ตอนที่ 19 บอกลาอดีต

ชเยศรอนานจนทนไม่ไหวแล้ว จึงโทรไปที่เบอร์ ปริศนานั้นไม่หยุด แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีคนรับสาย เขาไม่กล้าที่จะออกจากร้าน พอผ่านไปหนึ่งชั่วโมง พนักงานร้านกาแฟก็ทําตามที่จิดาภาบอก นั่นคือ กระ ดาษเล็กๆ แผ่นหนึ่งส่งให้กับชเยศ ข้อความบนกระดาษ ไม่ใช่ที่อยู่ใหม่ของจิดาภา

แต่กลับเป็นข้อความยาวๆ สองประโยคแทน

“ต้องให้ชนิศาสละสิทธิ์จากการเป็นผู้เข้าชิงรับรางวัล ในตำแหน่งราชินีจอเงินภายในสามวัน ถ้าทำตามที่บอก ฉันก็จะบอกที่อยู่ของจิดาภาให้กับแก”

ชเยศด่าทอในใจ เขาหันซ้ายแลขวารอบๆ ร้านจากนั้น ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากไป

ไม่ต้องเห็นหน้าเขาก็รู้ได้ว่าเขาจะต้องโกรธจนแทบ จะเป็นบ้าแล้ว

อารมณ์ของจิดาภากลับไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย ในชีวิตของเธอ ชเยศไม่มีค่าพอให้เธออาลัยอาวรณ์ หรือสนใจอะไร

“กลับบ้านเถอะ ผมยังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ

“เรื่องอะไรเหรอ” จิดาภาเอียงคอมองหน้าเขาและเอ่ย

กาม
จิรภาสไม่ได้พูดอะไร ร่างของเขาเต็มไปด้วยความ เย็นชา จิดาภากลับจ้องเขาตลอดเวลาเหมือนกับว่าจะ มองทะลุผ่านตัวเขาได้

“คุณมองผมแบบนี้ หรือว่าอยากจะยั่วผมน่ะ…

“ที่จริงฉันอยากไปที่ที่หนึ่ง” จิดาภาสงบใจลง จากนั้น ก็ออกตัวควงแขนของจิรภาสพร้อมกับหลบสายตาที่ ร้อนแรงของเขา

“ถ้าไปแล้ว พอกลับบ้านแล้วทำเรื่องนั้นต่อได้มั้ย”

จิรภาสจงใจจะยั่วยวนเธอ แต่จิดาภาฟังแล้วกลับดู ตึงเครียด นิ่งเงียบไม่พูดอะไร

ทั้งสองคนยังไม่ถึงบ้าน แต่ไปที่โบสถ์ริมทะเลที่จิดา

ภาอยากไป

จิดาภาไม่อยากจะมีเรื่องปิดบังจิรภาส เขาให้เวลาตัว เองในการตัดขาดจากอดีต จิดาภาเข้าใจความหมาย นั้นดี สมมติว่าเธอลืมชเยศอย่างสมบูรณ์เลยไม่ได้ ก็ ไม่มีคุณสมบัติจะเป็นผู้หญิงของเขา

รถจอดอยู่หน้าประตูโบสถ์ จิดาภาเดินเคียงข้างจิร ภาสเข้าไปในโบสถ์

“ลูกอยากจะได้รูป ฝากไว้ที่นี่คืนค่ะ” จิดาภาพูดกับ บาทหลวง
จิรภาสเห็นท่าทางของเธอ ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ในตอนที่เธอได้อัลบั้มรูปภาพหนาๆ คืนมาแล้ว เขาจึง ถามเธอ “มาเพื่อเอาไอ้นี่เหรอ”

“อื้ม ที่นี่เป็นเส้นสุดท้ายที่นายจะมายุ่งพัวพันกับฉัน” จิ ดาภานึกย้อนถึงช่วงเวลาที่อยู่กับชเยศไปแวบหนึ่ง ใน ตอนนั้นเธอเคยคิดว่าผู้ชายคนนั้นรักเธอจริงๆ ต่อมาเธอ พบว่าทุกอย่างเป็นเพียงแค่การโกหก เธอจะทำให้ชเย ศต้องชดใช้กับสิ่งที่เขาได้ทำไว้

จิรภาสมองจิดาภาโยนอัลบั้มนั้นลงไปในกองไฟ เปลว ไฟที่เผาไหม้ลุกโชนสว่างโชติช่วงอยู่เบื้องหน้าพวกเขา

ร่องรอยสุดท้ายของความรักที่เธอมีต่อชเยศได้ถูก เผาไหม้จนเกลี้ยงแล้ว

“ตั้งแต่วันนี้ไปฉันจะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง อยู่เพื่อใช้ ชีวิตอยู่เคียงข้างคุณ” จิดาภาเงยหน้ายิ้มด้วยความอ่อน โยนและแน่วแน่

“นี่แสดงว่าการแก้แค้นของคุณเสร็จแล้วเหรอ” เขา โน้มไปจูบหน้าผากของเธอเบาๆ

จิดาภาจับมือของเขา แล้วรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของ มือจิรภาสที่ส่งผ่านมาจากหัวใจของเขา ให้ตายยัง ไงเธอก็จะไม่ยอมถูกคนหลอกใช้อีก ไม่งั้นเธอจะเอา คืนให้คนพวกนั้นให้หนักกว่าที่เธอทนทุกข์ทรมานสอง เท่าตัว!”
จิรภาสเฝ้ามองเธอเงียบๆ ผ่านไปสักพักจึงพูดขึ้นมา ว่า “ตอนนี้ คุณหญิงตระกูลปรีดาอัครกุลยินดีที่จะกลับ บ้านกับผมมั้ย”

จิดาภาพยักหน้าอย่างเขินอาย เธอยิ้มเล็กน้อยพลาง โน้มคอของเขา แล้วถูกเขาอุ้มขึ้นรถ

“ค่ะ แน่นอนค่ะ”

ชเยศตามหาที่อยู่ของจิดาภาจากทุกหนทุกแห่ง แต่ เธอปิดมือถือเลยติดต่อไม่ได้ เขาจึงจ้างนักสืบเอกชน ให้ตามหาที่อยู่ใหม่ของจิดาภา

ช่วงนี้เกิดเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกแปลกใจมาก เมื่อก่อนจิ ดาภาไม่เคยทำกับเขาแบบนี้

แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่ยอมปล่อยจิดาภาไปง่ายๆ ไม่มี ทางปล่อยอำนาจของตระกูลวีรภัทรเมธีให้หลุดมือไป ง่ายๆ

“พี่ชเยศ ทำไมพี่ไม่มาหาศาเลย” ชนิศากับผู้ช่วยบุก เข้าไปในห้องทำงานของชเยศ

พอเห็นชนิศา บนใบหน้าของชเยศก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ทันที แล้วโบกมือไล่ผู้ช่วยของชนิศากับเลขาให้ออกไป ก่อน จากนั้นเขาก็เดินเข้ามาโอบเอวของชนิศา “พี่อยาก ให้ศาพักผ่อนอยู่ในโรงพยาบาล ไม่อยากจะรบกวนศา
“เหรอ ทําไมศาถึงได้ยินมาว่าพี่ตามหาจิดาภาทั่ว ทุกหนทุกแห่งเลยล่ะ!” ชนิศาเบ้ปากทำหน้ามุ่ยแล้วดึง ชายเสื้อของเขาอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม สายอม ทนทุกข์ทรมานก็เพื่อพี่ ที่แท้ในใจของพี่ก็มีแต่ยัยนั่นเห รอ ศาไม่สนใจชื่อเสียงเกียรติยศหรอก ขอแค่พี่ไม่ทิ้ง ลูกๆ ของเราไป ไม่อย่างนั้น ศาจะทำแท้ง”

“อย่าพูดอะไรบ้าๆ แบบนี้สิ!” พอพูดถึงลูก ชเยศก็ เครียดขึ้นมาทันที “พี่ก็ทำเพื่อศาและลูกอยู่แล้ว แต่ก็ ต้องหาจิดาภาให้เจอ พี่จะทำให้ศาได้รับรางวัลราชินีจอ เงินนี่ก่อนที่ศาจะคลอดลูกให้ได้”

“พี่ชเยศ…หวังว่าคุณจะจำคำมั่นสัญญาของตัวเองได้ นะ” จากนั้นชนิศาก็จูบเขาด้วยความหอมหวาน