บทที่1 ระหว่างเราจบสิ้นกันแล้ว

ขณะที่นรมนถือที่ตรวจการตั้งครรภ์อยู่นั้น

เธอรู้สึกประหลาดใจ

เธอตั้งครรภ์แล้ว!

ท้องลูกของบริศแล้ว!

แต่งงานมาสามปี ธรรมดาๆสําหรับนรมน

ในที่สุดเธอก็มีลูกกับเขา

นี่ไม่ใช่เรื่อง

เธอถือที่ตรวจการตั้งครรภ์เดินออกไปข้างนอกอย่างมี

ความสุข เธออดใจไม่ไหวที่จะบอกข่าวดีนี้กับบริศร์ แต่เมื่อหัน

หลังกลับเธอกลับเห็นเงาร่างที่คุ้นตา

เขมิการ

รักครั้งแรกของบุริศร์! หล่อนกลับมาแล้ว!

นรมนรีบติดตามไปอย่างรวดเร็ว เธอได้พบว่าบริศร์ซึ่ง ควรจะอยู่ที่บริษัทตอนนี้กลับอยู่ที่ข้างกายของหล่อน เขาโอบ เธอไว้อย่างทะนุถนอม เห็นได้ชัดว่าท้องของเธอนั้นน่าจะอายุ ครรภ์ได้ราวห้าเดือนกว่าแล้ว

“บุริศร์ ฉันสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง เด็กแข็งแรงดี

“ตรวจเสียหน่อยจะได้สบายใจ ยังไงเด็กในท้องคุณก็เป็นหลานชายคนโตของตระกูลโตเล็กของพวกเรา จะให้มีอะไรผิด พลาดแม้เพียงเล็กน้อยไม่ได้

เขมิกายิ้มหน้าบานเหมือนดอกไม้ บุริศร์อ่อนโยนเช่น

สายน้ำ ฉากนี้ช่างทำให้นรมนเจ็บลึก

“พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่

นรมนซ่อนที่ตรวจการตั้งครรภ์ในมือเอาไว้ เล็บเธออีก กระดาษที่อยู่ในมือ ความเจ็บนี้เทียบไม่ได้แม้หนึ่งในสิบของ ความเจ็บในหัวใจเธอ

เธอสงบสติอารมณ์ เพื่อที่จะให้กำเนิดลูกของบริศร์ เธอ ทานยาบำรุงอยู่เป็นเวลาสามปี ไปหามาทุกโรงพยาบาล หลายครั้งที่ทำให้เกือบถึงแก่ชีวิต ไม่คาดคิดว่าเมื่อถึงวันที่เธอ ตั้งครรภ์เธอกลับได้เห็นเขมิกาท้องลูกของบุริศร์

“เธอมาที่นี่ได้อย่างไร

ทันใดนั้นบุริศร์ก็ขมวดคิ้ว แววตาที่อ่อนโยนดุจสายน้ำ เมื่อครู่ก็กลายเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น ดูเหมือนว่าอุณหภูมิโดย รอบจะลดลงหลายองศา

ท่าทีของนรมนตั้งแต่เห็นเขา เธอก็อดไม่ได้ที่จะถาม

“บุริศร์คุณอยู่ที่นี่ได้อย่างไรคะ ฉันเป็นภรรยาของคุณ แต่ ตอนนี้คุณท้องลูกกับคนอื่น ความจริงแล้วคุณควรจะถามฉัน มากกว่าว่ามาที่นี่ได้อย่างไร

คำถามของเธอดึงดูดความสนใจของผู้คนรอบข้าง
ทันใดนั้นเขมิกาก็น้อยใจและร้องไห้ออกมา

“บุริศร์ ฉันขอโทษ ฉันทำให้คุณต้องเหนื่อยแล้ว ถ้าฉันไม่ กลับมา ไม่ได้บอกว่ามีเด็กคนนี้อยู่ หรือว่าใจร้ายเอาเด็กคนนี้ ออกไป บางทีอาจจะไม่ทำให้มันเข้าใจผิด ทั้งหมดเป็นความ ผิดของฉันเอง”

เมื่อพูดจบเขมิกาก็หมุนตัวและวิ่งหนีไป

“พฤกษ์ ตามคุณเขมิกาไป ระวังท้องเธอด้วย ถ้าเด็กใน ท้องเธอเป็นอะไรไปแม้แต่นิดเดียว ผมจะเอาเรื่องกับคุณ

เสียงของบุริศร์เต็มไปด้วยความกังวล พฤกษ์ผู้ช่วยของ เขารีบติดตามหล่อนไปอย่างรวดเร็ว

นรมนรู้สึกว่าหายใจลำบาก บุริศร์ไม่เคยเป็นห่วงเป็นใย เธอเช่นนี้มาก่อนเลย

“บุริศร์ คุณมันไม่ได้เรื่อง!

เธอบ้างมือออกและต้องการจะตบหน้าของบริศร์ ไม่คาด คิดว่าเขาจะหยุดเธอเอาไว้ เขาออกแรงเล็กน้อยจนทำให้นรมน ขมวดคิ้ว

“นรมน สามปีก่อนคุณหาหนทางปีนขึ้นเตียงของผม บังคับให้ผมแต่งงานกับคุณ ทั้งๆ ที่คุณก็รู้อยู่ว่าผมไม่สามารถ ให้ความรู้สึกแก่คุณในการแต่งงานนี้ได้ ผมเตือนคุณไว้นะ เด็ก ในท้องของเขมิกามีค่ามาก เป็นเลือดเนื้อของตระกูลโตเล็กเรา หากคุณกล้าทำเรื่องอะไรกับเธอล่ะก็ อย่าหาว่าผมไม่เห็นแก่ความเป็นสามีภรรยา

บริศ พูดจบ เขาก็ดันนโมนออก

นรมนยืนอยู่ไม่ไหว แทบจะล้มลง เธอพิงผนังทางด้านข้าง ในทันที เธอยื่นแผ่นทดสอบการตั้งครรภ์ในมือออกมา และ ค่อยๆ มันขึ้นตรงหน้าบุริศร์

“คุณตั้งครรภ์แล้ว”

สายตาของบริศน์เต็มไปด้วยความหงุดหงิด

นรมนหัวเราะขึ้น น้ำตาหยดลงที่มุมสองตา

“คุณแคร์ด้วยหรอ สามปีก่อนฉันอธิบายให้คุณฟังแล้ว แต่ว่าคุณไม่เชื่อ ไม่ว่าฉันจะเป็นห่วงคุณมากแค่ไหนคุณก็ไม่ สนใจ ตอนนี้รักแรกของคุณกำลังจะมีลูกให้กับคุณ บุริศร์ ฉัน รักคุณ แต่ฉันก็มีศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจในตัวเอง! เด็ก คนนี้ฉันจะไปจัดการเอาออก ระหว่างเราคงต้องจบกันสิ้นกัน แล้ว”

นรมนใจเฉียบคมเหมือนมีด เธอหันตัวและเดินจากไปใน

นัยน์ตาของบุริศร์ดำดิ่งลง

เขารีบก้าวไปข้างหน้ารีบอุ้มนรมนขึ้นและเดินออกนอกโรง พยาบาลอย่างรวดเร็ว

“นรมน คุณคิดว่าคุณเป็นใคร คนที่บังคับให้ผมแต่งงานก็คือคุณ ตอนนี้คนที่บอกว่าไม่ต้องการเด็กก็คือคุณ คุณไม่ได้ คิดถึงใจผมเลย ผมกลายเป็นกลองให้คุณเล่นหรือยังไง ผม จะบอกคุณให้ เด็กคนนี้จะต้องได้เกิดมาผมพูดแล้ว จบนะ!

“บุริศร์ คุณปล่อยฉัน! นี่เป็นลูกของฉัน ไม่ได้มีส่วน เกี่ยวข้องกับคุณ!”

นรมนดิ้นรนขัดขืนอย่างรุนแรง แต่ก็ไม่สามารถหลุดออก จากการกักขังของบุริศร์ได้

“ลูกคุณ ถ้าไม่มีผม มันจะเป็นตัวออกมาได้อย่างไร นรมน ทางที่ดีคุณอย่ายั่วโมโหผมตอนนี้ดีกว่า! นัยน์ตาสวยงามของตาหงส์ของบุริศร์ดุร้ายขึ้นในทันที

บรรยากาศของความอำมหิตปกคลุมไปทั่วทุกทิศ ให้ความ

รู้สึกหดหู่มา

ในตอนนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เพื่อที่จะรับโทรศัพท์เขาจึงปล่อยนรมน แต่เขาก็ยังล็อค เธอไว้ด้วยมือเดียว การพยายามรั้งเธอเอาไว้นั้นเต็มไปด้วย ความหมาย

นรมนอดไม่ได้ที่จะเศร้าเสียใจ

ทุกๆครั้งเธอมักจะมีภาพหลอน เธอรู้สึกว่าบริศร์เป็นห่วง

เธอเอามากๆ เหมือนเช่นตอนนี้ “คุณว่าไงนะ เขมิกาจะฆ่าตัวตายหรอ เฝ้าเธอไว้ให้ดี ผม จะรีบไปเดี๋ยวนี้!”
ทันใดนั้นบุริศร์ก็เริ่มกระวนกระวายใจ หัวใจที่เพิ่งจะ

อบอุ่นลงได้ของนรมนก็กลับมาหนาวเหน็บขึ้นอีกครั้ง