บทที่ 1 เข้าเรือนหอ

เทียนมงคลส่องแสงสว่างไสว กลิ่นหอมอ่อนๆ กำจายไปทั่ว เสียงกลองเฉลิมฉลองดังมาไม่ขาดสาย

เยี่ยเจียเหยาลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก เพ่งไปที่ตัว อักษรมงคลสีแดงสดอยู่เป็นเวลานาน ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง นาง รู้สึกตื่นตระหนกเหมือนตกอยู่ในฝันร้าย เหงื่อผุดพรายซึมไป ทั่วร่าง มองรอบด้านที่ตกแต่งแบบโบราณ นางรู้สึกสงสัยจึง กัดลงข้อมือขาวๆ อย่างแรง

ไอ้หยา เจ็บจริงแฮะ เจ็บจนน้ำตาเล็ดเลย

นี่ไม่ใช่ความฝัน แต่นางย้อนอดีตแล้วจริงๆ

เดิมทีเจ้าของร่างนี้กำลังจะแต่งงานกับเว่ยหลิวเจียง คุณชายใหญ่แห่งจวนนายอำเภอเมืองจี้หนาน ใครจะรู้ว่าเมื่อ เดินทางไปได้ครึ่งทางขบวนกลับถูกดักปล้นที่เนินเขาเฮยเฟิง ถูกลักพาตัวไปอยู่ในรังโจร และจับแต่งงานเป็นฮูหยินของ หัวหน้าสาม

นางได้พบกับหัวหน้าใหญ่และหัวหน้ารองแล้ว หัวหน้า ใหญ่เป็นชายหน้ากลมขาว แค่มองก็รู้ได้ว่าเป็นพวกเหลี่ยมจัด ดวงตาฉายแววเจ้าเล่ห์พร้อมกับรอยยิ้ม ปลิ้นปล้อน ส่วนหัวหน้ารองมีลักษณะหยาบกร้านราวกับหลี่ ขุย*จางเฟย**กลับชาติมาเกิด ดังนั้นหัวหน้าสามผู้นั้นคงจะไม่ ได้ดูดีไปกว่ากันเท่าไหร่หรอก

โอ้แม่เจ้า!! เมื่อฟื้นขึ้นมาพบเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ หรือนี่จะ เป็นหนทางสู่ความตายของนางอีกครั้งกัน

ไม่ได้ นางจะต้องหาทางหนีออกไปให้ได้ ทันทีที่สองเท้า เหยียบลงบนพื้น ด้านนอกก็มีเสียงหัวเราะดังเข้ามา “น้องสาม พี่รองเคยบอกเจ้าแล้วว่าจะหาภรรยาหน้าตางดงามให้กับเจ้า ข้าพูดแล้วต้องทำให้ได้ แม่นางด้านในนับว่างดงามไร้ที่ติ เห็น ว่าเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่รับรองว่าเจ้าจะต้องพอใจเป็นอย่าง มาก

“ขอบคุณในความหวังดีของพี่รอง” น้ำเสียงนุ่มละมุน คล้ายจะเมาน้อยๆ เอ่ยขึ้นท่ามกลางเสียงโหวกเหวกของกลุ่ม คนโฉดช่างให้ความรู้สึกไม่เข้ากันเป็นอย่างยิ่ง

“คืนวิวาห์มีค่าเกินกว่าพันตำลึงทอง หัวหน้าสามต้องเสพ สุขให้เต็มที่ ถ้อยคำหยาบโลนถูกเอ่ยออกมา
“หัวหน้าสาม ต้องทำให้ซื้อสามลุกไม่ได้สามวันสามคืน… มีคนกล่าวด้วยเสียงแหลมสูง

คนทั้งหมดหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

เยี่ยเจียเหยาฟังบทสนทนาด้านนอกเสียจนหน้าเขียว เหตุ ใดสวรรค์ถึงไม่ส่งสายฟ้าผ่าฝูงคนกักขฬะพวกนี้ให้ตายไปเสีย แต่กลับส่งวิญญาณอย่างนางที่กว่าจะเวียนวนมาอยู่บนโลกอีก ครั้งไม่ใช่เรื่องง่ายๆ มาเข้าถ้ำเสือเสียได้ นับว่าสวรรค์ช่าง ตาบอดเสียจริง

เมื่อได้ยินเสียงเปิดกลอนประตู เยี่ยเจียเหยารีบโดดกลับ ขึ้นบนเตียงทำที่แกล้งหลับ เมื่อนอนลงก็รู้สึกว่าความคิดนี้ช่าง โง่เง่านัก นางสมควรจะหลบอยู่ใต้เตียงเสียมากกว่า ไม่แน่ พวกโจรอาจจะคิดว่าเจ้าสาวหนีไปแล้ว เมื่อพวกโจรออกตาม หานาง จะได้ฉวยโอกาสชุลมุนหลบหนีออกไป

เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาเบามาก เบาเสียจนแทบจะไม่ได้ยิน แต่นางรู้สึกได้ว่าเขากำลังใกล้เข้ามาช้าๆ เพราะว่านางได้กลิ่น สุรา หัวใจเต้นระ นางตื่นเต้นจนขยุ้มชุดกระโปรงสีแดงเสีย แน่น

ซย่า นอ หยุดยืนอยู่ข้างเตียง ก้มลงสำรวจเจ้าสาวของ เขา นัยน์ตาตาดำสนิทราวกับบ่อน้ำที่ไร้กัน มองไม่ออกถึง อารมณ์ที่ฉายออกมา แต่ใจของเขากลับไม่เป็นสุข

เขาเพิ่งจะกลับลงมาจากเขาก็ถูกพี่น้องในค่ายลากไป เปลี่ยนชุดแต่งงาน พาไปดื่มสุรามงคลในงานเลี้ยง บอกเขาว่า ลักเจ้าสาวมาให้นางหนึ่ง

หรือนี่จะเป็นการหยั่งเชิงทดสอบเขา หรือสตรีผู้นี้อาจจะ เป็นสายที่หัวหน้าใหญ่ส่งมาแฝงกายข้างตัวเขา มิเช่นนั้นเหตุ ใดหัวหน้าใหญ่และหัวหน้ารองที่ยังไม่แต่งงานถึงได้หาฮูหยิน มาให้เขาเสียแล้ว

เนินเขาเฮยเฟิงมีโจรป่ารวมกันอยู่กว่าสามพันคน และ เป็นเขตเขาสูงที่เต็มไปด้วยภยันตราย พวกเขาปล้นขุนนางและ ชาวบ้าน ทำชั่วอยู่เป็นนิจจนกลายเป็นพิษร้ายบนแผ่นดินห แห่งนี้ แต่ไม่ว่าราชสำนักจะส่งทหารมากวาดล้างอย่างไรก็ไม่ สำเร็จ กลับเสียไพร่พลและม้าไปจำนวนมาก เขาได้รับคำสั่ง ให้ขึ้นเขาแฝงกลายเป็นโจรเพื่อหาทางกำจัดเนื้อร้ายกลุ่มนี้ ถึง แม้เขาจะสร้างผลงานทำความดีความชอบให้กับค่ายโจรมาก แค่ไหน แต่คนที่มีนิสัยขี้ระแวงอย่างหัวหน้าใหญ่ก็ยังไม่คลาย ความสงสัยในตัวเขาอยู่ จึงหาหนทางมาทดสอบ

เมื่อมองเจ้าสาวอีกครั้ง ดวงตาของนางปิดสนิท ถึงแม้ ใบหน้าซีดเซียว แต่นางมีเรียวคิ้วพาดเฉียงดุจกิ่งเหมย จมูก โด่งเป็นสัน ริมฝีปากสีชมพูอ่อนประดุจดอกอิง*** นับว่าเป็นหญิงงามอย่างแท้จริง

ด้านนอกพลันมีเสียงเคลื่อนไหวเบาๆ อย่าฉันอยิ้มเย็น เมื่อพวกนั้นต้องการชมละครฉากนี้ เขาก็จะร่วมแสดงให้ถึงที่ สุด เคราะห์ดีที่สตรีนางนี้นับว่าเข้าตา

เยี่ยเจียเหยาลังเลอย่างที่สุด นางควรจะแกล้งตายต่อไป หรือลุกขึ้นมาขัดขืนดี ต่อให้สู้ก็เห็นทีจะไม่ชนะ ไม่แน่ว่าอาจจะ โดนทำร้ายอีก ไม่ว่าอย่างไรผลลัพธ์ก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

นางได้ยินเสียงเคลื่อนไหวดังสวบสาบ ผ้าห่มถูกเลิกออก ตามมาด้วยร่างที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของบุรุษเพศเบียดเข้ามา

เยี่ยเจียเหยาหมดปัญญาที่แสร้งหลับต่อ นางทะลึ่งกายขึ้น คว้าปิ่นปักที่อยู่บนผมจ่อไปที่ลำคอของตน ต่อให้ตายก็ไม่ ยินยอมถูกรังแก นางเอ่ย “อย่าเข้ามานะ มิเช่นนั้นข้าจะตายให้

เมื่อนางได้เห็นบุรุษเบื้องหน้า สมองก็อื้ออึงไปหมด บุรุษหนุ่มนอนตะแคงข้างใช้มือข้างหนึ่ง

ไฉนถึงได้มีโจรที่หน้าตาหล่อเหลาเยี่ยงนี้ค้ำศีรษะเอาไว้ ใบหน้าฉาบไปด้วยรอยยิ้ม แฝงไปด้วยกลิ่น อายของความสง่างามที่ยากเกินจะบรรยาย ดวงตาเรียวดุจตา หงส์ระยิบระยับด้วยฤทธิ์ของน้ำเมา กลีบปากได้รูปเผยยิ้มขึ้น เล็กน้อย นับว่าเป็นภาพชายงามนอนทอดกายอยู่ชัดๆ

เยี่ยเจียเหยากลืนน้ำลายด้วยความพ่ายแพ้ ชีวิตก่อนของ นางเป็นพวกนิยมรูปลักษณ์ คบเพื่อนทั้งคนยังเลือกที่หน้าตา หล่อเหลา จะดูละครทั้งทีก็เลือกดูแต่หนุ่มหล่อ ในใจล้วนแต่ หมายมั่นไว้ว่าจะต้องหาสามีรูปงามให้ได้ สุดท้ายนางยังไม่ทัน จะสมปรารถนาก็มอดม้วยมรณาไปเสียก่อน คิดไม่ถึงเวลาแค่ ย้อนยุคกลับมา สวรรค์กลับส่ง โจรรูปงามไร้ที่ติมาให้นางเสีย ได้

ต่อให้หนีไม่พ้นยอมเสียกายให้กับบุรุษรูปงานผู้นี้ก็นับว่า ไม่ยากเกินจะรับได้

โธ่ เยี่ยเจียเหยาสมองพังไปแล้วหรืออย่างไร ต่อให้เขาจะ รูปร่างหน้าตาดีอย่างไรก็เป็นโจรนะ! ขณะที่เขี่ยเจียเหยากำลัง สั่งสอนเตือนสติตัวเองอยู่นั้น มือก็กำปั่นนั้นแน่นอย่างไม่รู้ตัว ตาคู่โตนั้นฉายแววเด็ดเดี่ยวไม่ยี่หระต่อความตาย

อารมณ์ที่เปลี่ยนไปมาภายใต้นัยน์ตาของนางไม่อาจหลุด พ้นสายตาของซย่า นอไปได้ จากดวงตาเด็ดเดี่ยวกับมาแสดงถึงความลังเล แล้วก็กลับมาเด็ด เดี่ยวอีกครั้ง อย่าฉันอวี่เห็นว่าฝีมือการแสดงนี้นับว่าไม่เลว หากเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่จริงควรจะเห็นความบริสุทธิ์ดุจชีวิต เหตุใดถึงจะมีความหวั่นไหวได้ หรือจะเป็นสาวโคมเขียวจาก สำนักคณิกาสักแห่งหนึ่ง

เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มร้าย “ดุร้ายแบบนี้ ข้าชอบนัก

“ใครอยากให้เจ้าชอบกัน รีบปล่อยข้า มิเช่นนักท่านพ่อ ของข้าไปแจ้งทางการ จับพวกเจ้าเข้าคุกให้หมด” เยี่ยเจีย เหยาเปล่งเสียงเข้ม ปิ่นขยับเข้าใกล้คอมากขึ้นจนแตะอยู่ที่ ผิวเนื้อ

บุรุษหนุ่มเอ่ย “แจ้งทางการเจ้าคิดว่าเป็นเขาเฮยเฟิงเป็น สถานที่เช่นไร อย่าว่าพวกขุนนางเลย ต่อให้ท่านแม่ทัพมา ขอ เพียงปล่อยหินลงไปกองทัพทหารพันหมื่นก็อย่าหวังจะขึ้นเขา มาได้ ข้าขอให้เจ้าอย่าทำตัวมากเรื่อง ฉวยโอกาสที่ข้ายังรู้สึก สนใจเจ้าอยู่ยินยอมเสียเถอะ หากทำให้ข้าโมโหจับเจ้าส่งให้พี่ น้องในค่าย รับรองว่าพวกนั้นคงจะไม่ปฏิเสธแน่

คำขู่นั้นมีอานุภาพร้ายแรง เยี่ยเจียเหยากลัวประโยค สุดท้ายของเขา เมื่อเข้ารังโจรจะหนีก็หนีไม่พ้น หากส่งนางไป ให้พวกเสือโหยพวกนั้นจริงๆ เห็นทีแม้แต่กระดูกก็คงจะไม่เหลือ

นางมิใช่คนมีนิสัยเด็ดเดี่ยวทระนงเพียงเพราะชื่อเสียงถึง

กลับเอาหัวโขกกำแพงแขวนคอตาย นางเป็นคนยุคใหม่ที่เห็น ชีวิตเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง การลดระดับความอันตรายลงถึงจะเป็น เรื่องที่นางต้องคิดคำนึง

ดังนั้นนางจะวางปืนลง พูดอย่างติดๆ ขัดๆ ว่า “ไม่ใช่ข้า ไม่รู้จักสถานการณ์ แต่ข้าเป็นสาวชาวบ้านธรรมดาจะให้ ยินยอมท่านง่ายๆ ใจข้าก็มิอาจยอมรับได้ ยิ่งกว่านั้นขาได้รับ ความตื่นตระหนก ทั้งยังถูกเสากระแทก ร่างกายรู้สึกไม่ค่อย สบาย มึนหัวไปหมดแล้ว เกรงว่าจะไม่สามารถปรนนิบัติท่าน ได้ หวังว่าท่านจะผ่อนปรนให้ข้าสักครั้ง

ไม่ว่าอย่างไร ขอเพียงหนีพ้นคืนนี้ไปก่อนก็พอ ท่านพ่อ ต้องหาทางช่วยนางอย่างแน่นอน

ซย่า นอรู้สึกฉงน ไม่คิดว่านางจะเอ่ยเช่นนี้ จะเป็นแผน รอกองหนุนหรือหลอกให้เขาตายใจกันแน่

“ชนเสางั้นหรือ เจ็บตรงไหนให้ขาดูหน่อย

ยามนี้เยี่ยเจียเหยารู้กระวนกระวายเมื่อเห็นเขาขมวดคิ้ว อย่างไม่พอใจ ค่อยๆ ขยับกายเข้าไปใกล้ๆ ชี้ไปทางศีรษะด้านซ้าย “ตรงนี้ บวมเป็นลูกซาลาเปา แล้วเจ้าค่ะ”

นางก้มศีรษะลง เรือนผมอ่อนนิ่มเป็นประกายดุจเส้นไหม นํามาซึ่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ปัดผ่านหลังมือของเขาเหมือนกับขนน กกระทบลงในกลางก้นบึ้งของหัวใจ ประดุจแมลงปอเหยียบลง ในสระบัว ก่อให้เกิดระลอกน้ำเล็กๆ กระเพื่อมไหว อย่าฉันอ กระตุกยิ้มขึ้น นานเพียงใดแล้วที่ไม่ได้เข้าใกล้สตรี มาอยู่ที่ เนินเขาเฮยเพิ่งนี้ก็จวนจะครึ่งปีแล้ว

เขาลูบลงไปก็พบรอยปูดขึ้นมาจริงๆ นับว่านางมิได้โกหก

“เจ็บ” เยี่ยเจียเหยาเสแสร้งร้องออกมาเกินจริงเพื่อแสดง ให้เห็นว่านางบาดเจ็บไม่น้อย

มือของเขาจับอยู่ที่บ่าของนาง เพียงขยับเบาๆ นางก็ซุก เข้าเข้ามาในอ้อมอก ในขณะเดียวกันปืนในมือก็ถูกแย่งไป ได้ เพียงเสียงดัง “กริ้ง” ไม่อาจรู้ได้ว่าปิ่นนั้นถูกโยนไปตกแตกอยู่ ที่ใดเสียแล้ว จากนั้นเขาก็พลิกกายกักนางเอาไว้ภายใต้ร่าง

ข้อศอกข้างหนึ่งอยู่ข้างหูของนาง มือข้างหนึ่งลูบไล้ เรือนแก้มขาวนวลเนียนของนาง แววตาแฝงไปด้วยความรักล้ำลึกเหมือนกับมองมายังของกล้ำค่า ของตน เสียงแหบลงเล็กน้อย “เจ้ามิต้องปรนนิบัติข้า คืนนี้ ข้าจะปรนนิบัติเจ้าเอง

เยี่ยเจียเหยาตกใจตัวสั่น ซาวาบไปทั้งหนังศีรษะ การ แสดงของบุรุษผู้นี้ช่างเหลือร้ายนัก แววตาที่แฝงไปด้วยความ รักล้ำลึกเช่นนั้น ให้ตายเถิด หากเป็นยุคปัจจุบันต้องถูกจัดว่า เป็นหนุ่มหล่อพริ้งชนิดที่เขี่ยดาราเกาหลีอย่างโอปป้าจากเรื่อง ยัยตัวร้ายกันนายต่างดาว****อะไรนั่นให้กระเด็นชิดซ้ายไปได้ อย่างแน่นอน น่าเสียดายชีวิตมิอาจเลือกเกิด หนุ่มหน้าตาดี เยี่ยงนี้กลับเป็นโจรไปเสียได้

“นี่ นี่จะได้อย่างไรกันเจ้าคะ ท่านเป็นถึงหัวหน้าสาม เยี่ย เจียเหยาฝืนยิ้มที่ออกมาดูน่าเกลียดเสียกว่าร้องไห้ ท่าน ปรนนิบัติข้า กับข้าปรนนิบัติท่านผลมันก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ อย่างไร

“ข้าพอใจ” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้มหน้าลงมา

เยี่ยเจียเหยามองใบหน้าหล่อเหลาที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จมูกได้กลิ่นสุราหวานและกลิ่นของหอมของดอกชบาบนเสื้อผ้า ของเขา ผสมผสานรวมกันเป็นกลิ่นที่มีความพิเศษชนิดหนึ่ง กลิ่นนี้จู่โจมเข้ามาให้ประสาทของ นางรู้สึกเครียดขึ้นเหมือนสายธนูที่ถูกน้าวจนถึง

ยามที่ริมฝีปากจะประกบเข้าหากัน มือเย็นเยียบข้างหนึ่ง เลื่อนมากลั้นไว้ตรงกลาง

“เดี๋ยวก่อน ท่านช่วยดื่มน้ำก่อนได้หรือไม่ ขะ…ข้าแพ้กลิ่น สุรา ได้กลิ่นแล้วอยากอาเจียน” นางฉุกคิดขึ้นมาได้ภาวะ คับขัน จึงเอ่ยออกมาอย่างเร่งรีบ คงไม่มีใครอยากให้อีกฝ่าย อาเจียนออกมาในเวลาที่กำลังแนบสนิทชิดเชื้อหรอก

ซย่า นอรู้สึกหงุดหงิดเจือไปด้วยความโกรธเคือง นาง กลับรังเกียจที่เขามีกลิ่นสุรา แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยมีสตรีใดที่ รังเกียจเขา นางช่างกล้านัก

ซย่าฉุนอลุกจงไปจากเตียง เดินไปยังโต๊ะกลมยกกาสุรา ขึ้นมา

เยี่ยเจียเหยาไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะเชื่อฟังขนาดนั้น ต่อมานางจึงรู้ว่าตัวเองคิดผิดแล้ว

บุรุษหนุ่มจูบลงมาที่ริมฝีปาก รุกรานรุนแรงให้นางเผยกลีบปากออก ส่งสุราฤทธิ์ร้อนแรงเข้ามาภายใน

ปากของนาง

*หลี่ขุย บุรุษอันดับ 2 ของ 108 วีรบุรุษเขาเหลียงซาน ถือเป็นวีรบุรุษอันดับหนึ่งของท่าน้ำเขาเหลียงซาน เป็นคน หมู่บ้านไปจ้าง อำเภอชิ้นสุ่ย มีชื่อเล่นว่าวัวเหล็ก เพราะมีแรง เยอะและมีขวานเป็นอาวุธ เป็นผู้ช่วยของซ่งเจียง ตอนลงเขา ไปเยี่ยมมารดาเคยใช้ดาบฆ่าเสือตาย 5 ตัว ถือว่ากล้าหาญ และเหี้ยมโหดมากจึงได้รับฉายาว่า “พายุ” ต่อมาถูกพิษจาก สุราจนตายตอนที่เกิดความวุ่นวายในตงจิง ศพของเขาฝังอยู่ที่ หลุมเหลียวเอ่อร์กับซ่งเจียง

**จางเฟย หรือ เตียวหุย จากเรื่องสามก๊ก เป็นชาวเมือง ต้นกวน มณฑลเหอเป่ย รูปร่างใหญ่ ใบหน้าด่า ศีรษะโต นัยน์ตาพอง เสียงดังเหมือนฟ้าผ่า มีฝีมือในการรบสูงแต่มีจุด อ่อนที่นิสัยใจร้อน วู่วาม เสียการงานเพราะสุราบ่อยครั้ง มี คุณธรรม ซื่อสัตย์ต่อพี่น้อง ชำนาญการใช้ทวนที่มีลักษณะ คล้ายกริช เดิมเป็นคนฆ่าหมูขาย ภายหลังได้พบกับเล่าปี่และ กวนอูจนสาบานตนเป็นพี่น้องกัน ร่วมทำศึกกับเล่าปี่มาโดย ตลอด เป็นหนึ่งในห้าทหารเสือของเล่าปี่

***ดอกอิง คือ ซากุระ

****ละครเกาหลีเรื่อง My Love From The Star หรือ ในชื่อไทย “ยัยตัวร้ายกับนายต่างดาว” นำแสดงโดยคิมซูฮ ยอนและจวนจีฮุน