ตอนที่ 1 สามปีหลังจากการหย่าร้าง

“ขอโทษด้วยแต่เราไม่จ้างผู้หญิงที่อายุเกินสามสิบ” ผู้จัดการ ร้านอาหารบอกเซียซิงเหออย่างหงุดหงิดแล้วไล่เธอออกไป

ขณะที่ซิงเหอเดินจากไปอย่างเซื่องซึม เธอก็ได้ยินผู้

จัดการร้านพูดพึมพำเบาๆ ว่า “ใครจะอยากเข้ามาอุดหนุน กิจการของฉันกัน ถ้ามีพนักงานเสิร์ฟที่แก่และน่าเกลียดอย่าง

ซึ่งเหอขมวดคิ้วเล็กน้อย เกือบตัดสินใจที่จะหันกลับไป แล้วบอกผู้จัดการว่าเธออายุแค่ยี่สิบห้าเอง

แต่แล้วเธอก็หยุดชะงักเมื่อมองเห็นภาพสะท้อนของตัวเอง

ในหน้าต่างข้างๆ

ใบหน้าของเธอได้สูญเสียความอ่อนเยาว์ไปแล้ว ดวงตาที่ เคยเปล่งประกายสดใส ตอนนี้กลับดูมัวหมอง

ร่างกายซูบผอม ผมแห้งเสีย ริ้วรอยบนใบหน้า บวกกับ การแต่งตัวที่ดูล้าสมัย ทำให้เธอดูแก่กว่าวัยเป็นสิบๆ ปี

ซึ่งเหอตระหนักว่าเธอได้กลายเป็นยัยแก่ภายในช่วงเวลา ไม่กี่ปีที่ผ่านมา…

ถึงแม้ว่าจริงๆ แล้วเธอจะอายุแค่ยี่สิบห้าก็ตาม
ซึ่งเธอยิ้มอย่างขมขึ้นเมื่อนึกถึงความยากลำบากที่ถาโถม เข้าใส่เธอ ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ขณะที่เธอลากสังขารอัน เหน็ดเหนื่อยออกมาจากตรงนั้น ก็สังเกตเห็นรถคันหนึ่งมาจอด อยู่ข้างหลังเธอ

การมาถึงของรถมายคราคาแพงไม่สามารถรอดพ้นจาก สายตาของผู้จัดการร้านอาหารไปได้

“ท่านประธานสี ยินดีต้อนรับครับ ยินดีต้อนรับ!” ผู้จัดการ กล่าวอย่างประจบสอพลอ ซึ่งเหอรีบหยุดฝีเท้าของเธอลงทันที

“ไป คุณช่วยไปชอปปิ้งเสื้อผ้าเป็นเพื่อนฉันหลังจากนี้ได้ ไหมคะ วันนี้จะมีสินค้าของชาแนลออกมาใหม่นะ” เทียนซิน ถามขึ้นอย่างจริงจังขณะที่พวกเขาลงจากรถ มือของเธอคล้อง แขนของสีไปอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ

ไปเหลือบมองเธอแล้วตอบสั้นๆ ว่า “อืม! เพียงแค่หนึ่งคำก็ส่งผลให้ชิงเหอยืนนิ่งอยู่กับที่ ก่อนที่จะหยุดตัวเองได้ทัน เธอค่อยๆ หันกลับไป แล้วตาเธอก็จับจ้องอยู่บนใบหน้าอันหล่อเหลาของไป ต้องเป็นเขาแน่ๆ …..

ซิงเหอคิดไม่ถึงเลยว่าเธอกับเขาจะได้พบกันอีกทีใน สถานการณ์เช่นนี้หลังจากหย่ากันไปเมื่อสามปีที่แล้ว

เธออยู่ในสภาพที่ย่ำแย่และโชคร้ายอย่างถึงที่สุด
ส่วนเขายังคงดูสงบนิ่งและสูงส่งกว่าคนทั่วๆ ไปไม่เปลี่ยน

เทียนซินที่อยู่ข้างๆ เขาก็ยังคงสวยและสง่างามเหมือน เมื่อสามปีก่อน

ในที่สุดพวกเขาทั้งสองคนก็ได้ลงเอยกัน

แต่หลังจากคิดดูอีกที พอไม่มีเธออยู่แล้ว มันก็ไม่น่า

ประหลาดใจอะไร “เซี่ยซิงเหอ?” ไปเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเธอ เขาแทบไม่อยากจะ

เชื่อสายตาตัวเอง

สีหน้าของเทียนซินเปลี่ยนไปเล็กน้อยแล้วอ้าปากค้าง อย่างตกใจ “โอ้พระเจ้า นั่นใช่เธอจริงๆ เหรอ เซี่ยซิงเหอ เกิด อะไรขึ้นกับเธอ”

หลังจากที่ชิงเหอได้สติขึ้นมา เธอก็รีบหันหน้าไปทางอื่น แล้วพูดเบาๆ ว่า “คุณจําคนผิดแล้ว!”

เธอรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

ไม่มีทางที่เธอจะอยากเผชิญหน้ากับทั้งสองคนในวันนี้ ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่จะเต็มใจเผชิญหน้ากับอดีตสามีผู้ ร่ำรวยและอดีตคู่แข่งทางความรักผู้งดงามในสภาพที่น่าอนาถ ขนาดนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่หลังจากที่ทั้งคู่คบกันแล้ว! การเปรียบเทียบระหว่างผู้ชนะกับผู้แพ้นั้นมันเห็นได้ชัดจนเกินไป

ไปไล่ตามซิงเหอที่กำลังหนีพร้อมตะโกนว่า “เซียซิงเหอ หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!”

ชั่วขณะที่มือเขาจับแขนเธอไว้ได้ ซึ่งเหอก็กรีดร้องลั่น ราวกับโดนเข็มทิ่ม “ปล่อยฉัน! ฉันไม่ใช่เซียซิงเหอ ไม่ใช่

จริงๆ!

ซึ่งเหอจดจ่ออยู่กับการดิ้นรนเพื่อจะหนีจากไป เลยไม่ทัน ได้สังเกตว่ามีรถกำลังวิ่งมาบนถนนด้วยความเร็ว ในที่สุดเมื่อ เธอดิ้นจนหลุดก็รีบวิ่งข้ามถนนไป

“ซิงเหอ ระวัง!” ไปตะโกนบอก แต่มันก็สายเกินไป รถ คันนั้นชนเข้าใส่เธออย่างจัง

หัวของซิงเหอกระแทกลงกับพื้นแล้วสลบไปในทันที

เธอจมดิ่งลงไปในความฝันอันเนิ่นนาน…