ตอนที่ 5 เธอมาที่นี่เพื่อแจ้งความ!

“คุณสี ฉันเสียใจจริงๆ ที่จะต้องแจ้งให้ทราบว่าผู้ป่วยที่คุณพา มาวันนี้หายตัวไปแล้วค่ะ เราคาดว่าเธอน่าจะหนีออกไปจาก โรงพยาบาลเอง! แต่ร่างกายของเธอยังไม่ฟื้นตัวดี เธอจึงไม่ ควรจะหนีไปแบบนี้ คุณช่วยติดต่อเธอแล้วพาเธอกลับมาที่โรง พยาบาลได้ไหมคะ

เป็นไปตามที่ไปคิด เรื่องนี้เกี่ยวกับเซียซิงเหอจริงๆ แต่ เขาคาดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะบ้าบิ่นถึงขนาดกล้าขัดคำสั่ง หมอแล้วหนีออกจากโรงพยาบาล

ซึ่งเหอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ อาการบาดเจ็บของ เธออาจไม่ได้ร้ายแรงอะไร แต่หมอบอกว่าเธอจำเป็นต้องพัก รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อสังเกตอาการอีกสักสองสามวัน

ใครจะไปรู้ว่าเธอจะหลบหนีออกไปหลังจากที่ได้สติ

พยาบาลยังพบเงินสามพันหยวนอยู่ที่โต๊ะข้างเตียงของซิง เหอหลังเธอจากไปอีกต่างหาก ตอนที่เธอตื่นขึ้นมา พยาบาล ได้ให้เงินที่ไปฝากมา แต่เธอก็ทิ้งมันไว้ก่อนจะหลบหนีออกไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการปฏิเสธน้ำใจของเขา

นี่หมายความว่าเธอไม่มีเงินติดตัว แถมร่างกายยังอยู่ใน ช่วงพักฟื้น ไปไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงหนีไปแบบนั้น
ทำไมถึงไม่ห่วงสุขภาพตัวเองบ้างเลย

ความโง่เง่าของเธอทำให้ได้รู้สึกหงุดหงิด ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังขับรถออกไปเพื่อตามหาเธอ

ไม่ใช่ว่าเขาเป็นห่วงเธอ แต่เป็นเพราะว่าถึงอย่างไรเธอก็

เป็นแม่ของสีหลิน

เพราะเห็นแก่สีหลิน เขาเลยไม่สามารถปล่อยเธอไปตาม ยถากรรมได้

ในขณะที่มู่ไปขับรถรอบเมืองเพื่อตามหาเธอ ซึ่งเธอกลับ อยู่ที่สถานีตำรวจ

เธอมาที่นี่เพื่อจะแจ้งความ!

ดูจากผ้าพันแผลบนหัว ใบหน้าที่ฟกช้ำดำเขียว ผิวซีด เผือด บวกกับร่างกายที่อ่อนแอ ตำรวจก็คิดว่าเธอมาเพื่อแจ้ง เหตุในข้อหาทำร้ายร่างกาย

แต่กลับกลายเป็นว่า เธอมาแจ้งความเกี่ยวกับอุบัติเหตุ ทางรถยนต์ที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีที่แล้ว

“คุณเซียผมขอพูดตามตรงเลยนะ คุณจะบอกว่าอุบัติเหตุ ทางรถยนต์ที่คุณประสบเมื่อหกปีก่อนเป็นการพยายามฆ่างั้นเห รอ” ตำรวจถามอย่างตกใจ

ซึ่งเหอพยักหน้าด้วยดวงตาที่แน่วแน่ แล้วเสริมว่า “ถูก ต้อง! หกปีที่แล้วฉันรีบกลับมาจากต่างประเทศเนื่องจากพ่อ ของฉันป่วยหนัก ใครบางคนพยายามจะฆ่าฉันแล้วทำให้เหมือนกับว่ามันเป็นอุบัติเหตุทางรถยนต์ โชคดีที่ฉันไม่ตาย แค่ความจําเสื่อมเท่านั้น วันนี้ฉันประสบอุบัติเหตุอีกครั้งทำให้ ความทรงจํากลับคืนมา

“คุณแน่ใจได้ยังไงว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ

“ฉันจำได้ว่ามีรถคันหนึ่งขับตามมาตั้งแต่นั้นมาถึงสนาม บิน เขารอฉันอยู่

ตำรวจเปลี่ยนมาจริงจังขึ้นแล้วถามว่า “คุณจำอย่างอื่นได้

อีกไหม

“ฉันจำได้ว่าเลขทะเบียนรถสองตัวสุดท้ายคือห้าสาม เป็น รถเอสยูวีสีดำา”

ตำรวจตอบกลับเป็นนัยๆ อย่างไม่เชื่อ แต่คุณเซีย นี่มันก็

ผ่านมาหกปีแล้ว แถมคุณยังบอกว่าตัวเองเคยความจำเสื่อม

แล้วคุณมั่นใจได้อย่างไรว่าสิ่งที่คุณจำได้มันถูกต้อง

ซึ่งเหอตอบกลับเบาๆ “เพราะผู้ชายคนนั้นต้องการฆ่าฉัน

ใครจะจำรายละเอียดของฆาตกรมามั่วๆ กันล่ะคะ นอกจากนี้ ถึงจะเป็นช่วงที่ความจำเสื่อม ความสามารถในการจดจำของ ฉันก็ยังสมบูรณ์อยู่

ตำรวจเชื่อเธอ โดยทันที เพราะหลังจากเขาตรวจสอบ ข้อมูลของซิงเหอแล้ว เลยรู้ว่าเธอเป็นนักศึกษาระดับหัวกะทิ จากมหาลัย 5 หนึ่งในสิบอันดับของมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดใน

โลก
“คุณเซีย คุณมีผู้ต้องสงสัยในใจ หรือเคยมีปัญหากับใคร มาก่อนหรือเปล่า”

“คนที่น่าสงสัยมีแค่แม่เลี้ยงของฉันกับลูกสาวของเธอ หลังจากที่พ่อฉันจากไป พวกหล่อนก็รีบตัดฉันออกจาก พินัยกรรมของพ่อ สมบัติทุกอย่างตกอยู่ในมือของแม่ลูกคู่นี้ ทั้งที่ฉันเป็นลูกแท้ๆ เพียงคนเดียวของพ่อ”

ดวงตาของซิงเหอแสดงออกถึงความเกลียดชังเมื่อเธอ โพล่งคำเหล่านั้นออกมา

พ่อแม่ของซิงเหอหย่ากันตั้งแต่เธอยังเด็ก เธอโตขึ้นมาใน ต่างประเทศกับแม่

หลังจากที่พ่อของเธอแต่งงานใหม่ ทุกๆ ปีซึ่งเหอจะกลับ

ประเทศไปใช้เวลาร่วมกับท่านบ้าง

เธอเข้ากันได้ดีกับแม่เลี้ยงและน้องสาว พวกหล่อนมีน้ำใจ

และดีต่อเธอเสมอมา

ซึ่งเหอปฏิบัติกับพวกหล่อนเสมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่ใครจะไปรู้ว่าทั้งคู่มีจุดประสงค์แอบแฝงมาตั้งแต่แรกแล้ว

ตอนที่พ่อของเธอกำลังจะตาย พวกหล่อนกลัวว่าชิงเหอจะ อ้างสิทธิ์ในการครอบครองมรดกส่วนใหญ่ของเขา เลยเผย ธาตุแท้ที่ชั่วร้ายออกมาในที่สุด