บทที่ 6 คิวสุดท้าย

“เขารู้ว่าฉันมาเหรอ? “เป็นจิ้งแปลกใจ เมื่อ คนตั้งเยอะ เขาเห็นเธอได้ไง

“ใช่ ไม่งั้นคุณหมอก็คงไม่ให้ฉันมาบอกพยาบาลยิ้ม อย่างอ่อนโยน

เป็นจิ้งพยักหน้า ในขณะที่รออยู่ห้องพักก็เปิดกลุ่มวีแชท ของงาน ช่วงนี้ที่บริษัทการผลิตยาเทียนอีเริ่มมีปัญหาทางการ เงินจนจ่ายเงินเดือนไม่ได้แล้ว มีไม่กี่คนที่ทำงาน ส่วนเป็นจิ้ง ไม่มีคนมาสนใจ

เหมือนเธอจะใกล้ตกงานแล้ว พอคิดขึ้นมาในใจว้าวุ่น กำลังเข้าดูเว็บไซต์รับสมัครงาน ข้างหลังก็มีเสียงเท้าเข้า

สิ่งเดินเข้ามา จากมุมสูงนี้มองเห็นเป็นจิ้งกำลังหางาน

อย่างชัดเจน

“มาแล้วเหรอ? “เขานั่งข้างๆเธอ ทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก

เป็นจิ้งวางโทรศัพท์ ตื่นเต้นหน่อยๆ

ท่าทางของมูวี่สิงดูแข็งแกร่ง คุยกับเขาทำให้เธอกังวล

แปลกๆ
เรื่องที่คุณพูดก่อนหน้านี้ ผมโอเค เงินจึงค่อยๆพูดทีละ

มู่สิงกลับไม่แปลกใจ นิ้วเรียวยาวเคาะโต๊ะ สายตาหม่น

ลงหน่อยๆ

“ผมเคยพูดอะไร? “เขาถาม

เป็นจิ้งนิ่งไป เขาเสียความจำไปหรือไง?

“ที่คุณบอกว่าจะแต่งงานกับฉัน พอพูดออกมาเป็นจิ้ง

หน้าแดง

มู่สิงยิ้มออกมาในลำคอ เขาตั้งใจให้เป็นจิ้งพูด

“อือ เอาทะเบียนบ้านมาไหม มู่สิงถาม

“หา? “เป็นจิ้งเงยหน้าอย่างตะลึง เธอมักจะคิดไม่ทัน

“จดทะเบียนต้องใช้ทะเบียนบ้าน

“เร็วขนาดนี้เชียว? ฉันยังไม่คุยกับแม่เลยเป็นจิ้งคิดภาพ ที่เธอกับมู่สิงไปจดทะเบียนที่สำนักงานกิจการพลเรือน

“ผมให้เวลาคุณหนึ่งวัน

ตระกูลเงิน

ออกมาจากโรงพยาบาลเธอก็รีบกลับบ้าน เงี่ยนอีกด

ละครที่โซฟา
คำพูดที่เตรียมพูดระหว่างทางติดอยู่ในลำคอ เธอจะพูด กับเจียนยังไงว่าจะแต่งงาน

อีกอย่างเจอชายคนนั้นแค่สามครั้งก็จะแต่งงานแล้ว

“วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ? “พอเห็นเงินจึงกลับมา เจียนอีก ถามอย่างแปลกใจ

เธอไม่รู้ว่าบริษัทที่เป็นจิ้งทำงานใกล้จะล้มละลายแล้ว

“ลาน่ะ”

“ลาทําไม? ”

“หนู…อยากเอา…..ทะเบียนบ้าน เป็นจิ้งพูดขึ้นมา

“โอ้ว อะไร จะไปจดทะเบียน? อย่าบอกแม่นะว่าเป็น อเทิง แม่แกตายแน่! “จากที่เงี่ยนอีดีใจๆอยู่ แต่พอคิดว่า จะเป็นผู้ชายเลวๆนั่น ใบหน้าก็หมั่นลง

“ไม่ใช่เขาไม่ใช่เขา คือผู้ชายที่มาส่งหนูครั้งที่แล้ว เขาชื่อ มู่สิง เป็นหัวหน้าหมอประสาทที่โรงพยาบาลเหรินหมิน! ” เป็นจิ้งหลับตา กัดฟันพูดออกมา

เจียนอื่นิ่งไป ตอนที่ได้สติน้ำตาก็ไหลออกมาแล้วกอดเป็น จิ้งแน่นๆ เด็กน้อย ไปเถอะ ไปบอกเขา ตระกูลเราไม่ต้องการ สินสอดอะไร และก็ไม่ต้องจัดงานแต่ง ไปจดทะเบียนก็พอ แม่ ของลูกวางใจแล้ว”

เวินจิ้ง:
แม้ว่าเธอจะไม่เคยคิดถึงสินสอด งานแต่งอะไรพวกนี้ของ การแต่งงาน แต่ว่าแม่เธอ…… ใจกว้างเกินไปแล้ว!

มาถึงสำนักงานกิจการพลเรือนก็สี่โมงแล้ว เป็นจิ้งมอง ประกาศที่ติดอยู่หน้าประตู คิววันนี้หมดแล้ว

เธอ โล่งใจเป็นอย่างมาก งั้นพรุ่งนี้ค่อยมา

ตอนที่จะหมุนตัวไป มือหนึ่งก็จับไหล่เธอไว้ เสียงทุ้มๆขอ งมู่สิงพูดมาที่ข้างหูเธอวิ่งอะไร? ”

“เอ่อ ฉันว่าจะไปหาคุณ! “เป็นจิ้งยิ้มผืนๆ

“เข้าไปสิ มูวี่สิงขมวดคิ้ว

“อ๋ ไม่ใช่ว่าคิวหมดแล้วเหรอ? ต้องรอพรุ่งนี้ เป็นจิ้งชี้ไป

ที่ประกาศหน้าประตู

เขากลับยิ้มออกมา คิวสุดท้ายอยู่ในมือผม