ตอนที่ 4 ตกตะลึงทั้งงาน

ตอนที่ 4 ตกตะลึงทั้งงาน

ตอนเย็น ตอนที่จรีภรณ์กำลังหยิบกระเป๋าขึ้นรถ สีหน้า ของชนุตต์ก็แดงเหมือนตับห่าน

โดยเฉพาะตอนที่เขามองจริภรณ์อยู่ในชุดที่ทำงานตัว ใหญ่โคร่ง เขามีความรู้สึกอดไม่ได้ที่จะเอาเธอลงจากรถ “นี่ เธอคิดจะใส่ชุดนี้ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงจริงๆหรอ

จรีภรรกลืนน้ำลาย แล้วพูดอย่างเก้อเขินว่า “ฉัน ฉันมี แต่เสื้อผ้าแบบนี้หนะค่ะ

“เฮ้อ” สีหน้าชนุตต์เริ่มไม่พอใจและเขาก็สั่งให้คนขับรถ ขับไปที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่ที่อยู่เมือง ในตัวเมือง

ตอนที่เดินอยู่นั้น ชนุตต์ก็เดินไปเดินมา จรีภรร์ก็เหมือน

กับคนใช้ที่เดินตามหลังเขา

เมื่อถึงร้านเสื้อผ้า เขาก็ชี้ไปที่กระโปรงที่ยาวลากพื้นตัว หนึ่งแล้วสั่งว่า “ตัวนี้ เธอไปลองใส่ดูสิ

“อ่า ให้ฉันไปลองหรอคะ”

จรีภรณ์มองตาค้าง เธอคิดว่าชนุตต์พาเธอโซนเครื่องแต่ง กายผู้หญิงเพราะจะซื้อเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนอื่นๆ เรื่องแบบนี้ก่อนหน้านี้เขาก็ทำมาเยอะ

ไม่เคยคิดว่าจะซื้อให้เธอ

เธอรู้ว่าเสื้อผ้าแบรนด์ชาแนลนั้นแพงมาก แพงจนตอนนี้

เธอเองใส่ไม่ไหว

เมื่อก่อนตอนที่อยู่กับจิรภาส เขาก็มักจะซื้อเสื้อผ้าแบ รนด์เนมให้ฉันใส่ ตั้งแต่น้ำหอมไปจนถึงกระเป๋าต่างๆ

“ให้เธอไปลอง เธอก็ลอง จะพูดอะไรเยอะแยะ” ชนุตต์ รู้สึกไม่พอใจนิดหน่อย เขาเกลียดผู้หญิงที่ทำอะไรเชื่องช้า

จริภรณ์ไม่กล้าปฏิเสธ เธอจึงค่อยๆหยิบกระโปรงไปใน

ห้องลองเสื้อผ้า

หลังจากที่เปลี่ยนเสร็จแล้ว จริภรณ์มองตัวเองในกระจก

แล้วก็ เธอเกือบลืมไปแล้วว่าเมื่อก่อนเธอก็สวยแบบนี้

“ทำไมยังลองไม่เสร็จอีก ชนุตรออย่างรีบเร่ง เขาไม่ เข้าใจแค่ลองเสื้อผ้าทำไมต้องลองนานขนาดนี้

จรีภรณ์ได้ยินคำด่าทอที่ไม่อดทนรอของชนุตต์และก็ ค่อยๆถือกระโปรงเดินออกมานี่ทำให้ชนุตต์ที่กำลังลวนลาม พนักงานอยู่ก็ตกตะลึงไป

และจะต้องบอกว่า กระโปรงเดรสตัวนี้ไม่ว่าจะเป็นการ ออกแบบคอเสื้อหรือว่าสีของชุดก็ล้วนแล้วแต่เข้ากับจรีภรณ์ ทั้งหมด

“อืม ไม่เลว แบบนี้สิถึงจะเข้ากับผู้ช่วยของฉันหน่อย ชนุตต์ลูบคางของตัวเองและหันไปมองจริภรณ์ด้วยความพึงพอใจ “อ้อ ต้องทำผมสักหน่อยแล้วก็รองเท้าด้วย

“ไม่ค่ะ ท่านชนุตต์ ท่านหาหญิงสาวคนอื่นไปกับท่านจะดี กว่านะคะ งานแบบนี้ไม่เหมาะกับฉันหรอกค่ะ” จริภรณ์ปฏิเสธ อย่างเต็มที่ ก่อนหน้านี้เธอได้เข้าร่วมงานแบบนี้กับจิรภาสไม่ น้อย ชีวิตนี้เธอไม่อยากไปได้สัมผัสเรื่องราวอะไรแบบนี้ที่ เกี่ยวกับเขาอีกแล้ว

“จรีภรณ์ นี่คือคำสั่ง ถ้าเธอปฏิเสธอีกก็เก็บของออกไปให้ พ้นเลย” ชนุตต์มีความรู้สึกอยากจะด่าแรงๆ ในความประทับ ใจของเขาคือไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธความสวยงามที่ ยั่วยวนใจของเครื่องประดับได้ แต่สำหรับจรีภรณ์ผู้นี้เธอ ปฏิเสธได้จริงๆ

จริภรณ์ไม่มีค่าพูดใดๆและก้มหน้าลงคล้ายกับการเชื่อฟัง

ชนุตต์มองเห็นท่าทางของจริภรณ์ในใจก็อดอดไม่ได้ที่จะ คิดเรื่องลามกอนาจารว่า: กระต่ายน้อยเอ๋ย วันนี้อยากจะกิน เธอแล้ว ทำอย่างไรดีนะ พอคิดๆแล้วมันก็น่าตื่นเต้นอยู่นะ

จรีภรณ์ไม่รู้จุดประสงค์ของชนุตต์ เธอยังคิดว่าชนุตต์ได้ กลับตัวกลับใจ ได้คิดถึงอนาคตของบริษัท ไม่ทำตัว สำมะเลเทเมา เธอรู้สึกยินดีอย่างไม่คาดคิด สองทุ่มนิดๆ

ในงานปาร์ตี้ส่วนตัวที่คฤหาสน์เพิ่มสิน

ปูผมแดง 100 กว่าเมตรไปจนถึงถนนและเริ่มมีรถหรูหราค่อยๆทยอยมา

มีรถโรลสลอยด์สีเงินหรูหราคนหนึ่งขับเข้ามา หมายเลข

ป้ายทะเบียนแปดกี่ตัวของรถเปอโยต์ก็แสดงถึงสถานะของ เจ้าของรถ ยามคู่หนึ่งที่สวมถุงมืออยู่นั้นก็เปิดประตูรถออกมา ด้วยความเคารพ จิรภาสเอี้ยวตัวเดินออกมาจากรถ

วันนี้เค้าเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สำคัญที่สุด

หนึ่งสัปดาห์ก่อน จิรภาสก็ได้รับบัตรเชิญมางานนี้ ประจวบเหมาะกับการรู้ว่าจะมีโครงการของเมืองทางทิศตะวัน ออกขึ้นผ่านการเข้าร่วมงานเลี้ยง

มีการกินเหล้าสังสรรค์ เต้นรำตอนกลางคืน

จิรภาสนั่งอยู่ตรงที่นั่งแขกผู้มีเกีรยติชั้นสอง เขานั่งจิบไวน์ แดงอยู่ตรงนั้นอย่างสง่างาม ความสูงส่งเช่นนั้นก็มักจะไหล ผ่านออกมาจากด้านไหน เนื้อ

สายตาอันเย็นมองไปที่ความสนุกสนานครื้นเครงของงาน เลี้ยงที่ห้องโถงใหญ่

นึกถึงเมื่อก่อนเขามักจะพาผู้หญิงที่ชื่อจรีภรณ์มากับเขา แต่ตอนนี้สิ่งต่างๆยังคงเหมือนเดิมแต่คนเปลี่ยนไป

เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่เป็นสุข พอเขาเงยหน้าขึ้นมา

ไวน์ก็หมดแก้วแล้ว หลังจากนั้นไม่นานเขาก็โบกมือ

“ท่านประธานครับ มีอะไรครับ คนที่อยู่ข้างเขาก็ลุกขึ้น

มาทันที
“ไป ไปเอามาให้ผมอีกแก้ว

“ไต้ครับท่าน

ทันใดนั้นเองก็มีมือเรียวยาวคู่หนึ่งลากจิรภาส ” พี่ภาส ค้าน่าเบื่อมากเลยฉันอยากไปตรงนั้น

“อืม โอเค”

เขาตอบสั้นๆ

ชญาภาบ่นพึมพำพร้อมกับลากทิตยาไปทุกที่ในงาน

ในขณะเดียวกันก็พูดคุยกับเหล่าผู้หญิงที่มีชื่อเสียง ใน ขณะที่กำลังผูกสัมพันธ์มิตรไมตรีอยู่นั้น ที่หน้าทางเข้าก็มีเงาที่ สวยงามเงาหนึ่งปรากฏขึ้นมา

เธอก็ค่อยๆเดินเข้าไปในโถงเต้นรำ ชุดกระโปรงยาวเป็น สีของแสงพระจันทร์สง่างามกินใจอยู่ภายใต้แสงไฟอันสลัว กระโปรงยาวคุมด้วยปรอทอยู่บนพรมแดงราวกับนางฟ้าที่ ตกลงมาบนโลกมนุษย์

เมื่อทุกคนต่างตกใจกับความสง่างาม ใบหน้าที่งดงามไม่ เหมือนใครนั้น ก็เปิดเผยต่อสายตาทุกคนอย่างชัดเจน

รูปร่างที่สง่างามสมบูรณ์ ผิวพรรณขาวราวหิมะ เนียน เกลี้ยงเกลาขาวสะอาดชุ่มชื้น จมูกขนาดเล็กและมีริมฝีปาก เพรียวบางราวกับกลีบดอกซากุระ ความโค้งของมุมปากโปรย ผงความสง่างามออกมา
การปรากฏตัวของเธอทำให้เกิดความฮือฮาไปทั้งงาน

ชนุตต์มองปฏิกิริยาของผู้คนพร้อมกับหันไปมองผู้คนด้วย ความพออกพอใจ ผู้คนที่อยู่ด้านข้างก็วิ่งกรูก็เข้ามาอย่างหนา แน่น เหมือนกับมีใครจะมาแย่งเธอไป

การกระทำเช่นนี้ก็ทำให้จิรภาสซึ่งนั่งอยู่ที่มุมห้องนั้นเห็น ตาของเขาก็ค่อยๆหรี่ลงด้วยความไม่ได้ตั้งใจเนื่องจากมอง ลงไปที่ที่มีแสงแฟลช

หัวใจเต้นช้าลง

เขาเคยคิดถึงภาพเหตุการณ์การได้พบเจอแบบนี้นับครั้ง ไม่ถ้วนและไม่คาดคิดวันนี้จะได้พบเจอเธอในสภาพแบบนี้ ดูเหมือนว่าเธอมีชีวิตที่ดีมากหลังจากวันที่เธอเลิกรากับ

เขาไป จนถึงตอนนี้เธอก็มีอีกคนหนึ่งที่เข้ามาแทนที่เขา

พอคิดถึงเรื่องนี้ มือของจิรภาสก็คว้าแก้วไวน์มาดื่มพร้อม กับพูดว่า “ดี ดีมาก ดีเหลือเกิน