ตอนที่ 9 เวยเวยไม่มีแฟนจริงๆหรือ

“เวยเวย?” ขณะที่เป้ยฉ่ายเวยยังนั่งงงๆอยู่นั้น ก็ได้ ยินเสียงอันอบอุ่นและคุ้นเคยของผู้ชายดังลอยมา

ขณะที่เธอยังไม่ทันได้เงยหน้าขึ้นไปมอง ก็ได้ยิน หนานฉิงเรียกด้วยความตื่นเต้น “พระเจ้า หลี่จื่อเชียน? เธอไม่ได้ย้ายไปอยู่ที่อังกฤษแล้วหรือ ทำไมจู่ๆถึงกลับ มาได้ละ?”

“คุณตาไม่ค่อยสบายน่ะ ผมเลยกลับมาเยี่ยม ถือ โอกาสมาร่วมงานโรงเรียนด้วยครับ”

เป้ยฉ่ายเวยถือแก้วอยู่ในมือแน่น สักพักจึงเงยหน้า ขึ้นมอง กล่าวทักทายผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า “ไม่ได้เจอกัน นานเลยนะคะ”

หลี่จื่อเชียนสวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้า พาดเสื้อสูทเอาไว้ที่ แขน เขาแต่งตัวสบายๆมาพร้อมสีหน้ายิ้มแย้ม สายตา ส่องประกายความสดใสคู่นั้นมองมาที่เป้ยฉ่ายเวย “ครับ ไม่ได้เจอกันนานเลย”

“นี่ หลี่จื่อเชียน นายนี่ช่างไม่เป็นมิตรเอาซะเลย?” หนานฉิงเดินเข้ามาหา มองค้อนไปทางเขาทีหนึ่ง “นาย ยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยนะ พอเห็นเวยเวยเข้า เท่านั้นแหละก็ปรี่เข้ามาหาเลยนะ นายทำอย่างนี้ได้ยัง ไงกัน?”

เป้ยฉ่ายเวยหน้าแดงหน่อยๆ รู้สึกอึดอัดใจ
หลี่จื่อเชียนและฉูเจ่อหยางต่างก็เป็นนักเรียนทุน สาขาวิชากฎหมาย ตอนนั้นพวกเขาทั้งสองคนเป็นที่พูด ถึงในกลุ่มผู้หญิงมากที่สุด สุดท้ายคิดไม่ถึงเลยว่าทั้งคู่ จะเดินเข้ามาหาสาวๆสาขาการเงินเลยทั้งคู่

หนานฉิงก็คู่กับฉูเจ๋อหยาง ทั้งสองรักกันหวานซึ้ง แต่ ว่าเป้ยฉ่ายเวยไม่ยอมรับหลี่จื่อเขียน

ในสมองของเธอตอนนั้นมีเพียงฉูเจ๋อหยาง เธอปฏิ เสธหลี่จื่อเชียนไปตามตรง หลี่จื่อเชียนมองออกว่า ทำไม จึงพูดกับเธอว่า “คุณชอบเขาไปก็ไม่มีประโยชน์ หรอก ตอนนี้เขาเป็นแฟนของหนานฉิงอยู่

เป้ยฉ่ายเวยยิ้ม “ไม่เป็นไรคะ ฉันจะชอบใครก็ไม่ จำเป็นต้องบอกใครนี่คะ”

หลี่จื่อเชียนไม่ได้พูดอะไรอีก

ต่อมาหลี่จื่อเชียนจำเป็นต้องย้ายตามที่บ้านไปอยู่ อังกฤษ ผู้หญิงหลายคนต่างคิดว่าเป็นเพราะเป้ยฉ่า ยเวยทำเขาอกหัก เขาเลยหนีไปอยู่ต่างประเทศ ต่างพา กันวิพากษ์วิจารณ์เธอกันยกใหญ่ แถมยังเปิดปราศรัย กันใน BBS ของโรงเรียนด้วย

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ!” หลี่จื่อเชียนยิ้มๆ “เพียง แต่ว่าผมคิดไม่ถึงเลยว่าไม่ได้เจอกันราว 3 ปี คุณดู สวยขึ้นมากทีเดียว เรื่องแค่นี้เอง อย่าเพิ่งโมโหผมเลย นะครับ!”
คำพูดนี้ทำให้หนานฉิงอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย

รอจนกระทั่งหลี่จื่อเขียนนั่งลงที่โต๊ะด้านหลังแล้ว หนานฉิงจึงรีบดึงมือของเป้ยฉ่ายเวยมา เอ่ยเบาๆว่า “นี่ เวยเวย จริงๆตอนนี้เธอก็ยังไม่มีแฟน หลี่จื่อเขียนก็กลับ มาแล้ว เธอจะลองพิจารณาดูสานความสัมพันธ์กับเขา ต่อดีไหม?”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนละก็ เป้ยฉ่ายเวยคงจะปฏิเสธทัน ควัน แต่ว่าครั้งนี้ เธอหันไปมองด้านหลังโดยไม่รู้ว่า กำลังหาอะไรอยู่ เอ่ยอึมคำหนึ่ง “ก็ดีเหมือนกัน ลองดู”

“ว้าว ความทรงจำของเธอฟื้นคืนมาแล้ว?” ราวกับว่า เห็นความคิดของเธองั้นแหละ หนานฉิงแอบยิ้ม “ใน ที่สุดเธอก็มองเห็นความดีของหลี่จื่อเชียนแล้วใช่ไหม ผู้ชายแบบนี้เธอไม่คว้าเอาไว้ก็เสียดายแย่!”

เป้ยฉ่ายเวยเห็นด้วย ยิ้มไปพร้อมกันกับหล่อน

นอกจากบางคนที่อยู่ต่างประเทศมาร่วมงานไม่ได้ เพื่อนคนอื่นๆในสาขาการเงินของเป้ยฉ่ายเวยต่าง มาร่วมงานกันพร้อมหน้า นั่งกันเต็มราวๆ 3 โต๊ะ คน กันเองทั้งนั้น ทุกคนต่างพูดคุยสรวลเสเฮฮากันอย่าง สนุกสนาน

เพื่อนนักเรียนส่วนใหญ่ล้วนแต่งงานมีครอบครัวกัน หมดแล้ว เหลือเพียงหนานฉิงและเป้ยฉ่ายเวยที่ยังไม่ แต่งงานและไม่มีแฟนซึ่งน่าแปลกจริงๆ ทั้งสองจึงกลาย เป็นที่โจษจันกันในกลุ่มเพื่อนๆ
“ไม่จริงหรอก เวยเวย คราวก่อนฉันพาลูกชายไป พักริมทะเล เห็นเธออยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง” เพื่อนคนนั้น มองเป้ยฉ่ายเวยด้วยความสงสัย ถามต่ออีกว่า “เธอ คงไม่ใช่ไม่มีแฟนละมั้ง แต่ว่าไม่อยากบอกพวกเรา มากกว่าใช่ไหมล่ะ?”

“หา จริงหรือเนี่ย?” หนานฉิงวางตะเกียบลง หันไป มองหน้าเป้ยฉ่ายเวย “เวยเวย เธอคงไม่ทําแบบนั้น หรอกนะ มีแฟนแล้วแต่ไม่ยอมบอกคนอื่นน่ะไม่เป็นไร แต่ว่าเธอจะไม่ยอมบอกคู่หูเธออย่างฉันเนี่ยนะ? บอก มาเถอะน่า นะ ตกลงเขาเป็นใคร?

“แค่เพื่อนกันน่ะ” เป้ยฉ่ายเวยพูดง่ายๆ โชคดีที่ เพื่อน คนนั้นไม่ทันได้เห็นหน้านูเจ๋อหยาง “ตอนนั้นเขามาเที่ยว ที่เมืองอวิ๋น ฉันเลยอาสาพามาเที่ยวทะเล ไม่ใช่แฟนซะ หน่อย”