ตอนที่ 5 เทคนิคการแสดงระดับราชินีจอเงิน

ผู้ชมค่อยๆ เข้ามานั่งในโรงละครจนเต็ม พอ ผู้กำกับเดินเข้ามา นักแสดงก็ขึ้นไปเตรียมตัวออดิชั่นทีละคน

จิดาภาสวมผ้าปิดปากและมัดผม เผยให้เห็นเพียงดวงตา ที่ถูกแต่งขึ้นมาให้ดูบวม เธอกับถวิตนั่งอยู่ที่ด้านซ้ายมือของ เวที พวกเขานั่งมองไปบนเวทีเงียบๆ ถ้าไม่ใช่คนที่คุ้นเคยกับ เธอก็ดูไม่ออกเลย ว่าตอนนี้เธอกำลังแสดงอยู่

ถวิตกระซิบข้างหูของจิดาภาเบาๆ “แสร้งทำว่าอ่านบท ละครไปสิยะ พอขึ้นเวทีก็เล่นไปมั่วๆ แล้วทำเป็นว่าลมล้มไป เลย จากนั้นฉันจะพาเธอกลับห้อง แค่นี้ภารกิจของเธอก็สำเร็จ ลุล่วง”

“จากนั้น บทนี้ก็จะเป็นของชนิศาเลยเหรอ” จิดาภาจงใจ เอ่ยถามขึ้นมาอย่างตกใจ

ทุกคนล้วนแต่อาศัยความสามารถของตัวเอง แต่ชนิศาก

ลับอาศัยลูกไม้ของชเยศ

“ก็แน่สิ เธอแค่แสดงเป็นลมล้มลงไปก็พอ แต่อย่าให้คน อื่นรู้เด็ดขาดเลยนะว่าเพิ่มบทเข้าไปเองนะ

ถวิตพูดจบก็ลุกขึ้นมา แล้วออกไปรับโทรศัพท์
คําเตือนของถวิตเป็นการเตือนให้จิดาภาได้สติ เธอก้ม หน้ามองบท ภายใต้ผ้าปิดปาก ริมฝีปากสีแดงของเธอยิ้ม แสยะเล็กน้อย มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาในใจ

ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมานั้น เป็นเพราะต้องเข้าใจใน บทบาทเรื่องราวในชีวิตที่ได้ประสบพบเจอของน้ำ ก็เลยน้ำตา คลอออกมา

มีทีมงานคนหนึ่งเดินเข้ามาข้างกายเธอ “ชนิศา ต่อไปตา เธอแล้วนะ”

จิดาภาพยักหน้าแล้วลุกขึ้น เพื่อไม่ให้ถวิตล่วงรู้แผนการ ของเธอ เธอจึงจงใจแสร้งไอออกมาสองที่

ถวิตเหลือแค่โอกาสนี้ จึงเปิดปากอธิบาย “ช่วงสองสาม วันนี้ชนิศาถ่ายหนังจนป่าว ตอนนี้ก็มีไข้สูง แต่ว่าเธอได้รับบท สำคัญ เลยไม่สนใจการคัดค้านจากเดี๋ยน แล้วยืนยันที่จะมา เข้าร่วมการออดิชั่นให้ได้

พูดจบเขาก็มองไปที่จิดาภาด้วยสายตาที่ห่วงใยอย่างหา สิ่งใดเทียบไม่ได้ จากนั้นก็ยิ้มอย่างทุกข์ทรมานพลางส่ายหัว ไปมา

ถวิตพูดจบ จิดาภาสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของ สายตาของผู้คนรอบๆ ตัวเธอ

ในตอนนั้นมีสายตาริษยา ทันใดนั้นก็มีเสียงชื่นชมเคารพ เลื่อมใสของคนสองสามคนดังขึ้นม งขนมา
จิดาภาหัวเราะเย็นชาอยู่ในใจ เพื่อทำให้ผู้คนคิดว่าชนิศา เป็นคนจิตใจกว้างขวาง ตั้งใจทำงาน ชเยศคงจะเหนื่อยแทบ ตายเลยสินะ คอยดูเถอะ เธอไม่ปล่อยให้พวกเขาได้ใจหรอก นิสัยที่เลวทรามของชนิศาจะต้องถูกเธอเปิดเผยวันนี้

จิดาภาเดินขึ้นไปเวทีทีละก้าว แม้ว่าจะสวมหมวกและผ้า ปิดปาก แต่เพราะการพูดอธิบายของถวิต คุณณัฏฐ์จึงทำได้แค่ มองเธอ ถอนหายใจและไม่พูดอะไรอีก

เธอเอาหมวกออก ปล่อยผมให้ยาวสยาย เธอเอาผม เหน็บหู มีเพียงผ้าปิดปากที่ปกปิดใบหน้าเธออยู่

เธอค่อยๆ หมุนตัว แล้วเดินวนไปมารอบๆ เวที ท่าทาง ของเธอดูไร้สติ แต่เธอได้เริ่มการแสดงไปแล้ว

ถวิตกําลังปรับอารมณ์แย่ๆ ของตนอย่างรวดเร็ว และ เตรียมตัวที่จะแสร้งว่าตกใจและพุ่งเข้าไปพยุงจิดาภาที่เป็นลม ล้มลง

แต่ไม่นึกเลยว่าอยู่ดีๆ จิดาภาจะหมุนตัว ไม่เพียงแต่ไม่ได้ เป็นลมล้มลงตามที่เตรียมกันไว้ กลับคุกเข่าลงบนพื้นและ ร้องไห้ออกมา เสียงร้องเบาๆ ก็เริ่มดังมากขึ้น ไหล่ของเธอก็ สั่นเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดบทออกมาจากในลำคอ “ทำไม คุณต้องทิ้งฉันไว้คนเดียวด้วย

พอเธอเงียบเสียงลง ก็เงยหน้าขึ้น ตาทั้งสองเบลอเพราะ น้ำตาที่ท่วมเอ่อ แล้วน้ำตาก็ไหลเป็นทางลงมาจากหางตา
นี่สิถึงจะเรียกว่าเทคนิคการแสดง

นักแสดงบนเวทีและทีมงานทุกคนต่างรู้สึกประทับใจกับ การแสดงฉากนี้

ฉากร้องไห้ที่เป็นฉากที่สำคัญที่สุดของตัวละครที่ชื่อน้ำได้ ถูกจิดาภาแย่งชิงไปแล้ว ถ้านำฉากที่เธอเล่นอยู่นี้ไปเปรียบ เทียบกับนักแสดงคนก่อนๆ ที่ขึ้นมาออดิชั่น การแสดงของเธอ นั้นสมจริงมากจนทำให้คนดูรู้สึกอินตามไปด้วย

อ้างตามคำบรรยายในบทละคร หลังจากที่ถูกทอดทิ้ง ไปแล้ว เธอทุกข์ทรมานจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ใบหน้าของ เธอเต็มไปด้วยน้ำตาตลอดทั้งวัน แต่การแสดงของจิดาภาไม่ เพียงแต่ทำให้เห็นว่าตัวละครน้ำมีความทรมานที่อัดอั้นตันใจ อยู่ในใจ แต่ยังให้ความรู้สึกเหมือนกับว่า เธอคนนี้ผ่านเรื่อง เลวร้ายมามากมาย

ตอนที่เธอนั่งลงไปบนเวที หลังจากใช้สองมือกุมเข่าทั้ง สองข้างแล้วพูดประโยคที่สองจากบทละครออกมา ผู้คนต่าง ปรบมือให้กับการแสดงของเธออย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ผ่าน ไปไม่นานในโรงละครก็เต็มไปด้วยเสียงปรบมือที่ดังกึกก้อง

นี่ไม่ใช่แค่การออดิชั่นง่ายๆ แล้ว มันเป็นเทคนิคการ แสดงชั้นสูงที่แสนจะเพอร์เฟค เธอคนนี้ตีบทของตัวละครชื่อน้ำ แตกอย่างไม่น่าเชื่อจนทำให้คนดูลืมไม่ลง

คุณณัฏฐ์นั่งสูดลมหายใจลึกๆ อยู่บนเก้าอี้ ดวงตาเต็มไป ด้วยความตื่นเต้นดีใจ “เธอนี่เอง! น้ำที่ฉันตามหามานานคือเธอ!”

ผู้ช่วยผู้กำกับประกาศออกมาทันที “ผู้ที่ได้รับคัดเลือกมา รับบทเป็น น้ำ เป็นนักแสดงสมทบหญิงเบอร์สาม ก็คือ คุณ ชนิสา”

จิดาภาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนบนเวทีก็มองเห็นดวงตาที่เต็มไป ด้วยความตื่นเต้นดีอกดีใจของถวิต เธอยิ้มแสยะเล็กน้อยอยู่ ภายใต้ผ้าปิดปาก รอก่อนเถอะ การแสดงของฉันยังไม่จบแค่ นี้นะ

ที่นั่นแถวสุดท้ายของโรงละคร มีผู้ชายที่ดูสูงศักดิ์เหมือน ราชากำลังเอามือประสานกันวางอยู่บนกางเกงเทราเซอร์ทรง ตะวันตก สายตาที่หยิ่งยโสของเขาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของจิดา ภา ในแววตาของเขามีท่าทีที่ดูประหลาดใจปรากฏขึ้นมาแวบ หนึ่ง

เทคนิคการแสดงของเธอเมื่อกี้ทำให้เขาที่เย็นชาและได้ ความรู้สึกกลับรู้สึกสั่นสะเทือนขึ้นมา เธอเคยได้รับรางวัลชนะ เลิศทุกรายกันสำคัญ และเธอก็ดูโดดเด่นจริงๆ และเขาก็ไม่ได้ มองข้ามเธอ ผู้หญิงคนนี้เก็บอารมณ์บางอย่างไว้ภายในใจ