตะลึงไป

และจะต้องบอกว่า กระโปรงเดรสตัวนี้ไม่ว่าจะ เป็นการออกแบบคอเสื้อหรือว่าสีของชุดก็ล้วนแล้วแต่ เข้ากับจรีภรณ์ทั้งหมด

“อืม ไม่เลว แบบนี้สิถึงจะเข้ากับผู้ช่วยของฉันหน่อย”ชนุตต์ลูบคางของตัวเองและหันไปมองจรีภรณ์ด้วย ความพึงพอใจ “อ้อ ต้องทำผมสักหน่อยแล้วก็รองเท้า ด้วย”

“ไม่ค่ะ ท่านชนุตต์ ท่านหาหญิงสาวคนอื่นไปกับท่าน จะดีกว่านะคะ งานแบบนี้ไม่เหมาะกับฉันหรอกค่ะ” จริ ภรณ์ปฏิเสธอย่างเต็มที่ ก่อนหน้านี้เธอได้เข้าร่วมงาน แบบนี้กับจิรภาสไม่น้อย ชีวิตนี้เธอไม่อยากไปได้ สัมผัสเรื่องราวอะไรแบบนี้ที่เกี่ยวกับเขาอีกแล้ว

“จรีภรณ์ นี่คือคำสั่ง ถ้าเธอปฏิเสธอีกก็เก็บของออก ไปให้พ้นเลย” ชนุตต์มีความรู้สึกอยากจะด่าแรงๆ ใน ความประทับใจของเขาคือไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน ปฏิเสธความสวยงามที่ยั่วยวนใจของเครื่องประดับได้ แต่สำหรับจรีภรณ์ผู้นี้เธอปฏิเสธได้จริงๆ

จรีภรณ์ไม่มีคำพูดใดๆและก้มหน้าลงคล้ายกับการ เชื่อฟัง

ชนุตต์มองเห็นท่าทางของจรีภรณ์ในใจก็อดอดไม่ ได้ที่จะคิดเรื่องลามกอนาจารว่า: กระต่ายน้อยเอ๋ย วันนี้ กูอยากจะกินเธอแล้ว ทำอย่างไรดีนะ พอคิดๆแล้วมัน ก็น่าตื่นเต้นอยู่นะ

จรีภรณ์ไม่รู้จุดประสงค์ของชนุตต์ เธอยังคิดว่า ชนุตต์ได้กลับตัวกลับใจ ได้คิดถึงอนาคตของบริษัท ไม่ ทำตัวสำมะเลเทเมา เธอรู้สึกยินดีอย่างไม่คาดคิด

สองทุ่มนิดๆ
ในงานปาร์ตี้ส่วนตัวที่คฤหาสน์เพิ่มสิน

ปูผมแดง 100 กว่าเมตรไปจนถึงถนนและเริ่มมีรถหรู หราค่อยๆทยอยมา

มีรถโรลสลอยด์สีเงินหรูหราคันหนึ่งขับเข้ามา หมายเลขป้ายทะเบียนแปดกี่ตัวของรถเปอโยต์ก็แสดง ถึงสถานะของเจ้าของรถ ยามคู่หนึ่งที่สวมถุงมืออยู่นั้น ก็เปิดประตูรถออกมาด้วยความเคารพ จิรภาสเอี้ยวตัว เดินออกมาจากรถ

วันนี้เค้าเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สำคัญที่สุด

หนึ่งสัปดาห์ก่อน จิรภาสก็ได้รับบัตรเชิญมางานนี้ ประจวบเหมาะกับการรู้ว่าจะมีโครงการของเมืองทาง ทิศตะวันออกขึ้นผ่านการเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้

มีการกินเหล้าสังสรรค์ เต้นรำตอนกลางคืน

จิรภาสนั่งอยู่ตรงที่นั่งแขกผู้มีเกีรยติชั้นสอง เขานั่ง จิบไวน์แดงอยู่ตรงนั้นอย่างสง่างาม ความสูงส่งเช่นนั้นก็ มักจะไหลผ่านออกมาจากด้านไหน เนื้อ

สายตาอันเย็นมองไปที่ความสนุกสนานครื้นเครงของ งานเลี้ยงที่ห้องโถงใหญ่

นึกถึงเมื่อก่อนเขามักจะพาผู้หญิงที่ชื่อจรีภรณ์มากับ เขา แต่ตอนนี้สิ่งต่างๆยังคงเหมือนเดิมแต่คนเปลี่ยนไป
เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่เป็นสุข พอเขาเงยหน้าขึ้น มา ไวน์ก็หมดแก้วแล้ว หลังจากนั้นไม่นานเขาก็โบกมือ

“ท่านประธานครับ มีอะไรครับ” คนที่อยู่ข้างเขาก็ลุก ขึ้นมาทันที

“ไป ไปเอามาให้ผมอีกแก้ว”

“ได้ครับท่าน”

ทันใดนั้นเองก็มีมือเรียวยาวคู่หนึ่งลากจิรภาส “พี่ ภาสค้าน่าเบื่อมากเลยฉันอยากไปตรงนั้น

“อืม โอเค”

เขาตอบสั้นๆ

ชญาภาบ่นพึมพำพร้อมกับลากทิตยาไปทุกที่ในงาน

ในขณะเดียวกันก็พูดคุยกับเหล่าผู้หญิงที่มีชื่อเสียง ในขณะที่กำลังผูกสัมพันธ์มิตรไมตรีอยู่นั้น ที่หน้าทาง เข้าก็มีเงาที่สวยงามเงาหนึ่งปรากฎขึ้นมา

เธอก็ค่อยๆเดินเข้าไปในโถงเต้นรำ ชุดกระโปรงยาว เป็นสีของแสงพระจันทร์สง่างามกินใจอยู่ภายใต้แสง ไฟอันสลัว กระโปรงยาวคุมด้วยปรอทอยู่บนพรมแดง ราวกับนางฟ้าที่ตกลงมาบนโลกมนุษย์

เมื่อทุกคนต่างตกใจกับความสง่างาม ใบหน้าที่งดงามไม่เหมือนใครนั้น ก็เปิดเผยต่อสายตาทุกคนอย่าง ชัดเจน

รูปร่างที่สง่างามสมบูรณ์ ผิวพรรณขาวราวหิมะ เนียน เกลี้ยงเกลาขาวสะอาดชุ่มชื้น จมูกขนาดเล็กและมีริม ฝีปากเพรียวบางราวกับกลีบดอกซากุระ ความโค้งของ มุมปากโปรยผงความสง่างามออกมา

การปรากฏตัวของเธอทำให้เกิดความฮือฮาไปทั้งงาน

ชนุตต์มองปฏิกิริยาของผู้คนพร้อมกับหันไปมองผู้คน ด้วยความพออกพอใจ ผู้คนที่อยู่ด้านข้างก็วิ่งกรูก็เข้า มาอย่างหนาแน่น เหมือนกับมีใครจะมาแย่งเธอไป

การกระทำเช่นนี้ก็ทำให้จิรภาสซึ่งนั่งอยู่ที่มุมห้องนั้น เห็น ตาดำของเขาก็ค่อยๆหรี่ลงด้วยความไม่ได้ตั้งใจ เนื่องจากมองลงไปที่ที่มีแสงแฟลช

หัวใจเต้นช้าลง

เขาเคยคิดถึงภาพเหตุการณ์การได้พบเจอแบบนี้นับ ครั้งไม่ถ้วนและไม่คาดคิดวันนี้จะได้พบเจอเธอในสภาพ แบบนี้

ดูเหมือนว่าเธอมีชีวิตที่ดีมากหลังจากวันที่เธอเลิกรา กับเขาไป จนถึงตอนนี้เธอก็มีอีกคนหนึ่งที่เข้ามาแทนที่ เขา

พอคิดถึงเรื่องนี้ มือของจิรภาสก็คว้าแก้วไวน์มาดื่มพร้อมกับพูดว่า “ดี ดีมาก ดีเหลือเกิน