บทที่ 8 ที่จริงแล้วมู่สิงไม่เคยมีแฟน

มูวี่สิงที่มองเงินจิ้งก็ยกมุมปากขึ้น สายตามี

รอยยิ้มออกมา

ขึ้นไปที่ห้องทำงาน เหลือแต่เฉิงกับเป็นจิ้ง เงินจึงอดไม่

ได้ที่จะกังวล

“หลานสะใภ้ นั่งลงเถอะ มู่เฉิงกลับไม่มีความจองหอง

วางมาดอะไร

เป็นจิ้งยิ้ม แต่ก็ยังนั่งตัวตรงไม่กล้าทำตัวชิล

“ชิลๆ คิดว่านี่คือบ้านตัวเองละกันนะ

เงินจึงไม่กล้าทำอย่างนั้น แต่ก็ไม่กังวลมากแล้ว

“หนูกับหลานปู่รู้จักกันนานแค่ไหนแล้ว? ”

“เดือนนึงค่ะ”

“ไวมาก! รู้จักกันได้ไง? “

“หนูไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล แล้วบังเอิญว่าคุณ หมอมาตรวจหนูค่ะ ก็เลยรู้จักกัน

“หนูได้คิวของเขาได้ด้วย? “เฉิงถามอย่างสงสัย

แม้แต่เขาก็ยังไม่เคยได้คิวของสิง
“อือฮือ ได้มาพอดีค่ะ! “สมองของเงินจึงคิดอย่างไว “งั้นก็ช่างบังเอิญจริงๆ ใครจีบใครล่ะ?

“แน่นอนว่าหนูจีบเขาค่ะ คุณหมอมเยี่ยมยอดขนาดนี้ ถ้า หนูไม่จีบเขา เขาไม่มีทางมาสนหนูแน่ค่ะ

“ไม่หรอก เด็กนั่นนิสัยแย่ขนาดนี้ หล่อแล้วยังไง? ไม่เคย มีแฟนเลย คิดว่าเขาช่างโชคดีจริงๆที่ได้แต่งกับเด็กแบบหนู ได้! “

เป็นจิ้งมองมู่เฉิงอย่างนับถือ คุณพูดได้ดีจัง

แต่ว่า มู่สิงไม่เคยมีแฟน? ฮี ไม่เห็นเหมือนเลย เธอคิด ว่าคนแบบเขาต้องผ่านมาอย่างโชกโชนซะอีก!

คุณต้องหลอกเธอแน่ๆ

“หนูว่าหนูต่างหากค่ะที่โชคดี คุณหมอมคือไอดอลหนูค่ะ แต่งกับกับเขาคือความปรารถนาของฉัน ไม่คิดว่าจะเป็นจริง ได้เงินจิ้งแสดงท่าทางออกมาอย่างเคลิบเคลิ้ม

แน่นอน ท่าทางที่แสดงออกเมื่อกี้เธอซ้อมอยู่นาน มู่เฉิงลูบคางอย่างพอใจ

“ฮ่าฮ่า เด็กนั่นมีแฟนคลับเหรอ? “

เป็นจิ้งพยักหน้า ไม่ใช่หรือไง!

มู่วี่สิ่งมีแฟนคลับแล้วยังมีกลุ่มแฟนๆอีกน่าจะเทียบพวกดาราดังๆได้เลย

แต่ว่าถ้าแฟนคลับของเขารู้ว่าเขาแต่งงานแล้ว…เธอจะ

โดนก่อม็อบไหม?

พอคิดถึงชีวิตเล็กๆของตัวเอง เงินจึงตัดสินใจว่าจะเอา เรื่องแต่งงานกับ วี่สิงเก็บไว้เป็นความลับ!

ออกจากห้องทำงาน เป็นจิ้งก็ว่าจะกลับบ้าน หัวหน้าแม่

บ้านกลับพาเธอไปที่ห้องนอนของมู่สิง

ตอนที่อยากออกไปประตูก็ถูกล็อค

เงินจิ้งรีบไปเปิดประตูแต่ไม่มีประโยชน์

พอหมุนตัว มู่สิงก็ออกมาจากห้องน้ำ ภาพผู้ชายหล่อๆ ออกมาจากห้องน้ำยังติดอยู่ในตาของเป็นจิ้ง

ผมของเขาเปียก น้ำหยดติ่งๆไปที่คิ้วที่สวยงามของเขา จมูกโด่งสวยงาม ปากเซ็กซี่ๆไปยันคอ ช่วงหน้าอกที่เพอร์เฟค หยดน้ำนั่นสะท้อนออกมาเป็นเงา

เขาไม่สวมเสื้อ ท่อนล่างมีแค่ผ้าคลุม น้ำพวกนั้นค่อยๆมา จากด้านบนไหลไปยันช่วงท้องน้อย

เป็นจิ้งยืนนิ่งตาโต ในใจพูดว่า : ช่างน่าอายจริงๆ! “หลงผมเหรอ? “มู่วี่สิงเดินเข้ามาใกล้ ยืนอยู่ด้านหน้า

ของเวินจิ้ง

เธอรู้สึกว่าร้อนๆอยู่ที่อก มีของเหลวไหลออกมาจากรูจมูกของเธอ

จ้องไปที่กล้ามหน้าอกของสิง เธอกระพริบตา สายตา

เริ่มพร่ามัว ยกมือขึ้นอยากจะคว้าอะไรแต่กลับคว้าผ้าเช็ดตัว ของมู่สิงออกมา…

เขาขมวดคิ้ว กอดเป็นจิ้งแน่นๆ ภาพสุดท้ายคือเธอมอง

สิงแล้วก็มึนล้มลงไป

“ตกใจเหรอ? “เสียงของสิ่งติดอ่างหน่อยๆ

ตอนนี้เอง ตรงนั้นที่เหมือนจะโดนจับไว้ ก้มลงมอง มือ ของเงินจิ้งจับอยู่ตรงนั้นอย่างหน้าไม่อายพอดี…….

สิงหน้านิ่วพาเธอโยนไปบนเตียงอย่างแรงๆ