ตอนที่ 4 คุณนึกว่าผมจะทำอะไร จูบคุณเหรอ

ภายในหัวใจของอวกานงานรู้สึกบีบแน่น

นี่เขาจะจูบเธอเหรอ

อย่าได้คิดจะเอาเปรียบเธอ!

ไม่ยังงั้น…

ในตอนที่ริมฝีปากของทั้งสองกำลังจะสัมผัสกัน ฟังถือหุ้น ก็เอียงศีรษะไปอีกทาง ริมฝีปากของเขาหยุดอยู่ที่ข้างใบหูขอ งอวกานกาน “คุณคิดว่าผมจะทำอะไร จูบคุณเหรอ”

น้ำเสียงทุ่มเซ็กซี่ สุขุมนุ่มลึก เหมือนกับการกระซิบกัน ระหว่างคนรัก

ใบหน้าจิ้มลิ้มของอวกานกานจากแดงกลายเป็นดำ จาก ดากลายเป็นแดง เป็นสวูบวาบไปมา

เธอใช้สายตาที่ตัวเองคิดว่าโหดที่สุดจ้องฟังจือหัน….เจ้า ปีศาจไม่เต็มบาทนี่มันมาจากไหน ทำไมถึงไม่มีนักพรตคนไหน มาจัดการ ปล่อยให้มันมารังแกแม่นางตัวน้อยๆ อยู่ได้

ฟังจือหันปล่อยเธอจากการจับกุม
เขายึดลำตัวตรง ถอยหลังสองก้าว “พักผ่อนให้สบาย เถอะ ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไรผมจะมารับคุณ

ดูท่าทางเขาจะอารมณ์ดีมาก เมื่อพูดจบก็หันหลังเดินจาก ไปอย่างช้าๆ

เส้นขีดสีดำปรากฏอยู่เต็มหัวอกานกาน (l) เธอ มองแผ่นหลังที่ค่อยๆ จากไปของชายหนุ่ม แต่ถึงอย่างไร อารมณ์ของเธอก็ไม่ดีขึ้นแม้แต่น้อย

o(#-_-)

เมื่อครึ่งเดือนก่อน อวกานงานได้ตามอาจารย์ไปเข้าร่วม การสัมมนาเรื่องยาแผนปัจจุบัน

ระหว่างทางที่ไปเอาเอกสารเธอประสบอุบัติเหตุทาง

รถยนต์ สลบไสลไปครึ่งค่อนเดือน

หลังจากฟื้นขึ้นที่โรงพยาบาล กลับไม่พบอาจารย์เรือ อกุย คนที่เธอสนิทที่สุด

ป้าสะใภ้ใหญ่บอกว่าเธอสูญเสียความทรงจำ แต่ก็ไม่ได้ หลงลืมอะไรมาก ลืมเพียงแต่เรื่องหยางเทียนโยวที่เป็นคู่หมั้น

ของเธอ

คุณปู่ตระกูลเหอรับอุปการะอวกานกานตอนอายุเจ็ดขวบ

ปู่เรือมีลูกชายสองคน อาจารย์เหอสื่อกุยเป็นลูกคนเล็ก ลูกคน โตชื่อเหอจึงเทียน เป็นสามีของป้าสะใภ้ใหญ่

อวกานกานอาศัยอยู่ที่บ้านตระกูลเหออยู่หลายปี ย่อมรู้นิสัยของคนในบ้านลุง

อีกอย่าง ความทรงจำเธอยังครบถ้วน รู้ว่าตนเองไม่ได้ สูญเสียความทรงจํา

ป้าสะใภ้ใหญ่กำลังเล่นละครตบตา

แต่แล้ววันนี้ ดันมีผู้ชายอีกคนชื่อ ฟังจือหัน อ้างว่าเป็น สามีเธอ!

สรุปใครกันแน่ที่มีแผนร้ายแอบแฝงอยู่ หรือว่าสมองฉัน จะกระทบกระเทือนจริงๆ

สมมติเป็นเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้เกิดภาวะลืม เรื่องที่ต้องการจะลืม[1] ดังนั้นเลยจำเรื่องเกี่ยวกับความรักไม่

ได้?

เป็นไปไม่ได้!

เธอไม่เชื่อว่าฟังจือหันเป็นสามีของเธอ แล้วก็ไม่เชื่อคน ของบ้านลุงกับคู่หมั้นนั่นด้วย

ซ่งฉาไปเพื่อนร่วมชั้นควบตำแหน่งเพื่อนที่ดีที่สุดของอ กานกาน เธอฝึกงานอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้

หลังจากที่ฟื้น อวกานกานก็ให้ซ่งฉาไปช่วยสืบค้นข้อมูล

เกี่ยวกับการรักษาของเธอ

ซ่งฉงไปหาเวลาว่างในช่วงบ่ายมาเยี่ยมอวกานกานพร้อมกับเอาข้อมูลที่ตนเองสืบค้นมาได้ มอบให้อวีกานกาน

“กานกาน เธอถูกส่งตัวมาที่โรงพยาบาลเมื่อครึ่งเดือน ก่อนด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทั้งตัวเต็มไปด้วยบาดแผลถลอก บริเวณหน้าอกได้รับการกระทบกระเทือนค่อนข้างรุนแรง เป็น เหตุที่ทำให้เธอสลบ ระหว่างนี้เป็นคนของบ้านลุงที่คอยมาเฝ้า ดูแลเธอตลอด ส่วนเรื่องอาจารย์คนสวย เขาไม่เคยมา เหยียบที่นี่เลยสักครั้ง

เหอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านแพทย์แผนจีน

ไม่เพียงแต่รับอวกานกานมาเลี้ยงดู ทั้งยังถ่ายทอดวิชา แพทย์ทั้งหมดให้ด้วย แต่ก็ไม่ยอมให้อวกานกานเรียกว่า ตนเองว่าอาจารย์ กลับให้อวีกานการเรียกลูกชายคนเล็กที่ เรียนแพทย์เหมือนกันว่าอาจารย์เหอสือกุย และเลี้ยงดูอวกาน กานอยู่ข้างกายราวกับเป็นหลานสาวแท้ๆ

เหอสือกุยหน้าตาหล่อเหลา อายุมากกว่าอวกานกาน เพียงเจ็ดปี ดังนั้นอวกานกานเลยเรียกเขาว่าอาจารย์คนสวย มาโดยตลอด

อวีกานกานเปิดดูทีละหน้า

“เอกสารนี้ระบุวันที่ฉันประสบอุบัติเหตุ เป็นวันที่ฉันไปร่วม สัมมนากับอาจารย์คนสวย เพราะฉะนั้นความทรงจำของฉันยัง ครบถ้วนสมบูรณ์ ไม่มีทางที่ความจำจะเสื่อม แล้วทำไมป้า สะใภ้ใหญ่ต้องบอกว่าฉันมีคู่หมั้นแล้ว วันนี้ยิ่งแล้วใหญ่ มี ผู้ชายคนหนึ่งมาที่ห้องพักฉัน อ้างกันโด่งๆ เลยว่าเป็นสามีฉัน!”

ซ่งฉาไปประหลาดใจ “เธอแต่งงานตอนไหน ทำไมฉันไม่

เห็นรู้

[1] ภาวะลืมเรื่องที่ต้องการจะลืม (selective amnesia) เป็นโรคความจำเสื่อมชนิดหนึ่ง เกิดขึ้นเมื่อจิตใจถูกกระทบ กระเทือนอย่างหนักหรือประสบอุบัติเหตุ จะลืมเฉพาะเรื่องที่ตัว เองไม่อยากจดจําเท่านั้น