ตอนที่ 3 ต้นตอของปัญหา

ตอนที่ 3 ต้นตอของปัญหา

จริภรณ์มองตาค้างตรงจุดที่เขาเอามือกุมไว้ด้วยความ เข้าใจเลยทันที

เธอไม่ได้ตั้งใจทำให้น้ำร้อนลวกใส่หว่างขาของเขา ภรณ์พูดขอโทษด้วยความกล้าๆกลัวๆจริ

ส่วนชนุตต์เองก็จ้องมองจริภรณ์ด้วยความโกรธเป็นฟืน เป็นไฟจนเหงื่อออกและพูดออกมาด้วยความโมโหว่า”รีบๆ โทร หาโรงพยาบาลสิ เธออยากเห็นฉันเจ็บจนตายหรือไง”

จรีภรณ์ก็มีสติขึ้นมาทันทีและรีบโทรหาโรงพยาบาล

ผู้คนในบริษัทเห็นชนุตต์ถูกหามออกมาจากห้องทำงาน พร้อมกับสายตาที่มองจริภรณ์ด้วยความเคลือบแคลงใจ โดย เฉพาะอย่างยิ่งหลังจากฟังที่แพทย์พูดถึงอาการบาดเจ็บตรงนั้น ก็รู้สึกสำนึกผิดและกระวนกระวายใจ

จรีภรณ์กัดปากตัวเองและวิ่งตามไปช่วยที่รถพยาบาล

เมื่อชนุตต์ออกมาจากห้องพยาบาล เธอก็รีบวิ่งไปถาม ว่า ท่านชนุตต์ ท่านไม่เป็นไรอะไรใช่ไหมคะ

“เธอพูดอะไรของเธอ”ชนุตต์จ้องมองจริภรณ์ด้วยความโมโหและสีหน้าแสดงออกคล้ายกับว่าไปกินของผิดสําแดงมา

กลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อในโรงพยาบาลเป็นสิ่งที่น่ากวนใจ มากที่สุด โดยเฉพาะตอนนี้นอนอยู่บนเตียง โรงพยาบาล หาก นี้เป็นตอนปกติ เขาไม่รู้จะไปนอนกับผู้หญิงคนไหนมานาน แล้ว

เขาคิดว่าพระเจ้าจะต้องลงโทษเขาแน่ๆ เขาต้องซวยไป ตั้ง ชาติถึงจะได้พบเจอจรีภรณ์

จรีภรณ์นั่งอยู่ข้างๆดูแลชนุตต์เป็นอย่างดีด้วยความรู้สึก ผิดที่ตนมี “ถ้าท่านรู้สึกเจ็บมากๆ ฉันจะไปหาถุงเย็นมา ประคบให้นะคะ

แค่เพียงคำพูดนั้นออกมา ใบหน้าของชนุตต์ก็มืดลงทันที และอดไม่ได้ที่จะตะวาดใส่ว่า “นี่เธอไม่ได้เอาสมองมาด้วยหรอ อาการแบบนี้มันใช้กับประคบเย็นได้หรอ เธออยากจะให้ฉันท รุดลงหรืออยากจะเห็นฉันอยู่ในสภาพที่เยี่ยวไม่ได้ “

พูดเสร็จแล้วก็ใช้แรงดันจริภรณ์ออกไป

เขาแทบอดไม่ได้ที่จะเปิดหัวผู้หญิงคนนี้ดูว่ามีอะไรอยู่ข้าง ในบ้าง ทำไมหลังจากที่พบเจอเธอแล้วเขารู้สึกว่า โชคร้าย ตลอดเวลา

จริภรณ์ยังรู้สึกเก้อที่จะถามว่าไอ้ตรงนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ชนุตต์รู้สึกโกรธและอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก จรีภรณ์จึงก้มหน้าและฟังชนุตต์ด่าทอ อย่างไรก็ตามเธอก็ซินกับอะไรแบบนี้แล้วไม่ใช่หรือ

“ฉันหิวละ เธอ ไปซื้อของกินที่ฉันชอบมาส” หลังจากที่เขา

ด่าทอเขาก็รู้สึกปากแห้ง ตอนแรกเขากะจะให้จริภรณ์เอาน้ำมา ให้สักแก้ว แต่พอคิดถึงภาพเมื่อเช้าที่เขาถูกน้ำร้อนลวก เขาก็ รู้สึกกลัวมากจนจับขาตัวเองไว้ทั้งสองข้างและทันใดนั้นเองเขา ก็รู้สึกปวดอวัยวะส่วนนั้นของเขาทันที

หลังจากที่จริภรณ์ได้ยินเธอก็รีบลุกออกมากทันที ชนุตต์ มองที่เธออย่างทนไม่ไหวพร้อมกับปากก็กระตุก

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป จรีภรณ์ก็ถือถุงของกินที่ชนุตต์ชอบ มาเยอะแยะในห้อง เธอจัดวางอย่างเป็นระเบียบบนโต๊ะพร้อม กับจัดอาหารที่ซื้อมาวางไว้บนโต๊ะอย่างละหนึ่งชุด

ตอนที่เธอเข้าไปใกล้ชนุตต์ ชนุตต์ก็ได้กลิ่นหอมจางๆ แต่

ไม่เหมือนกับกลิ่นน้ำหอมใดๆ มันคือกลิ่นหอมของร่างกายเธอ กลิ่นร่างกายนี้เป็นเหมือนกลิ่นที่จะทำให้ลุ่มหลง ชนุตต์ อดไม่ได้ที่จะโค้งตัวไปยังกลิ่นนั้น

ระยะที่ใกล้มากขนาดนี้ ใกล้จนเขาเห็นขนตาสั่นไหว

เล็กน้อยของเธอ ผิวสีขาวนั้นขาวราวกับน้ำนม ดั้งจมูกสูง

ราวกับมีดแกะสลักอันสวยงามและปากที่เล็กๆค่อยๆอ้าขึ้นเล็ก

น้อยทำให้แทบอดไม่ได้ที่จะกัดสักคำหนึ่ง

แม้ว่าเขาจะพบเจอผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แต่เขาก็ไม่เคย เจอผู้หญิงคนไหนที่มีความงามอันน่าประทับใจขนาดนี้มาก่อนเลย เป็นผู้ หญิงที่สวยอย่างธรรมชาติ สวยโดยไม่ต้องแต่ง หน้าหรือใช้เครื่องสำอางใดๆ

ชนุตต์มองเธอด้วยความตะลึงพร้อมกับใจลอยไปด้วย

โดยเฉพาะตอนที่เห็นปากอันมีเสน่ห์ของเธอนั้น เขาก็รู้สึก ว่าร่างกายส่วนร่างของเขาแข็งไปหมด บาดแผล พันไปก็แยกออกทันที แผลตรงนั้นที่เพิ่ง

ชนุตต์ถูกรายล้อมไปด้วยอาการปวดฉีกขาดทันที

“อ่า เออะ” ชนุตตกุมมือที่ส่วนล่างและนอนคว่ำหน้าลง แบบไม่มีแรงอยู่บนเตียง เป็นเพราะความเจ็บปวด ริมฝีปาก ของชนุตต์ก็เริ่มขาว เขากำลังจ้องจริภรณ์ด้วยความอยาก ร้องไห้แต่ร้องไม่ออก

นี่แหละหน้าที่เรียกว่า ผู้หญิงเป็นเหตุ เขาจะต้องมีความ เกลียดชังกับผู้หญิงคนนี้ทั้งชีวิต พ่อของเขาส่งผู้หญิงคนนี้มา เพื่อทรมานเขา รอให้เขาหายดี เขาจะผูกผู้หญิงคนนี้ไว้กับ เตียงและทรมานเธอ ทุกๆท่าจะต้องทำซ้ำแล้วซ้ำอีก เอาให้เธอ ลุกออกจากเตียงไม่ได้สักประมาณหนึ่งเดือน

ชนุตต์กำลังคิดคำด่าอยู่ในหัวพร้อมกับคิดละลาบละล้วง

ร่างกายของจริภรณ์

จรีภรณ์ดูเหมือนจะรู้สึกถึงความผิดปกติของชนุตต์ เธอจึง เงยหน้ามองใบหน้าอันซีดขาวของเขาที่อยู่บนเตียง เธอจึงพูด ด้วยความตกใจว่า “ท่านชนุตต์คะ ท่านเป็นอะไรคะ “จริภรณ์ถามด้วยความกังวลใจ ดวงตาอันไร้เดียงสาทำให้ชนุตต์เป็น บ้ามากขึ้น

“เธอมัวทําอะไรอยู่ ยังไม่รีบเรียกหมออีก

“ค่ะ ค่ะ จริภรณ์ตอบกลับอย่างไม่รู้ตัว แต่สายตาก็จ้อง ไปที่เขาอย่างจดจ่อ ชนุตต์เห็นว่าจรีภรณ์มองตัวเขาเองอย่าง จดจ่อไม่ละสายตา ก็รู้สึกอย่างจะฉีกขาดเธอออก เขากัด เหงือกพูดว่า ไม่ต้องมองแล้ว ยังผู้หญิงบ้า เธออยากเห็นฉัน ปวดตายหรือไงเล่า

พอได้ยินเสียงด่าทอของชนุตต์ จริภรณ์ก็รู้สึกตัวทันทีและ วิ่งหน้าแดงออกไปข้างนอก

หลังจากที่คุณหมอณัฏฐ์ตรวจชนุตต์อย่างละเอียดแล้ว ก็ หันไปพูดกับชนุตต์อย่างลับๆว่า ท่านชนุตต์ครับ หวังว่าท่าน คงต้องควบคุมมันได้ต่อไปอีกสักนิดนะครับ แม้ว่ามันจะมีพลัง กำลังวังชามาก แต่ตอนนี้มันยังคงเจ็บอยู่ ท่านต่อรอสักหน่อย นะครับ พอพูดเสร็จก็มองจรีภรณ์ด้วยความงงงวยและ คลุมเครือ

นายชนุตต์ผู้นี้เป็นเสาหลักของตระกูลธนะปรีดากุล ถ้าเขา มีเรื่องอะไร ตามนิสัยอันรุนแรงของเขา เกรงว่าขีด ความสามารถทางการแพทย์ของตัวเองใกล้จะสิ้นสุดเสียแล้ว

ปัจจุบันโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของบริษัทเอส.แอ ลกรุ๊ปจำกัดและยังเป็นอีกหนึ่งอุตสาหกรรมของตระกูลธนะ ปรีดากุลอีกด้วย
ท่านปู่ของชนุตต์เป็นคนที่มีบุคลิกภาพที่ดี แข็งแรง สายตาเฉียบแหลมราวกับจะฉีกเนื้อคน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทุกๆครั้งที่เผชิญหน้ากับเขาเหมือนกับเผชิญหน้ากับกษัตริย์ ความเย็นที่ลึกลงไปเข้าไปในไขกระดูกทำให้ตัวเขาสั่น

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ มือที่สั่นเทาของเขาก็จะปาดเหงื่อไหล เขา แต่รสนิยมของเขาซับซ้อนเหลือเกิน ผู้หญิงที่ไร้ความ สนุกอย่างนี้ เขายังลงมือเอาได้

ออกมาบนหน้าผาก และดูท่าเขามีความจำเป็นที่จะโทรไปหา

ตอนนี้ชนุตต์ไม่รู้เลยว่าคุณหมอณัฏฐ์จะมีความคิดของตัว เองอยู่ในใจแล้ว

เขารู้เพียงว่า การได้รับที่ยิ่งใหญ่ของเขาในวันนี้ก็คือการ

ได้พบผู้หญิงที่งดงามคนนี้

การค้นพบครั้งนี้ทำให้ชนุตต์ไม่สามารถอยู่เฉยๆได้ เขา จะปล่อยกระต่ายน้อยสีขาวที่อยู่ข้างกายเขาไปได้อย่างไรเล่า

อ้าย ไม่รู้เลยว่าจรีภรณ์จะเป็นอย่างไรถ้าใส่กระโปรงและ แต่งตัวดีๆ หรือว่างานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ให้เธอไปงานเลี้ยงกับฉัน แล้วก็ถือโอกาสมอมเหล้าให้เธอเมาและมันก็จะเกิดเรื่องราวที่ บางอย่าง พอคิดถึงเรื่องนี้ ชนุตต์ก็รู้สึกตื่นเต้นข้างในขึ้น มาทันที

“พรุ่งนี้ไปร่วมงานเลี้ยงกับฉัน” ชนุตต์พูดกับจรีภรณ์ขึ้นมาทันที
“ไม่ได้ค่ะท่าน ฉัน…ฉันไม่ไปค่ะ งานแบบนี้ท่านไปหาคุณ แขไปกับท่านดีกว่านะคะ” จริภรณ์พอได้ยินเธอก็ไม่ยินยอมที่ จะไป เพราะทุกครั้งที่ชนุตต์ไปเข้าร่วมงานเลี้ยง งานเต้นรำ แบบนี้ เขามักจะชวนผู้หญิงคนอื่นที่สวยและมีชื่อเสียงไป ถ้าไป กับจริภรณ์ก็คงขายขี้หน้า แต่แล้วทำไมจู่ๆวันนี้ถึงมาชวนเธอ ไป

“ก็ได้ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปเธอก็ไม่ต้องมาทำงาน แล้ว”ชนุตต์คุกคามแบบที่หน้าตาย

พอชนุตต์พูดจบ จรีภรณ์ก็ก้มหัวลงทันที

ตั้งแต่แรกเริ่ม ชนุตต์ก็รู้ถึงจุดอ่อนของเธอแล้ว อยู่กับ เธอมาเป็นเวลานาน เธอดูเหมือนจะขาดแคลนเงินทองอย่าง มาก แค่เสื้อผ้าดีๆสักตัวก็ไม่ซื้อ แต่กลับใส่เสื้อชุดทำงาน ตลอด

สิ่งนี้ทำให้ชนุตต์รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก แต่ตอนนี้ชนุตต์ กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ